Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Asimov zawsze mnie intrygował. Jako młody chłopak przeczytałem kilka jego książek, ale nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Po wielu latach odbieram prozę autora z większym zrozumieniem. Do niektórych książek trzeba po prostu dorosnąć. Nie jest to książka na poziomie cyklu „Fundacja” czy „Roboty” ale warta przeczytania.
Plusy:
- jak dla mnie to taki wstęp do Imperium Galaktycznego;
- ciekawy pomysł na fabułę, zagrożenie z kosmosu dla istnienia Ziemi;
- stopniowa migracja ludzi w przestrzeń kosmiczną do tzw. osiedli;
- zarówno wątek pierwszej wyprawy poza Układ Słoneczny jak i Nemezis poprowadzone w sposób ciekawy;
- prowadzenie narracji z dwóch perspektyw oddalonych od siebie w czasie;
- nawet ludzie urodzeni poza Ziemią mogą odczuwać nostalgię za kolebką ludzkości;
- dość dobrze wykreowane postacie głównych bohaterów;
- czy warto przeciwdziałać zagrożeniu, które będzie realne za wiele pokoleń;
- każdy człowiek ma swoje mocne i słabe strony, wzloty i upadki.
Minusy:
- ciągłe powtarzanie jakie to niesamowite zdolności posiada Marlena;
- zakończenie zbyt szybkie i bajkowe (i żyli długo i szczęśliwie).
Ogółem książka dobra.

Asimov zawsze mnie intrygował. Jako młody chłopak przeczytałem kilka jego książek, ale nie zrobiły na mnie większego wrażenia. Po wielu latach odbieram prozę autora z większym zrozumieniem. Do niektórych książek trzeba po prostu dorosnąć. Nie jest to książka na poziomie cyklu „Fundacja” czy „Roboty” ale warta przeczytania.
Plusy:
- jak dla mnie to taki wstęp do Imperium...

Po dłuższym rozbracie z Deaver’em wróciłem do jego sztandarowego cyklu Rhyme/Sachs. Jak zwykle wspomniany duet dostarczył mi wielu wrażeń.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, morderstwa podczas robienia tatuaży;
- śmiertelne tatuaże wykonane trucizną i kryjący się za nimi przekaz;
- to wszystko jednak początek zagadkowych i zaskakujących wydarzeń;
- czy za wszystkimi zbrodniami stoi tylko jeden sprawca, a może jednak ktoś się kryje w cieniu głównego zabójcy;
- powrót poznanego w poprzednich częściach antybohatera;
- czyta się szybko, cały czas trzyma w napięciu, tropy prowadzą donikąd;
- spora dawka informacji na temat tatuaży oraz wszelkiego rodzaju trucizn;
- wiele zwrotów akcji i zaskoczeń, szczególnie w drugiej części;
- lubię styl pisania i sposób prowadzenia narracji przez pisarza;
- niby wszystko utrzymane w podobnym schemacie i klimacie jak wiele poprzednich książek Deaver’a, a czyta się wyśmienicie;
- niejednoznaczne i intrygujące zakończenie.
Minusy:
- zawsze drażnią mnie niezakończone, wręcz urwane główne wątki;
- jak dla mnie zbyt wiele nawiązań i retrospekcji do dwóch poprzednich książek.
Ogółem książka dobra.

Po dłuższym rozbracie z Deaver’em wróciłem do jego sztandarowego cyklu Rhyme/Sachs. Jak zwykle wspomniany duet dostarczył mi wielu wrażeń.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, morderstwa podczas robienia tatuaży;
- śmiertelne tatuaże wykonane trucizną i kryjący się za nimi przekaz;
- to wszystko jednak początek zagadkowych i zaskakujących wydarzeń;
- czy za wszystkimi...

Ostatnio za bardzo ciągnie mnie do klasyki science fiction. Ale mam takie okresy, kiedy chwytam starocie gdy chcę odsapnąć od współczesnej literatury.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, walka o niepodległość Luny – Księżyca;
- czy kolonizacja Księżyca i planet Układu Słonecznego jest możliwa;
- jak wielką kontrolę może posiadać sztuczna inteligencja AI (SI);
- nawet skazańcy chcą żyć w warunkach umożliwiających przetrwanie;
- wykorzystywanie ludzi przez korporacje do niewolniczej pracy;
- oryginalne przemyślenia na temat zaczynania rewolucji;
- idealna kreacja postaci komputera Mike, jego szybkość uczenia się;
- czy sztuczna inteligencja zdolna jest do okazywania uczuć;
- pokazanie jak ważne w świecie są łączność i możliwość komunikacji;
- jak ciężko się porusza gdy ciążenie jest sześciokrotnie mniejsze, i jak trudno żyć gdy jest ono sześciokrotnie większe;
- niejednoznaczne zakończenie, trochę radości, ale i smutku.
Minusy:
- trochę słabo wykreowani poszczególni bohaterowie;
- jak dla mnie zbyt łatwo cywilny ruch oporu radził sobie z wyszkolonymi siłami zbrojnymi, szczególnie w bezpośredniej walce.
Ogółem książka dobra.

Ostatnio za bardzo ciągnie mnie do klasyki science fiction. Ale mam takie okresy, kiedy chwytam starocie gdy chcę odsapnąć od współczesnej literatury.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, walka o niepodległość Luny – Księżyca;
- czy kolonizacja Księżyca i planet Układu Słonecznego jest możliwa;
- jak wielką kontrolę może posiadać sztuczna inteligencja AI (SI);
- nawet...

Nie wiem skąd Sanderson bierze pomysły na fabułę, ale większość z nich jest rewelacyjna lub intrygująca. Tym razem też zostałem pozytywnie zaskoczony wielką wyobraźnią pisarza w kreowaniu nietuzinkowego świata.
Plusy:
- oryginalny pomysł na Rytmatystów mogących ożywiać dwuwymiarowe rysunki zwane kredowcami;
- wciągające sposoby prowadzenia poszczególnych pojedynków;
- Sanderson nawet wojny na rysunki kredą potrafi opisać w interesujący sposób;
- grafiki przedstawiające rodzaje obron i różne kredowce;
- opis świata, rządzących nim zależności, magii i walk toczących się na Nebrasku;
- dobrze wykreowani bohaterowie z własnymi motywacjami w życiu;
- każdy z nich ma własne ambicje, planu do zrealizowania;
- cały czas utrzymywany jest klimat lekkiego zagrożenia, ale i zabawy;
- nastolatkowie rzadko widzą poświęcenie rodzica w jego utrzymaniu, wykształceniu;
- czyta się szybko, sposób prowadzenia narracji wciąga;
- po raz kolejny odkrywam, że fantastyka ciągle może mnie fascynować;
- liczę na to, że Sanderson napisze kontynuację tej historii.
Minusy:
- jak to w książkach młodzieżowych, bohaterowie trochę łatwowierni i naiwni.
Ogółem książka bardzo dobra.

Nie wiem skąd Sanderson bierze pomysły na fabułę, ale większość z nich jest rewelacyjna lub intrygująca. Tym razem też zostałem pozytywnie zaskoczony wielką wyobraźnią pisarza w kreowaniu nietuzinkowego świata.
Plusy:
- oryginalny pomysł na Rytmatystów mogących ożywiać dwuwymiarowe rysunki zwane kredowcami;
- wciągające sposoby prowadzenia poszczególnych pojedynków;
-...

Wielu pisarzy ma swój styl pisania i schemat prowadzenia akcji. Dlatego po książki Rollinsa wskazane jest sięgać z przerwami, żeby nie wydawały się monotonne.
Plusy:
- poruszenia aktualnego tematu zagrożenia jakie niesie ze sobą szybki rozwój sztucznej inteligencji SI;
- czy jesteśmy gotowi na opanowanie czegoś o czym jeszcze niewiele wiemy;
- bo sztuczna inteligencja może przekształcić się w super inteligencję, błyskawicznie się uczyć i świat jaki znamy może się skończyć;
- świat zmienia się na naszych oczach, niemożliwe staje się realne;
- prolog, który wprowadza nas w jeden z zasadniczych wątków;
- dynamiczna akcja, nagłe zwroty, zagrożenie czai się na każdym kroku;
- nie wiadomo kto jest śmiertelnym wrogiem, a kto przyjacielem;
- wiele ciekawostek z wirtualnego świata i jego funkcjonowania;
- opisanie hiszpańskiej inkwizycji i księgi Malleus Manificarus – Młot na czarownice;
- cała gama ciekawie wykreowanych nietuzinkowych bohaterów;
- intrygujące i dające do myślenia zakończenie.
Minusy:
- nie każdemu przypadnie do gustu dość trudny temat.
Ogółem książka bardzo dobra.

Wielu pisarzy ma swój styl pisania i schemat prowadzenia akcji. Dlatego po książki Rollinsa wskazane jest sięgać z przerwami, żeby nie wydawały się monotonne.
Plusy:
- poruszenia aktualnego tematu zagrożenia jakie niesie ze sobą szybki rozwój sztucznej inteligencji SI;
- czy jesteśmy gotowi na opanowanie czegoś o czym jeszcze niewiele wiemy;
- bo sztuczna inteligencja może...

Co jakiś czas sięgam po klasykę literatury science fiction. Chcę się przekonać jakie pomysły na świat przyszłości mieli pisarze tworzący kilkadziesiąt lub więcej lat od naszych czasów. Tym razem wypadło dobrze, jak na koniec XIX wieku pomysł na wykonanie i realizacja interesujące.
Plusy:
- intrygująca wizja rozwoju ludzkości w dalekiej przyszłości;
- w procesie ewolucji powstanie dwóch ras Elojów i Morloków;
- jedni pławią się w świetle dziennym, drudzy w głębokich podziemiach;
- klasa panująca nic nie robiąca i klasa wyzyskiwana poprzez pracę;
- ale kto w tym wszystkim jest prawdziwym wygranym i dominatorem;
- jak takie dwa odmienne społeczeństwa mogą funkcjonować obok siebie;
- dokąd będzie stopniowo zmierzał świat, jak się będzie zmieniał;
- czy ludzkość zachowa wiedzę zdobywaną przez tysiąclecia;
- zmusza do przemyśleń i zastanowienia się nad otaczającymi nas realiami;
- na sam koniec futurystyczne wyobrażenie końca życia na Ziemi.
Minusy:
- brakowało trochę bardziej rozbudowanego świata przyszłości;
- podróżnik w czasie momentami irytował swym zachowaniem.
Ogółem książka dobra.

Co jakiś czas sięgam po klasykę literatury science fiction. Chcę się przekonać jakie pomysły na świat przyszłości mieli pisarze tworzący kilkadziesiąt lub więcej lat od naszych czasów. Tym razem wypadło dobrze, jak na koniec XIX wieku pomysł na wykonanie i realizacja interesujące.
Plusy:
- intrygująca wizja rozwoju ludzkości w dalekiej przyszłości;
- w procesie ewolucji...

Przeczytane wspólnie z młodszym pokoleniem. W ramach akcji oderwania młodzieży od nośników multimedialnych. Żeby podyskutować konieczne jest odświeżenie sobie fabuły. Najważniejszy jest efekt, że młodzież sięga po książki.
Druga część podobała mi się trochę mniej niż pierwsza.
Plusy:
- sentymentalna podróż do przeszłości, pierwszych przeczytanych książek;
- zbiór 8 ciekawych opowiadań o literackim bohaterze Conanie;
- spotkania z niesamowitymi stworami, z nie wszystkimi warto walczyć;
- Conan za często sięga po miecz, za mało używa rozumu, ale walka to jego żywioł;
- brak rozbudowanego opisu świata wynagradza dynamiczna akcja;
- pogoń za bogactwem, winem, kobietami, czasem za władzą;
- każdy czytelnik znajdzie tutaj coś ciekawego dla siebie;
- jak dla mnie najlepsze opowiadania to „Okrwawiony Bóg” i „Królowa czarnego wybrzeża”;
- ciekawa koncepcja działania magnesu w „Przekleństwie monolitu”;
- czyta się lekko i przyjemnie, relaks i odstresowanie gwarantowane.
Minusy:
- szkoda, że tylko jedno opowiadanie napisane było przez Howarda;
- niektóre opowiadania zbyt krótkie, brakowało szerszego rozwinięcia.
Ogółem książka dobra.

Przeczytane wspólnie z młodszym pokoleniem. W ramach akcji oderwania młodzieży od nośników multimedialnych. Żeby podyskutować konieczne jest odświeżenie sobie fabuły. Najważniejszy jest efekt, że młodzież sięga po książki.
Druga część podobała mi się trochę mniej niż pierwsza.
Plusy:
- sentymentalna podróż do przeszłości, pierwszych przeczytanych książek;
- zbiór 8...

Kolejne udane spotkanie z bohaterami ze straży miejskiej „Świata Dysku”.
Jak zwykle zabawa była przednia, mój rechot w wielu miejscach powodował, że „ładniejsza połowa” w małżeństwie patrzyła na mnie z politowaniem.
„Tylko zbrodnie dzieją się w ciemności. Kara musi być wymierzona w pełnym świetle”.
Plusy:
- pierwszoplanowe tematy to wolność i godność człowieka, prawo do pracy, równouprawnienie, tolerancja ale i dyskryminacja, ksenofobia, wyzysk;
- tym razem dostajemy na tacy pełnokrwistą zagadką kryminalną;
- grono przedstawicieli różnych nacji w straży miejskiej powiększa się stopniowo;
- ironiczne uwydatnianie ludzkich słabości, niedoskonałości, przywar;
- w każdym społeczeństwie niższe warstwy są wykorzystywane przez górę;
- autor w inteligentny sposób zmusza nas do refleksji, przemyśleń;
- metody detektywistyczne sierżanta Detrytusa powalają na kolana;
- ja po prostu uwielbiam poczucie humoru TP, celne, trafiające w samo sedno;
- czy nadejdzie międzyrasowe równouprawnienie.
Minusy:
- nie doceniających humoru TP (każdy ma swój gust i prawo do oceny) nie zachęcam do czytania jego książek.
Ogółem książka bardzo dobra.

Kolejne udane spotkanie z bohaterami ze straży miejskiej „Świata Dysku”.
Jak zwykle zabawa była przednia, mój rechot w wielu miejscach powodował, że „ładniejsza połowa” w małżeństwie patrzyła na mnie z politowaniem.
„Tylko zbrodnie dzieją się w ciemności. Kara musi być wymierzona w pełnym świetle”.
Plusy:
- pierwszoplanowe tematy to wolność i godność człowieka, prawo do...

Po lekturze drugiej książki CL jestem bardziej zadowolony niż po przeczytaniu jej debiutu. Liczę na to, że kolejne części też mnie wciągną. Lubię czasem sięgnąć po lekki thriller/kryminał, z pogranicza powieści obyczajowej.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, co łączy morderstwa oddalone od siebie o 25 lat;
- jak zwykle rodzinne tajemnice, które są skrzętnie i długo skrywane, wszystko zostaje w rodzinie;
- pokazanie jak ludzie z darem przekonywania mają ogromny wpływ na innych;
- ślepa wiara w słowa głoszących swoje ideologie nigdy nie prowadzi do dobrego;
- znęcanie się psychiczne nad słabszymi zawsze mnie wkurza totalnie;
- to że się jest spokrewnionym, rodziną czasami niewiele znaczy;
- do czego może prowadzić tzw. bezstresowe wychowywanie dzieci;
- więcej wątków kryminalnych, mniej aspektów obyczajowych;
- no i oczywiście nawiedzający nas niespodziewani goście i radzenie sobie z nimi;
- zaskakujące i nieoczywiste zakończenie.
Minusy:
- zabieg z jednym imieniem dla ojca i syna wprowadzał zamieszanie;
- trochę za mało wprowadzania czytelnika w błąd, mylenia tropów.
Ogółem książka dobra.

Po lekturze drugiej książki CL jestem bardziej zadowolony niż po przeczytaniu jej debiutu. Liczę na to, że kolejne części też mnie wciągną. Lubię czasem sięgnąć po lekki thriller/kryminał, z pogranicza powieści obyczajowej.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, co łączy morderstwa oddalone od siebie o 25 lat;
- jak zwykle rodzinne tajemnice, które są skrzętnie i długo...

Kto do tej pory był zadowolony z przeczytania poprzednich części nie będzie zawiedziony. Kontynuacja trzyma poziom poprzedniczek, chociaż odniosłem wrażenie, że było słabiej. Może dlatego, że za szybko sięgnąłem po kolejne tomy, przez to wpadałem w rutynę.
Plusy:
- satysfakcjonujące zwieńczenie cyklu komorniczego;
- jak zwykle Zek nie zawodzi i wszystko co da się spaprać udaje mu się zrobić;
- zabawa była przednia, odstresowanie i relaks gwarantowane;
- prześmiewcze spojrzenie na otaczającą nas rzeczywistość, w której nie zawsze jest nam do śmiechu, a wręcz chce się płakać;
- spora dawka humoru, zarówno słownego jak i sytuacyjnego;
- wielokrotnie nie mogłem powstrzymać się od śmiech, a przecież o to chodzi w literaturze rozrywkowej, mamy się dobrze bawić;
- kolejne starcia z Michałem i Szemijazaszem oraz Światłodzierżcą;
- nie wszystko jest idealne, ale trzeba przymknąć oczy i dać się porwać na szaloną jazdę bez trzymanki;
- dobre zakończenie, chociaż liczyłem na coś bardziej wystrzałowego.
Minusy:
- może czasami brakuje realności w fabule, ale wybaczam te małe niuanse.
Ogółem cały cykl bardzo dobry.

Kto do tej pory był zadowolony z przeczytania poprzednich części nie będzie zawiedziony. Kontynuacja trzyma poziom poprzedniczek, chociaż odniosłem wrażenie, że było słabiej. Może dlatego, że za szybko sięgnąłem po kolejne tomy, przez to wpadałem w rutynę.
Plusy:
- satysfakcjonujące zwieńczenie cyklu komorniczego;
- jak zwykle Zek nie zawodzi i wszystko co da się spaprać...

Z wielką nadzieją, może z mniejszymi oczekiwaniami zanurzyłem się w świecie Thorgala. Muszę powiedzieć, że odczucia po przeczytaniu są całkiem pozytywne. Na pewno ciężko będzie innym twórcom dorównać poziomowi prezentowanemu przez Rosińskiego i Van Hamme'a.
Plusy:
- rysunki i scenariusz Robina Rechta na bardzo dobrym poziomie;
- ciekawa zagrywka fabularna z przeniesieniem Thorgala w przeszłość;
- nowe spojrzenie na losy Thorgala, nie tylko rozszerzanie znanych już wątków;
- klimat kojarzył mi się z pierwszymi rewelacyjnymi albumami serii;
- trzeba się cieszyć z tego co się ma, miło spędzić czas, powspominać;
- wiele panoramicznych rysunków, prowadzenie akcji kreską o nie słowami;
- jak zwykle los jest przewrotny i nie wszystko idzie po myśli bohatera;
- spora dawka nostalgii i melancholii podczas czytania;
- ciekawie przedstawiona alternatywna historia losów Thorgala;
- czy przyszłość młodego Thorgala się zmieni po tym co się wydarzyło;
- intrygujące i zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- nie przemawiała do mnie czarnoskóra wojowniczka wśród wikingów;
- kilka nieścisłości związanych z główną serią, do wybaczenia.
Ogółem komiks bardzo dobry.

Z wielką nadzieją, może z mniejszymi oczekiwaniami zanurzyłem się w świecie Thorgala. Muszę powiedzieć, że odczucia po przeczytaniu są całkiem pozytywne. Na pewno ciężko będzie innym twórcom dorównać poziomowi prezentowanemu przez Rosińskiego i Van Hamme'a.
Plusy:
- rysunki i scenariusz Robina Rechta na bardzo dobrym poziomie;
- ciekawa zagrywka fabularna z przeniesieniem...

Nie do końca jestem przekonany, gdy pisarze eksperymentują i zmieniają gatunki literackie w których się sprawdzili. Nesbo jako autor thrillerów jest moim ulubionym pisarzem, jako twórca horrorów nie do końca przekonał mnie do siebie.
Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- w porównaniu z innymi „skokami w bok” dość udana próba napisania historii innej niż sztandarowy cykl HH;
- podobało mi się takie zaszufladkowanie poszczególnych części;
- dopiero po przeczytaniu końcowych akapitów, ułożeniu wszystkich elementów układanki mamy obraz całości;
- nagłe zwroty akcji zaskakiwały mnie, ale nie poprawiały odbioru;
- chyba najbardziej będą zadowoleni młodzi czytelnicy;
- pokazanie jak trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości młodemu chłopakowi;
- eksperyment przeprowadzono, ale czy wynik zadowolił, trudno ocenić.
Minusy:
- za bardzo zalatywało mi tutaj Kingiem, wzór bardzo podobny;
- pożeranie przez słuchawkę telefonu rozbroiło mnie, horror dla dzieci;
- wyjaśnienie całej historii nijakie, nic zaskakującego;
- pomimo niedużej objętości książka mnie wymęczyła.
Ogółem książka dobra, ale bez rewelacji.

Nie do końca jestem przekonany, gdy pisarze eksperymentują i zmieniają gatunki literackie w których się sprawdzili. Nesbo jako autor thrillerów jest moim ulubionym pisarzem, jako twórca horrorów nie do końca przekonał mnie do siebie.
Z sentymentu dla autora ocena lekko zawyżona.
Plusy:
- w porównaniu z innymi „skokami w bok” dość udana próba napisania historii innej niż...

Twórczość Dick’a albo się polubi od początku, albo trzeba odłożyć i zapomnieć.
Tak też jest z „Ubikiem”. Jedni pokochają, inni znienawidzą. Czy jest to najlepsza książka jak wielu twierdzi. Z lat młodości pamiętam, że czytałem lepsze.
Plusy:
- ciekawa wizja alternatywnej rzeczywistości, świata równoległego;
- przyszłość, gdzie technologia wyprzedza nawet dzisiejsze czasy;
- świat w którym rządzi pieniądz, chęć posiadania wszelkich nowinek;
- brak jest wiary, miłości, moralności, sensu życia z bliską osobą;
- pomysł na Moratorium, gdzie można było jeszcze przez jakiś czas porozmawiać ze zmarłymi utrzymywanymi w stanie pół-życia, zanim odejdą w wieczny niebyt;
- sami nie wiemy gdzie jest granica między jawą a snem;
- co jest rzeczywiste, realne, a co jest tylko wytworem naszej wyobraźni;
- czy Ubik jest siłą sprawczą we wszechświecie, bytem nadrzędnym;
- wieloznaczne zakończenie, każdy może je zinterpretować po swojemu.
Minusy:
- miejscami widać, że autor za bardzo odlatywał po dawce wspomagaczy;
- główny bohater szablonowy niczym się nie wyróżniający z ogółu.
Ogółem książka dobra.

Twórczość Dick’a albo się polubi od początku, albo trzeba odłożyć i zapomnieć.
Tak też jest z „Ubikiem”. Jedni pokochają, inni znienawidzą. Czy jest to najlepsza książka jak wielu twierdzi. Z lat młodości pamiętam, że czytałem lepsze.
Plusy:
- ciekawa wizja alternatywnej rzeczywistości, świata równoległego;
- przyszłość, gdzie technologia wyprzedza nawet dzisiejsze...

Lubię prozę Gaimana. Uwielbiam cykl „Świat Dysku” Pratchetta. Znany już pisarz Terry i zaczynający swoją karierę Neil. Musiałem sprawdzić co wyniknie z tak wybuchowej mieszanki. Wyszło nadspodziewanie sympatycznie.
„Na pierwszy rzut oka nie przekroczył trzydziestki.
Na drugi rzut oka nie zasługiwał”.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, z przymrużeniem oka próba powstrzymania Antychrysta i Armagedonu, zagłady świata;
- w mojej opinii bardzo udana parodia elementów znanego horroru „Omen”;
- idealnie wykreowane postacie: anioł Azirafal i demon Crowley;
- ich wzajemne relacje, trwająca wiecznie walka dobra ze złem są symboliczne;
- jakby na to nie patrzeć diabeł to przecież taki upadły anioł;
- specyficzny humor, satyra, groteska, w wielu miejscach przezabawnie;
- nie da się wszystkich aluzji i odniesień do literatury zapamiętać, ale bawią;
- no i świat widziany oczami bardzo młodego i sympatycznego Antychrysta;
- a już czterej motocykliści Apokalipsy to wisienka na torcie.
Minusy:
- miejscami trochę chaotyczna, akcja zwalnia i znów pędzi jak rakieta;
- dla niektórych poziom absurdu może przekraczać przyswajalną dawkę.
Ogółem książka bardzo dobra.

Lubię prozę Gaimana. Uwielbiam cykl „Świat Dysku” Pratchetta. Znany już pisarz Terry i zaczynający swoją karierę Neil. Musiałem sprawdzić co wyniknie z tak wybuchowej mieszanki. Wyszło nadspodziewanie sympatycznie.
„Na pierwszy rzut oka nie przekroczył trzydziestki.
Na drugi rzut oka nie zasługiwał”.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, z przymrużeniem oka próba...

Z reguły rzadko sięgam po thrillery czy kryminały napisane kobiecą ręką, chociaż twórczość Gerritsen w tym temacie mnie wciągnęła. Charlotte Link wypadła też dobrze. Teraz postanowiłem spróbować z Lackberg i czytać chronologicznie.
Plusy:
- początek cyklu Saga o Fjällbace wypadł całkiem udanie;
- czy Alex popełniła samobójstwo, czy jednak ktoś przyczynił się do jej śmierci;
- czy pisarka Erika Falck przeprowadzi skuteczne prywatne śledztwo;
- jak to najczęściej bywa przeszłość skrywa swoje mroczne tajemnice;
- dramaty rodzinne, skrzętnie są skrywane, rzadko widzą światło dzienne;
- momenty humorystyczne pozwalające rozładować napięcie;
- wyraziści i dobrze wykreowani główni bohaterowie Erika i Patrick;
- ze smakiem poprowadzony wątek miłosny, nie było nachalnie;
- bawiło zachowanie szefa policji oraz jego „pożyczka” na głowie;
- liczę na to, że kolejne części bardziej przypadną mi do gustu.
Minusy:
- zbyt wiele wątków obyczajowych, za mało aspektów kryminalnych;
- pierwsza połowa książki zbyt statyczna, niewiele się działo, przegadana;
- zbrakło mi bardziej szczegółowych opisów miejscowości Fjällbacka.
Ogółem książka dobra.

Z reguły rzadko sięgam po thrillery czy kryminały napisane kobiecą ręką, chociaż twórczość Gerritsen w tym temacie mnie wciągnęła. Charlotte Link wypadła też dobrze. Teraz postanowiłem spróbować z Lackberg i czytać chronologicznie.
Plusy:
- początek cyklu Saga o Fjällbace wypadł całkiem udanie;
- czy Alex popełniła samobójstwo, czy jednak ktoś przyczynił się do jej...