Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przewidywalna, dosyć lekka lektura, co mnie jednak bardzo zdziwiło to praktycznie nieustępujące wątki erotyczne, które niesamowicie negatywnie wpływają na jakość fabuły. Czułam się jakbym czytała „50 twarzy Greya” tylko w świecie fantasy. Podejrzewam jednak, że ktoś inny mógłby być zadowolony z takiego obrotu sprawy :)

Przewidywalna, dosyć lekka lektura, co mnie jednak bardzo zdziwiło to praktycznie nieustępujące wątki erotyczne, które niesamowicie negatywnie wpływają na jakość fabuły. Czułam się jakbym czytała „50 twarzy Greya” tylko w świecie fantasy. Podejrzewam jednak, że ktoś inny mógłby być zadowolony z takiego obrotu sprawy :)

Wszystko byłoby w porządku gdyby autorka tak nie przeciągała. Zauważyłam, ze często podczas czytania omijałam kilka linijek, żeby przyspieszyć, bo opisywane sceny kompletnie mnie nie interesowały. Akcja zaczęła się pojawiać dopiero pod koniec książki, kiedy zostało do przeczytania ledwie kilka stron. Dodatkowo ma się wrażenie, że gdyby autorka dala sobie jeszcze ze sto stron, udałoby się jej skończyć wszystkie wątki, niestety niepotrzebnie aby dowiedzieć się co dalej trzeba sięgnąć po następny tom.
Kolejną rzeczą która nie podobała mi się w tym tomie była Lila i to jak jej postać się rozwinęła. Szczerze miałam nadzieję że autorka nie zrobi z niej wyjątkowej magiczki, która z jakiegoś powodu potrafi więcej niż szkoleni o wiele dłużej magowie, niestety się przeliczyłam. Moim zdaniem o wiele fajniej by było, gdyby Lila zwyczajnie nie miala az tak dużego dostępu do magii, żeby pokazać ze nie trzeba być magiem, żeby książkę dobrze się czytało. Ten konkretny wątek wydawal mi sie odrobinę narzucony i czytałam o Lili bez przekonania.
Natomiast potrzeba przyznać, że na opisanym turnieju dobrze się bawiłam i ekscytowalam sie walkami razem z Kellem, co jest zdecydowanie na plus, gdyż w pierwszej części nie czułam książki aż tak jak w przypadku tego wątku.
Książka dosyć słodko-gorzka

Wszystko byłoby w porządku gdyby autorka tak nie przeciągała. Zauważyłam, ze często podczas czytania omijałam kilka linijek, żeby przyspieszyć, bo opisywane sceny kompletnie mnie nie interesowały. Akcja zaczęła się pojawiać dopiero pod koniec książki, kiedy zostało do przeczytania ledwie kilka stron. Dodatkowo ma się wrażenie, że gdyby autorka dala sobie jeszcze ze sto...

Gdybym wzięła się za tę książkę wcześniej, najprawdopodobniej ocena byłaby o wiele wyższa. Niestety wiek robi swoje i nie jestem jej w stanie docenić tak jak kiedyś bym mogła

Gdybym wzięła się za tę książkę wcześniej, najprawdopodobniej ocena byłaby o wiele wyższa. Niestety wiek robi swoje i nie jestem jej w stanie docenić tak jak kiedyś bym mogła

Skończyłam czytać tę książkę dosłownie dwie minuty temu i jest dość mało rzeczy, które chciałabym powiedzieć.
Czytając, byłam sfrustrowana. Bez przerwy, cały czas, w kółko. Teraz, kiedy odkładam książkę na półkę jestem po prostu zmęczona. Nie dlatego, że historia była do niczego, a dlatego, że wojna jest rzeczą trudną i losy Rin, jej przyjaciół, wrogów, towarzyszy broni czy zwykłych cywilów zaprzątają moją głowę cały czas. Nawet, kiedy to już koniec, nie potrafię poczuć ulgi, jakby tarzanie się w cierpieniu, błocie, toksycznej lojalności czy miłości, jak i tak często opisywany gniew przeżarł mnie do reszty.
Sama nie wiem czy książka jest dobra czy nie, jestem jednak pewna, że coś przez nią poczułam i to uczucie mnie trzyma.

Skończyłam czytać tę książkę dosłownie dwie minuty temu i jest dość mało rzeczy, które chciałabym powiedzieć.
Czytając, byłam sfrustrowana. Bez przerwy, cały czas, w kółko. Teraz, kiedy odkładam książkę na półkę jestem po prostu zmęczona. Nie dlatego, że historia była do niczego, a dlatego, że wojna jest rzeczą trudną i losy Rin, jej przyjaciół, wrogów, towarzyszy broni czy...