Cień bestii

7,6 - taką średnią ocenę ma ta powieść kiedy piszę te słowa. Do tego masa zachwytów, achów i ochów. Nie mogłem tego nie przeczytać, mając nadzieję - patrz wyżej - że będzie to coś w stylu 'Chris Carter spotyka agentkę Starling'. To się nie mogło nie udać. A jednak... Być może przeniosłem się do alternatywnego świata, gdzie ta powieść wygląda 'po mojemu', a nie tak jak głoszą słowa na LC. Bo takiej miernoty, tak idiotycznej powieści nie czytałem chyba dawno! Jedyny plus to pomysł na intrygę kryminalną - tu autor się wykazał. Reszta plusów? Nie stwierdzono! Popastwię się teraz troszkę, i wymienię z grubsza minusy (choć na pewno nie wszystkie, w końcu nie mam całego dnia bo do pracy trzeba iść).
Non stop powtarzające się wywody, myśli i retrospekcje głównej bohaterki na temat zmarłego męża, zmarłej córeczki, wizje Mrocznego pociągu i Smoczycy itp. - co to było??? To ma być thriller, a nie Harlequin dla Koła Gospodyń Wiejskich (z całym szacunkiem!!!), czytany przez jedną osobę kiedy reszta w tym czasie, nie wiem - obiera gęsi z piór!
Co gorsza - powieść jest pisana w pierwszej osobie, więc wtedy moja osoba miała odruch wymiotny! A, właśnie, wspomniałem Mroczny pociąg agentki Barrett, to pozwolę sobie przytoczyć fragment książki:
"...I znów kiwam głową. Mroczny pociąg turkocze po szynach 'tak-to-to, tak-to-to', i gwiżdże 'ciu-ciuuuuu! Oboje z Jamesem siedzimy na jego pokładzie...". Prawda jaki mrok, czuje się wręcz namacalną aurę Złego... Właśnie wtedy popłakałem się ze śmiechu!
Kolejny minus - ciąg idiotyzmów i nielogicznych zdarzeń występujący w tej książce to chyba rekord świata. Pierwszy przykład z brzegu - para zabójców wysyła policji film na którym za wszelką cenę chcą ukryć to, że działają w parze, że chcą zmylić organa ścigania iż zabójca jest tylko jeden - ale zostawiają przy życiu naocznego świadka zbrodni, podając go agentom FBI jak na tacy!
Po wypiciu sporej ilości alkoholu, kiedy umysł jest przytępiony - to i tak nie wymyśliłbym czegoś bardziej idiotycznego!
Jedziemy dalej - zaskoczenie na koniec, w sensie - czyli kim jest główny czarny charakter/psychopatyczny morderca? W życiu! - to można odkryć po pierwszym, góra! - po drugim liście który agentka Barrett dostaje od niego. Nawet zdarzyło się że podczas lektury łudziłem się że to nie będzie TA postać, że autor naprawdę mnie zaskoczy - nie, to była TA postać...
Creme de la creme mojego nie powiem czego żeby nie przekroczyć pewnych barier kulturalnych - agentka Thorne i jej powtarzane non stop - kochaneczku! Gdybym czytał MISTRZOWSKIEGO Sienkiewicza, i takiego zwrotu używałby niezapomniany imć Onufry Zagłoba - jest ok! Ale tu, w THRILLERZE? Wolne żarty.
I takich pereł jest więcej, ale umówmy się że więcej grzechów nie pamiętam.
Dobrze, tyle, nie będę się bardziej nakręcał. Ocena ogólna - dwie gwiazdki; pierwsza z urzędu, druga za potencjał - KOMPLETNIE niewykorzystany. Z przymrużeniem oka stwierdzę, że za jednym machem przeczytałem dwie książki McFadyena, albowiem to moja pierwsza i ostatnia jego powieść.
Absolutnie nie polecam, wręcz odradzam!

PS. Powieść ta zdopingowała mnie do tego żebym utworzył nową półkę na swoim profilu - Strata czasu. Stopniowo będę ją uzupełniał, ale "Cień Bestii" przejdzie do historii jako pionier tej mało chlubnej listy...

7,6 - taką średnią ocenę ma ta powieść kiedy piszę te słowa. Do tego masa zachwytów, achów i ochów. Nie mogłem tego nie przeczytać, mając nadzieję - patrz wyżej - że będzie to coś w stylu 'Chris Carter spotyka agentkę Starling'. To się nie mogło nie udać. A jednak... Być może przeniosłem się do alternatywnego świata, gdzie ta powieść wygląda 'po mojemu', a nie tak jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ja jestem pod wrażeniem tej i poprzedniej ksążki
Czytanie rozpoczęłam Cieniem później była Maska śmierci można też książki te znależć pod innymi tytułami
CIEŃ BESTII i OBLICZE BESTII
i .Są po prostu inne. Pełne sprzecznych emocji. Zachęcam naprawdę warto.Pod warunkiem że lubicie mocne brutalne wręcz opisy

Ja jestem pod wrażeniem tej i poprzedniej ksążki
Czytanie rozpoczęłam Cieniem później była Maska śmierci można też książki te znależć pod innymi tytułami
CIEŃ BESTII i OBLICZE BESTII
i .Są po prostu inne. Pełne sprzecznych emocji. Zachęcam naprawdę warto.Pod warunkiem że lubicie mocne brutalne wręcz opisy

Pokaż mimo to

Literacko świetna. Język, rozwój postaci, dialogi - czyta się szybko i z przyjemnością. Dużo psychologii postaci, tak jak lubię i zgrabna fabuła. Akcja momentami zaskakuje, a czasem kuleje. Pomysł nieco oklepany, ale dobrze rozwinięty. Co do głównej bohaterki mam mieszane odczucia, natomiast chemia całego zespołu mnie urzekła. Książka niewątpliwie jest warta przeczytania.

Literacko świetna. Język, rozwój postaci, dialogi - czyta się szybko i z przyjemnością. Dużo psychologii postaci, tak jak lubię i zgrabna fabuła. Akcja momentami zaskakuje, a czasem kuleje. Pomysł nieco oklepany, ale dobrze rozwinięty. Co do głównej bohaterki mam mieszane odczucia, natomiast chemia całego zespołu mnie urzekła. Książka niewątpliwie jest warta przeczytania.

Pokaż mimo to

Przygodę z agentką Smoky Barrett zacząłem od Dewianta czyli trzeciej książki McFadyena. Opinia moja była mało pochlebna. Cień miał być na miarę Milczenia Owiec, ale niestety nie był, podobnie jak w Dewiancie, za dużo autor skupił się na głównej bohaterce, na jej przeżyciach, stanie psychicznym itp. Jednak mimo tego, Cień jest lepszą książką od Dewianta, ale na pewno nie dorównuje książkom Harrisa.

Przygodę z agentką Smoky Barrett zacząłem od Dewianta czyli trzeciej książki McFadyena. Opinia moja była mało pochlebna. Cień miał być na miarę Milczenia Owiec, ale niestety nie był, podobnie jak w Dewiancie, za dużo autor skupił się na głównej bohaterce, na jej przeżyciach, stanie psychicznym itp. Jednak mimo tego, Cień jest lepszą książką od Dewianta, ale na pewno nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przeciętna książka kryminalna. Zaletami książki jest fabuła oraz psychologiczna prezentacja głównej bohaterki. To, co poszło autorowi nie tak, to moim zdaniem zbyt mało wprowadzonych efektów zaskoczenia odbiorcy, a także książka rzadko buduje napięcie charakterystyczne dla utworów kryminalnych. Mimo to polecam entuzjastom książek kryminalnych.

Przeciętna książka kryminalna. Zaletami książki jest fabuła oraz psychologiczna prezentacja głównej bohaterki. To, co poszło autorowi nie tak, to moim zdaniem zbyt mało wprowadzonych efektów zaskoczenia odbiorcy, a także książka rzadko buduje napięcie charakterystyczne dla utworów kryminalnych. Mimo to polecam entuzjastom książek kryminalnych.

Pokaż mimo to

Dziwny to kryminał jest. Niby okrutny. Niby odrażający. Niby przerażający... A przy tym bardzo literacki. Bardziej jak książka z literatury pięknej, niż wywołujący dreszcze thriller.
Bez wątpienia dobrze napisane. Na granicy - nieprzekroczonej - grafomanii, co ze zwykłej opowieści o złym gościu czyni studium ludzkich charakterów.
Konstrukcja zgrabna, niemniej jednak jak dla mnie ukazująca zbyt mało ścieżek, którymi może podążyć czytelnik wespół z detektyw Barrett w poszukiwaniu dewianta.
No dobra - więcej nie napiszę, bo spojlerowanie kryminałów, to nie jest to, co lubię. Książkę natomiast jak najbardziej. I polecam. Niebawem zabiorę się za część drugą, niechaj jednak pierwsza dokładnie się strawi.

Dziwny to kryminał jest. Niby okrutny. Niby odrażający. Niby przerażający... A przy tym bardzo literacki. Bardziej jak książka z literatury pięknej, niż wywołujący dreszcze thriller.
Bez wątpienia dobrze napisane. Na granicy - nieprzekroczonej - grafomanii, co ze zwykłej opowieści o złym gościu czyni studium ludzkich charakterów.
Konstrukcja zgrabna, niemniej jednak jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka

Świetna książka

Pokaż mimo to

Wybrałam książkę bo czekała w kolejce i liczyłam na relaks. A tutaj tyle emocji od śmiechu po łzy. Świetna książka, nie mogłam się oderwać. Nawet jedną noc zerwałam aby doczytać do końca. Troszkę koniec mnie zaskoczył, a zarazem brakowało mi jeszcze opisu co dalej z bohaterami. Bardzo fajnie napisany kryminał i oby takich więcej powstawało.
Odkrycie kto był mordercą bardzo fajne. W pewnym momencie zastanawiałam się, czy ja nie widziałam filmu na podstawie tej książki. Cóż mimo to bardzo dobra książka. Którą się pochłania 😊

Wybrałam książkę bo czekała w kolejce i liczyłam na relaks. A tutaj tyle emocji od śmiechu po łzy. Świetna książka, nie mogłam się oderwać. Nawet jedną noc zerwałam aby doczytać do końca. Troszkę koniec mnie zaskoczył, a zarazem brakowało mi jeszcze opisu co dalej z bohaterami. Bardzo fajnie napisany kryminał i oby takich więcej powstawało.
Odkrycie kto był mordercą bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wizje, chodzcie do mnie, blisko, najbliżej/ zostawcie w mojej głowie, najdziksze sny..."

Słowem wstępu - swoją pierwszą mini-recenzję, napisaną tuz przed ukończeniem powieści, usunęłam ze względu na towarzyszące rozwikłaniu "zagadki" emocje, na mój gust zbyt świeże, by sklecić wartościową opinię. Czy tym razem, już po lekturze i spokojnym jej rozważeniu, uda mi się napisać coś odpowiedniego? Ha, sądząc po tak wysokiej średniej ocenie powieści - nie bardzo, a przynajmniej nic, co zadowoliłoby jej fanów. Mimo to opiszę swoje wrażenia, bo - bogowie! - niemożliwe, by coś takiego miało ocenę 7,6!
Moja pierwotna ocena (5) po przeczytaniu zakończenia poszybowała w dół.

Co jest nie tak z "Cieniem bestii"? W zasadzie wszystko. Narracja pierwszoosobowa poranionej przez los superbohaterki z FBI, Smoky Barret, do złudzenia przypomina bełkot głównej bohaterki "50 twarzy Greya", arcygniota naszych czasów. Tam zaserwowano czytelnikom jakąś wewnętrzną boginię, tutaj natomiast dostaliśmy wewnętrzną smoczycę (sic!), twór jeszcze bardziej groteskowy w kontekście nieustannych tragedii i opisów przemocy fizycznej i psychicznej, w której rozsmakował się autor.

Ustalmy jedno - osobiste tragedie, zarówno dotyczące ludzi rzeczywistych jak i wyimaginowanych postaci literackich potrafią mną wstrząsnąć do tego stopnia, że zakłócają sen, opanowują myśli i - często-gęsto - wyciskają łzy. Nie jestem kawałkiem betonu, czytającym o znęcaniu się nad dziećmi i pogryzającym bułkę z pasztetem, pogwizdując przy tym wesołe melodyjki. "Cień bestii" nie wzbudził we mnie jednak żadnych silniejszych emocji. Odnosiłam wrażenie, że autor wciska mi makabrę na siłę, że stara się osiągnąć jakiś niebotyczny level w ukazywaniu okrucieństwa, jakby to nie była powieść, lecz konkurs na dewianta roku. Przykro mi, imć panie, do mnie to nie trafia. Nie potrafiłam wczuć się w położenie bohaterów i ofiar tytułowej bestii, bo gdzieś pośród epitetów i opisów (okraszonych bełkotem głównej bohaterki) zagubiła się autentyczność, wiarygodność, sens...

Krótko - superbohaterka Smoky, piękna, choć nieco oszpecona blizną, bezustannie dyskutująca z duchami, doświadczająca proroczych wizji i przeżywająca (średnio co kilka stron) na nowo - w przytomności i w sennych koszmarach - masakrę z niedalekiej przeszłości, non-stop wymiotuje, mdleje i raczy nas wywodami, których nie powstydziłby się żaden domorosły psycholog/filozof spod Żabki, Biedronki czy innej wylęgarni wzniosłych idei. Jej ekipa - stereotypowa do bólu paczka superheroes z przepiękną i superzgrabną, nadużywającą słitaśnego "kochaneczko/u" rudowłosej Callie na czele, przeżywa wszystko równie mocno - i równie często wymiotuje, trzęsie się, wzdryga i mdleje. Profesjonaliści! Główny antagonista nie grzeszy oryginalnością - przedstawia się jako Kuba Rozpruwacz Junior, potomek - w prostej linii - legendarnego angielskiego mordercy. Pomysł odkrywczy, że proszę siadać! Jeżeli ktoś życzy sobie poczytać co nieco na temat Kuby i czegoś się przy tym dowiedzieć, polecam świetne i znakomicie napisane "Ulubione rzeczy" Sharon Bolton. "Cień bestii" do historii Kuby nie wnosi absolutnie nic i niczego konkretnego o tej postaci nie przekazuje. Ot, jeszcze jeden psychol postanowił pobawić się w epigona, wierząc przy tym, że jest z Kubusiem spokrewniony.

Brawo, Cody. Brawo za smoczycę, za przejeżdżający co i rusz przez majaczenia bohaterki "mroczny pociąg", za wtórność i nachalność, za brak autentyzmu. "Cień bestii" to - obok fatalnych "Skradzionych laleczek" - najgorszy thriller, jaki przeczytałam w tym roku.

Na koniec bomba - wierzę, że nawet średnio inteligentny czytelnik jest w stanie celnie obstawić mordercę stosunkowo szybko, co przy wyżej wymienionych wadach dodatkowo unieatrakcyjnia fabułę. Przewidywalność tego tworu i rozwleczony na potęgę finał z wizjami duchów i tkliwą rozmową ze zmarłą córką ostatecznie zmiażdżyły powieść. Z przykrością piszę, że liczyłam na to, iż po ostatnim, celnym jak diabli strzale, miss-snajper... oberwie rykoszetem!
Do "pały" zabrakło jedynie ordynarności "Laleczek" i czyhających niemal na każdej stronie, kultowych we współczesnej literaturze kut@$ów.

Strata czasu.

"Wizje, chodzcie do mnie, blisko, najbliżej/ zostawcie w mojej głowie, najdziksze sny..."

Słowem wstępu - swoją pierwszą mini-recenzję, napisaną tuz przed ukończeniem powieści, usunęłam ze względu na towarzyszące rozwikłaniu "zagadki" emocje, na mój gust zbyt świeże, by sklecić wartościową opinię. Czy tym razem, już po lekturze i spokojnym jej rozważeniu, uda mi się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mocna rzecz. Świetny thriller o pościgu za wyjątkowo brutalnym seryjnym mordercy. Książka świetna też w warstwie obyczajowej. Bardzo lubię kiedy mogę poznać wiele myśli bohaterów. Obok typowo kryminalnej fabuły, mamy tu szczegółowe opisy psychoterapii, opisy snów. Naprawdę mocna, głęboka powieść.

Szczerze polecam :)

Mocna rzecz. Świetny thriller o pościgu za wyjątkowo brutalnym seryjnym mordercy. Książka świetna też w warstwie obyczajowej. Bardzo lubię kiedy mogę poznać wiele myśli bohaterów. Obok typowo kryminalnej fabuły, mamy tu szczegółowe opisy psychoterapii, opisy snów. Naprawdę mocna, głęboka powieść.

Szczerze polecam :)

Pokaż mimo to