Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na zakończenie roku ostatnia część genialnej trylogii Harariego. Pewna kontynuacja wątków z „Homo Deus”, ale bardziej umiejscowiona w teraźniejszości (2018 roku). Bardzo mnie ciekawi spojrzenie autora na świat teraz, bo się trochę wydarzyło… Czekam jego na nową książkę.

Na zakończenie roku ostatnia część genialnej trylogii Harariego. Pewna kontynuacja wątków z „Homo Deus”, ale bardziej umiejscowiona w teraźniejszości (2018 roku). Bardzo mnie ciekawi spojrzenie autora na świat teraz, bo się trochę wydarzyło… Czekam jego na nową książkę.

Czytałem w odwrotnej kolejności, bo najpierw w moje ręce trafiła kontynuacja, czyli „Kwestia ceny”. Co nie zmienia faktu, że bawiłem się świetnie. Dla fanów „Trylogii o Szackim” – tu Miłoszewski w odsłonie bardziej przygodowej, niż kryminalnej.

Czytałem w odwrotnej kolejności, bo najpierw w moje ręce trafiła kontynuacja, czyli „Kwestia ceny”. Co nie zmienia faktu, że bawiłem się świetnie. Dla fanów „Trylogii o Szackim” – tu Miłoszewski w odsłonie bardziej przygodowej, niż kryminalnej.

To nie jest historia zespołu, a raczej autora u boku Queen (jako członka ekipy technicznej). Historie zza kulis - w sumie zaskoczenia nie ma.

To nie jest historia zespołu, a raczej autora u boku Queen (jako członka ekipy technicznej). Historie zza kulis - w sumie zaskoczenia nie ma.

Jest realizm magiczny w mikroskopijnych dawkach, gęsta tajemnica i mały-wielki świat. Ta opowieść wciąga od pierwszych kartek. Zasłużony paszport „Polityki” kilka lat temu.

Jest realizm magiczny w mikroskopijnych dawkach, gęsta tajemnica i mały-wielki świat. Ta opowieść wciąga od pierwszych kartek. Zasłużony paszport „Polityki” kilka lat temu.

U Małeckiego zawsze jest ciekawie. Na pozór zwykłe historie nabierają znaczenia, bo są niezwykle opisane. To takie pisanie, że naprawdę można się „wczuć” w bohaterów. Jeden z moich ulubionych autorów.

U Małeckiego zawsze jest ciekawie. Na pozór zwykłe historie nabierają znaczenia, bo są niezwykle opisane. To takie pisanie, że naprawdę można się „wczuć” w bohaterów. Jeden z moich ulubionych autorów.

Świetnie się czyta książki Marcina Wichy (szkoda, że jest ich tak mało). Zawsze pisze o rzeczach ważnych, ale zawsze w nieoczywisty sposób. Tak jest też tutaj. W tej prozie jest coś z poezji.

Świetnie się czyta książki Marcina Wichy (szkoda, że jest ich tak mało). Zawsze pisze o rzeczach ważnych, ale zawsze w nieoczywisty sposób. Tak jest też tutaj. W tej prozie jest coś z poezji.

Książki Żulczyka są jak filmy Smarzowskiego – wspaniale intensywne i mocno dające po głowie, długo się o nich pamięta i albo się je kocha, albo nienawidzi.

Książki Żulczyka są jak filmy Smarzowskiego – wspaniale intensywne i mocno dające po głowie, długo się o nich pamięta i albo się je kocha, albo nienawidzi.

Wywiad-rzeka z jednym z najważniejszych twórców polskiego plakatu. Andrzej Pągowski to nie tylko mistrz graficznej puenty, ale arcyciekawy człowiek, o czym przekonałem się na ubiegłorocznej wystawie i spotkaniu z artystą z okazji 40-lecia twórczości w naszej Miejskiej Galerii Sztuki. Książka świetna.

Wywiad-rzeka z jednym z najważniejszych twórców polskiego plakatu. Andrzej Pągowski to nie tylko mistrz graficznej puenty, ale arcyciekawy człowiek, o czym przekonałem się na ubiegłorocznej wystawie i spotkaniu z artystą z okazji 40-lecia twórczości w naszej Miejskiej Galerii Sztuki. Książka świetna.

Świat zza murów szpitala psychiatrycznego – niedosyt, złość, rozczarowanie, smutek i nadzieja. Szkoda, że temat nie rozwinięty, bo czuję, że i książka i autorka mają potencjał.

Świat zza murów szpitala psychiatrycznego – niedosyt, złość, rozczarowanie, smutek i nadzieja. Szkoda, że temat nie rozwinięty, bo czuję, że i książka i autorka mają potencjał.

Jest tu wszystko to, za co lubię Murakamiego, czyli opisywanie zwykłych wydarzeń w niezwykły sposób, nieoczywiste rozwiązania, realizm magiczny i taki „nieeuropejski” klimat. I jeszcze jedno – dzięki tej książce odkryłem genialną „Sinfoniettę” Janáčka.

Jest tu wszystko to, za co lubię Murakamiego, czyli opisywanie zwykłych wydarzeń w niezwykły sposób, nieoczywiste rozwiązania, realizm magiczny i taki „nieeuropejski” klimat. I jeszcze jedno – dzięki tej książce odkryłem genialną „Sinfoniettę” Janáčka.

Jest nierówno. Spośród czterech opowiadań najlepsze moim zdaniem drugie „Śmierć Chucka”, mamy tu również kontynuację „Outsidera” w opowiadaniu trzecim, tytułowym. Chociaż wydaje się, że King dobrze się sprawdza w krótkich formach. Sprawdzę jeszcze kiedyś inne jego opowiadania.

Jest nierówno. Spośród czterech opowiadań najlepsze moim zdaniem drugie „Śmierć Chucka”, mamy tu również kontynuację „Outsidera” w opowiadaniu trzecim, tytułowym. Chociaż wydaje się, że King dobrze się sprawdza w krótkich formach. Sprawdzę jeszcze kiedyś inne jego opowiadania.

Fascynująca opowieść o ludzkości od jej narodzin do chwili obecnej. Swoją błyskotliwością ujęcia tematu mogłaby obdzielić 5 innych książek dotyczących historii powszechnej. Chociaż to nie jest typowa pozycja historyczna, bardziej esej z obszaru antropologii i kulturoznawstwa. Tak czy siak - lektura obowiązkowa.

Fascynująca opowieść o ludzkości od jej narodzin do chwili obecnej. Swoją błyskotliwością ujęcia tematu mogłaby obdzielić 5 innych książek dotyczących historii powszechnej. Chociaż to nie jest typowa pozycja historyczna, bardziej esej z obszaru antropologii i kulturoznawstwa. Tak czy siak - lektura obowiązkowa.

Rzadko czytam książki o tematyce „górskiej”. Do tej początkowo podchodziłem z lekką rezerwą, ale bardzo szybko mnie wciągnęła. Pewnie to zasługa stylu autorki, ale przede wszystkim postaci, bo to że Wojtek Kurtyka jest wybitny w swojej dziedzinie nie ulega wątpliwości. Jest coś jeszcze, co mnie ujęło – jego pokora i „filozofia” wspinaczki, w której ważniejsza jest droga do celu, niż jego osiągnięcie.

Rzadko czytam książki o tematyce „górskiej”. Do tej początkowo podchodziłem z lekką rezerwą, ale bardzo szybko mnie wciągnęła. Pewnie to zasługa stylu autorki, ale przede wszystkim postaci, bo to że Wojtek Kurtyka jest wybitny w swojej dziedzinie nie ulega wątpliwości. Jest coś jeszcze, co mnie ujęło – jego pokora i „filozofia” wspinaczki, w której ważniejsza jest droga do...

Jedna z tych książek, które stawiają najważniejsze pytania i uświadamiają, gdzie tak naprawdę jesteśmy jako ludzkość, i co teraz może się wydarzyć. Momentami trochę przygnębiające, ale boleśnie prawdopodobne. Chociaż, tak jak napisał autor pod koniec, to tylko możliwości, nie proroctwa. „Must read”, tak jak jej poprzedniczka, czyli „Sapiens”.

Jedna z tych książek, które stawiają najważniejsze pytania i uświadamiają, gdzie tak naprawdę jesteśmy jako ludzkość, i co teraz może się wydarzyć. Momentami trochę przygnębiające, ale boleśnie prawdopodobne. Chociaż, tak jak napisał autor pod koniec, to tylko możliwości, nie proroctwa. „Must read”, tak jak jej poprzedniczka, czyli „Sapiens”.

Ostatni tom wspaniałej trylogii. Jeśli ktoś lubi Murakamiego, to nie muszę zachęcać. Jeśli ktoś nie zna – myślę, że można z czystym sumieniem polecić tą wielowątkową powieść jako kwintesencję jego stylu.

Ostatni tom wspaniałej trylogii. Jeśli ktoś lubi Murakamiego, to nie muszę zachęcać. Jeśli ktoś nie zna – myślę, że można z czystym sumieniem polecić tą wielowątkową powieść jako kwintesencję jego stylu.