Zgromadzenie cieni

Coraz gorsze, ale coś w tym jest bo doczytałam do końca.

Coraz gorsze, ale coś w tym jest bo doczytałam do końca.

Pokaż mimo to

Drugi tom ratuje Kapitan Allucard, bez niego wszystko byłoby szare, mdłe i nijakie.
Kell nagle cofnął się emocjonalnie do wieku mniej więcej 12 lat. Lila najprawdopodobniej w którymś momencie swoich zamorskich podróży wpadła do druidzkiego kociołka z magicznym płynem dodającym sił i sprawiającym, że od teraz wszystko jej się będzie udawać.
Po koncepcji odmiennych, a jednak podobnych Londynów ani śladu.
Wielka szkoda.

Drugi tom ratuje Kapitan Allucard, bez niego wszystko byłoby szare, mdłe i nijakie.
Kell nagle cofnął się emocjonalnie do wieku mniej więcej 12 lat. Lila najprawdopodobniej w którymś momencie swoich zamorskich podróży wpadła do druidzkiego kociołka z magicznym płynem dodającym sił i sprawiającym, że od teraz wszystko jej się będzie udawać.
Po koncepcji odmiennych, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Inny pomysł na magię, równoległe miasta oraz bardzo nietypowi bohaterowie — to było to, co zachwyciło mnie w pierwszej odsłonie serii Odcienie magii Victorii Schwab. Dlatego też z wielkim zapałem i oczekiwaniem na kolejną wielką magiczną przygodę sięgnęłam po drugą odsłonę cyklu, pod tytułem Zgromadzenie cieni.

Lila Bard i piraci.
Minęły cztery miesiące od momentu, w którym Kell i Lila pokonali rządzące Białym Londynem bliźniaki i każde z nich poszło w „swoją stronę”.

Delilah Bard „zaciągnęła” się na piracki statek i pod okiem kapitana Alucarda nie tylko spełnia swoje marzenie, ale także uczy się jak panować nad magią.

W tym czasie Kell próbuje dać upust swojej energii, bo nie potrafi poradzić sobie z wyrzutami sumienia oraz dręczącymi go snami. W dodatku wciąż nie może zapomnieć o pannie Bard, która tak szybko zniknęła z jego życia. Do tego Rhy, choć po ostatnich wydarzeniach dość mocno spoważniał, to jednak nie ułatwia Kellowi życia. No i jeszcze te Igrzyska Żywiołów, do których przygotowuje się Czerwony Londyn.

Klątwa drugiego tomu…
Niestety nie byłam zachwycona tym, co otrzymałam w tym tomie. Wręcz miałam wrażenie, że dostałam do ręki klasycznego zapychacza, bo autorka nie wiedziała, co ma zrobić nie tylko z bohaterami, ale też i ze światem, który stworzyła.

Dlatego też fajną akcję, jaką mogłam obserwować w pierwszym tomie, zastąpiła klasycznym marudzeniem, użalaniem się nad sobą i tanim romansem.

Kell, Delilah i Alucard.
Do tego bohaterowie stracili swój blask i stali się po prostu mdli.

Kell zachowuje się jak niedojrzały, rozkapryszony nastolatek, który postanawia uciekać od odpowiedzialności i problemów. Jego „płacz” i fochy po odejściu panny Bard zaś to największa żenada tego „odcinka”.

Sama Delilah stała się zaś dla mnie totalnym nieporozumieniem. Rozumiem, że autorka chciała wykreować ją na silną, niezależną kobietę, która mimo przeciwności losu się nie poddaje. Stworzyła jednak agresywny i nader arogancki „ideał”, któremu wszystko się udaje.

Na szczęście „na pokład” wkroczyła nowa, ciekawa postać, która ratuje trochę sytuację. Kapitan Alucard jest niezwykle intrygującą jednostką z ciekawą przeszłością i odpowiednim, ironicznym poczuciem humoru. ;)

Podsumowując. Klątwa drugiego tomu dopadła Zgromadzenie cieni Victorii Schwab. To nie jest tak, że książka jest jakąś totalną tragedią, ale niestety czyta się ją topornie, a bohaterowie stracili swój blask. Jednak wydarzenia, które pokazuje, są istotne z punktu fabularnego i czuję, że to się wydarzyło w tej odsłonie, będzie miało ogromne znaczenie w ostatnim „odcinku” tej serii.

http://unserious.pl/2019/11/zgromadzenie-cieni/

Inny pomysł na magię, równoległe miasta oraz bardzo nietypowi bohaterowie — to było to, co zachwyciło mnie w pierwszej odsłonie serii Odcienie magii Victorii Schwab. Dlatego też z wielkim zapałem i oczekiwaniem na kolejną wielką magiczną przygodę sięgnęłam po drugą odsłonę cyklu, pod tytułem Zgromadzenie cieni.

Lila Bard i piraci.
Minęły cztery miesiące od momentu, w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po szybkiej pierwszej części oczekiwałam że w kolejnej będzie podobne tempo. Ale tu akcja zagęszcza się znacznie wolniej niż bym miała na to siły i nerwy. Zdecydowanie jednak jestem fanką natychmiastowej gratyfikacji :) I chociaż niby wiemy jak potoczy się akcja, do czego wszystko zdąża, to jednak nie przeszkadzało mi to w cieszeniu się z tej podróży. Tym większa była radość kiedy wszystkie elementy trafiły na swoje pole.

Po szybkiej pierwszej części oczekiwałam że w kolejnej będzie podobne tempo. Ale tu akcja zagęszcza się znacznie wolniej niż bym miała na to siły i nerwy. Zdecydowanie jednak jestem fanką natychmiastowej gratyfikacji :) I chociaż niby wiemy jak potoczy się akcja, do czego wszystko zdąża, to jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem w całkowitej miłości.
Ten tom jest bardzo energetyczny, magnetyczny i zadziorny. I często traci się przy nim oddech z emocji.

Jestem w całkowitej miłości.
Ten tom jest bardzo energetyczny, magnetyczny i zadziorny. I często traci się przy nim oddech z emocji.

Pokaż mimo to

Krótko mówiąc dobra kontynuacja. Wprawdzie nie da się ukryć, że jest to trochę taki zapychacz. Nie mamy tu żadnego realnego zagrożenia czy tez konfliktu, jest on tylko zasygnalizowany. Dostajemy za to trochę więcej informacji o krainie w której żyją nasi bohaterowie. Sąsiednie państwa i ich przedstawiciele są przedstawieni dość ogólnikowo ale przynajmniej zaznaczają swoje istnienie.
Co do głównych postaci w dalszym ciągu nie dostałam dostałam tego co chciałam w relacji Kella z księciem, po prostu inaczej je sobie wyobrażałam po pierwszej części. Nie mniej uważam że ich emocje są dobrze rozpisane, ich rosnąca frustracja, wdzięczność mieszająca się ze złością. Kell może rzeczywiście jest ty wyjątkowo humorzasty ale z drugiej strony jestem w stanie go zrozumieć, jego postawę i zmęczenie rolą którą przyszło mu pełnić.
Lila natomiast jest zarówno tą samą mocno stąpającą po ziemi wychowaną na ulicy złodziejka jak i wybranką. W dalszym ciągu jednak uważam, że nie jest typową bohaterką której wszystko zostaje podane na tacy. W tym świecie ludzie są obdarzani magią losowo, reszty jednak musiała się nauczyć, łączy stare umiejętności z nowymi a i tak ponosi konsekwencje swojej niewiedzy. No i jej relacja z Kellem jest urocza i bardzo lubię ten duet.
Nadal jest to książka z ciekawym światem, barwnymi bohaterami i dużą ilością czystej sprawiającej radość zabawy.

Krótko mówiąc dobra kontynuacja. Wprawdzie nie da się ukryć, że jest to trochę taki zapychacz. Nie mamy tu żadnego realnego zagrożenia czy tez konfliktu, jest on tylko zasygnalizowany. Dostajemy za to trochę więcej informacji o krainie w której żyją nasi bohaterowie. Sąsiednie państwa i ich przedstawiciele są przedstawieni dość ogólnikowo ale przynajmniej zaznaczają swoje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna kontynuacja i wprowadzenie do najciekawszych wydarzeń :)
Alucarda i Rhy uwielbiam a Holland jest nadal intrygującą postacią, gdzieś tam w środku trzymam za niego kciuki. Kell i Lila, chyba nie mam bardziej ulubionych bohaterów ♥

Świetna kontynuacja i wprowadzenie do najciekawszych wydarzeń :)
Alucarda i Rhy uwielbiam a Holland jest nadal intrygującą postacią, gdzieś tam w środku trzymam za niego kciuki. Kell i Lila, chyba nie mam bardziej ulubionych bohaterów ♥

Pokaż mimo to

Druga cześć przygód Lily i Kella w magicznym świecie Czerwonego Londynu. Książkę czyta się tak samo lekko i przyjemnie jak 1 część, akcja wciąga i człowiek naprawdę nie może się oderwać od niej. Moje pierwsze wrażenie było porównaniem tej części do sławetnych Igrzysk Ognia, na szczęście autorka odbiegła od tematu nie czyniąc go głównym wątkiem, a akcja poboczna była na tyle ciekawa, że na niej skupia się w głównej mierze czytelnik. Polecam każdemu kto wciągnął się w pierwszą część, a sama biorę się za trzecią :)

Druga cześć przygód Lily i Kella w magicznym świecie Czerwonego Londynu. Książkę czyta się tak samo lekko i przyjemnie jak 1 część, akcja wciąga i człowiek naprawdę nie może się oderwać od niej. Moje pierwsze wrażenie było porównaniem tej części do sławetnych Igrzysk Ognia, na szczęście autorka odbiegła od tematu nie czyniąc go głównym wątkiem, a akcja poboczna była na tyle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tom pierwszy czytało mi się w miarę szybko, sprawnie, i przyjemnie. Ten męczyłam dobrych kilka dni, i nie mogłam się zebrać do czytania.

Problemem tej książki są dla mnie przede wszystkim bohaterowie. A właściwie jedna, konkretna bohaterka: Lila Bard. Dawno nie widziałam tak beznadziejnej i irytującej postaci. Autorce zapewne chodziło o stworzenie "silnej" kobiety, wyszła jej natomiast najgorsza możliwa odmiana Mary Sue, której wszystko się udaje, i która niespodziewanie zaczyna przejawiać potrzebne dla fabuły umiejętności, bo tak. Kobieta, która pcha się do bycia piratem (bo inaczej jak "pchaniem się" jej zachowania nazwać nie mogę), pomimo tego, że magii uczy się dopiero od niedawna, bierze udział w magicznym turnieju i niemal go wygrywa (będąc kompletną amatorką!), jest arogancka i agresywna. Nie wiem czemu wielu pisarzy uważa, że "silna" kobieca postać to taka, która tłucze wszystkich po ryju za byle co. Gdyby mężczyzna w ten sposób rozwiązywał wszystkie swoje problemy, wytykano by mu nadmierną agresję, czy nawet zaburzenia osobowości. Mam wrażenie, że w tej postaci pani Schwab ujęła swoje myślenie życzeniowe na temat bycia "cool" babką, a że wyszła jej postać denerwująca i karykaturalna, to cóż...

Inni bohaterowie nie są lepsi. Kell prezentuje poziom emocjonalny rozkapryszonego nastolatka, dla którego najlepszym rozwiązaniem wszystkich problemów jest strzelanie fochów i ucieczka z domu. Rhy i jego miłostki nic a nic mnie nie obchodzą. Holland miał potencjał na ciekawego antagonistę, a wyszedł równie bezbarwnie, co Biały Londyn w poprzedniej części. Jedyną naprawdę interesującą postacią wydaje się Ojka, szkoda, że autorka poświęca jej tak niewiele czasu.

Koncept alternatywnych światów zastosowany w tej trylogii jest na pewno bardzo interesujący, niestety mam wrażenie, że autorka do końca nie wykorzystała tego potencjału, i użyła go raczej jako ozdobnik. Fragmenty rozgrywające się w Szarym Londynie równie dobrze mogłyby być nieobecne, bo nie wniosły do fabuły zupełnie niczego, a najbardziej istotne wydarzenia miały miejsce dopiero w końcowych akapitach. W konsekwencji, w tym tomie nie dzieje się właściwie nic ciekawego, poza tym, że panna Bard pcha się wiecznie nie tam, gdzie powinna, a Kell strzela fochy. W poprzednim tomie jeszcze istniała jakaś akcja, jakiś konflikt, jakaś komplikacja w postaci kamienia z Czarnego Londynu. Tutaj... przez większą część książki nie wydarzyło się zupełnie nic.

Mimo wszystko, powieść jest napisana dobrym stylem, i przynajmniej czytelnik nie krzywi się podczas lektury. Z poczucia obowiązku przeczytam również trzeci tom, ale jak na razie jestem mocno rozczarowana tą serią.

Jeśli to ma być jedna z najlepszych powieści fantastycznych obecnej dekady, to ja się boję o następną.

Tom pierwszy czytało mi się w miarę szybko, sprawnie, i przyjemnie. Ten męczyłam dobrych kilka dni, i nie mogłam się zebrać do czytania.

Problemem tej książki są dla mnie przede wszystkim bohaterowie. A właściwie jedna, konkretna bohaterka: Lila Bard. Dawno nie widziałam tak beznadziejnej i irytującej postaci. Autorce zapewne chodziło o stworzenie "silnej" kobiety, wyszła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra kontynuacja serii. Stanowi ciekawe rozwinięcie wydarzeń z pierwszego tomu dodając przy tym nowe wątki i nowe postacie, które wprowadzają świeżą dynamikę do fabuły. Kell i Lila mocno rozwijają się w tej części, poznajemy ich z kolejnych stron, których nie mieliśmy jeszcze okazji zobaczyć. Budowanie relacji między bohaterami również zasługuje na pochwałę. Bardzo interesująco rozwinięty został wątek między Kellem a Rhy'em, widzimy w jaki sposób wpłynęły na ich relacje wydarzenia z pierwszego tomu. No i wreszcie plot twist. Częściowo można się było domyślić tego, w jaki sposób potoczy się los jednego z bohaterów 1 tomu, jednak myślę, że pomysł na całościowe rozwinięcie wątku tej postaci jest zaskakujący. Autorka daje nam kolejne spojrzenie na tę postać, pokazuje kolejne odcienie szarości w budowaniu bohaterów. Trzeba przyznać, że robi to perfekcyjnie. Żaden z bohaterów nie jest czysty jak łza, każdy ma coś na sumieniu, jednak istotne jest, kto przekroczy granice i jak daleko posunie się w dążeniu do wybranego celu.
Książkę czyta się z zapartym tchem, a końcówka sprawi, że na pewno będziecie chcieli od razu sięgnąć po trzeci tom.

Bardzo dobra kontynuacja serii. Stanowi ciekawe rozwinięcie wydarzeń z pierwszego tomu dodając przy tym nowe wątki i nowe postacie, które wprowadzają świeżą dynamikę do fabuły. Kell i Lila mocno rozwijają się w tej części, poznajemy ich z kolejnych stron, których nie mieliśmy jeszcze okazji zobaczyć. Budowanie relacji między bohaterami również zasługuje na pochwałę. Bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to