Rozmowy córki z ojcem. Więcej ciekawych historii o ojcu i jego czasach. Miałam wrażenie że Maria nie otwiera się tak bardzo, ale wylewa żale z dzieciństwa, albo próbuje tłumaczyć swoje dorosłe życie przeszłością. Trochę psychologii na granicy patologii.

Rozmowy córki z ojcem. Więcej ciekawych historii o ojcu i jego czasach. Miałam wrażenie że Maria nie otwiera się tak bardzo, ale wylewa żale z dzieciństwa, albo próbuje tłumaczyć swoje dorosłe życie przeszłością. Trochę psychologii na granicy patologii.

Nareszcie pierwsza książka w tym roku przy której mogę powiedzieć 10/10. To jest rewelacyjna opowieść lub hołd córki dla taty. W tle jednak ważna jest mama, brat Błażej i miłość Marii - Edek. I teraz jeśli chcecie przeczytać to muszę ostrzec i autorka również to robi na początku. Jeśli jesteście wrażliwi i nie lubicie przekleństw, tematy fizjologiczne, intymne, o kościele i wierze to nie jest to książka dla Was ... Jeśli zaś żaden z powyższych tematów Was nie zraża, a dodacie jeszcze dzieciństwo p. Marii, wspomnienia p. Jana i o tym jak poznał żonę, jakie role zagrał i na tamte czasy co się wiązało to jest to książka dla Was :) Teraz powiem jeszcze jedno audiobook to mistrzostwo !!! Śmiałam się idąc przez miasto. Zawsze lubiłam p. Marię i jej muzykę i to jak głośno mówi o niektórych sprawach ... m.in. w imieniu kobiet.

Nareszcie pierwsza książka w tym roku przy której mogę powiedzieć 10/10. To jest rewelacyjna opowieść lub hołd córki dla taty. W tle jednak ważna jest mama, brat Błażej i miłość Marii - Edek. I teraz jeśli chcecie przeczytać to muszę ostrzec i autorka również to robi na początku. Jeśli jesteście wrażliwi i nie lubicie przekleństw, tematy fizjologiczne, intymne, o kościele i...

Przedziwna książka - a w zasadzie wywiad rzeka Marii Peszek z tatą Janem Peszekiem. Choć nie, to nie wywiad, a raczej zapis ich rozmów. Intymnych, mam wrażenie. Co nieustannie budziło moje ambiwalentne uczucia. I ta szczerość Peszków to jednak trochę onieśmiela, boć w końcu dzielą się swoim prywatnym życiem w bardzo publiczny sposób. Rozumiesz.
To jak słuchanie - podsłuchiwanie bardziej - rozmowy obcych ludzi w pociągu. Niby o swojej prywacie mówią głośno, bez obłudy i w obecności współpasażerów, ale masz poczucie, że i tak lepiej byłoby tego nie słuchać.
Ta ich opowieść, fascynująca, zmuszająca do myślenia i dająca pożywkę dla własnych przemyśleń, to jak bardzo osobista fotka wrzucona na facebooka ze statusem "publiczna". Jest świetna, jest nęcąca, inspirująca, wyjątkowa, ale, do kata, jest prywatna. I jak od niej oderwać od niej wzrok? Nie da się :)
Polecam, mimo kilku przerysowań, czy kompletnie tu niepasujących politycznych wtrętów. I koniecznie audiobook z panią Marią i panem Janem.
Koniecznie.

Przedziwna książka - a w zasadzie wywiad rzeka Marii Peszek z tatą Janem Peszekiem. Choć nie, to nie wywiad, a raczej zapis ich rozmów. Intymnych, mam wrażenie. Co nieustannie budziło moje ambiwalentne uczucia. I ta szczerość Peszków to jednak trochę onieśmiela, boć w końcu dzielą się swoim prywatnym życiem w bardzo publiczny sposób. Rozumiesz.
To jak słuchanie -...

Bardzo spodobała mi się dynamika między Marią a Janem, a audiobook słuchało się prześwietnie. Nagrane tak, jakby faktycznie rozmawiali ze sobą!

Bardzo spodobała mi się dynamika między Marią a Janem, a audiobook słuchało się prześwietnie. Nagrane tak, jakby faktycznie rozmawiali ze sobą!

Rozmowy córki z ojcem, bardzo prawdziwe, bez tematów tabu, bez owijania w bawełnę, intymne. I takie też są ich relacje. Warto.

Rozmowy córki z ojcem, bardzo prawdziwe, bez tematów tabu, bez owijania w bawełnę, intymne. I takie też są ich relacje. Warto.

Nie miałam tak dobrej relacji z książką, jak Maria Peszek ze swoim ojcem Janem. Analogicznie - nie mam też tak dobrej relacji ze swoim ojcem, jak Peszkowie. W książce nie znalazłam żadnej wskazówki na jej uzdrowienie. Ale może Wam uda się odkryć tajemnicę poprawności układu: ojciec - dziecko?

Nie przepadam za formą wywiadów w literaturze, ale nawet jeśli nie polubię się z książką, a zacznę czytać, to i tak muszę dobrnąć do końca. Czy to już zahacza o czytelniczy masochizm?

Puszczanie bąków – artyzm czy prostactwo

U Marii i Jana za dużo jest… pierdzenia. Tak, dobrze czytacie - pierdzenia, puszczania bąków. Jakby artystom było wolno więcej, bardziej, rubaszniej. Ale może w tym szaleństwie jest metoda i stało się to pewnego rodzaju środkiem artystycznego wyrazu? Trudno powiedzieć, ale ja doświadczać sztuki wolę jednak w inny sposób, bo odkąd mam małe dziecko z pierdzeniem obcuję na co dzień.

Jakie czasy, takie barbarzyństwo

Zawsze były, są i będą jakieś czasy, ale umówmy się, że i teraz, w XXI wieku wciąż króluje barbarzyństwo. Czy w tej sytuacji sztuka ma jakikolwiek sens? - dyskutuje Maria z ojcem.

Jan podkreśla, że sztuka daje ludziom szansę, pokazuje drogę ku obronie człowieczeństwa, bo jeśli cokolwiek już przestaje się robić i mówić, to oznacza przejście na stronę zła. Dlatego nawet, jeśli nie jest się artystą, warto próbować radośnie wyśpiewać czy rozpisać w trzynastozgłoskowcu kotłującą się w nas ciemność.

O relacjach, Polsce i odbiorze sztuki

Ludzi najbardziej wkurza jakość i niezależność. Wiecie, jak dobrze było to przeczytać? Cały świat, a przynajmniej jakiś jego większy fragment, oparty jest może nie tyle co na bylejakości, ale na przeciętności. Takiej okrutnej przeciętności.

A co wkurza i boli Marię? Wkurza - jeśli ludzie niesłusznie, z powodu „widzimisie” dobiorą się do dupy, skrytykują, wyleją falę pomyj i hejtu za jej działania. Marię boli, jeśli w odbiorcach wyzwala się wściekłość, że sami czegoś podobnego nigdy w życiu by nie napisali i nie zaśpiewali.

[Uprzedzam, że moja ocena wynika głównie z faktu, że nie przepadam za wywiadami.]

Nie miałam tak dobrej relacji z książką, jak Maria Peszek ze swoim ojcem Janem. Analogicznie - nie mam też tak dobrej relacji ze swoim ojcem, jak Peszkowie. W książce nie znalazłam żadnej wskazówki na jej uzdrowienie. Ale może Wam uda się odkryć tajemnicę poprawności układu: ojciec - dziecko?

Nie przepadam za formą wywiadów w literaturze, ale nawet jeśli nie polubię się z...

ta książka zmieniła coś w moim życiu tylko nie za bardzo wiem co

ta książka zmieniła coś w moim życiu tylko nie za bardzo wiem co

Biograficzna rozmowa córki i ojca. O wspomnieniach, o życiu. Mnie szczerze nie zachwyciła, ale być może jeszcze do niej nie dojrzałam. W końcu każdy z nas na innym etapie życia szuka swojego zen.

Biograficzna rozmowa córki i ojca. O wspomnieniach, o życiu. Mnie szczerze nie zachwyciła, ale być może jeszcze do niej nie dojrzałam. W końcu każdy z nas na innym etapie życia szuka swojego zen.

Nie jest mi bliska twórczość państwa Peszków - ani aktorska, ani wokalna. Książkę przeczytałam mimo wszystko z ciekawością. Interesująca opowieść o życiu, zdecydowanie lepsza część Jana Peszka. Nie polecam, nie odradzam, w wolnej chwili można przeczytać.

Nie jest mi bliska twórczość państwa Peszków - ani aktorska, ani wokalna. Książkę przeczytałam mimo wszystko z ciekawością. Interesująca opowieść o życiu, zdecydowanie lepsza część Jana Peszka. Nie polecam, nie odradzam, w wolnej chwili można przeczytać.

Nie jestem pewna, czym ta książka miała być, ale widzę w niej historię ojca i zagubionej córki. Trudne tematy, trochę anegdotek. Może poszukiwanir zen 😉

Nie jestem pewna, czym ta książka miała być, ale widzę w niej historię ojca i zagubionej córki. Trudne tematy, trochę anegdotek. Może poszukiwanir zen 😉