Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki Huberatha nie są łatwe w odbiorze, zmuszają czytelnika do pełnego skupienia podczas czytania. Ja osobiście lubię jego literaturę, szkoda tylko, że napisał tak mało powieści i opowiadań. W pełni warta poświęconemu jej czasu.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, światy umieszczone w kolejnych światach, jak znana figurka matrioszka;
- tworzenie podczas czytania książki własnej fabuły, kierowanie losami bohaterów;
- nasuwające się pytanie, kto jest twórcą świata, w tym naszego;
- jaka jest rola człowieka w świecie i bezkresnym wszechświecie;
- czy możliwe jest życie po życiu, czy istnieje Bóg;
- czy otaczająca nas rzeczywistość, jest realna, a nie tylko wymysłem wyższego bytu;
- pokazanie jak groźny i niebezpieczny jest rasizm, brak tolerancji;
- pomysł na Imię Ważne, wskazujące w jaki sposób dany człowiek umrze;
- zmienianie co kilka lat krainy życia, zarazem statusu społecznego;
- intrygujące i zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- słabsza środkowa część książki, pełna niepotrzebnej brutalności i przemocy.
Ogółem książka bardzo dobra.

Książki Huberatha nie są łatwe w odbiorze, zmuszają czytelnika do pełnego skupienia podczas czytania. Ja osobiście lubię jego literaturę, szkoda tylko, że napisał tak mało powieści i opowiadań. W pełni warta poświęconemu jej czasu.
Plusy:
- oryginalny pomysł na fabułę, światy umieszczone w...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsza część „Drelicha” bardzo przypadła mi do gustu. Druga już troszeczkę mniej, może dlatego, że oparta na podobnym schemacie. Jednak to kawał dobrej sensacji.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, pokrętna działalność wszelkiego rodzaju sekt, sposób agitacji oraz przekonywania o własnej wyższości nad innymi;
- pokazanie jak niebezpieczne jest związanie z jedną z nich;
- jak łatwo do niej trafić, ale jak trudno jest wyrwać się z jej szponów;
- jak charyzmatyczni, wpływowi i bezwzględni potrafią być guru tych sekt;
- wszystkie te elementy przedstawione w wiarygodny sposób;
- mocno zaakcentowany wątek rodzinny, pokazanie siły uczuć rodzicielskich;
- dynamiczna akcja, ciekawe dialogi, bezwzględne starcia i walki;
- dobrze wykreowani bohaterowie, dający się od początku lubić;
- poszczególne wątki dopracowane w każdym szczególe, realistyczne;
- szczególnie w drugiej części tempo akcji stopniowa wzrasta;
- liczę na to że doczekam się kontynuacji tej wciągającej historii.
Minusy:
- za bardzo przewidywalna, oparta na podobnym schemacie jak pierwsza część;
- pierwsza połowa książki usypiająca, mało dynamiczna.
Ogółem książka dobra.

Pierwsza część „Drelicha” bardzo przypadła mi do gustu. Druga już troszeczkę mniej, może dlatego, że oparta na podobnym schemacie. Jednak to kawał dobrej sensacji.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, pokrętna działalność wszelkiego rodzaju sekt, sposób agitacji oraz przekonywania o własnej ...

Rozwiń

Zwiń

Dukaj potrafi zaskoczyć czytelnika i to raczej pozytywnie (może oprócz Lodu, który nie przypadł mi do gustu). Tyma razem jestem zadowolony. Mieszanka wszelkich odmian fantastyki w ośmiu intrygujących opowiadaniach.
Ruch Generała - 7
Oryginalne zastosowanie magii w walce i w przemierzaniu kosmosu.
IACATE- 7
Czy sny mogą stać się rzeczywistością.
Irrehaare – 10
Czy żyjemy w rzeczywistym świecie, a nie jesteśmy sterowanymi atrapami. Mnie kojarzy się z Incepcją i Matrixem.
Muchobójca - 8
Czy możliwa jest kolonizacja kosmosu gdy posiadamy możliwość szybkiego przemieszczania się przez tzw. Bramy. Czy istnieją obce cywilizacje.
Ziemia Chrystusa - 8
Planeta ziemia w wielu wariantach równoległych rzeczywistości (średniowiecze, świat rządzony przez ZSRR itp.)
Katedra – 8
Żyjąca katedra na miejscu pochowania astronauty. Film Bagińskiego oparty na opowiadaniu jednak chyba lepszy.
Medjugorje – 7
Poszukiwanie bożych objawień na całym świecie w komercyjny sposób.
In partibus infidelium – 6
Nawracanie obcych na wiarę i wynikające z tego konsekwencje. Czy wszystkie istoty posiadają duszę.
Ogółem zbiór opowiadań bardzo dobry.

Dukaj potrafi zaskoczyć czytelnika i to raczej pozytywnie (może oprócz Lodu, który nie przypadł mi do gustu). Tyma razem jestem zadowolony. Mieszanka wszelkich odmian fantastyki w ośmiu intrygujących opowiadaniach.
Ruch Generała - 7
Oryginalne zastosowanie magii w walce i w przemierzaniu k...

Rozwiń

Zwiń

Kiedyś zaczytywałem się w książkach Koontz’a, głównie w horrorach. Najczęściej byłem zadowolony. Nowsze pozycje pisarza nie robiły już takiego wrażenia. Sprawdziłem jak radzi sobie w innym gatunku literackim. Odczucia mieszane.
Plusy:
- historia znakomitego pianisty Jonaha Kirka, który postanawia spisać swoją przeszłość, szczególnie lata dzieciństwa;
- wspomnienia chwil, które wzbudzały pozytywne emocje, jak i te negatywne;
- zawsze będą ludzie ci dobrzy jak i ci źli (jak najmniej tych drugich);
- dobrze wykreowani bohaterowie Panna Paerl, Pan Yoshioka, Kirk;
- w życiu ważne są rodzina, przyjaciele, miłość, przyjaźń, szacunek;
- trzeba iść przez życie z podniesioną głową, przezwyciężać przeciwności losu;
- cieszyć się każdą chwilą w której możemy być szczęśliwi;
- prorocze wizje, które niosą niebezpieczeństwo i zagrożenie;
- magiczne elementy wplecione w fabułę, które tworzą dobry klimat.
Minusy:
- wspomnienia snute z perspektywy młodego chłopca nie porwały mnie;
- zbyt rozwlekła, czasami nic się nie dzieje przez wiele stron;
- bardziej dla młodszego pokolenia, ja nie mogłem wejść w fabułę.
Ogółem książka dobra.

Kiedyś zaczytywałem się w książkach Koontz’a, głównie w horrorach. Najczęściej byłem zadowolony. Nowsze pozycje pisarza nie robiły już takiego wrażenia. Sprawdziłem jak radzi sobie w innym gatunku literackim. Odczucia mieszane.
Plusy:
- historia znakomitego pianisty Jonaha Kirka, który pos...

Rozwiń

Zwiń

To już moje dziesiąte spotkanie z Jakubem Wędrowyczem. Pierwsze części były rewelacyjne. Ostatnia „Karpie bijem” trochę mnie zawiodła. Teraz Pilipiuk wraca na dobre tory, chociaż do początków trochę brakuje. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
- ponowne spotkanie z bohaterami z Wojsławic, których po prostu uwielbiam;
- kolejne niesamowite przygody Jakuba i jego nieodłącznego towarzysza Semena;
- niespełniony egzorcysta i pierwszy bimbrownik oraz stary kozak, obaj w gumofilcach, z osobistymi akcesoriami do walki dostarczają kolejną porcję rozrywki;
- wnikliwe przemyślenia i dialogi bohaterów czasami bawią do łez;
- specyficzny klimat i humor, nie da się powstrzymać śmiechu;
- czyta się szybko, na pełnym luzie, relaks gwarantowany;
- czasem potrzebna jest tego typu literatura, żeby zresetować umysł, mieć odskocznię od codzienności;
- jedno z najlepszych opowiadań to „Wajcha”, spotkanie z Kopernikiem;
- intrygujące opowiadanie „Trzy damy i warchoł”, nawiedzony zamek;
- wciąga też alternatywna historia z II wojny światowej „Dentystyczny batalion karny”;
- wszystkie opowiadania na wysokim poziomie, brak tych słabych.
Minusy:
- niektóre pomysły na opowiadania trochę podobne do wcześniejszych.
Ogółem książką bardzo dobra.

To już moje dziesiąte spotkanie z Jakubem Wędrowyczem. Pierwsze części były rewelacyjne. Ostatnia „Karpie bijem” trochę mnie zawiodła. Teraz Pilipiuk wraca na dobre tory, chociaż do początków trochę brakuje. Ocena nie do końca obiektywna.
Plusy:
- ponowne spotkanie z bohaterami z Wojsławic...

Rozwiń

Zwiń

Ćwiek lubi zaskakiwać czytelników. Nie zawsze przynosi to pozytywny efekt, ale tym razem wyszło całkiem dobrze. Autor odnalazł się nie tylko w fantastyce, ale w sensacji poczynił spore postępy.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, dobrze przemyślany i zrealizowany;
- oryginalnie wykreowani wyraziści bohaterowie z Drelichem na czele;
- bezwzględny i zajadły dla przestępców, czuły i kochający dla rodziny;
- bardziej chyba przypadnie do gustu męskiej części czytelników;
- poszczególne wątki z czasem splatają się w całość;
- stopniowe budowanie napięcia, aż do finałowej rozgrywki;
- spora dawka czarnego humoru pozwala na dodatkowy relaks;
- pokazanie światka przestępczego, rządzących nim zależności;
- nie każdy czarny charakter jest bezwzględny i okrutny;
- wiele ciekawych opisów bójek, porachunków, pościgów;
- czy istnieje „mniejsze zło”, czy jest to tylko wytłumaczenie podjętych działań;
- dynamiczna akcja, sporo zaskakujących zwrotów i zaskoczeń;
- satysfakcjonujące zakończenie, czas na kontynuację.
Minusy:
- trochę drażniły mnie wstawki z aktualnej sytuacji politycznej, nie jestem zwolennikiem takich nawiązań.
Ogółem książka bardzo dobra.

Ćwiek lubi zaskakiwać czytelników. Nie zawsze przynosi to pozytywny efekt, ale tym razem wyszło całkiem dobrze. Autor odnalazł się nie tylko w fantastyce, ale w sensacji poczynił spore postępy.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, dobrze przemyślany i zrealizowany;
- oryginalnie wykreowani w...

Rozwiń

Zwiń

Do sięgnięcia po ten komiks zachęciła mnie postać scenarzysty Jasona Aarona.
Wcześniej miałem już styczność z jego twórczością i ogólnie byłem zadowolony. Tym razem jest podobnie. Może nie rewelacyjne, ale całkiem dobrze.
Plusy:
- kryminalna zagadka mająca miejsce w rezerwacie współczesnych Indian;
- stopniowe odkrywanie elementów fabuły, poznawanie bohaterów;
- dobrze wykreowane postacie z Dashiellem „Złym Koniem” na czele;
- brak życiowych perspektyw dla mieszkańców rezerwatu;
- wszechobecna przemoc, korupcja, alkohol i narkotyki;
- duszny i mroczny klimat, przytłaczający swą beznadzieją;
- życie jest niesprawiedliwe i pełne ludzkiej krzywdy;
- pokazanie stopniowego zanikania kultury i tradycji rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej;
- wiele retrospekcji, przeskoki czasowe początkowo męczyły, ale później wyszło to całościowo oryginalnie;
- intrygujące podejście do rysunków Guery.
Minusy:
- miejscami rysunki mało czytelne, szczególnie pokazywane nocą;
- trochę za dużo przemocy, agresji i wulgarnego słownictwa.
Ogółem komiks dobry.

Do sięgnięcia po ten komiks zachęciła mnie postać scenarzysty Jasona Aarona.
Wcześniej miałem już styczność z jego twórczością i ogólnie byłem zadowolony. Tym razem jest podobnie. Może nie rewelacyjne, ale całkiem dobrze.
Plusy:
- kryminalna zagadka mająca miejsce w rezerwacie współczesnyc...

Rozwiń

Zwiń

W latach młodości zaczytywałem się w książkach historycznych (Bunsh, Kraszewski, Korkozowicz i wielu innych). Teraz po wielu latach zaczynam ponownie lubić tego typu literaturę. Kolejna część „Filarów Ziemi” ponownie mnie zachwyciła.
Plusy:
- kontynuacja monumentalnej sagi historycznej na znakomitym poziomie;
- klimat i sposób prowadzenia narracji który od początku wciąga;
- pomimo, że pomysł powielony z poprzedniej części czyta się wyśmienicie;
- świetnie wykreowani bohaterowie Merthin, Caris, Ralph, Gwenda, Wulfric i inni;
- pokazanie okrucieństwa tamtych czasów, biedy, brudu, zarazy, zdrady;
- ale i ambicji, dumy, miłości, oddania sprawie, heroizmu w walce, godności;
- stopniowe kształtowanie się społeczeństwa, obyczajów i praw;
- ciężkie życie kobiet, które były zmuszane do małżeństw, nie miały wiele do powiedzenia, nie mogły wykonywać wielu zawodów od lekarza począwszy;
- dżuma i stosowane środki zaradcze w postaci izolowania i maseczek (znamy to);
- mniej długich opisów architektury niż w części pierwszej, za to więcej dialogów;
- przy ostatnich akapitach naprawdę się wzruszyłem.
Minusy:
- Thomas i jego tajemnica, pojawiła się i później jakoś mało przebrzmiała, samo wyjaśnienie nie porwało.
Ogółem książka bardzo dobra.

W latach młodości zaczytywałem się w książkach historycznych (Bunsh, Kraszewski, Korkozowicz i wielu innych). Teraz po wielu latach zaczynam ponownie lubić tego typu literaturę. Kolejna część „Filarów Ziemi” ponownie mnie zachwyciła.
Plusy:
- kontynuacja monumentalnej sagi historycznej na...

Rozwiń

Zwiń