Pieśń o Achillesie

Nasza pierwsza przygoda z Madeline Miller nie należała do najgorszych, ale i nie należała do najlepszych, a samej powieści trochę się od nas dostało. Mimo to piękne wydanie debiutu Miller skusiło nas na tyle (głównie przez chęć posiadania całej butikowej kolekcji), by zapoznać się z historią Achillesa i Patroklesa. Jak wypadła ta powieść w porównaniu z Kirke? No niestety tak samo. Maksymalnie doceniamy Miller jako historyczkę – cudnie odmalowuje tło w swoich powieściach i stara się nadać postaciom mentalność epoki, którą opisuje, ale trochę cierpi na tym fabularność jej książek. Brakuje w nich płynności, gładkiego przechodzenia między wydarzeniami, ciągów przyczynowo-skutkowych. To po prostu opisywanie następujących po sobie scenek ze świadomością, że czytelnik i tak zna już tę historię z mitologii. Szkoda, że Miller nie dodała w tych książkach czegoś od siebie – trzymanie się sztywno znanej historii nie wychodzi tym powieściom na dobre, gdyż Miller bardziej referuje niż opowiada, mimo że język w obu książkach jest bardzo ładny.
Druga kwestia, która wypada w Achillesie dosyć słabo, to bohaterowie. Są… nijacy, ot kartonowe postaci wypowiadające swoje kwestie, przypisane im zgodnie z mitologiczną opowieścią. Dodatkowo odnieśliśmy wrażenie, że Miller pokusiła się na pewien czarno-biały podział – postaci sprzyjające głównej parze są raczej pozytywne, pozostałe niekoniecznie. Tak czy owak większość z nich jest jednowymiarowa. Szczególnie rozczarowujący jest Achilles, którego… nie poznajemy głębiej w trakcie trwania całej powieści. Patrokles zaś został stworzony jako użalająca się nad sobą kupa zmartwień.
Największą bolączką tej powieści, naszym zdaniem, jest jednak fakt, że to przede wszystkim romans… a wątek ten zakrywa wszystko inne. Patrokles to taki typowy bottom – odnieśliśmy wrażenie, że jest getting horny za każdym razem, gdy na horyzoncie pojawia się Achilles. W zasadzie znaczna część jego przemyśleń to piękne oczy Achilla i włosy, i różowe stopy, i cudna cera, i różowe stopy, i jego opalone ciało, i stopy, i oczy, i stopy. Patrokles jawi się tutaj jako podofil, dosłownie. I nie zrozumcie nas źle, to nie kwestia tego, że przedstawiona jest tu para jednopłciowa – gdyby jeden z nich był kobietą, to nadal była ckliwa popierdziawka oparta tylko na fizycznym przyciąganiu. To wręcz wyszło jak historia pewnej fascynacji, zauroczenia, a nie miłości, bo choć Miller przekonuje nas o Patroklesowym przywiązaniu jego własnymi słowami, to podbudowa psychologiczna tej relacji jest żadna i to boli, bo na pierwszym planie nie jest psychiczna głębokość tej relacji, tylko głębokość zupełnie innej, ekhem, natury, a panowie, choć przekonują wszystkich o łączącej ich przyjaźni i miłości, tak naprawdę są bardziej zainteresowani nawzajem swoimi penisami i tym, co można z nimi zrobić. Cóż, fabuła nudnawa, bohaterowie płascy, relacja płaska, emocje – żadne, ale przynajmniej okładka cieszy oko!

Nasza pierwsza przygoda z Madeline Miller nie należała do najgorszych, ale i nie należała do najlepszych, a samej powieści trochę się od nas dostało. Mimo to piękne wydanie debiutu Miller skusiło nas na tyle (głównie przez chęć posiadania całej butikowej kolekcji), by zapoznać się z historią Achillesa i Patroklesa. Jak wypadła ta powieść w porównaniu z Kirke? No niestety...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Pieśń o Achillesie" czaruje mnie swoją historią i świetnym stylem pisarskim autorki. Wiecie co jest dla mnie wyznacznikiem naprawdę dobrej książki? Cisza po przeczytaniu, gdy ten ogrom emocji jest tak duży, że pozostaje mi tylko cisza.
Ile w tej książce było uczucia, smutku i radości, chwały i hańby, okrucieństwa i łaskawości. Urzekło mnie jeszcze, że to nie Achilles opowiada o sobie, a jego najbliższy przyjaciel, jego miłość Patroklos, który w mitologii jest raczej drugoplanową postacią, a tu został głównym bohaterem. Myślę, że dokładnie tak w życiu jest, że osoby z boku widzą więcej i potrafią lepiej dostrzec szczegóły, które idealnie dopełniają całą historię. Ta książka jest taka ożywcza i nadaje zupełnie inne spojrzenie na postać Achillesa, którą znamy ze szkoły. "Kirke" była dla mnie bardzo dobrą opowieścią, ale "Pieśń o Achillesie" to jeszcze wyższy poziom. Dla mnie to powieść kompletna, której nic nie brakuje. Czuję się wzruszona i ukołysana dźwiękami liry.

"Pieśń o Achillesie" czaruje mnie swoją historią i świetnym stylem pisarskim autorki. Wiecie co jest dla mnie wyznacznikiem naprawdę dobrej książki? Cisza po przeczytaniu, gdy ten ogrom emocji jest tak duży, że pozostaje mi tylko cisza.
Ile w tej książce było uczucia, smutku i radości, chwały i hańby, okrucieństwa i łaskawości. Urzekło mnie jeszcze, że to nie Achilles...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przepięknie napisana, poruszająca i wciągająca.

Przepięknie napisana, poruszająca i wciągająca.

Pokaż mimo to

Co mogę powiedzieć poza tym że to przepięknie napisana wzruszająca historia o miłości, przyjaźni, honorze i wiele więcej..
Mimo że wiedziałam jak się skończy złapała mnie za serce i płakałam zarówno w trakcie jak i po przeczytaniu
zdecydowanie TOP 2021

Co mogę powiedzieć poza tym że to przepięknie napisana wzruszająca historia o miłości, przyjaźni, honorze i wiele więcej..
Mimo że wiedziałam jak się skończy złapała mnie za serce i płakałam zarówno w trakcie jak i po przeczytaniu
zdecydowanie TOP 2021

Pokaż mimo to

Mimo, że wiedziałam jak to się skończy - każdy kto zna trochę bliżej mity to wie, to mimo tego byłam tak przejęta tą książką, że nigdy nie spodziewałam się, że tak będzie.

A teraz do rzeczy.

Trzeba autorce przyznać, że ma PIĘKNY styl pisania. To, jak układa zdania, jest czarujące i mądre. Aż żałuję, że nie zaznaczałam więcej zdań. Przez ekran czytnika mogłam odczuć emocje bohaterów tak jasno, jakbym sama je odczuwała.

"Chiron kiedyś powiedział, że narody są najgłupszym wynalazkiem śmiertelnych - Żaden człowiek nie jest wart więcej od drugiego, skądkolwiek pochodzi"

Zakończenie. Jeju. Aż gotuję się z frustracji, że tak skończyli - od początku to wiedząc. Jeszcze ta perspektywa Patroklosa na końcu mnie rozbiła. Mam wrażenie, że ta książka zostanie ze mną na zawsze. Co chwilę od skończenia wspominam tę subtelność ale też ukrytą mądrość. No i Grecja, mitologia. To są klimaty, które UWIELBIAM.

Tak więc no. Bardzo polecam ale trzeba się psychicznie przygotować.

Mimo, że wiedziałam jak to się skończy - każdy kto zna trochę bliżej mity to wie, to mimo tego byłam tak przejęta tą książką, że nigdy nie spodziewałam się, że tak będzie.

A teraz do rzeczy.

Trzeba autorce przyznać, że ma PIĘKNY styl pisania. To, jak układa zdania, jest czarujące i mądre. Aż żałuję, że nie zaznaczałam więcej zdań. Przez ekran czytnika mogłam odczuć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka mnie zaskoczyła, później wyrwała mi serce, zmiętosiła je w każdy możliwy sposób, później z powrotem wsadziła w pierś i poczułam się szczęśliwa! Historia Achillesa i jego najwierniejszego i najukochańszego towarzysza Patroklosa warta jest przeczytania i zapamiętania. Przepiękna i tragiczna. Uwielbiam.
Moja TOPKA 2021

Ta książka mnie zaskoczyła, później wyrwała mi serce, zmiętosiła je w każdy możliwy sposób, później z powrotem wsadziła w pierś i poczułam się szczęśliwa! Historia Achillesa i jego najwierniejszego i najukochańszego towarzysza Patroklosa warta jest przeczytania i zapamiętania. Przepiękna i tragiczna. Uwielbiam.
Moja TOPKA 2021

Pokaż mimo to

Świetny styl autorki i dobrze wykreowani bohaterowie sprawiają, że książka jest wciągająca i ciekawa pomimo każdemu znanego zakończenia.

Świetny styl autorki i dobrze wykreowani bohaterowie sprawiają, że książka jest wciągająca i ciekawa pomimo każdemu znanego zakończenia.

Pokaż mimo to

Tę książkę powinno czytać się tylko w oryginale, obecne polskie wydanie jest tragiczne - kompletnie pozbawione magii i uczucia.

"The Song of Achilles" jest piękną historią o miłości dwójki chłopców, którzy przez przeznaczenie musieli za szybko dorosnąć. Przepowiednia zmusiła ich do udziału w wojnie, w której udziału brać nie chcieli. Przez tę wojnę właśnie, zostali pozbawieni możliwości przeżycia razem swoich najlepszych lat w spokoju. Jest to też opowieść o miłości, która zostaje poddana ogromnej próbie, a to ze względu na całkowicie odrębne charaktery dwójki bohaterów - Achillesa i Patroclusa.

Jest miłość, są bogowie, jest wojna, jest przeznaczenie. Płaszczyzna fabularna, na którą została tu przeniesiona mitologia, jest absolutnie magiczna. Czytając, czujemy się, jak gdybyśmy sami brali udział w opisywanych wydarzeniach. Jak gdybyśmy sami czuli na karku oddech Tetydy.

Przyznaję, że ostatnie 50 stron to mój nieustanny szloch i kartki pokryte łzami.

Naprawdę warto to przeczytać.

Tę książkę powinno czytać się tylko w oryginale, obecne polskie wydanie jest tragiczne - kompletnie pozbawione magii i uczucia.

"The Song of Achilles" jest piękną historią o miłości dwójki chłopców, którzy przez przeznaczenie musieli za szybko dorosnąć. Przepowiednia zmusiła ich do udziału w wojnie, w której udziału brać nie chcieli. Przez tę wojnę właśnie, zostali...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wzruszająca opowieść o miłości i szukaniu dobra, ale także o zdradzie i dumie. Można naprawdę wczuć się w emocje i rozpacz bohaterów. O wiele lepsza pozycja niż "Kirke" tej samej autorki.

Wzruszająca opowieść o miłości i szukaniu dobra, ale także o zdradzie i dumie. Można naprawdę wczuć się w emocje i rozpacz bohaterów. O wiele lepsza pozycja niż "Kirke" tej samej autorki.

Pokaż mimo to

Myślę, że nie ma wystarczających słów, żeby opisać tą historię. Była po prostu wspaniała. Przepiękne. Wzruszająca do głębi.
Historia, którą pewnie każdy zna, trochę zmieniona. Poznajemy w niej jeszcze młodego Achillesa, z perspektywy jego późniejszego towarzysza. Poznajemy jego młodość, czasy spokoju i dobroci, czasy wojny i tragedii.
Cudowna opowieść o życiu i konsekwencjach decyzji, o sile miłości, jako samej miłości. Po prostu. Trochę o rodzinie, trochę o demonach, które każdy w sobie ma.

Myślę, że nie ma wystarczających słów, żeby opisać tą historię. Była po prostu wspaniała. Przepiękne. Wzruszająca do głębi.
Historia, którą pewnie każdy zna, trochę zmieniona. Poznajemy w niej jeszcze młodego Achillesa, z perspektywy jego późniejszego towarzysza. Poznajemy jego młodość, czasy spokoju i dobroci, czasy wojny i tragedii.
Cudowna opowieść o życiu i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to