Bezcenny

Oprócz najnowszej książki Miłoszewskiego będącej kontynuacją Bezcennego i baśni dla dzieci, o której właśnie dowiedziałam się z Wikipedii (lol, ktoś słyszał o Górach Żmijowych?), przeczytałam wszystkie książki tego autora i żadna mnie nie zawiodła. Tę zaczęłam czytać we wrześniu, ale po 100 stronach musiałam odłożyć na później, które nadeszło w grudniu. Nie mogłam się wgryźć w akcję, nie mogłam przywiązać się do postaci, nic mnie tak naprawdę nie zaintrygowało. Nie lubię nie kończyć książek, więc w końcu do niej wróciłam i powiem tak – jak już się rozkręci, to obiektywnie jest to dobra książka. Pod względem fabuły, akcji, bohaterów i języka (a uwielbiam styl Miłoszewskiego, bo jest on miejscami lekko ironiczny, ale też przede wszystkim żywy – za dialogi daję dychę) nie mogę się do niczego przyczepić. Ale po przeczytaniu całości wiem, co nie zagrało – ja po prostu nie przepadam za klimatami przygodowo-sensacyjnymi. Bardziej bawi mnie ściganie mordercy albo porywacza, w każdym razie jakiegoś człowieka, a nie poszukiwanie zaginionego obrazu. Bezcenny to klimat Dana Browna (co prawda nie czytałam, no ale kto nie zna filmów – swoją drogą po tej refleksji raczej nie sądzę, że kiedykolwiek przeczytam). Są pościgi, wybuchy, ucieczki, ukrywanie się itd., wszystko fajnie, ale obraz Rafaela był mi absolutnie obojętny. Bardziej od tego, czy bohaterowie go odnajdą, interesowało mnie to, co im się stanie podczas tych (na pół legalnych, dodajmy) poszukiwań i ilu z nich zginie. Męczyły mnie też strasznie wynurzenia na temat zaginionych dzieł sztuki i sztuki ogólnie, bo to zupełnie nie są tematy, które mnie interesują. Z tego względu trochę boję się zabierać za kontynuację, czyli Kwestię ceny, bo klimat będzie podobny. Minie chyba dużo czasu, zanim sięgnę po tę książkę.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Oprócz najnowszej książki Miłoszewskiego będącej kontynuacją Bezcennego i baśni dla dzieci, o której właśnie dowiedziałam się z Wikipedii (lol, ktoś słyszał o Górach Żmijowych?), przeczytałam wszystkie książki tego autora i żadna mnie nie zawiodła. Tę zaczęłam czytać we wrześniu, ale po 100 stronach musiałam odłożyć na później, które nadeszło w grudniu. Nie mogłam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ogólnie fajne, lecz mam wrażenie, że czegoś mi tutaj zabrakło. Kibicowałem oczywiście całej czwórce, było dość dużo zwrotów akcji, ale jednak nie potrafiłem czytać książki z zapartym tchem. Zdecydowanie na plus temat tej pozycji, czyli historia sztuki.

Ogólnie fajne, lecz mam wrażenie, że czegoś mi tutaj zabrakło. Kibicowałem oczywiście całej czwórce, było dość dużo zwrotów akcji, ale jednak nie potrafiłem czytać książki z zapartym tchem. Zdecydowanie na plus temat tej pozycji, czyli historia sztuki.

Pokaż mimo to

Wciąga. Na urlop. Podobały mi się postacie oraz nawiązania do historii Polski oraz nawiązania do kultury

Wciąga. Na urlop. Podobały mi się postacie oraz nawiązania do historii Polski oraz nawiązania do kultury

Pokaż mimo to

Bardzo fajna książka, czyta sie lekko, jest akcja i bardzo fajnym jezykiem napisana. Wciąga.

Bardzo fajna książka, czyta sie lekko, jest akcja i bardzo fajnym jezykiem napisana. Wciąga.

Pokaż mimo to

Do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie kontynuacja. Ale tak się szczęśliwie składa, że lubię prozę Miłoszewskiego, więc nie czułam żadnego oporu ani obawy. No i nie zawiodłam się. Akcja sprawnie poprowadzona, dobre dialogi, ciekawe postaci (choć nagromadzenie imion zaczynających się na A, była dla mnie początkowo nie do ogarnięcia).
Nie jest to może książka najwyższych lotów. Jednak to solidny warsztat, dobry research, zaangażowanie. Są też smaczki. Wg mnie jest to dobra, rozrywkowa lektura. A przy okazji można sobie pogrzebać w historii. Dla samej siebie szukałam postaci, obrazów. I jest to fajne, kiedy powieść służy nie jedynie uciesze, ale też skłania do pogrzebania w źródłach i dokształcenia się :)

Do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie kontynuacja. Ale tak się szczęśliwie składa, że lubię prozę Miłoszewskiego, więc nie czułam żadnego oporu ani obawy. No i nie zawiodłam się. Akcja sprawnie poprowadzona, dobre dialogi, ciekawe postaci (choć nagromadzenie imion zaczynających się na A, była dla mnie początkowo nie do ogarnięcia).
Nie jest to może książka najwyższych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część przeczytana jako pierwsza. Miało być lepiej i niestety nie. Historyczna powieść. Dużo opowiadania mało akcji.

Druga część przeczytana jako pierwsza. Miało być lepiej i niestety nie. Historyczna powieść. Dużo opowiadania mało akcji.

Pokaż mimo to

Dobra książka przygodowa, choć Miłoszewski ma skłonności do nadmiernego pouczania czytelnika. Pan Samochodzik dla dorosłych. Polecam!

Dobra książka przygodowa, choć Miłoszewski ma skłonności do nadmiernego pouczania czytelnika. Pan Samochodzik dla dorosłych. Polecam!

Pokaż mimo to

Pan a w zasadzie Pani Samochodzik we współczesnym i bardzo udanym wg mnie wydaniu:)
Bardzo przystępnie podane (miła odskocznia od galaktyk, czarnych dziur i innych smoków;)), a skoro czuję niedosyt to oznacza to niechybnie, że chętnie sięgnę po kolejne tomy.

Pan a w zasadzie Pani Samochodzik we współczesnym i bardzo udanym wg mnie wydaniu:)
Bardzo przystępnie podane (miła odskocznia od galaktyk, czarnych dziur i innych smoków;)), a skoro czuję niedosyt to oznacza to niechybnie, że chętnie sięgnę po kolejne tomy.

Pokaż mimo to

W przypadku Zygmunta Miłoszewskiego, w swoim życiu dotychczas przeczytałam więcej wywiadów z nim niż książek. Podświadomie wyrobiłam sobie pewne oczekiwania wobec jego twórczości. Spodziewałam się inteligentnie poprowadzonej akcji, zadziornych i lekko krnąbrnych bohaterów. Na szczęście intuicja mnie nie zawiodła.

Historyczka sztuki zajmująca się odzyskiwaniem skradzionych w trakcie II Wojny Światowej obrazów - Zofia Lorentz, niezwykle ceniony marszand sztuki Karol Boznański, major służb specjalnych - Anatol Gmitruk, pochodząca ze Szwecji złodziejka sztuki - Lisa Tolgfors. Niezwykle barwna drużyna, która ma jeden cel odzyskanie "Portretu Młodzieńca", najsłynniejszego zaginionego podczas wojny dzieła sztuki. Każdy z nich jest inny, ale razem tworzą podwórkową bandę marzeń.

Ta książka to dla mnie powrót do dzieciństwa, zarówno tego literackiego jak i rzeczywistego. Z każdą kolejną stroną czułam się jakbym czytała przygody bohaterów mojego ulubionego Adama Bahdaja albo przenosiła się na podwórko. Któż z nas nie należał do któreś z osiedlowych "band"?

Wobec tej książki oczekiwałam dobrej rozrywki na poziomie. To naprawdę świetnie napisana "przygodówka" dla dorosłych. Niektóre zwroty akcji są dość przerysowane, ale w przypadku tej książki w ogóle to nie przeszkadza, a wręcz buduje klimat. Wszystko podane w lekki, dowcipny sposób. Jednocześnie czuć doprecyzowanie każdego szczegółu.

Bardzo się cieszę, że przede mną jeszcze lektura "Kwestii ceny". Mam nadzieję, że się nie zawiodę i przeżyję kolejną książkową przygodę.

emocje logiczne.blogspot.com
IG:@mamazaczytana

W przypadku Zygmunta Miłoszewskiego, w swoim życiu dotychczas przeczytałam więcej wywiadów z nim niż książek. Podświadomie wyrobiłam sobie pewne oczekiwania wobec jego twórczości. Spodziewałam się inteligentnie poprowadzonej akcji, zadziornych i lekko krnąbrnych bohaterów. Na szczęście intuicja mnie nie zawiodła.

Historyczka sztuki zajmująca się odzyskiwaniem skradzionych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie miałam jeszcze przyjemności zetknąć się z powieściami Zygmunta Miłoszewskiego, obsypanego wieloma literackimi nagrodami w Polsce (Nagroda Wielkiego Kalibru, Paszport „Polityki”, Książka Roku). Dlatego, gdy przeglądając listę dostępnych audiobooków w EmipkGo, zobaczyłam powieść Bezcenny, powiedziałam sobie, że najwyższy czas sprawdzić, czy wszystkie te zachwyty nad twórczością autora mają pokrycie w rzeczywistości i postanowiłam wraz z Zofią Lorenz odzyskać kilka zaginionych dzieł sztuki. ;)

W poszukiwaniu zaginionego arcydzieła.
"Koniec II wojny światowej. Niemcy przegrywają, każdy myśli tylko o sobie. Generalny Gubernator Hans Frank ukrywa najcenniejsze łupy, a wraz z nimi – bezcenny sekret, który ma zapewnić mu nietykalność po wojnie. Skarb ginie bez śladu w tajemniczych okolicznościach.
Rok po wojnie. Do Polski powracają zrabowane dzieła sztuki z “Damą z gronostajem” Leonarda da Vinci na czele. Brakuje “Portretu Młodzieńca” Rafaela Santi, który od tej pory pozostaje najcenniejszym zaginionym na świecie dziełem sztuki i symbolem grabieży dokonanych w czasie II wojny światowej. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie od ponad sześćdziesięciu lat na Rafaela czeka pusta rama.

Współcześnie. Doktor Zofia Lorentz, historyczka sztuki i urzędniczka Ministerstwa Spraw Zagranicznych, próbująca sprawić, aby do Polski wróciło choć kilka z ponad 60 000 zaginionych dzieł, zostaje wezwana do kancelarii premiera. Sprawa jest pilna i ściśle tajna. Arcydzieło Rafaela zostało w końcu namierzone, a ona musi odzyskać je dla Polski. Legalna droga nie wchodzi w grę. Jedynym możliwym sposobem jest kradzież. Zofia podejmuje się zadania. Do jej zespołu dołączają: cyniczny młody marszand, świeżo emerytowany oficer służb specjalnych i legendarna szwedzka złodziejka, specjalnie w tym celu wyciągnięta z więzienia.

W miejsce każdej rozwiązanej zagadki pojawia się kilka następnych, zwrot akcji goni zwrot akcji, a bohaterowie w poszukiwaniu zaginionego arcydzieła wpadają na trop tajemnicy, która najnowszą historię świata wywróci do góry nogami. Możni tego świata zrobią wszystko, aby nie ujrzała ona światła dziennego."

Jest pewien niedosyt.
Pierwsza połowa książki mnie oczarowała.

Pomysł, odniesienia historyczne i bardzo ekspresyjne opisy sztuki pobudzały moją wyobraźnię. Sami zaś bohaterowie byli właściwymi osobami na właściwym miejscu. Lekko zbzikowani, ekscentryczni i pełni pasji. Ich docieranie się zaś nadawało odpowiedni smaczek zadaniu i całej historii.

Niestety tak mniej więcej w połowie powieści wszystko zaczęło się „walić”. Autor postanowił zasypać czytelników/słuchaczy taką ilością dziwnych informacji, że cała ta historia zrobiła się naciągnięta jak guma od majtek. Całemu zamieszaniu informacyjnemu nie pomagali również bohaterowie. Ich dialogi zaczęły przypominać jakąś tanią farsę, a rubaszny humorek dorównywał temu spod remizy. ;)

Dlatego po odsłuchu Bezcennego czuję pewien niedosyt, a samą książkę zaliczyłabym do kategorii mocno średniej. Owszem było kilka fajnych momentów, pomysł świetny (choć zmarnowany), końcówka też dała radę, ale ogólne wrażenie po lekturze pozostało nijakie. Może druga odsłona cyklu będzie bardziej wciągająca i mniej żenująca.

P.S. Czytający Andrzej Chyra dawał radę, choć momentami tak dawał czadu z akcentowaniem, że ciężko było go słuchać.

https://unserious.pl/2021/03/bezcenny/

Nie miałam jeszcze przyjemności zetknąć się z powieściami Zygmunta Miłoszewskiego, obsypanego wieloma literackimi nagrodami w Polsce (Nagroda Wielkiego Kalibru, Paszport „Polityki”, Książka Roku). Dlatego, gdy przeglądając listę dostępnych audiobooków w EmipkGo, zobaczyłam powieść Bezcenny, powiedziałam sobie, że najwyższy czas sprawdzić, czy wszystkie te zachwyty nad...

więcej

mniej

Pokaż mimo to