Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby ktoś mnie spytał, dlaczego pochłaniam hurtowe ilości książek, odpowiedziałbym że w poszukiwaniu takich perełek jak ta. Uważaj czego pragniesz, jakoś tak to szło. I tu mamy idealny przykład prawdziwości tego stwierdzenia. Główny bohater na początku książki jest zacofany umysłowo. Nadzieję na zmianę tego stanu rzeczy dość niespodziewanie przynosi innowacyjne leczenie, przetestowane na tytułowym Algernonie, szczurze laboratoryjnym. Początkowe rezultaty są oszałamiające. Charlie mądrzeje z dnia na dzień aż osiąga poziom geniusza. I właśnie wtedy, gdy jest w szczycie swoich intelektualnych możliwości, coś złego zaczyna dziać się z Algernonem. Jego rozwój nie tyle ustaje, co rozpoczyna się regres. Charlie Gordon osobiście szuka przyczyny, aż wreszcie ją znajduje. Ku zgubie Algernona i swojej. Niesamowita, smutna historia o samotności. Samotności zakorzenionej w dzieciństwie przez apodyktyczną matkę i biernego ojca. Samotności, która rzutuje na całe życie niezależnie od ilorazu inteligencji, środowiska w jakim się znajduje czy życzliwości otaczających głównego bohatera osób. Koniec końców, jedyną bliską Charliemu istotą okazuje się Algernon, brat w niedoli, szczur, który kroczy tą samą drogą. Nie szastam dziesiątkami. Tutaj nie waham się ani chwili. Absolutnie wyjątkowa, piękna w swym smutku powieść.