Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Frank Dikkoter jest świetnym pisarzem i ta książka to potwierdza.
Czytałam już "Tragedię wyzwolenia" tego autora i muszę przyznać, że podszedł bardzo poważnie do tematu; korzystał z dokumentów państwowych, pamiętników i wielu innych źródeł (bibliografia jest potężna, zajmuje niemal 1/4 książki!), czego efektem jest jedna z lepszych i bardziej rzetelnych książek historycznych jakie czytałam kiedykolwiek.
Historia powojennych Chin jest niezwykle tragiczna - Mao Zedong razem ze swoimi poplecznikami doprowadzili kraj niemal do upadku. Autor zaznajamia czytelnika ze wszystkimi manipulacjami na szczytach władzy, z walką o wpływy, ciągłymi czystkami i szukaniem kontrrewolucjonistów. Widzimy absurd poszczególnych akcji przeprowadzanych przez władzę, gdzie każdy z oprawcy mógł stać się ofiarą... i na odwrót.
Oczywiście, najbardziej ucierpieli zwykli ludzie i pełno jest tu ich opowieści - poszczególnych tragicznych losów. Widzimy też jednak, jak silny jest chiński naród i jak jednostki próbowały się przeciwstawiać władzy, przede wszystkim jeżeli chodzi o aspekty gospodarcze.

Frank Dikkoter jest świetnym pisarzem i ta książka to potwierdza.
Czytałam już "Tragedię wyzwolenia" tego autora i muszę przyznać, że podszedł bardzo poważnie do tematu; korzystał z dokumentów państwowych, pamiętników i wielu innych źródeł (bibliografia jest potężna, zajmuje niemal 1/4 książki!), czego efektem jest jedna z lepszych i bardziej rzetelnych książek...

Bardzo dobrze rozpoczęty cykl, jednak liczę na więcej. Ze względu na to, że jest to bardzo wczesna książka autorki podejrzewam, że kolejne będą coraz lepsze, więc się nie zrażam.

Bardzo dobrze rozpoczęty cykl, jednak liczę na więcej. Ze względu na to, że jest to bardzo wczesna książka autorki podejrzewam, że kolejne będą coraz lepsze, więc się nie zrażam.

Nigdy nie interesowałam się legendami arturiańskimi, wzniosła idea rycerzy okrągłego stołu w ogóle do mnie nie przemawiała - dlatego nie mam pojęcia dlaczego sięgnęłam po książkę Cornwella, gdzie autor opowiada czytelnikowi swoją wersję historii człowieka, jakim był Artur. Cieszę się, że złapała mnie chwilowa pomroczność i wygrzebałam na czytniku tę powieść, bo jest to prawdziwa perełka!
Cornwell nie powiela schematu legend o królu Arturze, wspaniałym rycerzu Lancelocie i pięknej Ginewrze; pokazuje nam historię taką, jaką mogłaby być naprawdę, o wiele bardziej prawdziwą i prawdopodobną, naznaczoną klęskami i ludzkimi dramatami, a do tego wierną historycznie (jeżeli chodzi o "dworskie" zwyczaje, upijanie się przed bitwą, siedzenie nie przy stole, lecz na ziemi podczas uczt itd). Piękny język i prowadzenie narracji ze szczyptą humoru bardzo mi odpowiada, kolejne tomy już czekają, kolejne serie tego autor na pewno muszę zdobyć. Polecam!

Nigdy nie interesowałam się legendami arturiańskimi, wzniosła idea rycerzy okrągłego stołu w ogóle do mnie nie przemawiała - dlatego nie mam pojęcia dlaczego sięgnęłam po książkę Cornwella, gdzie autor opowiada czytelnikowi swoją wersję historii człowieka, jakim był Artur. Cieszę się, że złapała mnie chwilowa pomroczność i wygrzebałam na czytniku tę powieść, bo jest to...

Kochanek dziewicy to powieść o Elżbiecie Wielkiej, królowej dziewicy, władającej Anglią po Krwawej Marii. Córka Henryka VIII i Anny Boleyn jest przedstawiana w podręcznikach jako wielka królowa, rządząca samodzielnie, która wyprowadziła kraj z ruiny. W tej powieści możemy zobaczyć ją z innej strony - autorka wyrysowała postać kobiety zakochanej w Robercie Dudleyu, obawiającą się wszystkich wokół, niezdolnej do wydania rozkazu do wojny, polegającej na swoim wiernym doradcy, WIlliamie Cecilu. Polecam, ciekawy punkt widzenia.

Kochanek dziewicy to powieść o Elżbiecie Wielkiej, królowej dziewicy, władającej Anglią po Krwawej Marii. Córka Henryka VIII i Anny Boleyn jest przedstawiana w podręcznikach jako wielka królowa, rządząca samodzielnie, która wyprowadziła kraj z ruiny. W tej powieści możemy zobaczyć ją z innej strony - autorka wyrysowała postać kobiety zakochanej w Robercie Dudleyu,...

Kolejna, druga część przygód Ann Lidell, nie wiem, czemu po nią sięgnęłam - styl nie przypadł mi za bardzo do gustu już po pierwszej części, chyba chciałam się przekonać, czy tak jest na pewno. Zagadka kryminalna słaba, w ogóle mnie nie wciągnęła, postaci dość płaskie, dyskusje jakieś takie... niedokończone. Styl typowy dla szwedów, tutaj irytuje mnie bardziej niż np. u Lackberg. Może kiedyś sięgnę z nudów po kolejną część...

Kolejna, druga część przygód Ann Lidell, nie wiem, czemu po nią sięgnęłam - styl nie przypadł mi za bardzo do gustu już po pierwszej części, chyba chciałam się przekonać, czy tak jest na pewno. Zagadka kryminalna słaba, w ogóle mnie nie wciągnęła, postaci dość płaskie, dyskusje jakieś takie... niedokończone. Styl typowy dla szwedów, tutaj irytuje mnie bardziej niż np. u...