Elif Shafak to moja ulubiona pisarka, należy jednocześnie do najważniejszych współczesnych pisarek.
Wielowątkowa powieść porusza sporo realnych tematów jak wykluczenie, przemoc w patriarchalnej rodzinie, wykorzystanie seksualne, czy prostytucję. Całość otoczona jest magią w wieloreligijnym wymiarze i wielokulturowym miastem Stambuł jako bohaterze drugorzędnym.
Treścią powieści jest śmierć prostytutki Leili. Wykorzystując najnowsze badania naukowe, że po śmierci mózg pracuje jeszcze ponad 10 minut autorka odtworzyła życie Leili.
Czytelnik zostaje zabrany w podróż życia Leili od chwili jej narodzin w małej anatolijskiej miejscowości poprzez tragiczną śmierć w metropolii poprzez najbardziej osamotnione miejsce jakim jest autentyczny w Stambule – Cmentarz Samotnych, gdzie spoczywają wszyscy odrzuceni przez rodzinę i społeczeństwo.
Jednak to nie koniec wędrówki Leili, autorka wykorzystując koncepcje religijne kontynuuje duchową i materialną przemianę poprzez kolejne etapy do początków istnienia, do rodziny z wody.
Wybitna książka o wspaniałej przyjaźni ludzi odrzuconych, ich cierpieniu i braku tolerancji społecznej.

Elif Shafak to moja ulubiona pisarka, należy jednocześnie do najważniejszych współczesnych pisarek.
Wielowątkowa powieść porusza sporo realnych tematów jak wykluczenie, przemoc w patriarchalnej rodzinie, wykorzystanie seksualne, czy prostytucję. Całość otoczona jest magią w wieloreligijnym wymiarze i wielokulturowym miastem Stambuł jako bohaterze drugorzędnym....

Jakie życie taka śmierć..

Jakie życie taka śmierć..

Rewelacyjna lektura. Zmusza do zastanowienia, do przeanalizowania pewnych poglądów.

Rewelacyjna lektura. Zmusza do zastanowienia, do przeanalizowania pewnych poglądów.

To było mega

To było mega

Książka niesamowita, o pięknym piórze i misternej konstrukcji. Ilość małych klamer kompozycjach w tej książce mnie zachwyca! Książka porusza wiele ważnych tematów o odnajdywaniu się, poszukiwaniu siebie, niesprawiedliwość i utknięciu w kole norm i przyjętego sposobu myślenia przez społeczeństwo.

Sam Stambuł jako miasto staje się tu bohaterem co niezmiernie mi się podobało. Cześć pierwsza „Umysł” jest chyba moją ulubioną motyw przewodzący tej część mnie zachwycił i ujął za serce w 100%

Więc czemu nie 10⭐️? Czegoś mi w niej brakowało a mam dokładniej na myśli ten fragment fabuły w części „Ciało”. Ten fragment nie trafił do mnie w 100% czegoś mi tam zabrakło choć w wielu momentach bardzo mi się podobało.

Finalnie jest to książka niesamowita, napewno na długo pozostanie ze mną a ja z największą ochotą przeczytam inne książki autorki 🤎

Książka niesamowita, o pięknym piórze i misternej konstrukcji. Ilość małych klamer kompozycjach w tej książce mnie zachwyca! Książka porusza wiele ważnych tematów o odnajdywaniu się, poszukiwaniu siebie, niesprawiedliwość i utknięciu w kole norm i przyjętego sposobu myślenia przez społeczeństwo.

Sam Stambuł jako miasto staje się tu bohaterem co niezmiernie mi się podobało....

Bardzo poprawnie napisana powieść, w pewnym sensie można by nawet powiedzieć, że wręcz, jak gotowy "scenariusz" na serial. I choć pierwsza połowa naprawdę zapowiadała coś przejmującego i ciekawego, to im dalej "w las", tym bardziej książka zaczynała mnie nudzić, a momentami sprawiała wrażenie trochę infantylnej. Poczułam ulgę, gdy skończyłam ostatnią stronę...

Bardzo poprawnie napisana powieść, w pewnym sensie można by nawet powiedzieć, że wręcz, jak gotowy "scenariusz" na serial. I choć pierwsza połowa naprawdę zapowiadała coś przejmującego i ciekawego, to im dalej "w las", tym bardziej książka zaczynała mnie nudzić, a momentami sprawiała wrażenie trochę infantylnej. Poczułam ulgę, gdy skończyłam ostatnią...

„Czasem miejsce, w którym czujesz się najbezpieczniej, jest dla ciebie najmniej odpowiednie.”

Serce Tequili Leili przestaje bić. Jedyne co jej zostało, to ostatnie 10 minut i 38 sekund świadomości mózgu, który pracuje ostatkami sił. Mogłoby się wydawać, że to niewiele czasu, ale to wystarcza, aby martwa Stambulska prostytutka zdołała przeanalizować swoje życie od dnia narodzin, do momentu, w którym zamordowana znalazła się metalowym kontenerze na śmieci. Wspomnienia okraszone są słodko-gorzkim otoczeniem, które wywarło nie najmniejszy wpływ na to, że Leila skończyła w Stambulskim domu publicznym. Każda minuta opowiada inną historię, z zupełnie różnego etapu życia Leili, a w trakcie całej powieści poznajemy również historie szóstki przyjaciół, którzy jak nikt inny rozumieją jeden bezpośredni czynnik, przez który każdy z nich znalazł się na ulicach Stambułu- wykluczenie.

Powieść jest niezwykle poruszająca i zmuszająca do przemyśleń. Zahacza o bardzo istotne tematy patriarchalnego świata, w którym rodzi się Leila. Krzywdy, które spotkały ją w rodzinnym patriarchalnym domu, w którym to religijny fanatyzm i ostateczna wola ojca nie podlegają żadnej dyskusji. Problem z popularnością domów publicznych i handlu ludźmi, a także sam obraz Turcji i Stambułu, którego nie zna się z opowieści czy filmów.

Język książki nie jest prosty, a dużo przemyśleń autorka zawiera między wierszami, przez co pozycja nie jest lekka, ale jak najbardziej jest wciągająca. Czytelnik chłonie każdą minutę życia Leili jakby była to jego własna historia. Autorka zbudowała niesamowity klimat, z którego ciężko jest się otrząsnąć, a wizje przedstawionego świata pozostają gdzieś z tyłu głowy już zawsze. Obraz „rodziny z wyboru”, którą tworzy sobie Leila w trakcie tułaczki jest niezwykle wzruszający. Przyjaciele bowiem nie pozwalają na pochówek wydziedziczonej przez rodzinę Tequili na cmentarzu samotnych i mimo konsekwencji jakie mogą ponieść, decydują się na spełnienie ostatniej woli swojej ukochanej przyjaciółki, ryzykując tym swoją reputację, pracę czy nawet wolność.

Początek książki potrafi wstrząsnąć, obraz brutalnego Bliskiego Wschodu bardzo kłóci się z tym, co w Europie widzimy na codzień. Natomiast zakończenie niezwykle wzrusza i pozostawia w sercu swego rodzaju niezasklepialny ubytek, co dodaje książce swego rodzaju niezwykłości. A przynajmniej jest tak w moim wypadku, bo niewiele książek realnie potrafi mnie wzruszyć do tego stopnia, że łzy lecą mi po policzkach.

Książka będzie dobra dla osób, które czytają, żeby pomyśleć i analizować. Raczej nie polecam jej jako „lekkiej lekturki do oczyszczenia głowy”, bo ilość przemyśleń na temat życia i śmierci czy znacznych różnic kulturowych i religijnych po prostu może przytłoczyć.

„Czasem miejsce, w którym czujesz się najbezpieczniej, jest dla ciebie najmniej odpowiednie.”

Serce Tequili Leili przestaje bić. Jedyne co jej zostało, to ostatnie 10 minut i 38 sekund świadomości mózgu, który pracuje ostatkami sił. Mogłoby się wydawać, że to niewiele czasu, ale to wystarcza, aby martwa Stambulska prostytutka zdołała przeanalizować swoje życie od dnia...

To jak namalowała islamski świat, pełen różnić, obyczajów, religijno-zabobonnego konserwatyzmu i zderzania z zachodnim światem i nowymi nurtami jest piękne. Sposób narracji - poznając bohaterkę w momencie śmierci i odkrywać urywki jej życia jest ciekawym i wyróżniającym stylem. Ale też ta książka wydaje mi się rozmywająca się przez przegadanie i elementy o niczym.

To jak namalowała islamski świat, pełen różnić, obyczajów, religijno-zabobonnego konserwatyzmu i zderzania z zachodnim światem i nowymi nurtami jest piękne. Sposób narracji - poznając bohaterkę w momencie śmierci i odkrywać urywki jej życia jest ciekawym i wyróżniającym stylem. Ale też ta książka wydaje mi się rozmywająca się przez przegadanie i elementy o niczym.

Chyba trochę się zawiodłam. Może dlatego, że miałam zbyt duże oczekiwania dla tej książki. Ciężko też mi się o niej wypowiedzieć, bo z jednej strony powieść mi się podobała i była fascynująca; bardzo oryginalny pomysł, coś, czego jeszcze nie było, wizja pośmiertnej świadomości - genialna; ale z drugiej strony źle się bawiłam. Wynudziłam się, strasznie ciężko mi się ją czytało, nie miała ochoty do niej wracać. Główna bohaterka była dla mnie bez osobowości. Nawet, kiedy przyjaciele ją opisywali po swojemu, dla mnie dalej była bez żadnych cer charakteru. Jedyne, co bym mogła o niej powiedzieć to, że była osobą sympatyczną, co nie jest jakimś wielkim osiągnięciem. Nie wiem, czy wezmę się za inne książki Elif Shafak. Może kiedyś, jak trochę od niej odetchnę.

Chyba trochę się zawiodłam. Może dlatego, że miałam zbyt duże oczekiwania dla tej książki. Ciężko też mi się o niej wypowiedzieć, bo z jednej strony powieść mi się podobała i była fascynująca; bardzo oryginalny pomysł, coś, czego jeszcze nie było, wizja pośmiertnej świadomości - genialna; ale z drugiej strony źle się bawiłam. Wynudziłam się, strasznie ciężko mi się ją...

Główną bohaterkę Leylę poznajemy dość nietypowo bo kiedy umarła. Była ona prostytutką w Stambule i zostaje zamordowana. Tytułowe 10 minut i 38 sekund - to czas kiedy jej mózg jeszcze funkcjonuje i Layla rozpamiętuje swoje życie. Są to historie z dzieciństwa, dorastania i relacji rodzinnych, a także są to historie związane z piątką jej przyjaciół. Wszystkie historie poruszają bardzo trudne tematy - głównie traktowanie kobiet w bardzo tradycyjnym i patriarchalnym świecie muzułmańskim, a także problemy osób ‘innych’ (gejów, transseksualnych itd). Wsparcie w książce otrzymują takie osoby od przyjaciół i ten motyw w powieści jest bardzo ważny.
W książce mam wrażenie, że jest kumulacja wszystkich problemów społecznych w kulturze mocno konserwatywnej bliskowschodniej - głównie o odbieraniu prawa do bycia sobą. Sporo tematów trudnych - samookaleczanie, pedofilia, ‘samobójstw’ kobiet, homoseksualizm, transeksualizam. Trochę jakby autorka chciała zawrzeć wszystko w jednej powieści ale na wszystko nie starczyło miejsca i są potraktowane pobieżnie.
Nie jest może odkrywcza w kwestii problematyki poruszanej ale czyta się szybko - wciąga i wchodzi lekko. Język prosty ale bardzo ładny, cała powieść bardzo klimatyczna - głównie jej pierwsza część. Trochę spodziewałam się czegoś innego może bardziej ambitniejszej powieści i takie maleńkie tylko zaskoczenie. Ale to kwestia myślę, że jeśli już czyta się sporo to nie jest aż tak zaskakująca. Dla osób, które nie mieli do czynienia z problematyką obyczajowości bliskowschodniej to może być super doświadczenie bo czyta się naprawdę lekko i świetnie można poczuć ten klimat.
Polecam - mnie się podobała.

Główną bohaterkę Leylę poznajemy dość nietypowo bo kiedy umarła. Była ona prostytutką w Stambule i zostaje zamordowana. Tytułowe 10 minut i 38 sekund - to czas kiedy jej mózg jeszcze funkcjonuje i Layla rozpamiętuje swoje życie. Są to historie z dzieciństwa, dorastania i relacji rodzinnych, a także są to historie związane z piątką jej przyjaciół. Wszystkie historie...