Sebastian Fitzek

Uff... Zmęczyłam w końcu tą książkę! Jestem ogromną entuzjastką twórczości Fitzka ,ale ta książka jakoś mi nie podeszła. Co nie znaczy że jest beznadziejna, Nie! To dobra książka ,tyle że jakoś nie mogłam się w nią wkręcić i jakoś zabrakło mi w tej książce tym razem bohatera lub bohaterki ,który lub która przeżywała by to co ja.Zwykle czytając twórczości Fizyka spotykam bohaterów ,którzy poniekąd mogli by odzwierciedlać mnie i ewentualnie mój wzorzec postępowań.Wtedy łatwiej się z takim bohaterem lub bohaterką "zaprzyjaźnić" a co za tym idzie wkręcam się emocjonalnie i jak zaczarowana pochłaniam fabułę. Teraz mi tego zabrakło i czytając tą książkę z żadnym bohaterem nie mogłam się emocjonalnie związać ,co sprawiło dzieło to mnie zmęczyło. Przyznać muszę że było parę ciekawych przebłysków ,jak chociażby wątek samobójczy czy postać "Masażysty"a już na samym końcu nastąpił długo wyczekiwany plot twist i aż mi było przykro bo liczyłam na to że na końcu Ira padnie w ramiona Götza. No ale stało się inaczej ,czego akurat kompletnie się nie spodziewałam. Popłakałam się też na końcu czytając list pożegnalny Sary do jej matki. Podsumowując,ta książka na prawdę nie jest zła ,jednak przeczytałam już co najmniej siedem jak nie osiem dzieł tego autora ,bardziej porywających ,powalających i mieszających moje zwoje mózgowe. Do tej jednak książki z pewnością kiedyś wrócę, a tymczasem zabieram się za inne dzieła Sebastiana Fitzka.