Pierwsza książka, nad którą tak bardzo się rozemocjonowałam

Pierwsza książka, nad którą tak bardzo się rozemocjonowałam

Mała wielka książka. Piękna opowieść.

Mała wielka książka. Piękna opowieść.

Wielkość tej książki przyrównałbym do majestatu ,,Małego księcia”. Uśmiech nie znikał mi z twarzy w trakcie tej niedługiej lektury. Autor w bardzo błyskotliwy sposób wytłumaczył etapy życia ludzkiego za pomocą chorego na białaczkę chłopca. Czyta się przyjemnie, a uczucie rozrzewnienia nie znika. To utwór, do którego trzeba wracać, aby przypominać sobie, że każdy rozdział naszego życia zawsze miał swój blask, którego światło najpiękniej odczuwa się, łowiąc we wspomnieniach. Wspaniała pozycja dla każdego: młodszych i starszych oraz młodych, którzy lada moment staną się dorosłymi jak Oskar 😉

Wielkość tej książki przyrównałbym do majestatu ,,Małego księcia”. Uśmiech nie znikał mi z twarzy w trakcie tej niedługiej lektury. Autor w bardzo błyskotliwy sposób wytłumaczył etapy życia ludzkiego za pomocą chorego na białaczkę chłopca. Czyta się przyjemnie, a uczucie rozrzewnienia nie znika. To utwór, do którego trzeba wracać, aby przypominać sobie, że każdy rozdział...

"Oskar i Pani Róża" to książka niezwykła i osobliwa, która była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Autor przedstawił historię tytułowego Oskara w formie listów pisanych przez niego do Boga. Punkt widzenia dziesięcioletniego chłopca, jego opinie oraz uczucia, pomogły mi spojrzeć na świat z innej perspektywy. Zaczęłam bardziej doceniać życie, bo właściwie w każdej chwili może się ono skończyć. Pan Schmitt trafił w sedno pisząc, że życie to tak naprawdę pożyczka. Taki kredyt, o który szczególnie należy dbać i spłacać go stopniowo.

Chory na białaczkę chłopiec wymyślił sobie sposób na "przeżycie" całego życia w kilka dni. Jeden dzień liczył jako dziesięć lat i adekwatnie do posiadanego "wieku" zyskiwał nowe problemy i poznawał uroki życia. Przeżywał kryzysy, zaznał smak miłości, "założył rodzinę", "zdradził swą ukochaną", "przeżył rozstanie". Za sprawą niezwykłej Pani Róży zaczął nawet pisać listy do Boga, pomimo tego, że był niewierzący. Z każdym kolejnym dniem i "dziesięcioma latami" więcej, był coraz mądrzejszy i bardziej dojrzały, a każdy następny list do Boga zawierał coraz więcej przemyśleń.

Pani Róża stanowiła dla chłopca oparcie. Mógł liczyć na nią w każdym momencie, gdyż jego rodzice byli zbyt tchórzliwi, aby pojawić się u syna, przytulić go i okazać mu czułość. Oskar miał też przyjaciół równie chorych co on. Einstein, Bekon, Chinka, Pop Corn, Peggy Blue i Brigitte - te dzieciaki potrafiły dobrze się bawić pomimo swojego stanu zdrowia i wymyśliły dla siebie przezwiska, które nawiązywały do ich chorób. Potrafiły żartować w obliczu śmierci lub choroby i to coś naprawdę niezwykłego, bo wprowadziło to odrobinę kolorów do ich szarego życia. Żarty zmieszane ze łzami, za którymi czaiły się ludzkie nieszczęścia, nieraz wprawiały mnie w konsternację, ale po ponownym prześledzeniu tekstu i rozmyślaniach nad tą książką, bardzo polubiłam ten specyficzny humor.

Uważam, że naprawdę każdy powinien przeczytać "Oskara i Panią Różę" i wyciągnąć z tej historii jakieś wnioski. Oprócz faktu, że książka ta jest istną kopalnią mądrości, to także cały tekst jest jednym wielkim cytatem. A wydawać by się mogło, że styl pisarski dopasowany do narracji dziesięcioletniego chłopca będzie totalną porażką. Podziwiam Oskara oraz wszystkie dzieci z udziału za ich wytrwałość. Podziwiam autora za tak genialne ujęcie tematu śmierci i chorób. Podziwiam go również za jego niezwykły dar do stworzenia tak pięknej historii, w której śmiech mieszał się ze łzami.

"Oskar i Pani Róża" to książka niezwykła i osobliwa, która była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Autor przedstawił historię tytułowego Oskara w formie listów pisanych przez niego do Boga. Punkt widzenia dziesięcioletniego chłopca, jego opinie oraz uczucia, pomogły mi spojrzeć na świat z innej perspektywy. Zaczęłam bardziej doceniać życie, bo właściwie w każdej chwili może się...

Taka krótka a tak wiele emocji... Popłakałam się...

Taka krótka a tak wiele emocji... Popłakałam się...

Oskar jest chory na białaczkę i przebywa w szpitalu. Lekarze są załamani jego stanem zdrowia, bo żadne operacje i zabiegi nie przynoszą poprawy. Chłopiec za chwilę może umrzeć, więc wolontariuszka "Pani Róża" wymyśla pewną zabawę. Zabawa polega na tym, że każdy dzień Oskarka będzie miał 10 lat.

"Oskar i Pani Róża" to jedna z moich ulubionych szkolnych lektur . Książka porusza bardzo ważne tematy, jak naprzykład ciężka choroba, śmierć, potrzeba zrozumienia i cieszenia się każdą, nawet najmniejszą chwilą.

Lektura bardzo mnie wzruszyła, postać pani Róży była najlepsza, była osobą szczerą, rozumiała problemy głównego bohatera i pomagała mu o nich zapomnieć.
Traktowała go poważnie, a często w tych czasach dorośli traktują dzieci nie na poważnie i ignorują ich pomysły. Myślą że to tylko głupie dzieci. Bardzo mi się spodobało to, że książka jest pisana w formie listów do Pana Boga, jeśli ktoś jest wierzący może zacząć pisać właśnie takie listy . Czasem jest tak, że niekomfortowo nam modląc się mówi . Listy pisane do Pana Boga by były lepszym zamiennikiem. Wiem to z doświadczenia, gdyż sama zaczęłam takie listy pisać.

Oskar jest chory na białaczkę i przebywa w szpitalu. Lekarze są załamani jego stanem zdrowia, bo żadne operacje i zabiegi nie przynoszą poprawy. Chłopiec za chwilę może umrzeć, więc wolontariuszka "Pani Róża" wymyśla pewną zabawę. Zabawa polega na tym, że każdy dzień Oskarka będzie miał 10 lat.

"Oskar i Pani Róża" to jedna z moich ulubionych szkolnych lektur . Książka...

"...dla życia nie ma innego rozwiązania niż żyć." Przekrój życia człowieka w ciągu 12 dni. Prostota, pokora, inteligencja.
Do jutra, całusy, Oskar.

"...dla życia nie ma innego rozwiązania niż żyć." Przekrój życia człowieka w ciągu 12 dni. Prostota, pokora, inteligencja.
Do jutra, całusy, Oskar.

❤

❤

Książka bardzo mnie poruszyła. Mam sprzeczne odczucia : z jednej strony smutek, a z drugiej strony jakaś radość i docenienie nawet pozornie nieistotnych rzeczy.

Książka bardzo mnie poruszyła. Mam sprzeczne odczucia : z jednej strony smutek, a z drugiej strony jakaś radość i docenienie nawet pozornie nieistotnych rzeczy.

Bardzo wartościowa książka. Było płakane.

Bardzo wartościowa książka. Było płakane.