Kolejne czytanie "Wiosny zaginionych" po latach przyniosło mi dużo więcej przyjemności niż za pierwszym razem. Świetny styl i wciągająca fabuła.

Polecam :)

Kolejne czytanie "Wiosny zaginionych" po latach przyniosło mi dużo więcej przyjemności niż za pierwszym razem. Świetny styl i wciągająca fabuła.

Polecam :)

Wszystko się tu zgadza. Intryga, postacie, swada opowieści. Bardzo dobry kryminał.

Wszystko się tu zgadza. Intryga, postacie, swada opowieści. Bardzo dobry kryminał.

Książka pochłonęła mnie do reszty. Zaczynając ją nie spodziewałem się ani trochę , że tak bardzo się wciągnę! Chociaż przyznam, że grubość jej mnie przeraziła, ale ostatecznie dałem radę i to jeszcze w takim czasie jak nigdy! (bo tylko 10 dni!). Lekko napisana dzięki czemu czyta się ją mega szybko i przyjemnie, może dlatego taki czas. Postacie też dobrze napisane i wydaje mi się, że nie da się kogoś tam znienawidzić. Tak bardzo neutralnie, ale zachowując przy tym dozę ciekawości. Całe te śledztwo, które jest tam prowadzone jest naprawdę solidnie i szczegółowo opisane co także na plus. Wygląda to bardzo przejrzyście i wiarygodnie. Jedyne co na minus to to, że mam mały niedosyt przez to, że przeszłość głównej bohaterki się nie wyjaśniła, ale autorka zapewnia na końcu książki, że będzie kontynuowana w kolejnych tomach. Podsumowując... gorąco polecam!

Książka pochłonęła mnie do reszty. Zaczynając ją nie spodziewałem się ani trochę , że tak bardzo się wciągnę! Chociaż przyznam, że grubość jej mnie przeraziła, ale ostatecznie dałem radę i to jeszcze w takim czasie jak nigdy! (bo tylko 10 dni!). Lekko napisana dzięki czemu czyta się ją mega szybko i przyjemnie, może dlatego taki czas. Postacie też dobrze napisane i wydaje...

Brakowało mi takiego kryminału! Ciekawa główna bohaterka, dobrze zarysowane postaci drugoplanowe, naturalne dialogi, które nie przytłaczają przekleństwami, narracja, która po prostu płynie. Nie wiem, dlaczego tak długo się ociągałam, żeby sięgnąć po książki tej autorki.

Brakowało mi takiego kryminału! Ciekawa główna bohaterka, dobrze zarysowane postaci drugoplanowe, naturalne dialogi, które nie przytłaczają przekleństwami, narracja, która po prostu płynie. Nie wiem, dlaczego tak długo się ociągałam, żeby sięgnąć po książki tej autorki.

Świetny kryminał w starym stylu! Fantastycznie wykreowane postaci, tajemnica z przeszłości i zaskakujące rozwiązanie - czego więcej chcieć od dobrego kryminału?
W dodatku dla mnie bonusem jest fakt że akcja osadzona jest w Katowicach😉
Emerytowana policjantka natyka się zupełnym przypadkiem na znajomego sprzed lat.... Znajomego, który był podejrzany o przyczynienie się do śmierci jej brata. W niedługim czasie, mężczyzna zostaje zamordowany i to ona znajduje zwłoki!
Książka bardzo wciąga i nie pozwala się oderwać!

Świetny kryminał w starym stylu! Fantastycznie wykreowane postaci, tajemnica z przeszłości i zaskakujące rozwiązanie - czego więcej chcieć od dobrego kryminału?
W dodatku dla mnie bonusem jest fakt że akcja osadzona jest w Katowicach😉
Emerytowana policjantka natyka się zupełnym przypadkiem na znajomego sprzed lat.... Znajomego, który był podejrzany o przyczynienie się do...

Powolna i spokojna z nagłymi wybuchami, taki styl świetnie współgra z starszym wiekiem główniej bohaterki. Niepokojący klimat i niebanalne rozwiązanie.

Powolna i spokojna z nagłymi wybuchami, taki styl świetnie współgra z starszym wiekiem główniej bohaterki. Niepokojący klimat i niebanalne rozwiązanie.

Bardzo dobrze się czyta, historia wciąga. Byłam zaskoczona wiekiem głównej bohaterki.
Bardzo chętnie sięgnę po kolejne powieści z tej serii.

Bardzo dobrze się czyta, historia wciąga. Byłam zaskoczona wiekiem głównej bohaterki.
Bardzo chętnie sięgnę po kolejne powieści z tej serii.

Jakoś mnie ta książka ominęła, gdy miała swoje 5 minut i teraz nadrabiam.
Jest napisana w taki sposób, że lekko i szybko się ją czyta. Plusami były dla mnie:
- trochę mniej oczywista główna bohaterka, czyli starsza pani a nie np. pan w średnim wieku po przejściach (to nie jest jakiś nowy koncept, bo już bywały takie bohaterki w kryminałach, ale po prostu rzadziej spotykany);
- to że nie jest bardzo krwawa, tzn. nie ma szczegółowych opisów miejsca zbrodni, czyli tak trochę jak w książkach "w starym stylu", co akurat lubię;
- umiejscowienie, bo fajnie się czyta o miejscach, które się kojarzy a akurat tamte tereny mniej więcej kojarzę.

Mniej natomiast podobało mi się zakończenie, bo zeszło na takie motywy, za którymi nie przepadam, bo są dla mnie mało prawdopodobne i wolałabym się dowiedzieć rozwiązania zagadki sprzed lat a to będzie wyjaśnione dopiero w kolejnych tomach.

Ale ogólnie spoko.

Jakoś mnie ta książka ominęła, gdy miała swoje 5 minut i teraz nadrabiam.
Jest napisana w taki sposób, że lekko i szybko się ją czyta. Plusami były dla mnie:
- trochę mniej oczywista główna bohaterka, czyli starsza pani a nie np. pan w średnim wieku po przejściach (to nie jest jakiś nowy koncept, bo już bywały takie bohaterki w kryminałach, ale po prostu rzadziej...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za bardzo udane. Bardzo przyjemny kryminał.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za bardzo udane. Bardzo przyjemny kryminał.

Książka "Wiosna zaginionych" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Kańtoch. To także pierwsza część cyklu z Krystyna Lesińską. "Wiosna zaginionych" to kolejny tytuł, po który sięgnęłam w ramach wyzwania #12challenge.

Krystyna Lesińska to emerytowana policjantka, która przed laty w tajemniczych okolicznościach straciła brata brata. Piątka studentów wyruszyła w Tatry, a później troje z nich zostało odnalezionych martwych, j brat Krystyny zaginął bez wieści. Z wycieczki wróci tylko Jacek. Minęło pół wieku i nagle nieoczekiwanie nasza bohaterka spotyka Jacka w osiedlowym sklepie na Nikiszowcu. Krystyna dowiaduje się, że Jacek od jakiegoś czasu mieszka w tej samej dzielnicy co ona, ale pod zmienionym nazwiskiem. Nasza bohaterka po latach w końcu chce się dowiedzieć, co wtedy przed laty tak naprawdę stało się z jej bratem. Krystyna jest gotowa zabić. Kiedy udaje się w miejsce jego zamieszkania okazuje się, że ktoś już ją ubiegł. Kto jeszcze miał powód, aby pozbyć się Jacka?
"Wiosna zaginionych" wciągnęła mnie od samego początku w swój świat. Może to też kwestia tego, że miałam okazję być na Nikiszowcu - naprawdę piękne osiedle. Także jeżeli jeszcze nie znacie tego tytułu to polecam dalej tak jak mnie ten tytuł polecono.

Książka "Wiosna zaginionych" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Kańtoch. To także pierwsza część cyklu z Krystyna Lesińską. "Wiosna zaginionych" to kolejny tytuł, po który sięgnęłam w ramach wyzwania #12challenge.

Krystyna Lesińska to emerytowana policjantka, która przed laty w tajemniczych okolicznościach straciła brata brata. Piątka studentów wyruszyła w...