Demonolodzy. Ed i Lorraine Warren

Spodziewałam się, że książka będzie bardziej ciekawa. Ciężko się ją czytało.

Spodziewałam się, że książka będzie bardziej ciekawa. Ciężko się ją czytało.

Jest w tej tematyce coś co niezmiennie przyciąga mnie z magnetyczną siłą.
Czy aby na pewno są siły w innym wymiarze, które mogą wpływać na nasze życie w tak mroczny sposób? Czy egzystują tam istoty o tak dużej mocy, że potrafią przenikać do świata ludzi i wywracać wszystko do góry nogami?
Z jednej strony ciężko w coś takiego uwierzyć, ale z drugiej nie chciało by się tego doświadczyć za nic w swoim życiu.

Jest w tej tematyce coś co niezmiennie przyciąga mnie z magnetyczną siłą.
Czy aby na pewno są siły w innym wymiarze, które mogą wpływać na nasze życie w tak mroczny sposób? Czy egzystują tam istoty o tak dużej mocy, że potrafią przenikać do świata ludzi i wywracać wszystko do góry nogami?
Z jednej strony ciężko w coś takiego uwierzyć, ale z drugiej nie chciało by się tego...

Gdy sięgałam po tę książkę spodziewałam się dreszczowca,w którym zostanie mi przybliżone kilka spraw opętania związanych z moimi ulubionymi horrorami i rzeczywiście kilka rozdziałów o tym dostałam i były to najciekawsze rozdziały z całej tej książki,a i tak były one strasznie nudne i bez emocjonalne,i po tym,co przeczytałam chyba już nigdy nie spojrzę na „obecność” i „Annabell” tak samo. Cała ta książka jest opisana bardziej w formie wywiadów i „wspomnień” Eda i Lorraine, które w sumie średnio cokolwiek w tej książce wnoszą, bo nie są poparte żadnymi dowodami i analizami, a jest to tylko i wyłącznie ich opinia, i to, co sami chcieli przekazać, a przez to ciągnie się to w nieskończoność, bo jest to nudne, opisowe, przegadane i kompletnie nic się tutaj nie dzieje, a w dodatku ta książka jest tak bardzo niepotrzebnie rozciągnięta… połowa tych rozdziałów jest o tym samym tylko inaczej są dobrane słowa i spokojnie można byłoby je wykreślić. I chociaż ta książka miała swoje ciekawe momenty i można było się z niej trochę dowiedzieć o duchach, demonach i pracy demonologa to cały jej potencjał jest totalnie niewykorzystany. Czy wierzyłam wcześniej w duchy? NIE. Czy po przeczytaniu tej książki w nie uwierzyłam? NIE.I czy uwierzyła w to, co Ed i Lorraine mieli do przekazania? Też nie.

Gdy sięgałam po tę książkę spodziewałam się dreszczowca,w którym zostanie mi przybliżone kilka spraw opętania związanych z moimi ulubionymi horrorami i rzeczywiście kilka rozdziałów o tym dostałam i były to najciekawsze rozdziały z całej tej książki,a i tak były one strasznie nudne i bez emocjonalne,i po tym,co przeczytałam chyba już nigdy nie spojrzę na „obecność” i...

Tendencyjna, ciężko się czyta. Wzięłam do ręki jako książkę, która miała być dreszczowcem i mimo jej tendencyjności i bycia swoistą laurką chciałam dokończyć skupiając się tylko na tym jej aspekcie, ale mimo wielu prób okazało się to zbyt męczące.

Tendencyjna, ciężko się czyta. Wzięłam do ręki jako książkę, która miała być dreszczowcem i mimo jej tendencyjności i bycia swoistą laurką chciałam dokończyć skupiając się tylko na tym jej aspekcie, ale mimo wielu prób okazało się to zbyt męczące.

Czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Zainteresowaniem faktem, jak można napisać tak obszerną książkę będącą absolutnie bezkrytyczną laudacją :). Faktów mało, wszystkie historie przedstawione jako prawda objawiona, zweryfikowana przez wiele nieznanych bliżej z nazwiska teologów i duchownych katolickich. W drugiej połowie bombardowanie detalicznymi opisami demonicznej aktywności robi się żmudne, bo okazuje się, że demony mają chyba dość ograniczony katalog dręczeń, choć autor robi co może, by przykuć uwagę czytelnika - stosując np. rozstrzelenie tekstu, byśmy nie przegapili, że demon wypisał na ścianie w y z w i s k a pod adresem C h r y s t u s a. Cóż z tego, że duchy kilkadziesiąt stron wcześniej robiły to samo, najwyraźniej wówczas nie wywoływało to aż takich emocji, by stosować wyróżnienie czcionki. :)

Książka zawiera także dokumentację zdjęciową, jak można się spodziewać - dość niewyraźną, ciemną i zamazaną. No otwarte szuflady można stwierdzić czy obróconą lodówkę, a co do podpisu, że ruch ten był skutkiem aktywności pozaziemskiej, to oczywiście trzeba zawierzyć.

Fun fact: przy kręceniu serii "Obecność" autor twierdził, że przysługują mu prawa do tej historii, jako że jest to fikcja, a nie wydarzenia prawdziwe. Czy stwierdzenie to padło celem uzyskania solidnej sumy, czy też z innego powodu... Pozostawiam każdemu do indywidualnej oceny. :)

Czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Zainteresowaniem faktem, jak można napisać tak obszerną książkę będącą absolutnie bezkrytyczną laudacją :). Faktów mało, wszystkie historie przedstawione jako prawda objawiona, zweryfikowana przez wiele nieznanych bliżej z nazwiska teologów i duchownych katolickich. W drugiej połowie bombardowanie detalicznymi opisami demonicznej...

Przeraża bsrdziej niż naklepszy horror. Czytałem, od czasu do czasu ściskając krzyżyk wiszący na szyi. Książka ku przestrodze...

Przeraża bsrdziej niż naklepszy horror. Czytałem, od czasu do czasu ściskając krzyżyk wiszący na szyi. Książka ku przestrodze...

Stek bzdur. Autor zamiast napisać reportaż, łyka wszystko jak młody pelikan. Zero podejścia problemowego. Mogli napisać, że jest to bezrefleksyjna laurka dla Warrenów. Każdy opis Eda lub Lorraine kończy się moim śmiechem. Nie da się tego czytać na poważnie. "Dowody" powinny być weryfikowane i kwestionowane, a nie przyjmowane z dobrodziejstwem inwentarza. Fascynujące jest to, że z rozwojem technologii jakoś nie jest powiązana ilość dowodów na obecność bytów ponadnaturalnych. A jedynie czego przybywa to wymówek i kompletnie niewiarygodnych koncepcji związanych z duchami. Szkoda czasu na czytanie takich pseudoksiążek. Nie skończyłem i nie skończę.

Stek bzdur. Autor zamiast napisać reportaż, łyka wszystko jak młody pelikan. Zero podejścia problemowego. Mogli napisać, że jest to bezrefleksyjna laurka dla Warrenów. Każdy opis Eda lub Lorraine kończy się moim śmiechem. Nie da się tego czytać na poważnie. "Dowody" powinny być weryfikowane i kwestionowane, a nie przyjmowane z dobrodziejstwem inwentarza. Fascynujące jest...

Pominę wiarę. Książkę warto przeczytać.

Pominę wiarę. Książkę warto przeczytać.

Nie jestem osobą bardzo związaną z religią, wręcz powiedziałabym, że do tego momentu religia była mi obojętna. Jednak po przeczytaniu tej książki, miałam odczucia, jak po żadnej innej do tej pory. Książka jest dobrze napisana, jest ciekawa, ale jest przerażająca. Jest "zła". Może nie powinnam się za nią nigdy brać, wywarła na mnie bardzo duży wpływ. Poczułam się niezwykle dziwnie po jej przeczytaniu. I szczerze, cieszę się, że nie mam jej fizycznie w domu, bo byłaby to pierwsza książka, którą bym spaliła. Niestety, mimo że bardzo bym chciała, za resztę książek nawet się nie biorę.

Nie jestem osobą bardzo związaną z religią, wręcz powiedziałabym, że do tego momentu religia była mi obojętna. Jednak po przeczytaniu tej książki, miałam odczucia, jak po żadnej innej do tej pory. Książka jest dobrze napisana, jest ciekawa, ale jest przerażająca. Jest "zła". Może nie powinnam się za nią nigdy brać, wywarła na mnie bardzo duży wpływ. Poczułam się niezwykle...

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będą to straszne historie, opowiadania Warrenów, które mnie przerażą. Niestety. Czyta się dobrze, ale do strachu czy zaskoczenia było daleko. Historie opisane sucho i lakonicznie.

Spodziewałam się czegoś innego. Myślałam, że będą to straszne historie, opowiadania Warrenów, które mnie przerażą. Niestety. Czyta się dobrze, ale do strachu czy zaskoczenia było daleko. Historie opisane sucho i lakonicznie.