Koniec drogi

Bardzo intrygująca, chociaż krótka historia spod pióra współczesnego mistrza postapo. Napisana, jak to sam przyznaje, podczas nasłuchiwania strzelanin w Izraelu, gdzie był korespondentem wojennym.
Historia aż trąci Drogą McCarthy'ego, aczkolwiek autor przyznał, że gdy pisał swój tekst nie wiedział o wspomnianej przeze mnie powieści.
Historia 13-latka, który w świecie po wojnie ostatecznej ucieka z rodzinnej wsi jest czymś... czymś, co pewnie niejeden z nas w emocjach by zrobił. Szczególnie w tym wieku, wieku, gdy buzują w nas hormony, popychając do niejednokrotnie nierozważnych decyzji. Więc na pewno nie mogę marudzić na motywację. Motywacja drugiego z protagonistów również jest, w mojej opinii, wiarygodna.
Jednak całe opowiadanie, mam pewien problem. Z jednej strony czytało mi się je przyjemnie, z drugiej, chyba powoli jestem przesycony tym światem po wojnie ostatecznej. Zbyt często zbyt wiele cudownych ocaleń w ostatniej chwili, to mnie zawsze najbardziej gryzie. Tutaj dorzuciłbym jeszcze za dużo akcji. To opowiadanie zyskałoby znacznie, gdyby napisać je w formie nieco bardziej filozoficznej.
Jednak, jeśli ktoś jest miłośnikiem uniwersum, pozycja zawiera sporo nawiązań do innych historii osadzonych w tym świecie. I to uznaję za bardzo duży plus. Widać, że autorzy tworzący w nim starają się zachować spójność świata. Autorzy, a nie autor, gdyż opowiadanie powstało w 2006 roku, gdy nikt jeszcze o Uniwersum Metro nie myślał. Dla tego i dla stylu samego Dmitry'ego warto przeczytać, ale nie jest to pozycja obowiązkowa. Nie zapoznasz się, nic nie tracisz.

Bardzo intrygująca, chociaż krótka historia spod pióra współczesnego mistrza postapo. Napisana, jak to sam przyznaje, podczas nasłuchiwania strzelanin w Izraelu, gdzie był korespondentem wojennym.
Historia aż trąci Drogą McCarthy'ego, aczkolwiek autor przyznał, że gdy pisał swój tekst nie wiedział o wspomnianej przeze mnie powieści.
Historia 13-latka, który w świecie po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem dobre opowiadanie, wkleja się w całe Metro. Tak jak autor pisał na początku książki, potencjał miałoby nawet na coś więcej niż opowiadanie, chociaż nie wiem czy nie odczuwałbym już przesytu tym uniwersum. Tak czy siak, warto przeczytać.

Całkiem dobre opowiadanie, wkleja się w całe Metro. Tak jak autor pisał na początku książki, potencjał miałoby nawet na coś więcej niż opowiadanie, chociaż nie wiem czy nie odczuwałbym już przesytu tym uniwersum. Tak czy siak, warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Opowiadanie w sam raz na raz. Zalatuje Metrem ale to dobrze. Jeśli ktoś szuka czegoś na chwilę, jako swego rodzaju przerywnik dla innych klimatów to sprawdzi się to idealnie.

Opowiadanie w sam raz na raz. Zalatuje Metrem ale to dobrze. Jeśli ktoś szuka czegoś na chwilę, jako swego rodzaju przerywnik dla innych klimatów to sprawdzi się to idealnie.

Pokaż mimo to

Po tylu przeczytanych książkach z tego uniwersum nie znalazłem tu nic zaskakującego, a jednak styl Głuchowskiego nie zawodzi, czyta się bardzo przyjemnie, szybko, końcówka mimo, że do przewidzenia, nie zawodzi.
Szkoda, że tak krótko, ma potencjał.

Po tylu przeczytanych książkach z tego uniwersum nie znalazłem tu nic zaskakującego, a jednak styl Głuchowskiego nie zawodzi, czyta się bardzo przyjemnie, szybko, końcówka mimo, że do przewidzenia, nie zawodzi.
Szkoda, że tak krótko, ma potencjał.

Pokaż mimo to

Krótka historyjka, momentami fajna czasem nudna ale na jeden wieczór w sam raz.

Krótka historyjka, momentami fajna czasem nudna ale na jeden wieczór w sam raz.

Pokaż mimo to

"O Drodze wiedzieli oczywiście wszyscy we wsi, w tym i Wańka."

Nie wiem, czy i "Metro" Głuchowskiego inspirowane było lokalnymi konfliktami zbrojnymi, gdzie autor pracował jako korespondent, ale mam wrażenie, że tam i tu jest rzeczywiście wiele podobieństw. To przekonanie, że już po 30-40 latach od zastosowania nowej broni (neutronowej, chemicznej, biologicznej) dojdzie do zapaści cywilizacyjnej do tego stopnia, że rozwiną się nowe gatunki ludzi, które nie opanowały języka - nowi jaskiniowcy, a także ogromne zwierzęta - zmutowane niedźwiedzie i kraby, do których podstawowej diety należał będzie człowiek, zdaje się być obu wspólne, acz nieco - chyba? - naiwne. Nie w tym jednak rzecz, nie to jest tematem "Końca drogi". Dla mnie tematy są dwa. Po pierwsze młodzieńczy bunt wobec ojca i ciekawość świata młodego Iwana połączone z popartym wiedzą i doświadczeniem, spokojnym odkrywaniem zasięgu katastrofy przez jego towarzysza, starszego wędrowca. I młodzik, i starzec nie mają nic do stracenia. Drugi temat to autorska ocena stanu własnego kraju: morale jego ludzi jak i trwałości budowli oraz instytucji po katastrofie.

Więcej pod adrtesem: https://nakanapie.pl/ksiazka/koniec-drogi/opinia/1097936

"O Drodze wiedzieli oczywiście wszyscy we wsi, w tym i Wańka."

Nie wiem, czy i "Metro" Głuchowskiego inspirowane było lokalnymi konfliktami zbrojnymi, gdzie autor pracował jako korespondent, ale mam wrażenie, że tam i tu jest rzeczywiście wiele podobieństw. To przekonanie, że już po 30-40 latach od zastosowania nowej broni (neutronowej, chemicznej, biologicznej) dojdzie do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fantastyczne, niepokojące, zmuszające do myślenia, ale też bardzo wciągające. Szkoda, że takie krótkie, myślę, że to temat na dłuższą powieść

Fantastyczne, niepokojące, zmuszające do myślenia, ale też bardzo wciągające. Szkoda, że takie krótkie, myślę, że to temat na dłuższą powieść

Pokaż mimo to

Mała, cienka książeczka zawierająca dwa opowiadania: Koniec drogi i Tekst. Pierwsze podobno nie jest inspirowane Drogą McCarthy, chociaż nieco ją przypomina. Też mamy wędrówkę mężczyzny i dziecka przez zniszczony świat. Cormacowi nawet do pięt nie dorasta ale ma swój urok. Szybko się czyta i szybko zapomina. Jest wiele apokalips lepszych niż ta.
Drugi tekst :) jest ciekawszy. Ma charakter obyczajowy, miejsce akcji Rosja. Poznajemy młodego człowieka, który wyszedł z więzienia i wraca do matki. Zamiast serdecznego przyjęcia zastaje problemy, których się nie spodziewał. I byłaby to świetna historia gdyby nie dopisek na ostatniej stronie: Pasjonujący ciąg dalszy w pełnej ksiązce. A tej w Polsce nie ma.

Mała, cienka książeczka zawierająca dwa opowiadania: Koniec drogi i Tekst. Pierwsze podobno nie jest inspirowane Drogą McCarthy, chociaż nieco ją przypomina. Też mamy wędrówkę mężczyzny i dziecka przez zniszczony świat. Cormacowi nawet do pięt nie dorasta ale ma swój urok. Szybko się czyta i szybko zapomina. Jest wiele apokalips lepszych niż ta.
Drugi tekst :) jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ma ogromną wadę, jest za krótka, naprawdę zasługuje za pełnoprawną powieść. Strasznie wciąga, widać charakterystyczny styl autora, mimo minimalistycznej scenerii gdzieś czuć ten klimat "Metra". Tworzy i potęguje apetyt na więcej, polecam.

Ma ogromną wadę, jest za krótka, naprawdę zasługuje za pełnoprawną powieść. Strasznie wciąga, widać charakterystyczny styl autora, mimo minimalistycznej scenerii gdzieś czuć ten klimat "Metra". Tworzy i potęguje apetyt na więcej, polecam.

Pokaż mimo to

Typowy Głuchowski, jak zwykle mrocznie, ciekawie a miejscami filozoficznie. Jak on to robi, że między fabułę wplata te ciekawe przemyślenia o życiu ;-)

Typowy Głuchowski, jak zwykle mrocznie, ciekawie a miejscami filozoficznie. Jak on to robi, że między fabułę wplata te ciekawe przemyślenia o życiu ;-)

Pokaż mimo to