Oskar i pani Róża

Początkowo nie byłam przekonana do tej książki ale po przeczytaniu jej mogę z pewnością powiedzieć, że jeszcze nie raz do niej wrócę. Ta książka pozwoliła mi inaczej spojrzeć na życie i skłoniła mnie do refleksji.

Początkowo nie byłam przekonana do tej książki ale po przeczytaniu jej mogę z pewnością powiedzieć, że jeszcze nie raz do niej wrócę. Ta książka pozwoliła mi inaczej spojrzeć na życie i skłoniła mnie do refleksji.

Pokaż mimo to

Wróciłam do tej książki po latach. Nadal uważam, że jest przepiękna. Wzruszająca historia, warta przeczytania. Język przyjemny, pomimo trudnego tematu pojawiają się elementy humorystyczne. Polecam każdemu.

Wróciłam do tej książki po latach. Nadal uważam, że jest przepiękna. Wzruszająca historia, warta przeczytania. Język przyjemny, pomimo trudnego tematu pojawiają się elementy humorystyczne. Polecam każdemu.

Pokaż mimo to

„(...) życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.”
.
Dwanaście dni w których 10-letni Oscar w szpitalu, poznaje smak życia i odkrywa najgłębszy jego sens, wartości i prawdy. Kim jest Pani Róża, która występuje w tej powieści ? I czy rozważania chłopca, odmienią jego postrzeganie świata ?
.
Temat tej historii nie należy do łatwych jednak chciałabym abyście sięgnęli do tej książki. Każda dorosła osoba powinna przeczytać ją choć raz, aby otworzyć oczy na sprawy o których najczęściej my dorośli zapominamy. Książka porusza najwrażliwszy strony duszy, ukazując wartości życia i zmuszając do refleksji. I zapewniam, że na zawsze pozostanie w Waszych myślach i sercach. Jednym słowem : piękna.
.
„Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachorujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni”.

„(...) życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć.”
.
Dwanaście dni w których 10-letni Oscar w szpitalu, poznaje smak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jedna z najpiękniejszych historii przeczytanych w moim życiu, ma wszystko co kocham w powieściach - jest zabawna i wzruszająca, można się przy niej śmiać i płakać, bo trafia prosto w serce, porusza czytelnika i chociaż jest tak krótka, zostaje w myślach na długo... Jestem pod ogromnym wrażeniem i mogę z cała pewnością powiedzieć, że „Oskara i panią Róże” polecam i będę polecać każdemu! To jedna z powieści, które chcesz pożyczyć babci, mamie, przyjaciółce, tylko po to żeby zafundować im te same emocje przy lekturze tak prostej, niepozornej, a mimo wszystko bardzo poruszającej i ważnej książki. To cudowne, wzruszające spojrzenie na smierć młodego, chorego chłopca, który mimo raka odnajduje szczęście i każdego dnia żyje tak, jakby patrzył na świat po raz pierwszy.

To jedna z najpiękniejszych historii przeczytanych w moim życiu, ma wszystko co kocham w powieściach - jest zabawna i wzruszająca, można się przy niej śmiać i płakać, bo trafia prosto w serce, porusza czytelnika i chociaż jest tak krótka, zostaje w myślach na długo... Jestem pod ogromnym wrażeniem i mogę z cała pewnością powiedzieć, że „Oskara i panią Róże” polecam i będę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna i wzruszająca lektura. Niektóre książki doceniam dopiero po latach i tak było właśnie z tą . Zdecydowanie zalecam ją dla osób , które lubią smutne , ale też wzruszające historie. Wielokrotnie wykorzystywałam ją w pracach pisemnych , gdyż jest pięknym przykładem poświęcenia dla drugiej osoby i pomocy człowiekowi w samotnej walce z chorobą.

Piękna i wzruszająca lektura. Niektóre książki doceniam dopiero po latach i tak było właśnie z tą . Zdecydowanie zalecam ją dla osób , które lubią smutne , ale też wzruszające historie. Wielokrotnie wykorzystywałam ją w pracach pisemnych , gdyż jest pięknym przykładem poświęcenia dla drugiej osoby i pomocy człowiekowi w samotnej walce z chorobą.

Pokaż mimo to

Poruszająca książka skłaniająca do przemyśleń.

Poruszająca książka skłaniająca do przemyśleń.

Pokaż mimo to

Powieść wybitna w swojej prostocie. Ukazuje niesamowicie szczerą relację Oskara i starszej pani Róży, która jest wolontariuszką w szpitalu. Książka uczy, aby wykorzystać każdy dzień życia, bo zostało ich mniej niż nam się wydaje. Oskar z każdym dniem przeżywał 10 lat, więc nigdy nie jest za późno, aby zacząć żyć prawdziwie i odważnie.

Powieść wybitna w swojej prostocie. Ukazuje niesamowicie szczerą relację Oskara i starszej pani Róży, która jest wolontariuszką w szpitalu. Książka uczy, aby wykorzystać każdy dzień życia, bo zostało ich mniej niż nam się wydaje. Oskar z każdym dniem przeżywał 10 lat, więc nigdy nie jest za późno, aby zacząć żyć prawdziwie i odważnie.

Pokaż mimo to

Są książki, które doprowadzają do wzruszenia. Wzruszenia tak mocnego, że ściska gardło, a łzy same napływają do oczu.

Nie pamiętam kiedy ostatnio tak często płakałam przy jakiejś lekturze. Historia tak prosta trafiła stu procentowo w moją wrażliwość.

"Oskar i Pani Róża" to opowieść o ciężko chorym chłopcu, który zdaje sobie sprawę, że zostało mu już niewiele czasu. Postanawia więc zmierzyć się ze swoimi lękami i spędzić swoje ostatnie dni w szpitalu tak, jakby było przed nim jeszcze kilkadziesiąt lat.

Autor poruszył temat rodzicielstwa, śmiertelnej choroby, wsparcia, miłości, przyjaźni, poświęcenia, wiary w siebie, a przede wszystkim wiary w Boga.

Są książki, które doprowadzają do wzruszenia. Wzruszenia tak mocnego, że ściska gardło, a łzy same napływają do oczu.

Nie pamiętam kiedy ostatnio tak często płakałam przy jakiejś lekturze. Historia tak prosta trafiła stu procentowo w moją wrażliwość.

"Oskar i Pani Róża" to opowieść o ciężko chorym chłopcu, który zdaje sobie sprawę, że zostało mu już niewiele czasu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wydaje mi się próbą przełamania tabu śmierci. Śmierć i choroba przedstawione są tutaj jako coś naturalnego. Nawet jako okazja do żartu! Zwyczajne zakończenie, każdego - wcześniej czy później - to czeka. Umieranie wymaga pogody ducha. Wtedy stawiamy czoła chorobie z godnością. Czy możemy coś zmienić? Nie ma się czego bać: po drugiej stronie czeka na nas ukojenie, a w drodze zawsze ktoś będzie trzymał nas za rękę. Nie da się tego schrzanić...

Przypuszczam, że taka książka może być ważna dla ludzi którzy są blisko choroby, być może oswajają się ze śmiercią własną lub jakiejś bliskiej osoby...

Polecałbym tą książkę miłośnikom Paulo Coelho. Nie odważę się tutaj na krytykę, bo książka dotyka bardzo delikatnej materii. Nie skruszyła mojego tabu śmierci.

Książka wydaje mi się próbą przełamania tabu śmierci. Śmierć i choroba przedstawione są tutaj jako coś naturalnego. Nawet jako okazja do żartu! Zwyczajne zakończenie, każdego - wcześniej czy później - to czeka. Umieranie wymaga pogody ducha. Wtedy stawiamy czoła chorobie z godnością. Czy możemy coś zmienić? Nie ma się czego bać: po drugiej stronie czeka na nas ukojenie, a w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

broke my heart with every another reading even more

broke my heart with every another reading even more

Pokaż mimo to