Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dotychczasowe spotkania z twórczością Läckberg były na tyle dobre, że postanowiłem sięgnąć po kolejną część „Sagi o Fjällbace”. Muszę szczerze przyznać, że bardzo mi się spodobała powieść, najlepsza z przeczytanych.
Plusy:
- rozwiązanie skomplikowanej zagadki śmierci dziewczynki;
- spotkanie z bohaterami znanymi z poprzednich części Eriką, Patrykiem i innymi;
- stopniowe dawkowanie informacji, prowadzenie czytelnika do rozwiązania;
- jakim problemem jest brak porozumienie pomiędzy najbliższymi osobami;
- pokazanie do jakich makabrycznych czynów zdolni są ludzie, w tym kobiety;
- zobrazowanie jakimi problemami są depresja, otyłość, uzależnienie, ADHD;
- uzmysłowienie nam, że zła karma z przeszłości powraca z całą mocą;
- retrospekcje, powroty do przeszłości odkrywające kolejne nowe fakty;
- realistyczne pokazanie wzajemnych relacji międzyludzkich;
- bardzo dobrze nakreślona i przedstawiona warstwa obyczajowa;
- mam nadzieję, że kilka niewyjaśnionych wątków zostanie rozwiązanych w dalszych częściach;
- zaskakujące otwarte zakończenie, już mnie ciekawi co będzie dalej.
Minusy:
- trochę, za dużo tych opisów opieki Eriki nad dzieckiem, karmienia, frustracji.
Ogółem książka bardzo dobra.

Dotychczasowe spotkania z twórczością Läckberg były na tyle dobre, że postanowiłem sięgnąć po kolejną część „Sagi o Fjällbace”. Muszę szczerze przyznać, że bardzo mi się spodobała powieść, najlepsza z przeczytanych.
Plusy:
- rozwiązanie skomplikowanej zagadki śmierci dziewczynki;
- spotkanie z bohaterami znanymi z poprzednich części Eriką, Patrykiem i innymi;
- stopniowe...

Pierwsza część cyklu „Morze Drzazg” na tyle mnie zaintrygowała, że postanowiłem sięgnąć po kontynuację. W moim odczuciu nawet lepsza niż poprzedniczka. Abercrombie stał się jednym z moich ulubionych pisarzy fantastyki.
Plusy:
- po raz kolejny z przyjemnością zanurzyłem się w świat wykreowany przez Joe;
- tym razem zadaniem jest pozyskanie sprzymierzeńców w wojnie z Najwyższym Królem, która jest nieunikniona w najbliższym czasie;
- oryginalnie wykreowani bohaterowie Yarvi, Zadra Bathu, Brand;
- idealna zmiana głównego bohatera na pierwszy plan wysuwa się niesamowita i zadziorna Zadra;
- spora dawko potyczek, pojedynków i bezwzględnej walki o przetrwanie;
- Yarvi staje się przebiegłym ministrem, pociągającym za sznurki;
- dość ciekawie i nienachalnie poprowadzony wątek miłosny;
- trzeba mieć w życiu jakiś cel, który staramy się wielkim wysiłkiem osiągnąć;
- ważne są przyjaźń, zaufanie, honor, wiara we własne poczucie moralności;
- czasami czysty przypadek sprawia, że poznajemy miłość naszego życia.
Minusy:
- trochę brakowało innych wątków pobocznych pozwalających czasami na chwilę odpocząć od głównego.
Ogółem książka bardzo dobra.

Pierwsza część cyklu „Morze Drzazg” na tyle mnie zaintrygowała, że postanowiłem sięgnąć po kontynuację. W moim odczuciu nawet lepsza niż poprzedniczka. Abercrombie stał się jednym z moich ulubionych pisarzy fantastyki.
Plusy:
- po raz kolejny z przyjemnością zanurzyłem się w świat wykreowany przez Joe;
- tym razem zadaniem jest pozyskanie sprzymierzeńców w wojnie z...

Wiedząc, że Pratchett nie napisze już więcej książek dawkuję sobie stopniowo przyjemność przebywania w wykreowanym uniwersum „Świata Dysku”. Jak zwykle satysfakcja pełna, chociaż były małe zgrzyty.
Plusy:
- oryginalna i bardzo celna satyra Pratcheta na Święta Bożego Narodzenia;
- ponowne spotkanie z ulubionymi bohaterami, ze Śmiercią na czele;
- Śmierć w roli Wiedźmikołaja sprawdza się dobrze, a nawet perfekcyjnie;
- trudne poszukiwania brzuchatego i brodatego rozdawcy upominków;
- na czym tak naprawdę polega rozdawanie świątecznych prezentów;
- czym tak naprawdę są dla nas Święta w czasach globalnej komercjalizacji;
- dobroczynność powinna wynikać z serca, a nie fałszywej filantropii;
- bawiły słowne przepychanki pomiędzy Śmiercią i „elfem” Albertem;
- jak zwykle spora dawka czarnego humoru, satyry, ironii i absurdu;
- trafne refleksje Śmierci na temat niesprawiedliwości na świecie;
- relaks i odprężenie po trudach codziennych obowiązków gwarantowane;
Minusy:
- zabrakło mi trochę większej dozy zabawy, czasami było zbyt poważnie;
- zakończenie nie do końca przypadło mi do gustu.
Ogółem książka bardzo dobra.

Wiedząc, że Pratchett nie napisze już więcej książek dawkuję sobie stopniowo przyjemność przebywania w wykreowanym uniwersum „Świata Dysku”. Jak zwykle satysfakcja pełna, chociaż były małe zgrzyty.
Plusy:
- oryginalna i bardzo celna satyra Pratcheta na Święta Bożego Narodzenia;
- ponowne spotkanie z ulubionymi bohaterami, ze Śmiercią na czele;
- Śmierć w roli Wiedźmikołaja...

Kontynuacja cyklu „Mroczna wieża” Kinga w wersji graficznej spełniła w pełni moje oczekiwania. Po raz kolejny jestem zadowolony. Dla fanów sagi Kinga pozycja obowiązkowa. Warto jednak przed sięgnięciem po komiks przeczytać cykl.
Plusy:
- ciekawa kontynuacja przygód Rolanda i jego ka-tet w uniwersum „Mrocznej wieży”;
- długa droga do Gilead po śmierci ukochanej Rolanda, Susan;
- postacie pokazane prawie dokładnie tak jak sobie je wyobrażałem czytając książkę;
- podobało mi się, że nie pokrywa się to z fabułą MW, mamy coś nowego;
- pokazanie zmian jakie zachodzą w Rolandzie pod wpływem działania sił zła;
- zmagania w marach sennych z Karmazynowym Królem i jego krukiem;
- bardzo dobre i przejrzyste ilustracje Jae Lee i Richarda Isanove;
- dopracowane w każdym detalu, oddające w pełni ten fragment fabuły;
- puste przestrzenie na rysunkach potęgują wizję upadku świata;
- całość czyta i ogląda się z wielką przyjemnością;
- po krótkiej przerwie sięgam po kolejną część.
Minusy:
- zbyt szybko się czyta, chciałoby się więcej.
Ogółem komiks bardzo dobry.

Kontynuacja cyklu „Mroczna wieża” Kinga w wersji graficznej spełniła w pełni moje oczekiwania. Po raz kolejny jestem zadowolony. Dla fanów sagi Kinga pozycja obowiązkowa. Warto jednak przed sięgnięciem po komiks przeczytać cykl.
Plusy:
- ciekawa kontynuacja przygód Rolanda i jego ka-tet w uniwersum „Mrocznej wieży”;
- długa droga do Gilead po śmierci ukochanej Rolanda,...

Jak widać po mojej biblioteczce lubię czytać monumentalne cykle. Sanderson zawsze mnie intrygował, a każda przeczytana książka zaskakiwała pozytywnie. Druga część „ABŚ” ponownie wciągnęła mnie na wiele godzin. Ciężko coś napisać o książce, o której napisano już tak dużo.
Plusy:
- bardzo dobrze wykreowany świat Rosharu ze wszystkimi szczegółami;
- stopniowo odkrywamy kolejne tajemnice niesamowitego uniwersum;
- wszystko jest idealnie dopracowane w każdym najdrobniejszym detalu;
- całość działa na wyobraźnię, widziałem wszystko przed przymkniętymi oczami;
- ponowne spotkanie z lubianymi bohaterami Kaladinem, Dalinarem, Adolinem;
- informacje na temat mrocznej przeszłości Shallan i innych postaci;
- odkrywanie przez Shallan tajemnicy związanej ze starym miastem;
- każdy człowiek w życiu zmuszony jest do dokonywania wyborów;
- na Strzaskanych Równinach walka o ocalenie trwa nieustannie;
- zwiększanie umiejętności Kaladina, wchłanianie burzowego światła;
- dokładniejsze opisanie Parshendich oraz możliwości Spren;
- zaintrygowało mnie interludium na temat Zwinki oraz nazwa „Diagram”;
- naprawdę burzowe i niesamowite zakończenie.
Minusy:
- nigdy nie lubiłem i nie polubię uśmiercania bohaterów przez pisarzy.
Ogółem książka bardzo dobra.

Jak widać po mojej biblioteczce lubię czytać monumentalne cykle. Sanderson zawsze mnie intrygował, a każda przeczytana książka zaskakiwała pozytywnie. Druga część „ABŚ” ponownie wciągnęła mnie na wiele godzin. Ciężko coś napisać o książce, o której napisano już tak dużo.
Plusy:
- bardzo dobrze wykreowany świat Rosharu ze wszystkimi szczegółami;
- stopniowo odkrywamy kolejne...

Po dość dobrych spotkaniach z nowym bohaterem Colterem Shawem, jednak nie robiących wielkiego wrażenia wróciłem do sztandarowego cyklu Rhyme/Sachs. Trzeba szczerze napisać, że było zdecydowanie lepiej, przynajmniej w moim odczuciu.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, odnalezienie włamywacza zwanego Ślusarzem;
- jaki jest cel nocnych odwiedzin i obserwowania śpiących ludzi;
- Lincoln Rhyme i Amelia Sachs ponownie w akcji, zmuszeni do pełnego wysiłku;
- jak zwykle polityka tylko przeszkadza w rozwikłaniu kryminalnej zagadki;
- Deaver ma talent do mylenie tropów, wyprowadzania czytelnika na manowce;
- stopniowo napięcie rośnie, coraz bardziej czuć zagrożenie;
- w każdej rodzinie czasami dochodzi do nieporozumień i sporów;
- pojawienie się nowych ciekawych postaci drugoplanowych;
- styl pisania Deavera i sposób narracji bardzo mi odpowiadają;
- pokazanie jak niebezpieczne jest ujawnianie zbyt wielu informacji o sobie w dzisiejszych czasach w internecie, szczególnie w mediach społecznościowych;
- na końcu wszystkie wątki zazębiają się w zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- trochę męczyło mnie nagromadzenie nazw związków chemicznych.
Ogółem książka bardzo dobra.

Po dość dobrych spotkaniach z nowym bohaterem Colterem Shawem, jednak nie robiących wielkiego wrażenia wróciłem do sztandarowego cyklu Rhyme/Sachs. Trzeba szczerze napisać, że było zdecydowanie lepiej, przynajmniej w moim odczuciu.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, odnalezienie włamywacza zwanego Ślusarzem;
- jaki jest cel nocnych odwiedzin i obserwowania śpiących ludzi;
-...

Gdy sięgam po twórczość Grange’a spodziewam się, że pisarz ponownie mnie zaskoczy. Tak też było tym razem, zarówno pod względem miejsca i czasu prowadzenia fabuły. Muszę przyznać, że wciągnęło mnie na dłuższy czas.
Plusy:
- świetny pomysł na umieszczenie akcji w 1939 roku w nazistowskich Niemczech;
- pokazanie jak stopniowo rozszerzał się faszyzm i strach przed nim;
- brutalność niektórych sytuacji dodaje tylko realizmu tamtemu okresowi;
- cały czas czuć klimat fanatyzmu i bezwzględności jakie narastały w nazistach;
- niespodziewane zwroty akcji, ciągłe zaskakiwanie czytelnika;
- sama zagadka kryminalna skonstruowane idealnie, zostałem zwiedziony;
- oryginalna kreacja trójki głównych bohaterów: Simon Kraus, Franz Beewen i Monna von Hassel, każdy na swój sposób nietuzinkowa;
- podobała mi się współpraca tej trójki w rozwiązaniu skomplikowanej łamigłówki;
- jak można manipulować i rządzić ludźmi za pomocą terroru i przemocy;
- nawet wśród gestapowców byli ludzie obdarzeni dobrym sercem;
- samo zakończenie naprawdę mnie wzruszyło.
Minusy:
- jestem tylko lekko zawiedziony ostatnią częścią, trochę odjechana.
Ogółem książka bardzo dobra.

Gdy sięgam po twórczość Grange’a spodziewam się, że pisarz ponownie mnie zaskoczy. Tak też było tym razem, zarówno pod względem miejsca i czasu prowadzenia fabuły. Muszę przyznać, że wciągnęło mnie na dłuższy czas.
Plusy:
- świetny pomysł na umieszczenie akcji w 1939 roku w nazistowskich Niemczech;
- pokazanie jak stopniowo rozszerzał się faszyzm i strach przed nim;
-...

Kontynuacja dalszych przygód Rozumowskiego znów na wysokim poziomie podobnie jak poprzednia część. Rozrywka i relaks gwarantowane.
Plusy:
- przeniesienie akcji do Festung Breslau, czyli Wrocławia, który darzę sentymentem, mieszkałem tam ładnych kilka lat;
- wcielenie się Rozumowskiego w postać niemieckiego majora Aleksa Rotha;
- super agent typu Hans Kloss, czy Max von Stierlitz, miesza szyki wrogom;
- próba odnalezienie tajemniczego archiwum Himmlera;
- bohatera wszyscy lubią, a szczególnie kobiety na które „rzuca urok”;
- nawet w szeregach jednej armii toczą się rozgrywki polityczne;
- spora dawka czarnego humoru, czasami lekka drwina z narodowych przywar;
- czyta się szybko, płynnie, kolejne strony umykają bez zgrzytów;
- tym razem nawet wątek obyczajowy i romans wypadły dobrze;
- czasami trzeba pokazać ludzką twarz, trochę czułości;
- sympatyczne i emocjonalnie wzruszające relacje z małą Klaudią;
- podobało mi się sentymentalne zakończenie.
Minusy:
- zakończenie niektórych wątków nie do końca przypadło mi do gustu;
- brakowało trochę więcej elementów związanych z „Doskonałymi”.
Ogółem książka bardzo dobra.

Kontynuacja dalszych przygód Rozumowskiego znów na wysokim poziomie podobnie jak poprzednia część. Rozrywka i relaks gwarantowane.
Plusy:
- przeniesienie akcji do Festung Breslau, czyli Wrocławia, który darzę sentymentem, mieszkałem tam ładnych kilka lat;
- wcielenie się Rozumowskiego w postać niemieckiego majora Aleksa Rotha;
- super agent typu Hans Kloss, czy Max von...

Po przeczytaniu „Demonów Leningradu”, które mi się spodobały, po krótkiej przerwie sięgnąłem po kontynuację i nie zawiodłem się. Jeszcze lepsza niż część pierwsza.
Plusy:
- ponowne spotkanie z Rozumowskim uważam za bardzo udane;
- trochę kryminału, dawka romansu, aspekty wojenne, szczypta fantastyki;
- próba wyjaśnienia kto napada i morduje mieszkańców okolic Moskwy;
- kłopoty i problemy nawarstwiają się, a rozwiązania zagadki brakuje;
- zdecydowanie więcej akcji, dynamicznych momentów;
- spora dawka specyficznego czarnego humoru;
- pokazanie wielu absurdów z życia rosyjskiego społeczeństwa;
- czyta się lekko, miło i przyjemnie, relaks i odprężenie gwarantowane;
- podobały mi się wątki ze spotkań z Berią, a szczególnie ze Stalinem;
- jak wielka władzę nad społeczeństwem miał „dobry” wąsaty wujek;
- czy faktycznie bohater ma nowy dar po spotkaniu z sektą Doskonałych;
- intrygujące i zaskakujące zakończenie, tego się nie spodziewałem.
Minusy:
- myślę, że w tamtych czasach nie dało się robić zdjęć i zaraz je oglądać, wywołanie w ciemni zajmowało trochę czasu.
Ogółem książka bardzo dobra.

Po przeczytaniu „Demonów Leningradu”, które mi się spodobały, po krótkiej przerwie sięgnąłem po kontynuację i nie zawiodłem się. Jeszcze lepsza niż część pierwsza.
Plusy:
- ponowne spotkanie z Rozumowskim uważam za bardzo udane;
- trochę kryminału, dawka romansu, aspekty wojenne, szczypta fantastyki;
- próba wyjaśnienia kto napada i morduje mieszkańców okolic Moskwy;
-...

Bardzo byłem ciekawy jak rozwinie się historia Holly Gibney bez jej mentora Billa Hodgesa. Wyszło naprawdę dobrze. Można byłoby czepiać się szczegółów, ale opiniując książki mojego ulubionego Kinga nie zawsze jestem obiektywny.
Plusy:
- lubię książki Kinga, gdzie główne role grają kobiety z charakterem;
- ciekawy pomysł na fabułę, kto stoi za uprowadzeniami młodych ludzi;
- pomysłowy sposób na zwabianie ofiar i ich porywanie;
- niby wszystko jest jasne, ale ciekawi zakończenie całej historii;
- pokazanie jak chore mogą być umysły ludzi pragnących długowieczności;
- ludzie starsi nie zawsze są bezbronni i sympatyczni, potrafią być bezwzględni;
- oryginalnie wykreowane postacie zarówno Holly jak i staruszków;
- styl pisania, sposób narracji i prowadzenia akcji bardzo mi odpowiadały;
- lubię opisywanie wydarzeń ze strony Holly jak i sprawców porwań;
- kilka scen było naprawdę krwawych i brutalnych jak w horrorze;
- początek zaintrygował, środek słabszy, ale zakończenie pomysłowe.
Minusy:
- lekko nudziły fragmenty związane z próbami poetyckimi Barbary;
- męczyły ciągłe wstawki na temat covid i krytykowanie Trumpa.
Ogółem książka bardzo dobra.

Bardzo byłem ciekawy jak rozwinie się historia Holly Gibney bez jej mentora Billa Hodgesa. Wyszło naprawdę dobrze. Można byłoby czepiać się szczegółów, ale opiniując książki mojego ulubionego Kinga nie zawsze jestem obiektywny.
Plusy:
- lubię książki Kinga, gdzie główne role grają kobiety z charakterem;
- ciekawy pomysł na fabułę, kto stoi za uprowadzeniami młodych ludzi;
-...

Kto polubił książki Rollinsa ten nie będzie zawiedziony. Nie jest to może najlepsza powieść w jego wykonaniu, ale trzyma określony wysoki poziom. Sięgając po książki pisarza mam prawie całkowitą pewność, że się nie zawiodę.
Plusy:
- zagrożenie pandemią będzie zawsze istniało, sami tego doświadczyliśmy;
- przeniesienie akcji w niezbadane rejony Afryki do Konga i dżungli;
- kolejne udane spotkanie z lubianymi bohaterami Sigmy;
- styl pisania i sposób narracji bardzo mi odpowiadają;
- czyta się szybko, zwroty akcji, walka z nieubłaganie pędzącym czasem;
- dzika przyroda kryje przed nami jeszcze wiele tajemnic, nawet współcześnie;
- spora dawka informacji o wszelkiego typu wirusach;
- niesamowita więź łącząca Tuckera i jego czworonożnego przyjaciela;
- ciekawe opisy flory i fauny kongijskiej dżungli, stworzeń rzadko spotykanych;
- tajemnice skrywane przez pokolenia, kryjące w sobie nieznana wiedzę;
- uważam, że natura sama się nie obroni, musimy pomóc w tym Ziemi;
- zawsze lubię wyjaśnienia co jest prawdą, a co fikcją literacką.
Minusy:
- trochę brakowało mojej ulubionej członkini Sigmy, niesamowitej Seichan.
Ogółem książka bardzo dobra.

Kto polubił książki Rollinsa ten nie będzie zawiedziony. Nie jest to może najlepsza powieść w jego wykonaniu, ale trzyma określony wysoki poziom. Sięgając po książki pisarza mam prawie całkowitą pewność, że się nie zawiodę.
Plusy:
- zagrożenie pandemią będzie zawsze istniało, sami tego doświadczyliśmy;
- przeniesienie akcji w niezbadane rejony Afryki do Konga i dżungli;
-...

Ostatnimi czasy nie miałem szczęścia do porządnych horrorów. Te które przeczytałem okazywały się dobre, jednak nie robiły na mnie większego wrażenia. Postanowiłem sięgnąć po sprawdzonego w tym gatunku mistrza Kinga.
Plusy:
- każdy w życiu ma swoje marzenia, dąży do tego aby się spełniły;
- człowiek jest gotowy zapłacić wiele i zrobić wszystko aby jego najskrytsze pragnienia miały szansę na realizację;
- jednak ślepa chciwość i żądza posiadania są wręcz niszczycielskie;
- niesamowita kreacja portretów psychologicznych dużego grona ludzi;
- pokazanie, jak umiejętność manipulowania człowiekiem ma potężną moc;
- konflikty rodzą się i narastają z każdą mijającą godziną;
- jeden niewinny „żart” może jak pojedynczy kamyk wywołać lawinę zdarzeń;
- zbyt atrakcyjne oferty w stylu prawie za darmo zawsze kryją jakiś haczyk;
- już dawno nie widziałem u Kinga nawet w horrorach takiej ilości przemocy i krwi;
- marzenia trzeba realizować stopniowo, nawet jak zmusza nas to do wysiłku;
- epilog i kolejny pomysł na sklepik gdzie „wysłuchane są modlitwy”.
Minusy:
- ocena byłaby wyższa, gdyby nie zakończenie które nie przypadło mi do gustu.
Ogółem książka bardzo dobra.

Ostatnimi czasy nie miałem szczęścia do porządnych horrorów. Te które przeczytałem okazywały się dobre, jednak nie robiły na mnie większego wrażenia. Postanowiłem sięgnąć po sprawdzonego w tym gatunku mistrza Kinga.
Plusy:
- każdy w życiu ma swoje marzenia, dąży do tego aby się spełniły;
- człowiek jest gotowy zapłacić wiele i zrobić wszystko aby jego najskrytsze...

Na pewno już o tym pisałem, że bardzo lubię wydania zbiorcze komiksów, które kiedyś ukazywały się jako pojedyncze zeszyty. Trio w składzie scenarzysta Garth Ennis oraz rysownicy Steve Dillon i William Simpson stworzyli naprawdę bardzo dobry komiks. Ta część podobała mi się bardziej niż poprzednia.
Plusy:
- kolejna porcja przygód i zagadek rozwiązanych przez Constantine’a;
- ponad 400 stron dobrej zabawy na bardzo dobrym poziomie;
- sporo się dzieje, różnego rodzaju kłopoty nie unikają bohatera;
- niekonwencjonalny sposób rozwiązywania problemów przez Johna;
- intrygujące przedstawienie relacji Johna z demonicą Ellie;
- scenariusze poszczególnych historii wciągają, ciekawią, a miejscami i bawią;
- każda jest na swój sposób interesująca poprzez przedstawione motywy;
- zadowolony jestem również z dobrze wykonanej pracy rysowników;
- jak zwykle czarny humor Constantine’a idealnie trafia w moje gusta;
- dobra zabawa i pełny relaks gwarantowane;
- okładki, które wręcz zmuszają do przewrócenia strony.
Minusy:
- trzeba czytać przy biurku lub na podpórce, bo tom ma swoją niemałą wagę.
Ogółem komiks bardzo dobry.

Na pewno już o tym pisałem, że bardzo lubię wydania zbiorcze komiksów, które kiedyś ukazywały się jako pojedyncze zeszyty. Trio w składzie scenarzysta Garth Ennis oraz rysownicy Steve Dillon i William Simpson stworzyli naprawdę bardzo dobry komiks. Ta część podobała mi się bardziej niż poprzednia.
Plusy:
- kolejna porcja przygód i zagadek rozwiązanych przez Constantine’a;
-...

Sanderson to jeden z moich ulubionych pisarzy. Nie każdemu przypadnie do gustu jego sposób snucia opowieści. Do mnie jednak przemawia jego styl pisania. Jego książki są dobre, albo bardzo dobre.
Plusy:
- świetnie wykreowane uniwersum, świat Roshar zachwyca szczegółami;
- interesujący system magii z rządzącym nim prawami, wykorzystaniem magii;
- idealnie wykreowani bohaterowie: chirurg i żołnierz Kaladin, arcyksiążę Delinar, wrażliwy skrytobójca Szeth oraz oszustka Shallan poszukująca drogi w życiu;
- pomysł na spreny, istoty odzwierciedlające naturę poszczególnych rzeczy (wiatr, ogień, życie, śmierć);
- Burzowe Światło, arcyburze, Strzaskane Równiny, odpryski, dusznikowanie oraz wszelakie stworzenia żyjące w tym niesamowitym świecie;
- magiczna i niesamowita relacja pomiędzy Kaladinem, a spreną Syl;
- wciągający rozbudowany prolog do mającej liczyć 10 części sagi o Roshar;
- niesamowity opis finałowej walki na Strzaskanych Równinach, Delinar i Kaladin w akcji, nie mogłem się oderwać od czytania;
- krótkie interludia do innych wątków jak Axies Zbieracz i Rysn uczennica kupca w przyszłości pewnie zostaną rozbudowane, teraz trochę jednak irytowały.
Minusy:
- najmniej przypadł mi do gustu wątek Jasnah i Shallan.
Ogółem książka bardzo dobra.

Sanderson to jeden z moich ulubionych pisarzy. Nie każdemu przypadnie do gustu jego sposób snucia opowieści. Do mnie jednak przemawia jego styl pisania. Jego książki są dobre, albo bardzo dobre.
Plusy:
- świetnie wykreowane uniwersum, świat Roshar zachwyca szczegółami;
- interesujący system magii z rządzącym nim prawami, wykorzystaniem magii;
- idealnie wykreowani...

To już moje dziewiąte spotkanie z Severskim. Jak do tej pory się nie zawiodłem i po przeczytaniu „Dystopii” tak pozostało. Dla pełnego zrozumienia fabuły wskazana jest znajomość poprzednich części cyklu „Zamęt”.
Plusy:
- kolejny raz z satysfakcją zanurzyłem się w świat rozgrywek szpiegowskich;
- tym razem mamy głównie wewnętrzne starcie w polskim wywiadzie;
- w roli głównej tym razem zdeterminowane panie Monika, Maria i Sara;
- no i oczywiście postać niezniszczalnego i pełnego energii Jagana;
- na każdym szczeblu władzy może się znaleźć szpieg wrogiego państwa;
- autorowi udało się trawić idealnie w aktualną politykę krajową i zagraniczną;
- jak bezwzględni i bez skrupułów są ludzie chcący za wszelką cenę utrzymać się przy władzy (aktualnie widzimy to na własne oczy w Polsce);
- jak bardzo można inwigilować obywateli jeśli ma się do tego środki;
- pokazanie wzajemnych powiązań i zależności, obopólnych przysług;
- styl pisania i prowadzenia narracji wpisuje się idealnie w moje gusta;
- niby wszystko się kończy, wątki zamknięte, ale liczę na kontynuację.
Minusy:
- szkoda, że Severski pisze w wolnym tempie, chce się więcej.
Ogółem książka bardzo dobra.

To już moje dziewiąte spotkanie z Severskim. Jak do tej pory się nie zawiodłem i po przeczytaniu „Dystopii” tak pozostało. Dla pełnego zrozumienia fabuły wskazana jest znajomość poprzednich części cyklu „Zamęt”.
Plusy:
- kolejny raz z satysfakcją zanurzyłem się w świat rozgrywek szpiegowskich;
- tym razem mamy głównie wewnętrzne starcie w polskim wywiadzie;
- w roli głównej...

Po raz kolejny Abercrombie pozytywnie mnie zaskoczył. Trzecia już książka z „Uniwersum Pierwszego Prawa” nie licząc trzech części zasadniczego cyklu nie odbiega poziomem od poprzedniczek. Chociaż wydaje się jednak słabsza.
Plusy:
- ponownie mamy ciekawy pomysł na fabułę, próba ocalenia porwanych dzieci;
- zawsze miło się wraca do świata, który intrygował swoją budową;
- bardzo dobrze wykreowani bohaterowie oraz relacje między nimi, szczególnie Płoszka, Temple i Owca znany pod innym imieniem z poprzednich części;
- nikt nie jest doskonały, każdy ma wiele zalet, ale też i wady;
- człowiek „przyparty do muru” zdolny jest do poświęcenia i heroicznych czynów;
- nawiązanie do poprzednich części zarówno poprzez bohaterów jak i wydarzenia;
- pragnienie zemsty budzi w ludziach dzikie instynkty;
- utrzymywanie klimatu zagrożenia, krwawych starć, bezwzględnych pojedynków;
- brutalna walka o przetrwanie w świecie gdzie liczy się władza i pieniądze;
- spora dawka czarnego humoru, cynizmu i zabawnych sytuacji.
Minusy:
- napisana trochę według schematu poprzednich części przez to wydaje się lekko wtórna (ale to już było), wskazane jest czytanie w sporych odstępach.
Ogółem książka bardzo dobra.

Po raz kolejny Abercrombie pozytywnie mnie zaskoczył. Trzecia już książka z „Uniwersum Pierwszego Prawa” nie licząc trzech części zasadniczego cyklu nie odbiega poziomem od poprzedniczek. Chociaż wydaje się jednak słabsza.
Plusy:
- ponownie mamy ciekawy pomysł na fabułę, próba ocalenia porwanych dzieci;
- zawsze miło się wraca do świata, który intrygował swoją budową;
-...

Trochę zawiedziony książkami spoza cyklu HH postanowiłem wrócić do serii, która przypadła mi do gustu. Nie zawiodłem się po raz kolejny.
Plusy:
- w każdym mieście są miejsca, gdzie istnieje odrębny świat narkomanów, gdzie rządzą gangi i dilerzy, ważny jest szybki zysk;
- przemyślenia i refleksje Nesbo na ten temat są naprawdę celne;
- próba ratowania z opresji syna Rakel, Olega, kto jest winny morderstwa;
- stopniowe odkrywanie zdarzeń, które doprowadziły do zabójstwa;
- narkoman na „głodzie” dla zdobycia kolejnej działki zrobi wszystko;
- jak ciężko jest walczyć z nałogami i je pokonać (alkohol, narkotyki, nikotyna);
- każdy z nas musi zmierzyć z własnymi upiorami i demonami przeszłości;
- prowadzenie głównego wątku i wplatanie w niego przemyśleń umierającego młodzieńca, taki monolog Gusta z ojcem;
- zaskakujące zwroty akcji, dynamika, cały czas trzyma w napięciu;
- jak wiele cierpienia musi znieść HH, może już czas trochę mu odpuścić;
- naprawdę imponujące zakończenie.
Minusy:
- po raz kolejny nie przemawia do mnie wątek miłosny.
Ogółem książka bardzo dobra.

Trochę zawiedziony książkami spoza cyklu HH postanowiłem wrócić do serii, która przypadła mi do gustu. Nie zawiodłem się po raz kolejny.
Plusy:
- w każdym mieście są miejsca, gdzie istnieje odrębny świat narkomanów, gdzie rządzą gangi i dilerzy, ważny jest szybki zysk;
- przemyślenia i refleksje Nesbo na ten temat są naprawdę celne;
- próba ratowania z opresji syna Rakel,...