Dobra, potrzebna książka. Ta książka jest przedstawiana przez środowiska bardziej lewicowe jako coś bardzo toksycznego. W mojej ocenie zwyczajnie zbiera porady jak stać się człowiekiem bardziej wartościowym. To normalne, że autor ma lekko ofensywny styl pisania. Żeby poważny przekaz trafił MOCNIEJ, człowiekiem trzeba wstrząsnąć.

Dla każdego, kto uznaje książkę "48 Praw Władzy" za niepoprawną politycznie - autor ma żydowskie pochodzenie.

Dobra, potrzebna książka. Ta książka jest przedstawiana przez środowiska bardziej lewicowe jako coś bardzo toksycznego. W mojej ocenie zwyczajnie zbiera porady jak stać się człowiekiem bardziej wartościowym. To normalne, że autor ma lekko ofensywny styl pisania. Żeby poważny przekaz trafił MOCNIEJ, człowiekiem trzeba wstrząsnąć.

Dla każdego, kto uznaje książkę "48 Praw...

Dla mnie rewelacja. Wydestylowana do 48 zdań psychologia i socjologia. Pomaga zauważać zjawiska i zachowania mające miejsce w polityce albo w Twojej firmie, skutkiem czego samemu stajesz się mniej podatny na manipulację. Świetna forma - można przeczytać same zasady (mieszczą się na 15tu stronach) albo również krótkie rozdziały (2-5 stron) z ich rozwinięciem. Książka nie męczy i nie leje wody.

Dla mnie rewelacja. Wydestylowana do 48 zdań psychologia i socjologia. Pomaga zauważać zjawiska i zachowania mające miejsce w polityce albo w Twojej firmie, skutkiem czego samemu stajesz się mniej podatny na manipulację. Świetna forma - można przeczytać same zasady (mieszczą się na 15tu stronach) albo również krótkie rozdziały (2-5 stron) z ich rozwinięciem. Książka nie...

Nie czytuje książek "kołczingowych", ale ta sprawdza się, choćby jako rozrywka. Głównie ze względu na całą masę ciekawych anegdot historycznych, fragmentów przypowieści, aforyzmów, mądrości ludowych i tym podobnych.
Nie będę oceniał moralności czy przydatności tych "praw", pewnie używa się ich w biznesie albo polityce i to z piekielnie dobrymi rezultatami, ale wątpię żebym ja czy ty użył czegoś w życiu osobistym.
Ogólnie myślę też, że Greene odwalił kawał zręcznej pracy, tylko problem jest taki, że wokół tej książki powstała duża otoczka i jej odbiór jest mocno zaburzony i emocjonalny.

Nie czytuje książek "kołczingowych", ale ta sprawdza się, choćby jako rozrywka. Głównie ze względu na całą masę ciekawych anegdot historycznych, fragmentów przypowieści, aforyzmów, mądrości ludowych i tym podobnych.
Nie będę oceniał moralności czy przydatności tych "praw", pewnie używa się ich w biznesie albo polityce i to z piekielnie dobrymi rezultatami, ale wątpię...

Poradnik jak być toksyczną osobą bez moralności i jak tworzyć toksyczne środowisko dla osób wokół. Nie mogę wyjść z podziwu jak dla niektórych osób może tutaj być coś wartościowego

Poradnik jak być toksyczną osobą bez moralności i jak tworzyć toksyczne środowisko dla osób wokół. Nie mogę wyjść z podziwu jak dla niektórych osób może tutaj być coś wartościowego

Tak naprawdę to nie ma tutaj nic toksycznego.

Tak naprawdę to nie ma tutaj nic toksycznego.

Mówię sobie: rzucę okiem w ramach małej odskoczni i gdzieś w połowie książki odpuściłem…

Nie trzeba być jakimś wielkim socjologiem, żeby zauważyć tendencje wśród młodych ludzi, którzy zainteresowali się ogólnie pojętym rozwojem osobistym, że pierwszą rzeczą, jaką robią, kiedy zaczynają zgłębiać ten temat i zaczynają w jakiś sposób pracować nad sobą, jest maksymalne pójście w bycie „czarnym charakterem” i zamiast skupiać się na budowaniu relacji z innymi ludźmi opartych między innymi na: zaufaniu, przyjaźni, wzajemnej uprzejmości i lojalności. Na samym wstępie rzucają się na książki o manipulacji i próbują rozgrywać wszystkich dokoła siebie. Problem jest z tym taki, że na takim fundamencie nie da się zbudować nic wartościowego ani nic, co przetrwa dużo czasu.Kolejnym problemem, jeśli chodzi o manipulacje, jest też taki, że większość ludzi prędzej czy później pozna się na tym, że ktoś próbuje nimi manipulować. Jeżeli budujecie relacje na manipulowaniu kimś, to musicie wiedzieć, że moment, kiedy ta osoba się zorientuje, będzie momentem, w którym ta relacja legnie w gruzach. Jakaś część osób podchodzi do manipulacji jak do takiej zbroi, tarczy, za którą może się schować, i mają wrażenie, że jak będą starali się manipulować innymi, to wtedy jest mniejsza szansa, że ktoś ich zrani. Tutaj jest dość podobnie, jeśli chodzi o przyjaciół – nigdy się nie dowiecie, czy ktoś jest wart waszego zaufania, jeżeli mu nie zaufacie. Podsumowując, zamiast skupiać się na tym, żeby każdego rozstawiać jak figurę na szachownicy, dobrze by było skupić się na tym, żeby oprócz bycia najlepszą wersją samego siebie, jaką można być, spróbować nauczyć się komunikacji z drugim człowiekiem. Z moich własnych obserwacji i doświadczeń, w których, umówmy się, sam nie jestem mistrzem, wynika, że większość…Osób mają problem ze słuchaniem innych i wyrażaniem tego, co mają w głowie. Gdyby ludzie poświęcili więcej czasu na naukę tego, jak przełożyć na słowa swoje myśli, ich relacje wyglądałyby zupełnie inaczej. Jeśli ktoś to przeczytał, może mógłby mi polecić jakąś książkę właśnie o budowaniu relacji z drugim człowiekiem? Chętnie jakąś sprawdzę.

Mówię sobie: rzucę okiem w ramach małej odskoczni i gdzieś w połowie książki odpuściłem…

Nie trzeba być jakimś wielkim socjologiem, żeby zauważyć tendencje wśród młodych ludzi, którzy zainteresowali się ogólnie pojętym rozwojem osobistym, że pierwszą rzeczą, jaką robią, kiedy zaczynają zgłębiać ten temat i zaczynają w jakiś sposób pracować nad sobą, jest maksymalne pójście...

Przecież autor książki sam sobie zaprzecza... w jednym rozdziale napisał, aby się wyróżniać, w drugim zaś, żeby siedzieć cicho jak mysz pod miotłą.
Aby nie czuć, że straciłem pieniądze kupując tę książkę, wyrwę z niej kartki i wyrzucę na kompost, a okładkę zachowam, bo to jedyne co jest w niej wartościowego, nie umniejszając kartkom.

Taką recenzję napisałbym, gdyby nie ostatni rozdział/prawo, które jako tako składa wszystko do kupy, lecz książkę oceniam na 3 z tego względu, że przez czterdzieści siedem czterdziestych ósmych książki gotowało się we mnie.

Przecież autor książki sam sobie zaprzecza... w jednym rozdziale napisał, aby się wyróżniać, w drugim zaś, żeby siedzieć cicho jak mysz pod miotłą.
Aby nie czuć, że straciłem pieniądze kupując tę książkę, wyrwę z niej kartki i wyrzucę na kompost, a okładkę zachowam, bo to jedyne co jest w niej wartościowego, nie umniejszając kartkom.

Taką recenzję napisałbym, gdyby nie...

Zachęcony coraz większą ilością shortsów z Robertem Greene przewijającą się przed moimi oczami, zakupiłem i przeczytałem tą właśnie książkę w przerwie świątecznej. Jak z każdą inną pozycją - jest przydatna w takim stopniu, w jakim jesteś w stanie z niej coś wynieść dla siebie i swojego życia. Nie zrewolucjonizowała mojego postrzegania ani sposobu bycia, ale bardzo przypadła mi do gustu. Jest nie tylko interesująca, ale i świetnie napisana, dlatego też na pewno przeczytam ją jeszcze nie raz i nie dwa.

Jak to zwykle bywa po lekturze tego typu dzieł, gdzieś tam w głębi duszy poruszył się znów mój wybudzony czerw żalu... jednak nie będę Borgią XXI wieku. Jednak to nie mną będą się inspirowały autorki przyszłych 365 Twarzy. Jednak nie była to pozycja tak rewolucyjna i przełomowa, jakbym chciał. Pamiętam mniej niż powinienem, a zaimplementuję z tego tak niewiele, że nieprzyzwoitym byłoby się do tego przyznawać.

Niemniej, choć jest to wadą, jest to też zaletą tej pozycji.
Coś we mnie poruszyła.

Zachęcony coraz większą ilością shortsów z Robertem Greene przewijającą się przed moimi oczami, zakupiłem i przeczytałem tą właśnie książkę w przerwie świątecznej. Jak z każdą inną pozycją - jest przydatna w takim stopniu, w jakim jesteś w stanie z niej coś wynieść dla siebie i swojego życia. Nie zrewolucjonizowała mojego postrzegania ani sposobu bycia, ale bardzo przypadła...

Książka w której można sobie porozmyślać nad życiem i która skłania do refleksji. Napisana w sposób naprowadzający nad na ustawienie sobie życiowych sytuacji pod siebie, poparte różnymi historyjkami z nawiązaniem.

Książka w której można sobie porozmyślać nad życiem i która skłania do refleksji. Napisana w sposób naprowadzający nad na ustawienie sobie życiowych sytuacji pod siebie, poparte różnymi historyjkami z nawiązaniem.

Książki wgl nie trzeba czytać, wystarczy rzucić okiem na spis treści i efekt będzie taki sam jak po kilkugodzinnej sesji czytania tego gniota. Promowana głównie przez tik tokerów i innych ludzi nie mających pojęcia o literaturze.

Książki wgl nie trzeba czytać, wystarczy rzucić okiem na spis treści i efekt będzie taki sam jak po kilkugodzinnej sesji czytania tego gniota. Promowana głównie przez tik tokerów i innych ludzi nie mających pojęcia o literaturze.