Kolejna z Świetlistych, Zwinka - mała złodziejka która poprosiła boginię, by nigdy nie musiała dorosnąć i wierzyła, że jej życzenie zostało spełnione. Zagubiona, szukająca własnego miejsca, podróżująca z miasta do miasta musi stanąć w obronie tych o których nikt nie pamięta i zmierzyć się z Ciemnością.
Zwinka po raz pierwszy pojawia się w Interludii w "Słowach Światłości" a potem dostaje swoją własną historię w "Tancerce Krawędzi" - krótkiej 160 stronicowej książce, która wyjaśni parę rzeczy z tomu trzeciego i przybliży postacie nie tylko głównej bohaterki ale i Herolda Sprawiedliwości Nale oraz tajemniczego Bezsennego Arclo.
Młoda Świetlista to dziewczynka głupiutka, niewinna, nie potrafiąca się odnaleźć w otaczającym ją świecie a jednocześnie na tyle dojrzała by stanąć w obronie podobnych do niej. Nie jest to historia tak rozbudowania jak poprzednie tomy. Jest bardziej humorystyczna, jednak wnosząca, parę ciekawych rzeczy do całego uniwersum. Taka mała odskocznia.
"Na szczęście nic jej się nie śniło. Nienawidziła snów. Pokazywały jej albo życie, którego nie mogła mieć, albo życie, które ją przerażało. Oba były do niczego."

Kolejna z Świetlistych, Zwinka - mała złodziejka która poprosiła boginię, by nigdy nie musiała dorosnąć i wierzyła, że jej życzenie zostało spełnione. Zagubiona, szukająca własnego miejsca, podróżująca z miasta do miasta musi stanąć w obronie tych o których nikt nie pamięta i zmierzyć się z Ciemnością.
Zwinka po raz pierwszy pojawia się w Interludii w "Słowach...

Dość długo po przeczytaniu sagi sięgnęłam po nowelę. Miałam pewne obawy, czy opowieść nie będzie za krótka i pozostawiająca niedosyt, ale jest zgrabnie zamkniętą całością. Oceniam niżej niż pełne tomy "Archiwum", ponieważ wolę kunszt Autora w wielowątkowych opowieściach z przeplatającymi się losami różnych postaci. Główna bohaterka bywa irytująca, ale jest tak oryginalna i po prostu zwinkowata, że w sumie trudno jej nie lubić i nie kibicować.
Polecam wielbicielom Autora i serii.

Dość długo po przeczytaniu sagi sięgnęłam po nowelę. Miałam pewne obawy, czy opowieść nie będzie za krótka i pozostawiająca niedosyt, ale jest zgrabnie zamkniętą całością. Oceniam niżej niż pełne tomy "Archiwum", ponieważ wolę kunszt Autora w wielowątkowych opowieściach z przeplatającymi się losami różnych postaci. Główna bohaterka bywa irytująca, ale jest tak oryginalna i...

Miło spędzone trzy godzinki, bo raptem tyle potrzeba na przeczytanie tego opowiadania. Ciekawe uzupełnienie głównego cyklu z jedną z sympatyczniejszych postaci - Zwinką, której jak do tej pory autor poświęcił zaledwie jeden rozdział. Partneruje jej równie sympatyczny sprem, Wyndle, który jest idealnym uzupełnieniem Zwinki. Miło, że zagoszczą na dłużej w tym uniwersum.

Miło spędzone trzy godzinki, bo raptem tyle potrzeba na przeczytanie tego opowiadania. Ciekawe uzupełnienie głównego cyklu z jedną z sympatyczniejszych postaci - Zwinką, której jak do tej pory autor poświęcił zaledwie jeden rozdział. Partneruje jej równie sympatyczny sprem, Wyndle, który jest idealnym uzupełnieniem Zwinki. Miło, że zagoszczą na dłużej w tym uniwersum.

Fajna historia jednak powiem od razu ze dziwne jest to ze pierwsze 40 stron to kopiuj wklej z poprzedniej ksiazki! Poza tym miejscami mnie nudzilo jedynie koncowka nabrala tempa.

Fajna historia jednak powiem od razu ze dziwne jest to ze pierwsze 40 stron to kopiuj wklej z poprzedniej ksiazki! Poza tym miejscami mnie nudzilo jedynie koncowka nabrala tempa.

Jest to kawałeczek dużo większej całości więc ciężko ją oceniać w oderwaniu od reszty. Trzyma poziom i pokazuje bliżej jedną z najciekawszych postaci z całej serii.

Jest to kawałeczek dużo większej całości więc ciężko ją oceniać w oderwaniu od reszty. Trzyma poziom i pokazuje bliżej jedną z najciekawszych postaci z całej serii.

Podoba mi się polskie tłumaczenie imienia bohaterki. Początkowo jednak miałam małe opory, żeby ją polubić.

Zwinka po raz pierwszy pojawia się w długim Interludium w "Słowach Światłości" i od razu widać, że mocno różni się od reszty bohaterów. Jej rozdział jest mało patetyczny, humor mocno amerykański.

Jednak moim zdaniem nowelka ma coś więcej do zaoferowania niż wyjaśnienie zmiany w zachowaniu Ciemności, poszerzenie świata przedstawionego i wypuszczenie troszkę powietrza z nadmuchanego balonika. Dla mnie to też opowieść o dorastaniu do podejmowania własnych decyzji, przywiązania się do miejsca i ludzi. W tym aspekcie Zwinka faktycznie jest wspaniała.

Dodatkowo, przeczytajcie sobie dowolną kwestię Wyndle głosem C-3PO.

Podoba mi się polskie tłumaczenie imienia bohaterki. Początkowo jednak miałam małe opory, żeby ją polubić.

Zwinka po raz pierwszy pojawia się w długim Interludium w "Słowach Światłości" i od razu widać, że mocno różni się od reszty bohaterów. Jej rozdział jest mało patetyczny, humor mocno amerykański.

Jednak moim zdaniem nowelka ma coś więcej do zaoferowania niż...

Nowe przygody wspaniałej zwinki i Heroda sprawiedliwości ciemność. Pytania czy ludzie wiedzą co robią czy są zagubieni . Niby prosta historyjka z młodą bohaterka ale fajna i ma wiele smaczków . Pojawia się też szhet . Zwinka ucieka do nowego miasta ,ale dlaczego ucieka i co ją tam spotka czy komuś pomoże ,a może tylko zje komuś obiad . Zwłaszcza zakończenie jest zaskakujące, a i jeszcze wyndle słodki pustkowie ,a może spren

Nowe przygody wspaniałej zwinki i Heroda sprawiedliwości ciemność. Pytania czy ludzie wiedzą co robią czy są zagubieni . Niby prosta historyjka z młodą bohaterka ale fajna i ma wiele smaczków . Pojawia się też szhet . Zwinka ucieka do nowego miasta ,ale dlaczego ucieka i co ją tam spotka czy komuś pomoże ,a może tylko zje komuś obiad . Zwłaszcza zakończenie jest...

Z doświadczenia juz do opowiadań Sandersona podchodze sceptycznie. Wiekszosc, ktore czytalem z serii Comsere byly nudne i ciagnely sie, mimo niewielkiej liczby stron.
Jednak ‘Tancerka krawedzi’ wpadła w moje gusta i przeczytalem to stu pięćdziesiącio stronowe opowiadanie raptem w godzinke.
Owszem, opowiadanie ma momenty, ze zastanwialem się co Sanderson jaral piszac dany rozdzial, ale ogolnie to ciekawe uzupelnienie, tudzież delikatne rozwiniecie drugiego tomu Archiwum Burzowego Światła.
Zwinka zauroczyla mnie swoja glupkowata niewinnoscia i niewinna glupkowatoscia. Nawet jej spren, Wyndle, stosunkowo zupelnie inny od glownej bohaterki, zaczyna tworzyc z nia bardzo interesującą więź i zaczynaja tworzyc ciekawy duet.
Sanderson dodaje na koncu ksiazki, ze Zwinka odegra wieksza i wazniejsza role w glownej historii i czekam na to z niecierpliwością!

Z doświadczenia juz do opowiadań Sandersona podchodze sceptycznie. Wiekszosc, ktore czytalem z serii Comsere byly nudne i ciagnely sie, mimo niewielkiej liczby stron.
Jednak ‘Tancerka krawedzi’ wpadła w moje gusta i przeczytalem to stu pięćdziesiącio stronowe opowiadanie raptem w godzinke.
Owszem, opowiadanie ma momenty, ze zastanwialem się co Sanderson jaral piszac dany...

Nie wiem czy to opowiadanie wnosi coś do ABŚ, bo jest bardzo średnie. Nie polubiłem Zwinki, a wedle słów autora ma ona odgrywać jakąś większą role w głównej serii. Ogólnie pozycja dosyć nudna.

Nie wiem czy to opowiadanie wnosi coś do ABŚ, bo jest bardzo średnie. Nie polubiłem Zwinki, a wedle słów autora ma ona odgrywać jakąś większą role w głównej serii. Ogólnie pozycja dosyć nudna.

króciutka powieść, miejscami nudnawa, ale końcówka w miarę ujdzie. Lecz jak ktoś czyta archiwum burzowego światła to warto sięgnąć po ten tytuł.

króciutka powieść, miejscami nudnawa, ale końcówka w miarę ujdzie. Lecz jak ktoś czyta archiwum burzowego światła to warto sięgnąć po ten tytuł.