Najnowsze artykuły
-
Artykuły
Podróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturą
10 -
Artykuły
Pisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początek
40 -
Artykuły
Ogromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunę
10 -
Artykuły
Paul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 lat
6
Popularne wyszukiwania
Polecamy
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Filtry
Sortuj:
Zobacz opinię (8 plusów)
Zobacz opinię (3 plusy)
Zobacz opinię (8 plusów)
Zobacz opinię (10 plusów)
Zobacz opinię (2 plusy)
Zobacz opinię (9 plusów)
Zobacz opinię (15 plusów)
Zobacz opinię (5 plusów)
Zobacz opinię (3 plusy)
Zobacz opinię (5 plusów)
Zobacz opinię (2 plusy)
Zobacz opinię (11 plusów)
Zobacz opinię (6 plusów)
Zobacz opinię (9 plusów)
Zobacz opinię (1 plus)
Zobacz opinię (4 plusy)
Zobacz opinię (8 plusów)
Zobacz opinię (6 plusów)
Zobacz opinię (5 plusów)
NA PRZYJAŹŃ SKŁADA SIĘ OBSERWOWANIE CZYJEGOŚ PASMA NIESZCZĘŚĆ, FAZ NUDY I RZADKICH CHWIL TRIUMFU.
Książa wciągająca czytelnika jak drugie życie (i to nie takie małe). Wrażenie robią trafne obserwacje ludzkich emocji i zachowań - część z nich jest charakterystyczna dla wspaniale sportretowanego Nowego Jorku, a część uniwersalna, albo przynajmniej typowa dla nowoczesnego wielkomiejskiego stylu życia. Ujmujące są też opisy ludzkich relacji - jedne pełne ciepła, jak niezwykła przyjaźń łącząca głównych bohaterów, czy miłość przybranych rodziców do dorosłego dziecka, inne rozdzierające – mam na myśli opisy wszystkiego, co spotkało młodego Jude'a.
Książkę powinien przeczytać każdy, kto chce zrozumieć co znaczy fraza o "dotyku, który boli cały życie". Postać Jude'a była dla mnie najbardziej poruszającym obrazem cierpienia dziecka od czasu, kiedy przeczytałam 'Malowanego ptaka' Kosińskiego. Podobnie jak 'Malowany ptak', 'Małe życie' pokazuje, że taka krzywda może naznaczyć dziecko na zawsze, niezależnie od całego dobra, które spotka je później.
W przeciwieństwie do niektórych poprzednich recenzentów na lubimyczytać, byłam pod wrażeniem opisu męskiej przyjaźni opartej nie na 'współzawodnictwie twardzieli', albo jakichś innych patriarchalnych wzorcach, ale na autentycznej wrażliwości na drugą osobę, poświęceniu i otworzeniu się do tego stopnia, że ryzykuje się zostanie zranionym. Powieść pokazuje zjawiska, które w Polsce wciąż są uznawane za dziwactwo, jeśli nie patologię: przedkładanie przyjaźni nad rodzinę, traktowanie przyjaciół jak rodziny oraz nietypową męską miłość, w której żaden z partnerów nie identyfikuje się jako homoseksualista (a więc panseksualizm w akcji).
Bardzo dobra książka, choć nie powiedziałabym, że genialna. Jednak ta XIX-wieczna maniera prowadzenia równolegle kilku wątków, które niekoniecznie do czegoś prowadzą, a służą tylko jako preteksty do pewnych obserwacji czy opisów jest w XXI w. trochę męcząca.
Wybrane cytaty:
"He'd board the Canal and watch the train fill and empty at each stop with an ever-shifting mix of different peoples and ethnicities, the car's population reconstituting itself every ten blocks or so into provocative and improbable constellations of Poles, Chinese, Koreans, Senegalese, Senegalese, Dominicans, Indians, Pakistanis; Pakistanis, Irish, Salvadorans, Mexicans,; Mexicans, Sri Lancancs, Nigerians, and Tibetans – the only thing uniting them being their newness to America and their identical expressions of exhaustion, that blend of determination and resignation that only the immigrant possesses".
"Friendship was witnessing another's slow drip of miseries, and long bouts of boredom, and occasional triumphs".
"The thing he hadn't realised about success was that success made people boring. Failure also made people boring, but in a different way: failing people were constantly striving for one thing: success. But successful people were also only striving to maintain their success. It was the difference between running and running in place, and although running was boring no matter what, at least the person running was moving, through different scenery and past different vistas".
"What had happened? Age, he guessed. And with it: Jobs. Money. Children. The things to forestall death, the things to ensure one's relevance, the things to comfort and provide context and content".
"These days, if you were serious about your art, you didn't do drugs. Indulgence, the very idea of it, had disappeared, ws a thing of the Beats and AbExes and the Opps and the Pops. These days, maybe you'd smokre some pot. Maybe, every once in a while, if you were feeling very iconic, you might do a line of coke. But that was it. This was an age of discipline, of deprivation, not inspiration, and at any rate inspiration no longer meant drugs."
"the point ot a child is not what you hope he will accomplish in your name but the pleasure that he will bring you, whatever form it comes in, even if it is a form that is barely recognisable as pleasure at all- and, more important, the pleasure you will be priviledged to bring him".
"he was old enough to know that within every relationship was something unfulfilled and dissapointing, something that had to be sought elsewhere".
"As you got olger, you realized that the qualities you valued in the people you slept with or dated weren't necessarily the ones you wanted to live with, or be with, or plod through your days with. I f you were smart, and if you were lucky , you learned this and accepted this. You figured out what was most important to you and you looked for it, and you learned to be realistic (...) Now he looked at couples – in restaurants, on the street, at parties – and wondered: why are you together? What did you identify as essential to you? What's missing in you that you want someone else to provide? He now viewed a successful relationship as one in which both people had recognised the best of what the other person had do offer and had chosen to value it as well."
"But now, he was conscious of his own impatience with what he begun to see as the sinister pedantry of therapy, its suggestion that life was somehow reparable, that there existed a societal norm and that he patient was being guided toward conforming to it".
"But then, didn't everyone only tell their lives–truly tell their lives – to one person".
NA PRZYJAŹŃ SKŁADA SIĘ OBSERWOWANIE CZYJEGOŚ PASMA NIESZCZĘŚĆ, FAZ NUDY I RZADKICH CHWIL TRIUMFU.
więcej Pokaż mimo toKsiąża wciągająca czytelnika jak drugie życie (i to nie takie małe). Wrażenie robią trafne obserwacje ludzkich emocji i zachowań - część z nich jest charakterystyczna dla wspaniale sportretowanego Nowego Jorku, a część uniwersalna, albo przynajmniej typowa dla nowoczesnego...