Rozmowy
104
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2023
2022
2019
2017
2017
2017
2016
2016
2015Powiązane treści
Zobacz więcej treści
Varia
46Książki o powstaniu warszawskim: 7 tytułów, po które warto sięgnąć
Aktualności
4Tylko co to takiego? Dziś Światowy Dzień Poezji
Publicystyka34Co czytały nasze babcie i nasi dziadkowie? O książkach ich życia
Ufam, że dzwoniliście już z życzeniami, posłaliście kwiaty albo – wierzę, że właśnie tak! – pojechaliście ich odwiedzić. Albo jeszcze lepiej – z okazji ich święta postanowiliście...
Varia
5Kalendarz wydarzeń literackich: sierpień
Wracamy do was z kalendarzem wydarzeń literackich, w którym prezentujemy informacje o najciekawszych inicjatywach skierowanych do miłośników i miłośniczek książek. Sprawdźcie, na...
Publicystyka
14Empuzjon. Dokąd mnie zaprowadziła najnowsza książka Olgi Tokarczuk?
Określanie wzajemnych relacji „Czarodziejskiej góry” i „Empuzjonu” jako prostej zależności wydaje mi się zbytnim uproszczeniem. Treściowe i fabularne tropy wiją się między tym, co...
Aktualności1Czerwiec miesiącem Mirona Białoszewskiego. Nadchodzi setna rocznica urodzin poety
Dla fanów twórczości Mirona Białoszewskiego czerwiec jest miesiącem szczególnym – obchodzimy w nim nie tylko rocznicę urodzin, ale i śmierci artysty. Tegoroczny będzie jednak ze...Zawał Miron Białoszewski
" Jest 11 rano, 28 listopada. Strach? Pomyślałem, że może tym razem jeszcze nie umrę ". Tym razem rzeczywiście, autor jeszcze nie umarł, zmarł dopiero po kolejnym zawale w 1983 roku. Tym razem trafił do szpitala i następnie do sanatorium w Inowrocławiu. I o tym właśnie jest ta książka. Autor, poeta zdaje w niej relację, fabularyzowaną z pobytu tamże i tamże też. Książka dość ciekawa do przeczytania, dla tych, co znają tamte czasy, ale i dla tych, dla których kupowanie jedynego obecnego wzoru piżamy w całym mieście, czy jednego, jedynego kieliszka bez nóżki w sklepie, jest pewną egzotyczną impossible. Pan Miron opisuje więc szpital i zapasy przynoszone przez rodzinę i trzymane między oknami, bo brak lodówki i watę również przynoszoną przez rodzinę, bo szpital nie miał, którą pacjenci darowali szpitalowi do ustrojenia choinki na święta i inne pewnie, dla niektórych dziwne ciekawostki. Teraz trochę prywaty. Ta wata na choinkę przypomniała mi sytuację, tuż sprzed pandemii, kiedy moja ciocia leżała w szpitalu po zabiegu i szpital nie miał dla niej potrzebnych jej leków. Kuzyn dostał pięknie wypisaną przez lekarza receptę i sam musiał te leki kupić w aptece, oczywiście na własny koszt i zanieść do szpitala dla cioci... Zostawię ten fakt bez komentarza. Jednak nie samymi zabiegami i tematami ściśle leczniczymi człowiek przecież żyje. Opisuje więc Białoszewski to, co robił poza szpitalem. Spacery, wypad do teatru, parki i obserwowane w nich kaczki, gołębie. Sprawili sobie nawet taką atrakcję w sanatorium jak wywoływanie duchów. Pewnym "zapomnianym" już faktem jest zapewne wspomnienie autora, o rozbitej w oknie szybie i o tym jak to nie mógł się doprosić pracujących obok na korytarzu robotników, by mu tę szybę wstawili. Kiedyś fizyczny robotnik to był KTOŚ 😁 Na uwagę zasługuje też język autora, którym się posługuje, chociażby dla opisu, na przykład jednej z kuracjuszek: "Młodawa, duża pani w sweterku i w spodniach obciśniętych na wydatnym środku postaci, obracała się szybko w koło i na boki jak i jej szczupły młodawy partner. Najbardziej zdziwiło jej pochylenie z wypiętego profilu, szczupłe nogi, duży brzuch i pupa załapana w sylwetę ruchliwą, uważną. Stopy jej starannie kręciły się i dreptały dodatkowo luzem, trzymając się drewniaków. Popiersie tej pani, przy całej obrotności było nieruchome." Reasumując, fajnie przeczytać, ale gorzko skonstatować, że mimo upływu ponad 40 lat (pierwsze wydanie książki miało miejsce w 1977 r.) w tak zwanej "służbie" zdrowia nic się nie zmieniło, a jeśli nawet, to raczej nie na lepsze.NA KAŻDYM ROGU TA SAMA TRUSKAWKA. 1946-1950 Miron Białoszewski
Ja lubię historię. Nie tę dużą, ale tę mniejszą, lokalną. Ciekawi mnie jak ludzie kiedyś żyli i co ich zajmowało na co dzień. Jakie mieli marzenia i jakie problemy. Według mnie daje to lepszy obraz, niż największe opisy bitew i polityki. Twórczości Mirona Białoszewskiego nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Niemniej nie każdy wie, że zanim został sławnym pisarzem był reporterem. Pisał artykuły do “Świata Młodych” i do “Wieczora”. Jego artykuły dotyczyły codzienności i otaczającej go powojennej komunistycznej rzeczywistości. Pisał o odbudowie Warszawy 🏙, o szalejących cenach truskawek 🍓🍓, o wściekłych psach grasujących w stolicy 🐕, ale także kreślił portrety ludzi 👨🏻👩🏻🧑🏻 próbujących odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Powojenna historia Warszawy z punktu widzenia mieszkańców jest szalenie ciekawa. Z tekstów Białoszewskiego wyłania się niesamowity obraz pokiereszowanego miasta, gdzie ludzie próbują wiązać koniec z końcem. Warszawa nadal nie ma w wielu miejscach ogrzewania, wody i prądu, a wiele rodzin musi mieścić się we współdzielonych mieszkaniach - w tym sam autor. Jeżeli oczekujecie od autora antybohaterskich “Pamiętników z powstania” postawy antykomunistycznej to się zawiedziecie. Wiele tekstów wpisuje się w propagandowo wychowawczą rolę dziennikarstwa tamtego okresu, więc czuć w nich obowiązującą linię partii. Przekonacie się o tym sami, gdy sięgniecie po zbiór jego artykułów “Na każdym rogu ta sama truskawka. 1946-1950” @dowodynaistnienie opracowany przez prof. Adama Poprawę. Wstęp do tego oryginalnego zbioru napisał Grzegorz Piątek @grzegorzpiatek, autor nominowanej do Nike książki “Najlepsze miasto świata. Warszawa w odbudowie 1944-1949”. “Truskawka…” to pozycja dla wszystkich, których interesuje życie zwykłych ludzi w powojennej rzeczywistości.Popularni autorzy
Popularne w kategorii książek autora
