Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomimo, że książka z cyklu UM 2033, to akcja rozgrywa się na powierzchni ziemi.
Czy jest to minus czy plus. Mam dylemat i problem z oceną książki. Pomysł dobry, posiadający duży potencjał, ale jak dla mnie nie do końca wykorzystany.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, świat postapo ale jednak nie w metrze;
- powieść drogi, poszukiwanie własnej tożsamości;
- początek mnie zaintrygował, ale im dalej tym było coraz słabiej;
- dobrze wykreowany główny bohater Gleb, od razu zapałałem do niego sympatią;
- bohater o odrażającym wyglądzie, ale o pięknym wnętrzu;
- ciekawie przedstawione pozostałe postacie Pistoleta i Saszki;
- pokazanie czym jest przyjaźń, poświęcenie, ale też i zdrada;
- zaskoczenie dotyczące pochodzenia bohaterów;
- pomysł na przekręcanie słów przez Pistoleta, miejscami bawił, ale nadmiar rozpraszał i denerwował.
Minusy:
- trochę brakowało dusznej atmosfery podziemnego świata metra;
- zbyt mało szczegółów dotyczących otaczającego świata, potworów jak na lekarstwo;
- baśniowe, wręcz harlequinowe zakończenie, które mnie zawiodło.
Ogółem książka dobra, ale nie zachwyciła.

Pomimo, że książka z cyklu UM 2033, to akcja rozgrywa się na powierzchni ziemi.
Czy jest to minus czy plus. Mam dylemat i problem z oceną książki. Pomysł dobry, posiadający duży potencjał, ale jak dla mnie nie do końca wykorzystany.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, świat postapo ale jednak nie w metrze;
- powieść drogi, poszukiwanie własnej tożsamości;
- początek mnie...

Pilipiuk potrafi zaskakiwać. Czasami warto się zrelaksować przy prostej, nie zmuszającej do dużego myślenia powieści. Tym razem odczucia bardzo mieszane.
Plusy:
- dobra (znana) koncepcja fabuły, podróże w czasie by zapobiec jakimś zdarzeniom;
- czy można zmienić bieg historii bez tragicznych następstw;
- czy prosta czynność w przeszłości może skutkować zmianą historii;
- ciekawa koncepcja wehikułu czasu i jego funkcjonowania;
- wiele ciekawostek historycznych z przełomu wieków;
- opisy Warszawy z czasów carskiej okupacji;
- bardzo realistyczne przedstawienie epidemii dżumy z XVII wieku;
- dobrze się czytająca przygodowa fantastyka z lekką domieszką humoru;
- prosty i przyjemny w odbiorze styl pisania;
- fajnie się komponujące z treścią ilustracje;
- oryginalne i ciekawe zakończenie.
Minusy:
- trochę zagmatwany, nie do końca wyjaśniony sposób podróży w czasie;
- bardzo płytcy, szablonowi, wręcz nijacy bohaterowie;
- fabuła chyba jednak dla młodszego czytelnika.
- w swojej prostocie, jednak zbyt prosta i naiwna.
Ogółem książka dobra.

Pilipiuk potrafi zaskakiwać. Czasami warto się zrelaksować przy prostej, nie zmuszającej do dużego myślenia powieści. Tym razem odczucia bardzo mieszane.
Plusy:
- dobra (znana) koncepcja fabuły, podróże w czasie by zapobiec jakimś zdarzeniom;
- czy można zmienić bieg historii bez tragicznych następstw;
- czy prosta czynność w przeszłości może skutkować zmianą historii;
-...

Zakończenie bardzo dobrej trylogii trzyma wysoki poziom. Pierwsza była zaskakującą nowością. Druga trochę słabsza. Jednak w trzeciej urok powrócił.
Podobał mi się wielki szacunek autorki do regionu i rodzinnego miasta.
Plusy:
- kolejne zabójstwa popełnianych zgodnie z zapisami książki „Władcy czasu;
- prowadzenie akcji w dwóch płaszczyznach czasowych;
- postać Krakena, dającego się lubić, chociaż czasami irytującego;
- oryginalne sposoby morderstw, zamurowanie żywcem oraz utopienie w beczce wraz z kogutem, kotem, psem i żmiją;
- ciekawe i wciągające retrospekcje z przeszłości odległej o ponad 800 lat;
- pokazanie, że ludzie przez wieki się nie zmienili, byli i są zachłanni, podli, zawistni oraz żądni władzy i pieniędzy;
- styl pisania, który mi odpowiadał;
- wielka dbałość o szczegóły, najmniejsze detale;
- bardzo autentyczne przeniesienie klimatu średniowiecznej Hiszpanii;
- domknięcie wszystkich wątków kryminalnych i obyczajowych;
- dziadek Santiago i jego nieodzowny beret wprowadzają nutkę humoru;
- bardzo dobre zakończenie.
Minusy:
- trochę za dużo wydarzeń historycznych, nie mających wspólnego z rozwiązaniem zagadki kryminalnej.
Ogółem cała trylogia bardzo dobra.

Zakończenie bardzo dobrej trylogii trzyma wysoki poziom. Pierwsza była zaskakującą nowością. Druga trochę słabsza. Jednak w trzeciej urok powrócił.
Podobał mi się wielki szacunek autorki do regionu i rodzinnego miasta.
Plusy:
- kolejne zabójstwa popełnianych zgodnie z zapisami książki „Władcy czasu;
- prowadzenie akcji w dwóch płaszczyznach czasowych;
- postać Krakena,...

Nie ma jak to moi ulubieni bohaterowie Świata Dysku (oczywiście po cyklu Śmierć).
Czwarta część przygód Rincewinda trzyma dobry poziom.
Plusy:
- powrót ulubionych bohaterów Rincewinda i Bagażu;
- świetna satyra na biurokrację, sztywne procedury i opieszałą administrację;
- kolejne przygody najbardziej niekompetentnego maga na Dysku ciągle bawią;
- pojawienie się postaci nastoletniego hakera demonologii Eryka (Fausta);
- nie do końca udana próba sprzedania duszy diabłu;
- Rincewind jako złota rybka spełniająca trzy życzenia;
- prześmiewcze spotkanie ze stworzycielem oraz największym z demonów;
- epizody z wojną Tsortiańską (Trojańską) i Piekłem najbardziej mnie rozśmieszyły;
- finał z pełnym happy endem.
Minusy:
- trochę zbyt krótka, bo ani się spostrzegłem to skończyłem czytać;
- kilka żartów mało udanych, jak ten z eunuchem oraz dotyczący Lavaeoulusa (Odyseusza);
- niektóre pomysły potraktowane trochę powierzchownie.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Nie ma jak to moi ulubieni bohaterowie Świata Dysku (oczywiście po cyklu Śmierć).
Czwarta część przygód Rincewinda trzyma dobry poziom.
Plusy:
- powrót ulubionych bohaterów Rincewinda i Bagażu;
- świetna satyra na biurokrację, sztywne procedury i opieszałą administrację;
- kolejne przygody najbardziej niekompetentnego maga na Dysku ciągle bawią;
- pojawienie się postaci...

Książki Koontz’a zawsze mnie intrygowały. Po kilku latach przerwy postanowiłem wrócić i znów być mile zaskoczonym. Nie do końca jednak tak się stało. Czytałem kilka o wiele lepszych książek autora.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, problem pozyskiwania narządów do przeszczepów;
- handel ludzkimi narządami to naprawdę potworna rzecz;
- w momencie zagrożenia wielu z nas doświadcza przemiany duchowej;
- głębia miłości i własnego zrozumienia u bliźniaków jednojajowych;
- pokazanie niewłaściwego funkcjonowania opieki zdrowotnej;
- etyka lekarska i pieniądze wzajemnie się wykluczają;
- druga część i zakończenie zdecydowanie poprawiły odczucia.
Minusy:
- niby jest intryga, akcja, ale przez długi czas nie mogłem „wbić się w fabułę”,
- irytujący bogaty snob, który myśli że wszystko można kupić;
- w wielu miejscach wieje nudą, akcja nużąca, dynamiki brak;
- wiele wątków i spraw nie zostało wyjaśnionych.
- momentami drażni typowa amerykańska megalomania.
Ogółem książka taka sobie, bez rewelacji.

Książki Koontz’a zawsze mnie intrygowały. Po kilku latach przerwy postanowiłem wrócić i znów być mile zaskoczonym. Nie do końca jednak tak się stało. Czytałem kilka o wiele lepszych książek autora.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, problem pozyskiwania narządów do przeszczepów;
- handel ludzkimi narządami to naprawdę potworna rzecz;
- w momencie zagrożenia wielu z nas...

Pierwszy tom to prezent. Kolejny zakupiłem wiedziony chęcią poznania dalszych losów Jesse’ego Custera i jego przyjaciół. Komu odpowiada tego typu „rozrywka” nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- kolejne epizody nie odbiegają poziomem od pierwszej części;
- lubię kiedy krótsze historie zebrane są w jednym tomie;
- interesująca, powiązana ze sobą wielowątkowa fabuła;
- dalsze nietypowe poszukiwanie Boga;
- moce Kaznodziei ujawniają się w najmniej spodziewanych momentach;
- poznajemy historię przemiany przyjaciela Cassidy’ego w wampira;
- dobrze wykreowana postać dziewczyny Tulip;
- mała retrospekcja z opisaniem losów ojca Custera w Wietnamie;
- świetnie oddany klimat i emocje bohaterów;
- jak zwykle dynamiczne dialogi i akcja;
- niektóre sceny jednych mogą zachwycić, innych lekko zbulwersować;
Minusy:
- niektórych może zniechęcić zbyt wiele krwi i wulgaryzmów.
Ogółem bardzo dobry komiks.
Polecam.

Pierwszy tom to prezent. Kolejny zakupiłem wiedziony chęcią poznania dalszych losów Jesse’ego Custera i jego przyjaciół. Komu odpowiada tego typu „rozrywka” nie będzie zawiedziony.
Plusy:
- kolejne epizody nie odbiegają poziomem od pierwszej części;
- lubię kiedy krótsze historie zebrane są w jednym tomie;
- interesująca, powiązana ze sobą wielowątkowa fabuła;
- dalsze...

Kontynuacja cyklu na dobrym poziomie, jednak nie dorównała poziomem części pierwszej. Mimo sporego sentymentu do bohaterów pewien niedosyt pozostał.
Miałem bardzo mieszane odczucia i problem z oceną (chyba nieco subiektywna).
Plusy:
- dobra koncepcja rytuału potrójnej śmierci;
- pokazanie, że wiele rodzin skrywa swoje mroczne tajemnice;
- dobra psychologia postaci i skupienie się na motywach;
- intrygujące retrospekcje, powroty do przeszłości;
- ciekawa domieszka baskijskiego klimatu;
- dobry opis rytuałów tyberceltyckich;
- sposób narracji i prowadzenia fabuły bardzo mi odpowiadał;
- wskazanie, że rodzicielstwo powinno być odpowiedzialne;
- ludzie nie powinni być obojętni i zwracać uwagę na nietypowe zdarzenia w swoim otoczeniu – widzisz, reaguj;
- ludzie dorośli czasem szaleją, wchodzą w niedopuszczalne związki i relacje.
Minusy:
- zbyt wiele obyczajówki, w tym opisów życia osobistego Krakena, przez co gubiłem tempo akcji i główny wątek;
- zrobienie z dobrego profilera małego nieudacznika, brak postaci Dziadka
- finał marny, mało zaskakujący, irytujący, typu „żyli długo i …”.
Ogółem książka dobra, ale liczyłem na więcej.

Kontynuacja cyklu na dobrym poziomie, jednak nie dorównała poziomem części pierwszej. Mimo sporego sentymentu do bohaterów pewien niedosyt pozostał.
Miałem bardzo mieszane odczucia i problem z oceną (chyba nieco subiektywna).
Plusy:
- dobra koncepcja rytuału potrójnej śmierci;
- pokazanie, że wiele rodzin skrywa swoje mroczne tajemnice;
- dobra psychologia postaci i...

Grzędowicz zawsze będzie mi się kojarzył ze świetnym cyklem „Pan lodowego ogrodu”. Obawiałem się, że się zawiodę. Opis Helu 3 mnie zaintrygował. Jednak moje obawy się sprawdziły i to w najczarniejszym scenariuszu.
Plusy:
- chwytliwy tytuł, intrygująca okładka, ale reszta nie zachwyca;
- dobra wizja świata przyszłości, próba kolonizacji księżyca;
- pokazanie Unii Europejskiej (globalnej wioski), pogrążonej w chaosie i rozłamie;
- fabuła dość dobra i wciągająca;
- uzmysłowienie nam, że coraz bardziej przenosimy się w świat wirtualny;
- coraz bardziej jesteśmy zależni od nowinek technicznych;
- udało mi się dotrwać do końca.
Minusy:
- konstrukcja na zasadzie luźno powiązanych ze sobą opowiadań mi nie opdowiada;
- zawartość science-fiction jak alkoholu w niskoprocentowym piwie;
- przez pierwszą połowę książki prawie nic się nie dzieje;
- główny bohater nijaki, płaski, nudny jak flaki z olejem;
- wylewanie osobistych poglądów autora w zakresie UE, innych religii, narodów;
- a najbardziej rozczarowuje zakończenie poza fabułą, z kapelusza.
Ogółem książka bardzo przeciętna.

Grzędowicz zawsze będzie mi się kojarzył ze świetnym cyklem „Pan lodowego ogrodu”. Obawiałem się, że się zawiodę. Opis Helu 3 mnie zaintrygował. Jednak moje obawy się sprawdziły i to w najczarniejszym scenariuszu.
Plusy:
- chwytliwy tytuł, intrygująca okładka, ale reszta nie zachwyca;
- dobra wizja świata przyszłości, próba kolonizacji księżyca;
- pokazanie Unii...

Stopniowo odrabiam zaległości czytelnicze w zakresie starszych książek Kinga. Ciekawy thriller z dużą dawką elementów paranormalnych.
Plusy:
- wielokrotnie wykorzystywany pomysł na fabułę, widzenie przyszłości, ale w innym świetnym wykonaniu;
- przez dotknięcie widzimy nie tylko przyszłość danego człowieka, ale również jego przeszłość;
- dylemat czy tego typu dar jest błogosławieństwem, czy przekleństwem;
- dobrze wykreowana postać głównego bohatera Johnny’ego Smith’a;
- pokazanie zmagań z samym sobą, ze swoimi ograniczeniami i ze swoim darem;
- ludzki mózg to niezbadana przestrzeń, ciągle zaskakuje swymi możliwościami;
- jedna chwila, przypadek, decyzja mogą sprawić że całe nasze życie, rozsypie się jak domek z kart;
- świetna psychologia postaci oraz niepowtarzalny klimat;
- rewelacyjne napisane fragmenty książki jako „Notatki z martwej strefy”;
- umieszczenie akcji na tle autentycznych wydarzeń lat 70-tych;
- odwieczny dylemat, czy można oszukać przeznaczenie;
- rewelacyjne zakończenie, jedno z najlepszych u Kinga.
Minusy:
- może trochę za dużo polityki i opisów pokrętnych sposobów zdobywania władzy.
Ogółem książka bardzo dobra.

Stopniowo odrabiam zaległości czytelnicze w zakresie starszych książek Kinga. Ciekawy thriller z dużą dawką elementów paranormalnych.
Plusy:
- wielokrotnie wykorzystywany pomysł na fabułę, widzenie przyszłości, ale w innym świetnym wykonaniu;
- przez dotknięcie widzimy nie tylko przyszłość danego człowieka, ale również jego przeszłość;
- dylemat czy tego typu dar jest...

Lubię prozę Gaimana. Dlatego z przyjemnością sięgam po jego książki.
Poprzednie zbiory opowiadań były całkiem dobre.
Tym razem jestem zawiedziony. Zacząłem czytać i coś mi nie pasowało.
Czytam dużo, ale jak na razie pamięć mnie nie zawodzi.
„Ale to już było” mówię sobie.
Po co ja to kupiłem. Kasa „wyrzucona w błoto”.
Gaiman pisze we wstępie, że czeka nas kilka niespodzianek.
Oto ONE:
Zbiór wydany w 2007 roku, a okazuje się, że ze zbioru 11 opowiadań:
- 4 pochodzą ze zbioru „Dym i lustra” wydanego w 1998 roku „Trollowy most”, „Nie pytaj diabła”, „Rycerskość”, „Cena”, ja przeczytałem w ubiegłym roku;
- 4 pochodzą ze zbioru „Rzeczy ulotne” wydanego w 2006 roku, czyli rok wcześniej „Październik w fotelu”,”, „Jak rozmawiać z dziewczynami na prywatkach”, „Ptak słońca”, wiersz „Instrukcja”, ja przeczytałem niedawno;
- „Nagrobek dla wiedźmy” z niego powstała „Księga cmentarna”, ja przeczytałem dwa lata temu.
Nowe opowiadania na kilkunastu stronach to tylko:
„Sprawa dwudziestu czterech kosów” - takie sobie.
„Jak sprzedać most pontyjski” - dobre.
Zbiór sam w sobie nie jest zły.
Ale większość to „odgrzewane kotlety” z wcześniej wydanych zbiorów.
Nienawidzę komercji. Nie lubię naciągania czytelnika.
Trafia mnie jak jestem „nabity w butelkę” (żeby nie pisać bardziej dosadnie).

Lubię prozę Gaimana. Dlatego z przyjemnością sięgam po jego książki.
Poprzednie zbiory opowiadań były całkiem dobre.
Tym razem jestem zawiedziony. Zacząłem czytać i coś mi nie pasowało.
Czytam dużo, ale jak na razie pamięć mnie nie zawodzi.
„Ale to już było” mówię sobie.
Po co ja to kupiłem. Kasa „wyrzucona w błoto”.
Gaiman pisze we wstępie, że czeka nas kilka...

Po przeczytaniu thrillerów i kryminałów z różnych zakątków świata postanowiłem sięgnąć po dobrze ocenianą trylogię pisarki hiszpańskiej.
Czy było warto. Myślę że tak. Na pewno skuszę się na kolejną część.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, przemyślana zemsta po latach, morderstwa ludzi w określonym wieku;
- oryginalny pomysł na prowadzenie narracji przez osobę, która leży w śpiączce z kulką w głowie;
- dobrze połączone wątki z przeszłości i czasów współczesnych;
- wiele ciekawych opisów zabytków Hiszpanii, szczególnie krajów Basków;
- przedstawienie zwyczajów, tradycji i kultury tego mało mi znanego regionu;
- bardzo dobrze wykreowana postać Krakena, kryminalnego profilera;
- pokazanie jak ciężko jest zgłębić mroczne zakamarki umysłu mordercy;
- świetnie przedstawione podłoże psycholgiczne, wieloletnie przygotowywanie kamuflażu, wtapiania się w społeczeństwo;
- szczegółowe i wyrafinowane planowanie zbrodni, krzywd się nie zapomina;
- kiedyś trzeba zapłacić za grzechy popełnione w przeszłości, zło rodzi zło;
- pokazanie że w rodzinie też można znaleźć oparcie i pomoc;
- rzadko mi się to zdarza, ale po prostu zacząłem współczuć mordercy.
Minusy:
- trochę absurdalnych policyjnych procedur, czy policja może być aż tak głupia;
- brak wyjaśnienia dlaczego ludzie są zabijani w wieku co pięć lat.
Ogółem książka bardzo dobra.

Po przeczytaniu thrillerów i kryminałów z różnych zakątków świata postanowiłem sięgnąć po dobrze ocenianą trylogię pisarki hiszpańskiej.
Czy było warto. Myślę że tak. Na pewno skuszę się na kolejną część.
Plusy:
- ciekawy pomysł na fabułę, przemyślana zemsta po latach, morderstwa ludzi w określonym wieku;
- oryginalny pomysł na prowadzenie narracji przez osobę, która leży...

Po długim okresie wróciłem do Uniwersum Metro, postapokaliptycznego świata po wojnie atomowej. Tym razem przenosimy się do metra w Kijowie.
Plusy:
- niby powielony schemat podróży po stacjach metra, a jednak wciągają przygody dwójki bohaterów;
- fabuła ciekawie wymyślona i dobrze poprowadzona;
- ciekawie i barwnie wykreowane postacie Jona i Elzy;
- dobrze oddany klimat dusznego, ograniczonego życia w podziemiach metra;
- stalkerzy nie są bohaterami, ale osobnikami z nizin społecznych;
- wzięcie odpowiedzialności za życie drugiego człowieka;
- braterstwo i wzajemna pomoc w trudnych sytuacjach;
- pomysł na 68 stronę Flory i związaną z tym tajemnicę;
- czy istnieje tajemnicza trzecia czerwona nitka metra;
- ciekawe zakończenie, można liczyć na cdn.
Minusy:
- trochę mi brakowało opisów życia i sytuacji socjalnej na stacjach;
- staruszek Jon jako Rambo jakoś do mnie nie przemawiał.
Ogółem książka dobra, warta przeczytania.

Po długim okresie wróciłem do Uniwersum Metro, postapokaliptycznego świata po wojnie atomowej. Tym razem przenosimy się do metra w Kijowie.
Plusy:
- niby powielony schemat podróży po stacjach metra, a jednak wciągają przygody dwójki bohaterów;
- fabuła ciekawie wymyślona i dobrze poprowadzona;
- ciekawie i barwnie wykreowane postacie Jona i Elzy;
- dobrze oddany klimat...

14 klasycznych opowiadań mistrza horroru i grozy. Każdy znajdzie coś dla siebie. Tym razem ocenię je indywidualnie.
Większość to opowiadania dobre, interesujące, zmuszające do myślenia, ale jest też kilka słabych bez akcji, puenty i zakończenia.
1. Bestia pośpiechu - 4 - (Dziwne, zbyt krótkie).
2. Odmieniec - 8 - (Przejmujące, nie zdradzaj żony bo…).
3. Dziedzic z Dunain - 5 - (Nietypowe malowanie).
4. Zawsze, zawsze później - 7 - (Niesamowity ożenek z wdową po bracie).
5. Danie dla świń - 8 - (Krwawe, przekroczona granica dobrego smaku, ale mocne).
6. Serce z kamienia - 7 - (Zemsta zatacza koło).
7. Kobieta w ścianie - 8 - (Może schematyczne, ale genialne).
8. Stworzenie Belindy - 3 - (Zaczęło się i koniec bez puenty).
9. Eric Pasztet - 7 - (Obrzydliwe, ale realne, a ja tak kocham zwierzęta).
10. Rokoko - 4 - (Żenujące, specyficzny wibrator).
11. Bedford Row 5a - 9 - (Nie szukaj kochanków po szafach).
12. Święta Joanna - 6 - (Szkodliwy ser pleśniowy, trochę zbyt krótkie).
13. Szósty człowiek - 4 - (Niemiła niespodzianka).
14. Gra bi-dżing - 9 - (Nietypowa rosyjska ruletka, wciągające).
Ogółem dobry zbiór opowiadań.

14 klasycznych opowiadań mistrza horroru i grozy. Każdy znajdzie coś dla siebie. Tym razem ocenię je indywidualnie.
Większość to opowiadania dobre, interesujące, zmuszające do myślenia, ale jest też kilka słabych bez akcji, puenty i zakończenia.
1. Bestia pośpiechu - 4 - (Dziwne, zbyt krótkie).
2. Odmieniec - 8 - (Przejmujące, nie zdradzaj żony bo…).
3. Dziedzic z Dunain -...

Jak dla mnie „Karaluchy” to lepsza książka niż pierwsza powieść „Człowiek nietoperz”. Jednak nadal wielkiego szału nie ma.
Plusy:
- bardzo dobra konstrukcja fabuły, dlaczego zginął ambasador;
- poruszenie tematu dziecięcej prostytucji, narkotyków i mafii;
- po akcji w Australii przenosimy się do Tajlandii;
- pokazanie Bangkoku jako miasta, gdzie za pieniądze można wszystko kupić, a korupcja jest wszechobecna;
- dobrze wykreowane postacie drugoplanowe;
- ciągłe napięcie i wartka wciągająca akcja, logiczne analizy i wyjaśnienia;
- świetne opisy Tajlandii, panujących tam zwyczajów;
- mylne tropy, wprowadzenie w ślepe uliczki, ciągłe zwroty akcji;
- Harry który potrafi przestać pić dla dobra sprawy;
- może nie rewelacyjne, ale trzymające w napięciu zakończenie.
Minusy:
- trochę mało dynamiczny początek;
- nie do końca odtworzona duszna, a zarazem egzotyczna atmosfera Bangkoku.
Ogółem książka dobra.

Jak dla mnie „Karaluchy” to lepsza książka niż pierwsza powieść „Człowiek nietoperz”. Jednak nadal wielkiego szału nie ma.
Plusy:
- bardzo dobra konstrukcja fabuły, dlaczego zginął ambasador;
- poruszenie tematu dziecięcej prostytucji, narkotyków i mafii;
- po akcji w Australii przenosimy się do Tajlandii;
- pokazanie Bangkoku jako miasta, gdzie za pieniądze można wszystko...