Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłam na dobry kryminał, ale niestety książka o wrednej prokurator Sawickiej nie wciągnęła mnie. Co prawda: krótkie rozdziały i prosta konstrukcja zdań pomogły szybko mi przez nią przebrnąć, ale bez szczególnego zapału.
Liczyłam na więcej emocji, trochę humoru i coś co sprawi, że pomimo szorstkiej bohaterki będę z ciekawością śledzić przebieg wydarzeń, ale tak się nie stało. Książka przegadana, akcja jakaś była ale płaska jak deska, bohaterowie mało ciekawi, a prokurator Gabriela Sawicka trochę irytowała mnie swoim podejściem; takiej przełożonej nikomu nie życzę. Ogólnie nudziłam się przy czytaniu.

Liczyłam na dobry kryminał, ale niestety książka o wrednej prokurator Sawickiej nie wciągnęła mnie. Co prawda: krótkie rozdziały i prosta konstrukcja zdań pomogły szybko mi przez nią przebrnąć, ale bez szczególnego zapału.
Liczyłam na więcej emocji, trochę humoru i coś co sprawi, że pomimo szorstkiej bohaterki będę z ciekawością śledzić przebieg wydarzeń, ale tak się nie...

Pieśń o Achillesie to książka po której oczekiwałam znacznie więcej. Przyznam, że jest napisana dobrze, bo autorka naprawdę w świetny sposób posługuje się słowem, ale co z tego? Wynudziłam się niesamowicie, czytanie zajęło mi znacznie więcej czasu niżbym chciała, i ledwie dobrnęłam do końca. Nie znalazłam tu niczego szczególnego, zwykłą historię miłosną, w dodatku średnio przedstawioną. Początek był nawet w miarę, ale później czułam już tylko znużenie. Całość to po prostu wydłużona opowieść o miłości i wojnie, z całym zbiorem imion których nie da się zapamiętać, i najbardziej przewidywalnych dialogów jakie widziałam.
Nie wiem czemu ta książka ma tak wysoką ocenę, nie rozumiem jej fenomenu. Nie trafiła do mnie wcale.
Trzy gwiazdki jedynie za warsztat pisarski autorki.

Pieśń o Achillesie to książka po której oczekiwałam znacznie więcej. Przyznam, że jest napisana dobrze, bo autorka naprawdę w świetny sposób posługuje się słowem, ale co z tego? Wynudziłam się niesamowicie, czytanie zajęło mi znacznie więcej czasu niżbym chciała, i ledwie dobrnęłam do końca. Nie znalazłam tu niczego szczególnego, zwykłą historię miłosną, w dodatku średnio...

Kiedy tylko dowiedziałam się, że jest drugi tom "Listów do utraconej", wiedziałam, że muszę go przeczytać!
"Więcej niż słowa" to książka dopracowana pod każdym względem od której nie sposób się oderwać. Po prostu WOW!
Potężna dawka emocji utrzymuje się przez cały czas trwania powieści - emocje w trakcie czytania towarzyszą nam nieustannie. Poznajemy bohaterów zmagających się z różnymi problemami, nieradzącymi sobie z brzemieniem codzienności. Widzimy jak zbawienny wpływ ma na nich prawdziwa siła przyjaźni, miłości i wsparcia; jak bardzo pomagają one w pokonywaniu tych trudów.

Drugi tom jest równie genialny co pierwszy. Książka pokazuje naprawdę piękną historię, która na długo pozostanie w mojej pamięci.

Kiedy tylko dowiedziałam się, że jest drugi tom "Listów do utraconej", wiedziałam, że muszę go przeczytać!
"Więcej niż słowa" to książka dopracowana pod każdym względem od której nie sposób się oderwać. Po prostu WOW!
Potężna dawka emocji utrzymuje się przez cały czas trwania powieści - emocje w trakcie czytania towarzyszą nam nieustannie. Poznajemy bohaterów zmagających...