Pokuta
Cykl:
Komisarz Eryk Deryło (tom 3)
kryminał, sensacja, thriller
448 str.
- Data wydania:
- 2018-10-17
- Data 1. wyd. pol.:
- 2018-10-17
- Liczba stron:
- 448
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380755413
- Seria:
- Mroczna strona
- Wydawnictwo:
- Filia
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Tagi:
- literatura polska
- Data wydania:
- 2018-10-17
- Liczba stron:
- 448
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380755413
- Seria:
- Mroczna strona
- Wydawnictwo:
- Filia
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Tagi:
- literatura polska
(…) Któż więc odpokutuje za jego przewinienia?
Syr 28,5
Trzeci tom bestsellerowej trylogii o komisarzu Eryku Deryle.
Brutalny seryjny morderca Cztery Iks w końcu wpada w ręce policji. To jednak nie koniec koszmaru, wkrótce bowiem odnalezione zostają zmasakrowane zwłoki. Mimo iż schwytany psychopata nie mógł popełnić tej zbrodni, zna jej szczegóły. Co więcej, istnieje podejrzenie, iż niektóre z uprowadzonych przez Cztery Iksa kobiet wciąż żyją.
Komisarz Eryk Deryło musi podjąć grę z mordercą, której stawką będzie nie tylko życie wielu niewinnych osób, ale także dusza śledczego. Demony z przeszłości policjanta nie pozwalają o sobie zapomnieć, a odżywające okrutne wydarzenia sprzed lat zaczynają przyprawiać go o szaleństwo.
Odpuszczenie Grzechu wymagało Ofiary. Teraz przyszedł czas na Pokutę.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Czas na rachunek sumienia
Cztery Iks nareszcie został złapany. Obecnie znajduje się w szpitalu psychiatrycznym na zamkniętym oddziale, gdzie przebywa w izolatce dla bezpieczeństwa swojego i innych. Wydawałoby się, że mieszkańcy mogą spać spokojnie, jednak w Lublinie nadal odnajdywane są ciała, których okaleczenia wpisują się w modus operandi schwytanego. Ponadto osadzony ze szczegółami potrafi opisać popełnione morderstwa. Czy lubelskiej policji uda się w końcu schwytać właściwą osobę, która jest odpowiedzialna za te sadystyczne zbrodnie?
Niestety, w „Pokucie” Max Czornyj dość szybko podpowiedział, kto jest mordercą. Następne sceny, w których występował konkretny bohater, tylko upewniały mnie w moich przypuszczeniach, by ostatecznie je potwierdzić. Muszę zwrócić uwagę na niespójność profilu postaci w stosunku do poprzednich tomów i zapytać, dlaczego ten bohater nie zachowywał się w podobny sposób we wcześniejszych częściach? Mam wrażenie, że autor dopiero przy pisaniu „Pokuty” wpadł na pomysł, w jaki sposób można zakończyć trylogię i kto tak właściwie jest Cztery Iksem, bo wcześniej jego postać była chyba potrzebna tylko po to, aby napisać sadystyczne sceny, a ostatecznie móc zakończyć poszczególne tomy... cóż, kto czytał, ten wie, jaki miały finał.
Zwykle nie zwracam uwagi na długość rozdziałów, po prostu przyjmuję do wiadomości, że rozdział jest długi lub krótki. W przypadku „Pokuty” muszę się przyczepić. Rozdziały są krótkie – średnio po 3-4 strony, w większości kończą się zawrotną sytuacją bądź dezorientującym zdaniem. Zazwyczaj jest to dobry zabieg, jednak w tej książce jego częstotliwość sprawia, że przy następnej okazji, gdy autor wraca do konkretnej sceny kilka rozdziałów dalej, emocje, która dane zdanie we mnie wzbudziło, zdążyły już osłabnąć. Miałam wrażenie, że Max Czornyj w każdym rozdziale chce zaszokować – czy to opisem sekcji zwłok, sadystycznych igraszek Cztery Iksa, czy właśnie zwrotem akcji – przez co czułam przesyt i przymus odczuwania przez całą książkę niepokoju. Szczerze mówiąc, bardzo mnie to znudziło.
Ostatnim, do czego chcę się odnieść, niestety również negatywnie, jest wątek psychologii istotny dla fabuły, przez który książka powinna zostać zaklasyfikowana do gatunku fantastyki psychologicznej. Owszem, autor mógłby w posłowiu wytłumaczyć się fikcją literacką, ale tym razem część „od autora” została pominięta, więc nie potrafię stwierdzić, czy rzeczywiście jest to fikcja, czy słaby research. W momencie, gdy jednemu z zaburzeń psychicznych autor przypisał objawy, które nawet ogólnodostępna Wikipedia wyklucza już w pierwszym akapicie artykułu na jego temat, mam prawo myśleć, że to jednak zaniedbanie tematu. Max Czornyj porusza także zagadnienie „standardowych narzędzi psychologicznej terapii”, zaliczając do nich hipnozę. Rozumiem, że w fabule jest to metoda konieczna do poprowadzenia jednego z wątków, ale nie należy przypisywać jej (przynajmniej dopóki „Pokuta” nie zostanie zaliczona do gatunku fantasy) wartości, której w rzeczywistym świecie nie ma, ponieważ hipnoza zdecydowanie nie jest częstym sposobem prowadzenia terapii.
Całość podsumuję parafrazą zdania z niniejszej książki: Poza chwytliwymi scenami „Pokuta” nie pozostawiła po sobie nic szczególnego.
Katarzyna Muszyńska
15 Popieram
Link do recenzji
181
2
48
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 174
- 666
- 307
- 114
- 50
- 36
- 33
- 25
- 17
- 15
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Każdego można skrzywdzić. I każdy może skrzywdzić nas. Wystarczy się przywiązać, zaprzyjaźnić lub nie daj Boże zakochać, a potem niech los zrobi swoje.
Zobacz więcejZauroczenie szybko przemieniło się w coś więcej. Pierwszy pocałunek, pierwsze muśnięcie twarzy, a potem piersi i pośladka. Nie zastanawiała się, czy wydarzenia idą zbyt szybko. W życiu miłos...
Rozwiń
Zobacz więcej
Ktoś powiedział, że psychopaci są jak tanie dziwki. Pociągają, ale jak się za bardzo zbliżą, mogą zostawić syfa.
Zobacz więcej
Opinie [135]
Różnie z wcześniejszymi książkami autora było w mojej ocenie, ale „Pokuta” podobała mi się chyba najbardziej. Wreszcie wczułem się w styl autora, historia zainteresowała mnie i pozwalała na sporą dawkę rozrywki na niezłym poziomie, a niczego więcej od tej powieści nie oczekiwałem. Duży plus ode mnie, czuję się zachęcony, by jeszcze poczytać o przygodach komisarza Eryka D.:-)
Pokaż mimo toMieszane uczucia mam po przeczytaniu. Niby trzyma w napięciu choć są nudnawe fragmenty. Autor ma ambicje żeby każdy rozdział zakończyć jakimś "achem". Żeby koniecznie chcieć czytać dalej. Wtedy dochodzisz do zakończenia, rozwlekłego i męczącego. Deryło przez korytarz bunkra idzie chyba przez trzy kartki, no dajcie spokój.
Pokaż mimo toGdy zamknęłam książkę w głowie miałam jedno pytanie - Jak to się mogło tak skończyć???
więcejJestem zadowolona. Autor utrzymuje ten sam, dość wysoki, poziom, akcja jest nieprzewidywalna, ale spójna. Ale... no właśnie musi być jakieś "ale"... gdy sprawa się rozwiązała miałam wrażenie, że to wszystko było trochę naciągane. Że nawet jak bohaterom coś nie wychodziło, to właśnie tak...
Trzecia z serii. Ciekawe zwroty akcji i niezłe pomysły. Autor potrafi przetrzymać w napięciu, zainteresować. Miejscami "Pokuta" jest bardzo drastyczna, co zresztą charakterystyczne dla Czornyja. Szkoda, że książka jest dość słabo napisana. Ot, kolejny kryminał, choć ma coś w sobie.
Pokaż mimo toKolejna świetna książka tego autra z zaciekawieniem czytałem każda stronę od początku do końca szczrze polecam i juz zabieram się za kolejną z tej serii 🙂
Pokaż mimo toZaczęłam czytać od końca,ale i tak polecam.Wartka akcja,szybkie zwroty, wciągająca.Polecam
Pokaż mimo toTrzeci Tom o komisarzu zdecydowanie najbardziej wciągający jak dotąd.
Pokaż mimo toWartka akcja. Zawiła intryga.
Kawał dobrej książki.
Niestety, każda kolejna część jest gorsza od poprzedniej. Nie czuję się zachęcona aby brnąć dalej, zwłaszcza że zorientowałam się w intrydze już podczas czytania początkowych rozdziałów.
Pokaż mimo toMomentami pokręcona, brutalna, trochę zagmatwana, ale ostatecznie wciągająca książka. Ostatnie 100 stron nadrabia za całość pozytywnym wrażeniem.
Pokaż mimo toKilka słów o "Pokucie" Maxa Czornyja 📚 ✔️
więcej*
*
Był GRZECH, później trafiono na OFIARĘ, teraz nadszedł czas na POKUTĘ...
Dzięki działaniom komisarza Eryka Deryło udaje się schwytać seryjnego mordercę znanego jako Cztery Iks. Mężczyzna zostaje zamknięty w szpitalu psychiatrycznym, jednak wkrótce zostają znalezione kolejne, zmasakrowane zwłoki. Wszyscy uważają, że na wolności...