Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oczekiwałam od tej historii tylko rozrywki i ją dostałam. Ciekawe postacie, humor, kontrasty i dobry system magiczny, który ma swoje ograniczenia. Podoba mi się to, że za używanie magii trzeba zapłacić czasem bardzo wysoką cenę. Jak to w romantasy bywa, na pierwszy plan wysuwa się wątek romantyczny, z którym często mam problem w książkach. Był schematyczny, czasem mnie irytował, ale, patrząc szerzej na całą historię, nie przeszkadzał. Zauważyłam trochę niedociągnięć w świecie przedstawionym i fabule, ale można przymknąć na nie oko. Historia wciąga, jest przyjemna i cały czas coś się dzieje. Polecam na rozluźnienie, odpoczynek od cięższych tytułów i na długie wieczory.

Oczekiwałam od tej historii tylko rozrywki i ją dostałam. Ciekawe postacie, humor, kontrasty i dobry system magiczny, który ma swoje ograniczenia. Podoba mi się to, że za używanie magii trzeba zapłacić czasem bardzo wysoką cenę. Jak to w romantasy bywa, na pierwszy plan wysuwa się wątek romantyczny, z którym często mam problem w książkach. Był schematyczny, czasem mnie...

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jewell. Podobało mi się. To dobry kryminał z zawiłą fabułą, wciągający, szybko się go czyta przez krótkie rozdziały. Nie jest doskonały, ale nie zniechęca do sięgania po inne książki autorki. Bardzo dobrze została ukazana manipulacja, desperacja i tęsknota. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw ma tutaj sens. Początek może się trochę dłużyć, ale po pewnym czasie wszystko, kawałek po kawałku, zaczyna nabierać kolorów. Słodko-gorzkie zakończenie podwyższyło moją ocenę, chociaż rozwiązania zagadki można się po pewnym czasie spędzonym z tą książką domyślić. Nie jest to kryminał/thriller „wysokich lotów”, nie wymaga od czytelnika za dużo, ale czytało się go naprawdę dobrze i można z nim przyjemnie spędzić wieczór.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jewell. Podobało mi się. To dobry kryminał z zawiłą fabułą, wciągający, szybko się go czyta przez krótkie rozdziały. Nie jest doskonały, ale nie zniechęca do sięgania po inne książki autorki. Bardzo dobrze została ukazana manipulacja, desperacja i tęsknota. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw ma tutaj sens. Początek może...

Z jednej strony to książka warta uwagi, zawierająca pewną mądrość, aby nie podążać ślepo za innymi i myśleć samodzielnie, z drugiej jednak fabuła wydała mi się zbyt prosta. Porusza ważne tematy, między innymi tolerancji, szacunku i odmienności. Pokazuje, że nie należy wkładać wszystkich do jednej szuflady. Przeszkadzało mi to, że jedyną cechą części bohaterów było to w co wierzą. Nie uważam, że jest to zła książka, z pewnością można ją ocenić jako dobrą, szczególnie dla młodszych czytelników. Lekki styl pisania autorki sprawił, że przyjemnie się ją czytało, ale to wszystko. Jakoś nie mogę trafić na młodzieżówkę, w której bym się zakochała.

Z jednej strony to książka warta uwagi, zawierająca pewną mądrość, aby nie podążać ślepo za innymi i myśleć samodzielnie, z drugiej jednak fabuła wydała mi się zbyt prosta. Porusza ważne tematy, między innymi tolerancji, szacunku i odmienności. Pokazuje, że nie należy wkładać wszystkich do jednej szuflady. Przeszkadzało mi to, że jedyną cechą części bohaterów było to w co...

Podsumowując, świetna trylogia. Żałuję, że to już koniec. Zaliczam ją do ulubionych. Rozbudowany świat, wyraziści i skomplikowani bohaterowie, fabuła, styl literacki autorki, wątpliwości i niepewność do samego końca, porażki i zwycięstwa, zakończenie (i długo by tak wymieniać), wszystko super. W ostatnim tomie cały czas coś się dzieje. Rin na przestrzeni tomów przechodzi zupełną metamorfozę, staje się inną postacią. Książka świetnie pokazuje, co się dzieje z ludźmi i ze światem, gdy zawładnie nim wojna i walka o władzę, która dotyka każdego, bez względu na to, czy ktoś jest bezpośrednio w nią zaangażowany, czy jest zwykłym obywatelem. Dużo w tej trylogii można znaleźć. To, między innymi, opowieść o odpowiedzialności, odwadze, walce o lepszą przyszłość, polityce, wpływie religii, bezsilności i zagubieniu. Kawał dobrej fantastyki, polecam!

Podsumowując, świetna trylogia. Żałuję, że to już koniec. Zaliczam ją do ulubionych. Rozbudowany świat, wyraziści i skomplikowani bohaterowie, fabuła, styl literacki autorki, wątpliwości i niepewność do samego końca, porażki i zwycięstwa, zakończenie (i długo by tak wymieniać), wszystko super. W ostatnim tomie cały czas coś się dzieje. Rin na przestrzeni tomów przechodzi...

Bardzo interesujący, świetny reportaż. Sytuacja pokazana obiektywnie, z wielu perspektyw, nie tylko kobiet. Autorka nie ocenia, pozwala czytelnikowi samemu wyciągnąć wnioski i wyrobić sobie własną opinię. Czytając można poznać część kultury, być może dla niektórych zupełnie niezrozumiałej, którą czasem autorka zestawia z polską, jednocześnie nie mówiąc, która jest „lepsza”. Książka skupia się głównie na historiach różnych kobiet, rożnego pochodzenia społecznego, także przyjeżdżających do Omanu z innych krajów. Nie znajdziemy tu głęboko rozwiniętej analizy struktury, historii i polityki kraju, ale mimo tego można się z niej sporo dowiedzieć. Bardzo wciąga, skłania do refleksji. Polecam!

Bardzo interesujący, świetny reportaż. Sytuacja pokazana obiektywnie, z wielu perspektyw, nie tylko kobiet. Autorka nie ocenia, pozwala czytelnikowi samemu wyciągnąć wnioski i wyrobić sobie własną opinię. Czytając można poznać część kultury, być może dla niektórych zupełnie niezrozumiałej, którą czasem autorka zestawia z polską, jednocześnie nie mówiąc, która jest „lepsza”....

Mróz i ciemność wydobywają się z kart tej powieści. Opowiada o tragicznym losie ludzi zsyłanych na Syberię, nie tylko Litwinów. Historia opowiadana jest z perspektywy nastolatki, ale niech Was to nie zmyli, uważam, że nie jest to pozycja młodzieżowa. To przejmująca opowieść o wartościach, nadziei, miłości, ale też o okrucieństwie, poniżeniu i cierpieniu. Zapadł mi w pamięć cytat: „źródłem wszelkiego zła zawsze był i będzie człowiek”, co prawda z innej książki, ale ten sam wniosek można wyciągnąć z tej. Nie ma tu dużo akcji, ale jest napisana prostym językiem, ma krótkie rozdziały i szybko się ją czyta. Zakończenie pozostawia pewien niedosyt, ale wydaje mi się, że w tym przypadku to nie ono było najważniejsze. Mimo że powstało multum książek w tej tematyce, zachęcam Was do sięgnięcia po tę, nawet jeśli nie gustujecie w historiach wojennych.

Mróz i ciemność wydobywają się z kart tej powieści. Opowiada o tragicznym losie ludzi zsyłanych na Syberię, nie tylko Litwinów. Historia opowiadana jest z perspektywy nastolatki, ale niech Was to nie zmyli, uważam, że nie jest to pozycja młodzieżowa. To przejmująca opowieść o wartościach, nadziei, miłości, ale też o okrucieństwie, poniżeniu i cierpieniu. Zapadł mi w pamięć...

To powieść uniwersalna, ponadczasowa. Zagląda w głąb ludzkiej duszy. Autor pokazuje, że każdy z naszych wyborów, dobrych czy złych, ma swoje konsekwencje. Nakreślił bardzo dobre portrety psychologiczne bohaterów. Język i styl pisania jest świetny. Odniosłam wrażenie, że koncept powieści nie został do końca wykorzystany, ale nie obniżyło to bardzo mojej oceny i uważam go za wybitny. Chciałabym, żeby niektóre wątki zostały bardziej rozwinięte. Ta książka to kopalnia cytatów, nie jest łatwa, momentami przytłaczająca, ale myślę, że warto ją przeczytać, wyciągnąć wnioski i zastanowić się, jak wyglądałby nasz własny portret.

To powieść uniwersalna, ponadczasowa. Zagląda w głąb ludzkiej duszy. Autor pokazuje, że każdy z naszych wyborów, dobrych czy złych, ma swoje konsekwencje. Nakreślił bardzo dobre portrety psychologiczne bohaterów. Język i styl pisania jest świetny. Odniosłam wrażenie, że koncept powieści nie został do końca wykorzystany, ale nie obniżyło to bardzo mojej oceny i uważam go za...

Drugi tom podobał mi się dużo bardziej niż pierwszy. Szybkie tempo, zwroty akcji, polityka, przyjaźnie, rozczarowania, bitwy, nowe wątki, przemiany bohaterów i łączących ich relacji. Prawie komplet. Czytając sama nie wiedziałam, czy Rin podąża właściwą drogą. Dzięki temu autorka trzyma nas w niepewności, która wręcz zmusza do ciągłego czytania. Główna bohaterka jest skomplikowana, pełna sprzeczności, dla niektórych pewnie denerwująca, ale jednocześnie ciekawa. Reszta postaci również nie jest bezbarwna. Autorka nie pomija szczegółów i nie idzie na łatwiznę. Problemy magicznie łatwo się nie rozwiązują. Zakończenie bardzo mi się podobało. „Republika smoka” to świetna kontynuacja, zachęcam do sięgnięcia po nią nie tylko fanów pierwszej części, ale też osoby, którym nie do końca się podobała. Poproszę więcej takich książek!

Drugi tom podobał mi się dużo bardziej niż pierwszy. Szybkie tempo, zwroty akcji, polityka, przyjaźnie, rozczarowania, bitwy, nowe wątki, przemiany bohaterów i łączących ich relacji. Prawie komplet. Czytając sama nie wiedziałam, czy Rin podąża właściwą drogą. Dzięki temu autorka trzyma nas w niepewności, która wręcz zmusza do ciągłego czytania. Główna bohaterka jest...

Po przeczytaniu „Siedmiu śmierci Evelyn Hardcastle” z wielką chęcią sięgnęłam po kolejną książkę autora. To bardzo klimatyczny kryminał, aż czuć od niego zapach soli morskiej i niepokoju. Świetnie zostały pokazane skutki zepsucia ludzkiej duszy. Bardzo dobrze się bawiłam podążając za fabułą i zagadką. Książka dość długo się rozkręca, więc trzeba do niej trochę cierpliwości. Bohaterowie są ciekawi, ale niektórzy zbyt płytko naszkicowani, przez co czasem gubiłam się w tym, kto jest kim i jaka jest jego rola. Na szczęście najbardziej istotnym postaciom autor nie pożałował szczegółów. Cały czas zastanawiałam się nad tym, w która stronę zmierza akcja. Zakończenie jest satysfakcjonujące, rozwiązuje wątki i nie jest pójściem na łatwiznę ze strony autora. Nie przebiła, według mnie, poprzedniego tytułu, ale będę czekać na kolejne książki Turtona. Jeśli ktoś lubi książki nieprzewidywalne i rozgrywające się na morzu, to może być trafny wybór.

Po przeczytaniu „Siedmiu śmierci Evelyn Hardcastle” z wielką chęcią sięgnęłam po kolejną książkę autora. To bardzo klimatyczny kryminał, aż czuć od niego zapach soli morskiej i niepokoju. Świetnie zostały pokazane skutki zepsucia ludzkiej duszy. Bardzo dobrze się bawiłam podążając za fabułą i zagadką. Książka dość długo się rozkręca, więc trzeba do niej trochę cierpliwości....

Kontynuuję moją przygodę z klasyką literatury. Jak zwykle urzekł mnie styl i język autorki. Podobał mi się wątek dojrzewania głównej bohaterki do podejmowania samodzielnych decyzji. Książka pokazuje, że ludzie z naszego otoczenia nie zawsze dobrze nam radzą, że nie należy ulegać ich perswazjom bez uwzględniania własnych uczuć i emocji. To opowieść o cierpliwości, odkrywaniu własnych pragnień i obrazie angielskiego społeczeństwa z XIX wieku, szczególnie klasy wyższej. Widać, że to książka napisana przez kobietę wyprzedzającą w pewnych aspektach czasy, w których się urodziła. Zauważyłam pewien schemat w powieściach Austen, który przewija się przez jej książki. Postacie przez nią kreowane są bardzo podobne. Mimo to znalazłam w tej książce coś nowego. Czegoś mi w niej zabrakło, nie przywiązałam się do bohaterów. Polecam osobom, które mają już jakieś doświadczenie z literaturą XIX wieku, raczej nie na początek.

Kontynuuję moją przygodę z klasyką literatury. Jak zwykle urzekł mnie styl i język autorki. Podobał mi się wątek dojrzewania głównej bohaterki do podejmowania samodzielnych decyzji. Książka pokazuje, że ludzie z naszego otoczenia nie zawsze dobrze nam radzą, że nie należy ulegać ich perswazjom bez uwzględniania własnych uczuć i emocji. To opowieść o cierpliwości, odkrywaniu...

W pierwszym tomie skupiamy się na drodze Rin do lepszego życia i wykształcenia. Kiedy próbuje poradzić sobie w świecie, który stawia przed nią same przeszkody. Bohaterka należy do tych postaci, które albo się uwielbia, albo nienawidzi i które działają na nerwy. Ja większego problemu z nią nie miałam. Spodobał mi się pomysł na fabułę, język i styl autorki. Brak wątku romantycznego na tym etapie historii dla mnie na plus. No i te ilustracje! Książka momentami mi się dłużyła, nie zachwyciła mnie tak, jak tego oczekiwałam, ale była bardzo dobra i wciągająca. Wydaje mi się, że pierwszy tom jest trochę takim wprowadzeniem do właściwej historii. Jestem już po drugim tomie i był dużo lepszy, więc jeśli pierwszy był dla Was chociażby w porządku, to nie zniechęcajcie się do całej trylogii. Polecam starszym czytelnikom, fanom fantastyki, raczej nie jako pierwsze spotkanie z tym gatunkiem.

W pierwszym tomie skupiamy się na drodze Rin do lepszego życia i wykształcenia. Kiedy próbuje poradzić sobie w świecie, który stawia przed nią same przeszkody. Bohaterka należy do tych postaci, które albo się uwielbia, albo nienawidzi i które działają na nerwy. Ja większego problemu z nią nie miałam. Spodobał mi się pomysł na fabułę, język i styl autorki. Brak wątku...

Zastanawia mnie to, jak mało osób zna tę historię. Kogokolwiek nie pytałam o to, czy wie co się stało w Jonestown, odpowiadał, że nigdy o tym nie słyszał. A przecież działo się to na wielką skalę i to nie tak dawno temu. Ta książka to historia człowieka, który był wybitnym manipulatorem, który, początkowo, zamierzał zmienić świat na lepszy, pomóc potrzebującym, zlikwidować rasizm. Wszystko poszło jednak w złym kierunku. Cały czas zastanawiam się, kiedy dokładnie to się stało i co przeważyło szalę. Historia jest przerażająca, przerażające jest to, że jest prawdziwa. Jim był w stanie zmanipulować 30 tysięcy osób. Często zadawałam sobie pytanie, jak to możliwe, dlaczego ci ludzie nie potrafią przejrzeć na oczy. Finał wydarzeń wstrząsa do głębi, nie można już o tym zapomnieć. Uważam, że jest to bardzo dobry reportaż, bardzo dużo w nim szczegółów, czasami zaczynał mnie przez to nudzić i przytłaczać, ale doceniam dociekliwość i obiektywność autora. Cieszę się i jestem z siebie dumna, że udało mi się przeczytać te prawie 700 stron i poznać tę historię od samego początku do końca.

Zastanawia mnie to, jak mało osób zna tę historię. Kogokolwiek nie pytałam o to, czy wie co się stało w Jonestown, odpowiadał, że nigdy o tym nie słyszał. A przecież działo się to na wielką skalę i to nie tak dawno temu. Ta książka to historia człowieka, który był wybitnym manipulatorem, który, początkowo, zamierzał zmienić świat na lepszy, pomóc potrzebującym, zlikwidować...

Nie czytałam wielu książek, których miejscem akcji jest Islandia, dlatego było to dla mnie coś świeżego. Nie ma w niej dużo akcji, autorka skupia się bardziej na bohaterach i ich historiach. Przemówiła do mnie klimatem i relacjami międzyludzkimi w małych islandzkich osadach. Dużym plusem były wplecione wątki z różnych islandzkich sag. Zakończenia niektórych wątków troszkę mnie zawiodły, ale czyta się tą powieść szybko i, przez pewną tajemniczość, z zaintrygowaniem. Dla osób, które czytają literaturę skandynawską lub powieści osadzone w tych krajach, nie będzie to nic nowego, ale dla tych, którzy dopiero chcą zacząć, myślę, że będzie to coś dobrego na początek.

Nie czytałam wielu książek, których miejscem akcji jest Islandia, dlatego było to dla mnie coś świeżego. Nie ma w niej dużo akcji, autorka skupia się bardziej na bohaterach i ich historiach. Przemówiła do mnie klimatem i relacjami międzyludzkimi w małych islandzkich osadach. Dużym plusem były wplecione wątki z różnych islandzkich sag. Zakończenia niektórych wątków troszkę...

Powiem wprost: nie podobała mi się. Nie był to ani szokujący, ani thriller. Nie wiem kto nazwał tę książkę „thrillerem psychologicznym”, to raczej kiepska obyczajówka, w której poruszonych zostało multum delikatnych i ciężkich tematów. Niestety wszystkie opisane bardzo stereotypowo i, moim zdaniem, niewłaściwie, wręcz krzywdząco wobec osobistych doświadczeń. Do połowy nic ciekawego się nie działo, druga połowa to dosłownie absurd za absurdem. Główna bohaterka była całkowicie nieistotna dla fabuły. Prawie wszystkie zachowania bohaterów były nieracjonalne. Dużo wątków wciśniętych na siłę. To była dla mnie pierwsza i chyba ostatnia książka tego autora. Trzy razy „nie”😅

Powiem wprost: nie podobała mi się. Nie był to ani szokujący, ani thriller. Nie wiem kto nazwał tę książkę „thrillerem psychologicznym”, to raczej kiepska obyczajówka, w której poruszonych zostało multum delikatnych i ciężkich tematów. Niestety wszystkie opisane bardzo stereotypowo i, moim zdaniem, niewłaściwie, wręcz krzywdząco wobec osobistych doświadczeń. Do połowy nic...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Kisiel. Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Niektóre fragmenty były tak zabawne, że śmiałam się na głos. Na początku zapomniałam, że czytam urban fantasy, dopiero później pojawił się subtelny motyw podróży w czasie. Czas odgrywa w tej historii ważną rolę: bohaterowie muszą wrócić do dalekiej przeszłości, żeby odnaleźć odpowiedzi na pytania, wokół których kręci się ich teraźniejszość. Każdy z bohaterów jest inny, przyświecają im różne cele i mają własne poczucie humoru, co bardzo cenię w książkach. Fabuła nie pędzi w zawrotnym tempie, ale nie przeszkadza mi to. Historia pokazuje jak łatwo jest zniszczyć relacje z bliskimi osobami i jak trudno jest ją potem odbudować. Mówi o tym, że każdy ma swoje demony, których ludzie nie zrozumieją i o tym, jak łatwo jest nam oceniać innych. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Mam wrażenie, że nie jest to książka dla każdego, ale polecam spróbować.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Kisiel. Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Niektóre fragmenty były tak zabawne, że śmiałam się na głos. Na początku zapomniałam, że czytam urban fantasy, dopiero później pojawił się subtelny motyw podróży w czasie. Czas odgrywa w tej historii ważną rolę: bohaterowie muszą wrócić do dalekiej przeszłości, żeby odnaleźć...

Zazwyczaj nie czytam romansów, ale koło tego nie dało się przejść obojętnie. Niestety mam wydanie niepoprawione i zauważyłam kilka błędów, ale nie przeszkodziło mi to za bardzo w czytaniu. Książka pokazuje jak ciężko być sobą w sytuacji, gdy jest się zaangażowanym w politykę. Opowiada o odkrywaniu własnego „ja” przez młode osoby. Skłania niekiedy do refleksji. Ciekawy pomysł na fabułę, całość była jednak dość przewidywalna. Książkę polecam tym, którzy chcą się trochę oderwać od codzienności. Przyjemnie mi się ją czytało, bardzo doceniam przesłanie, ale z pewnością nie należy do moich życiowych ulubieńców.

Zazwyczaj nie czytam romansów, ale koło tego nie dało się przejść obojętnie. Niestety mam wydanie niepoprawione i zauważyłam kilka błędów, ale nie przeszkodziło mi to za bardzo w czytaniu. Książka pokazuje jak ciężko być sobą w sytuacji, gdy jest się zaangażowanym w politykę. Opowiada o odkrywaniu własnego „ja” przez młode osoby. Skłania niekiedy do refleksji. Ciekawy...

Wyobraźcie sobie, że budzicie się nagle, nie wiecie gdzie jesteście, nie wiecie gdzie uciekł wam czas oraz dlaczego ludzie karzą was za coś, czego nie zrobiliście. Tylko, że ciało, które zamieszkujecie to zrobiło… To właśnie czuły wszystkie 24 osoby żyjące w ciele Milligana, kobiety i mężczyźni, dzieci i dorośli. Reportaż opowiada o przyczynie rozszczepienia jego osobowości, tego jak musiał sobie radzić w społeczeństwie, jak ciężko mu z tym było. Autor prowadzi nas przez proces sądowy i próby leczenia Milligana. Genialny styl pisania i prowadzenia historii Keyesa sprawia, że książkę czyta się jak powieść. Bardzo polecam!

Wyobraźcie sobie, że budzicie się nagle, nie wiecie gdzie jesteście, nie wiecie gdzie uciekł wam czas oraz dlaczego ludzie karzą was za coś, czego nie zrobiliście. Tylko, że ciało, które zamieszkujecie to zrobiło… To właśnie czuły wszystkie 24 osoby żyjące w ciele Milligana, kobiety i mężczyźni, dzieci i dorośli. Reportaż opowiada o przyczynie rozszczepienia jego...

Bardzo polubiłam błyskotliwy i zabawny styl pisania Marty Kisiel. Określenia, takie jak to, że biała farba ma „podobne tendencje emigracyjne”, co tynk odpadający ze ściany, sprawiają, że styl autorki wyróżnia się w mojej głowie na tle innych. Początek historii jest trochę przeciągnięty, dopiero od mniej więcej połowy akcja nabiera tempa. Niektóre rzeczy nie zostały wyjaśnione, na przykład dlaczego na Adama, brata Salki, mówi się Niedaś. Nie jest to pozycja wybitna, która zapadnie mi w pamięć na długo, ale dobrze się bawiłam czytając tę książkę i myślę, że takie było jej zadanie. Będzie bardzo dobra dla osób, które chcą sobie poprawić humor, a jednocześnie poczuć lekki dreszczyk.

Bardzo polubiłam błyskotliwy i zabawny styl pisania Marty Kisiel. Określenia, takie jak to, że biała farba ma „podobne tendencje emigracyjne”, co tynk odpadający ze ściany, sprawiają, że styl autorki wyróżnia się w mojej głowie na tle innych. Początek historii jest trochę przeciągnięty, dopiero od mniej więcej połowy akcja nabiera tempa. Niektóre rzeczy nie zostały...

Pomysł na fabułę, w której główna bohaterka umiera na pierwszej stronie, bardzo mnie zaintrygował. Mimo tego, że finał powieści poznajemy na początku, ma ona wiele do zaoferowania na kolejnych kartach. Jest przepełniona emocjami i historiami różnych ludzi, napisana pięknym językiem i, mimo ogromu cierpienia i niesprawiedliwości, opowiada piękną historię, którą czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Sztuką jest pisanie o trudnych rzeczach w sposób, który pozwala łagodnie je przyswoić. W książkach cenię sobie możliwość poznawania różnych kultur i krajów, a na to autorka pozwala w swoich powieściach. Miejsce akcji, czyli Turcja, ma duże znaczenie dla historii. Być może potoczyłaby się inaczej, gdyby miała miejsce w innym kraju. To moje pierwsze spotkanie z autorką i z pewnością nie ostatnie.

Pomysł na fabułę, w której główna bohaterka umiera na pierwszej stronie, bardzo mnie zaintrygował. Mimo tego, że finał powieści poznajemy na początku, ma ona wiele do zaoferowania na kolejnych kartach. Jest przepełniona emocjami i historiami różnych ludzi, napisana pięknym językiem i, mimo ogromu cierpienia i niesprawiedliwości, opowiada piękną historię, którą czyta się...

Moje pierwsze spotkanie z autorem uważam za w miarę udane, mimo że, moim zdaniem, zakończenie było trochę naciągane i przewidywalne. Książka jest napisana przyjemnym stylem i dobrze się ją czyta, pomimo wielu drastycznych opisów. Napięcie nie jest równomiernie rozłożone, przez co czasem akcja zwalnia, a historia się dłuży. Podobał mi się za to jej mroczny klimat. Podsumowując uważam ten kryminał, czy bardziej thriller, za przeciętny, dobry na odstresowanie i leniwe wieczory. Autor wpadł na ciekawy pomysł, z realizacją było nieco gorzej, ale z ciekawości sięgnę po drugi tom. Mam nadzieję, że będzie lepiej.

Moje pierwsze spotkanie z autorem uważam za w miarę udane, mimo że, moim zdaniem, zakończenie było trochę naciągane i przewidywalne. Książka jest napisana przyjemnym stylem i dobrze się ją czyta, pomimo wielu drastycznych opisów. Napięcie nie jest równomiernie rozłożone, przez co czasem akcja zwalnia, a historia się dłuży. Podobał mi się za to jej mroczny klimat....