wth was this ending??? im gonna fight v.e. schwab, im not even joking. i got stressed FOR REAL!!! okay, i have to admit that one of the last scenes didn’t make any sense, kell isn’t that stupid but i can accept this scene and hope it has opened up a way for the author to develop holland. i'm glad he came back but again there was very little of him. i could foresee many things, but the world presented, the characters – including the new ones – and the relationships between them make up for everything. i love reading about this world more than focusing on the action itself, so i really enjoyed that looong introduction

wth was this ending??? im gonna fight v.e. schwab, im not even joking. i got stressed FOR REAL!!! okay, i have to admit that one of the last scenes didn’t make any sense, kell isn’t that stupid but i can accept this scene and hope it has opened up a way for the author to develop holland. i'm glad he came back but again there was very little of him. i could foresee many...

Po tak świetnym tomie pierwszym nie spodziewałam się, że tak bardzo wynudzi mnie kontynuacja. Przez większość historii nie działo się kompletnie nic co popchnęłoby fabułę do przodu.

To samo tyczy się relacji między bohaterami, bo między nimi, od zakończenia poprzedniej części, nic się nie zmieniło. Niby nadal ich lubię, ale spodziewałam się, że coś się między nimi zadzieje. Ale za to pojawił się nowy bohater, Alucard, który skradł moje serce.

Ale nie zmienia to faktu, że przez tą książkę prawie dostałam zastoju czytelniczego. Dopiero ostatnie 150 stron ratuje sytuację, bo nareszcie coś się dzieje. Jestem też nieco zawiedziona faktem, że mamy tu mało podróżowania między Londynami. A sam turniej, na który musimy sporo czekać, też był taki sobie.

Po ostatni tom sięgnę, ale nie od razu. Muszę odpocząć od tej serii.

Po tak świetnym tomie pierwszym nie spodziewałam się, że tak bardzo wynudzi mnie kontynuacja. Przez większość historii nie działo się kompletnie nic co popchnęłoby fabułę do przodu.

To samo tyczy się relacji między bohaterami, bo między nimi, od zakończenia poprzedniej części, nic się nie zmieniło. Niby nadal ich lubię, ale spodziewałam się, że coś się między nimi...

Książka przesłuchana w audiobooku.
To jest naprawdę solidna książka. Były rzeczy, które mnie irytowały, ale byłam w stanie je pominąć i iść dalej.
Dobra fabuła, dobra akcja, dużo emocji. No i zakończenie...koniecznie trzeba mieć przygotowany trzeci tom 😀

Książka przesłuchana w audiobooku.
To jest naprawdę solidna książka. Były rzeczy, które mnie irytowały, ale byłam w stanie je pominąć i iść dalej.
Dobra fabuła, dobra akcja, dużo emocji. No i zakończenie...koniecznie trzeba mieć przygotowany trzeci tom 😀

Świetna kontynuacja, zdecydowanie najlepsza część

Świetna kontynuacja, zdecydowanie najlepsza część

Seria ODCIENIE MAGII potrafi zaskoczyć. Tom 2 ZGROMADZENIE CIENI, to bardzo dobra kontynuacja a myślę, że napisać dobry tom środkowy jest naprawdę trudno. Cały stworzony świat, system magiczny, bohaterowie - to wszystko jest bardzo pomysłowe.
W tym tomie mamy piracki motyw i jest on świetnie rozegrany. Lile świetnie się ogląda w akcji, to bohaterka z wigorem, ma energię i przyciąga do siebie - jest też tajemnicza, a kobieta tajemnicza, to sto procent szczęścia. Ładnie się rozwija jej wątek, ale i Kell jest świetnie poprowadzony, a nieustanne spięcia między Londynami nie przestają ani na chwilę sprawiać przyjemności. Wzajemne zależności, duża ilość wątków, które sprytnie łączą się ze sobą - to jest naprawdę mądrze zorganizowana fabuła.
Zastanawiam się, czy jest to pozycja, którą uznam za dobrą, czy bardzo dobrą i myślę, że jak do tej pory, ta seria jest dobra dla mnie. Całkowicie rozumiem tych, którzy ją uwielbiają i uznają za "Ideał powieści fantasy." jednak zawsze z dopiskiem "młodzieżowej".
Młody czytelnik, powiedzmy... nastoletni - może zobaczyć w tej książce prawdziwe objawienie. Nie wiem jak seria się skończy, ale czuję, że V.E. Schwab tego nie zepsuje, więc i ja, czytelnik "po przejściach fantastycznych" docenia koncepcję, pomysły, wykreowany świat, magię, dobrą narrację i trochę słabsze (ale wciąż dobre) dialogi. To może się podobać i podoba się (o czym świadczą wysokie oceny w dużych ilościach).
W tej książce jest walka, jest polityka, jest władza, jest moc, nietuzinkowa magia, jest Londyn (i to niejeden),jest czasem brutalnie i jest akcja, ciągła akcja, co w książkach skierowanych do młodego czytelnika jest sprawą bardzo istotną.
Czekam na tom 3, bo jestem bardzo ciekawa, jak pisarka rozstrzygnie tę opowieść, jak pozamyka wątki i jaki wybrzmi z niej morał, z jaką myślą pozostanie czytelnik. Wydaje mi się, że ta seria nie jest tylko rozrywką, ale stara się poukładać - za pomocą fantastyki - realny świat, który czasem także przypomina wiele różnych światów... jakby nie było jednej rzeczywistość, a kilka.

piracka dusza
ODCIENIE MAGII
tom 2
Wydawnictwo Zysk i S-ka
egzemplarz recenzencki

Seria ODCIENIE MAGII potrafi zaskoczyć. Tom 2 ZGROMADZENIE CIENI, to bardzo dobra kontynuacja a myślę, że napisać dobry tom środkowy jest naprawdę trudno. Cały stworzony świat, system magiczny, bohaterowie - to wszystko jest bardzo pomysłowe.
W tym tomie mamy piracki motyw i jest on świetnie rozegrany. Lile świetnie się ogląda w akcji, to bohaterka z wigorem, ma energię i...

ZGROMADZENIE CIENI
V. E. Schwab

Trudno opisać wrażenia z lektury kolejnego tomu serii nie zdradzając przy tym szczegółów z fabuły. Mimo wszystko zasygnalizuję tylko kilka kwestii, ponieważ podtrzymuję całą swoją opinię dotyczącą pierwszego tomu, czyli "Mroczniejszy odcień magii".

"Zgromadzenie cieni" pozostaje utrzymana w takim samym ciężkim i dusznym klimacie, jak początek historii. Zmienia się jednak nieco "środek ciężkości" powieści, bowiem akcja nie koncentruje się już na walce o świat i życie, a skupia się niemal w całości na rywalizacji. Zdradzę Wam, że w drugim tomie rozegra się niesamowite widowisko, w którym magia wieść będzie prym, a nagrodą są prestiż i sława.

"Zgromadzenie cieni" pozostaje dynamiczna, zaskakuje wydarzeniami (szczególnie w finale),skutecznie podnosi ciśnienie i poziom adrenaliny. Akcja jest intensywna, lecz w większości powieść koncentruje się na bohaterach, których coraz lepiej poznajemy.

"Zgromadzenie cieni" to świetna, pełna energii, zaskakujących zdarzeń i nowych motywów kontynuacja, która urzeka, podobnie jak tom pierwszy. Z niecierpliwością czekam na wydarzenia, które rozegrają się w finale.

#Książki #Zgromadzeniecieni #odcieniemagii #veschwab #wydawnictwozyskiska

ZGROMADZENIE CIENI
V. E. Schwab

Trudno opisać wrażenia z lektury kolejnego tomu serii nie zdradzając przy tym szczegółów z fabuły. Mimo wszystko zasygnalizuję tylko kilka kwestii, ponieważ podtrzymuję całą swoją opinię dotyczącą pierwszego tomu, czyli "Mroczniejszy odcień magii".

"Zgromadzenie cieni" pozostaje utrzymana w takim samym ciężkim i dusznym klimacie, jak...

Turniej w porządku, zakończenie całkiem ok, choć nie cierpię cliffhangerów, natomiast reszta - flaki z olejem. Kolejne strony mija się w oczekiwaniu, że coś wreszcie się stanie.

Turniej w porządku, zakończenie całkiem ok, choć nie cierpię cliffhangerów, natomiast reszta - flaki z olejem. Kolejne strony mija się w oczekiwaniu, że coś wreszcie się stanie.

Zakończenie nie jest w stanie uratować 350 stron totalnej nudy. Ta książka to gwóźdź do trumny dla zastoju czytelniczego. Nie zamierzam czytać ostatniego tomu. Koncept równoległych światów i podróżowania był fajny, tempo pierwszej części wydawały się ok, ale tutaj wszystko siadło. Relacje oraz sami bohaterowie ugrzęźli w miejscu, chociaż stronic było nadto, aby chociaż na tym polu nadrobić, jeśli nie fabułą i akcją. "Wielki" turniej usypiał, a główna bohaterka jest jedną z najbardziej przeze mnie nielubianych.

Zakończenie nie jest w stanie uratować 350 stron totalnej nudy. Ta książka to gwóźdź do trumny dla zastoju czytelniczego. Nie zamierzam czytać ostatniego tomu. Koncept równoległych światów i podróżowania był fajny, tempo pierwszej części wydawały się ok, ale tutaj wszystko siadło. Relacje oraz sami bohaterowie ugrzęźli w miejscu, chociaż stronic było nadto, aby chociaż na...

Szczerze mówiąc przez 75 % książki czekałam na ostatnie 25 %. Było to dobre, było intrygujące, było trzymające w napięciu, ale bardziej interesowało mnie to, co było w tych 25 %. Końcówka sprawiła, że cieszyłam się, że mam od razu trzeci tom do czytania, inaczej chyba bym obgryzała paznokcie w oczekiwaniu na ciąg dalszy. Trochę mało mi było jakiegoś większego pokazania tego jak to się stało, że w Lili przebudziło się to "coś" i wolałam, żeby była tym bardziej zaskoczona niż tak szybko przeszła nad tym do porządku dziennego.
I na koniec, rzadko kiedy tak bardzo trafiają w moje serce słowa od autora do czytelników, które zamieszcza V.E na początku lub na końcu swoich książek.

Szczerze mówiąc przez 75 % książki czekałam na ostatnie 25 %. Było to dobre, było intrygujące, było trzymające w napięciu, ale bardziej interesowało mnie to, co było w tych 25 %. Końcówka sprawiła, że cieszyłam się, że mam od razu trzeci tom do czytania, inaczej chyba bym obgryzała paznokcie w oczekiwaniu na ciąg dalszy. Trochę mało mi było jakiegoś większego pokazania tego...

Drugi tom trochę mnie rozczarował fabularnie. Liczyłam, że będzie się tutaj więcej działo, tymczasem otrzymałam historię średnio porywającą i bardzo przewidywalną. Ta część jest dosyć nierówna. Mniej więcej pierwsza połowa książki jest rozwleczona, praktycznie nic się nie dzieje. Lila staje się irytująca przez swoje myśli na temat swojej wyjątkowości i odmienności. Kończąc pierwszy tom dowiadujemy się, że drogi jej i Kella się rozdzielają, ona odchodzi praktycznie bez pożegnania nie odwracając się za siebie. Następnie dosyć długi okres podróżuje, los znowu zsyła ich na siebie. Z jednej strony niby chce go spotkać, z drugiej go unika... Sam turniej jest dosyć szablonowy - przypomina Turniej Trójmagiczny z Harrego Pottera połączony z Igrzyskami Śmierci. Sceny walk są nieco lepiej opisane niż w pierwszej części - są bardziej dynamiczne i lepiej rozegrane czasowo, ale nadal zbyt szybkie, a wyniki banalne. Ogólnie książkę czyta się dosyć szybko, ale coraz bardziej uważam, że ta seria jest skierowana do mniej wymagającego czytelnika (mniej obytego ze światem fantastycznym).

Drugi tom trochę mnie rozczarował fabularnie. Liczyłam, że będzie się tutaj więcej działo, tymczasem otrzymałam historię średnio porywającą i bardzo przewidywalną. Ta część jest dosyć nierówna. Mniej więcej pierwsza połowa książki jest rozwleczona, praktycznie nic się nie dzieje. Lila staje się irytująca przez swoje myśli na temat swojej wyjątkowości i odmienności. Kończąc...