Poprzedni tom wyraźnie sugerował wyjaśnienie pewnych tajemnic. Wyglądało to jak bardzo typowe zagrywki w historiach tego scenarzysty. Czy trzeci tom również stosuje pewne już znane motywy?

Bohaterowie kontynuują eksplorację planety. W czasie wędrówek napotykają coraz więcej budynków wyraźnie wzorowanych na ziemskich budowlach. Tymczasem na statku kosmicznym dalej trwają poszukiwania tajemniczych gapowiczów.

Jeśli chodzi o rozwiązanie zagadki nie ma tu zbyt wiele nowych tropów. Pojawia się pewna teoria na temat celu ziemskich konstrukcji na obcej planecie, a także zostają odkryte pewne przedmioty po „pasażerach na gapę”. Jednakże to tak naprawdę niewiele i wprowadza jeszcze większy zamęt. Dopiero dosłownie ostatnia strona wprowadza bardzo mocny akcent, który może naprawdę zainteresować.

Trochę męczą mnie tu wątki obyczajowe. Przypominają kiepską telenowelę, w której bohaterowie zachowują się bardzo naiwnie i ciągle są wymyślane na siłę nowe wątki romantyczne.

Doceniam jednak pewną odwagę scenarzysty w kończeniu wątków pewnych postaci. Obawiam się jednak, że są tu też bohaterowie z tzw. „pancerzem fabuły”. Oznacza to, że w jakichkolwiek tarapatach nie będą, to i tak nic się im nie stanie.

Podobnie jak to było w poprzednich tomach duże wrażenie robi wygląd wszelkiej fauny. Jest naprawdę bardzo pomysłowo. Niestety postacie są rysowane zbyt sztywno.

Nie powiedziałbym, że ten tom nie rusza fabuły do przodu, bo dochodzi w nim do paru istotnych wydarzeń. Jednakże też jest tu wiele niepotrzebnych wątków, które spowalniają akcję. Wolałbym większe skupienie się na eksploracji planety.

Poprzedni tom wyraźnie sugerował wyjaśnienie pewnych tajemnic. Wyglądało to jak bardzo typowe zagrywki w historiach tego scenarzysty. Czy trzeci tom również stosuje pewne już znane motywy?

Bohaterowie kontynuują eksplorację planety. W czasie wędrówek napotykają coraz więcej budynków wyraźnie wzorowanych na ziemskich budowlach. Tymczasem na statku kosmicznym dalej trwają...

ODLEGŁY, BLISKI ŚWIAT

Kiedy zaczynałem moją przygodę z „Centaurusem” nawet nie oczekiwałem, że może ona być tak znakomita, jaka okazała się w ostateczności. I choć wiele w opowieści już się wyjaśniło (a siłą serii jest jej tajemniczość),wymyślona przez Leo i Rodolphe’a historia nadal zachwyca. I to jak.

O cym opowiada? O przyszłości jakże dobrze znanej nam z innych dzieł Science Fiction – ludzkość wojnami, zanieczyszczeniami i wyeksploatowaniem zasobów naturalnych doprowadziła Ziemię do stanu, kiedy nie da się już na niej żyć. Ziemianie szczęścia zaczęli szukać w kosmosie i tak wyruszyli na statku-świecie w kierunku nowego, zdatnego do zamieszkania globu. Planeta Vera, bo tak nazywał się ich cel, przywitała ich jednak w nieoczekiwany sposób. Spodziewali się, że będzie przypominać Ziemię, nie mieli jednak najmniejszego pojęcia, że aż tak!
Trzeci tom „Centaurusa” zaczyna się w chwili, kiedy bohaterowie są w trakcie eksplorowania powierzchni. Tak docierają do miasta, które wygląda jak kopia Mont Saint-Michel, miejsca zniszczonego na dwa stulecia przed odlotem ludzi...

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2017/12/centaurus-3-szalona-ziemia-leo-rodolphe.html

ODLEGŁY, BLISKI ŚWIAT

Kiedy zaczynałem moją przygodę z „Centaurusem” nawet nie oczekiwałem, że może ona być tak znakomita, jaka okazała się w ostateczności. I choć wiele w opowieści już się wyjaśniło (a siłą serii jest jej tajemniczość),wymyślona przez Leo i Rodolphe’a historia nadal zachwyca. I to jak.

O cym opowiada? O przyszłości jakże dobrze znanej nam z innych dzieł...