Zgromadzenie cieni

Mija dokładnie cztery miesiące odkąd w ręce Kella wpadł kamień z równoległego świata. Cztery miesiące odkąd los postawił mu na ścieżce kapryśną złodziejkę - Deliah Bard. Cztery miesiące odkąd książę Rhy został śmiertelnie ranny. W tym czasie zmieniło się wiele.
Kell porzucił przemyt zakazanych przedmiotów z pozostałych Londynów. Lila poczuła wiatr w żaglach i zniknęła w porcie. Rhy spoważniał, a wewnątrz niego toczy się walka z nową świadomością. A w samym środku tego wszystkiego nadchodzące Igrzyska Żywiołów, którymi żyje całe Arnes i najbliższe jego przylądki. Kolejne wyzwania i spektakularne starcia oraz zupełnie nowi bohaterowie. Wszystko to, w jednej książce.

Autorka od samego początku częstuje czytelnika niewiarygodną magią, która jak się okazuje, jest bardziej powszechna, niżby się wydawało z początku. Nie ukrywam, że po przeczytaniu pierwszej części tej trylogii, niemal natychmiast sięgnęłam po jej kontynuację. Z wielkim zapałem czytałam kolejne strony aż do momentu, gdy dotarło do mnie, że akcja tutaj zwolniła tempa. Wydawała się wręcz monotonna i bardzo rozciągnięta. Czy to rozczarowało mnie? No może odrobinę.
A czy zniechęciło? Absolutnie! Brnęłam z nią dalej, ponieważ czytając ją, zyskałam coś zupełnie innego. W tej części autorka postawiła na przybliżenie koncepcji całego świata przedstawionego oraz zasad w nich panujących, co jest jak najbardziej na plus, gdyż zagłębiamy się całościowo w dzieje wszystkich równoległych Londynów. Ponadto poznajemy bliżej bohaterów oraz toczymy walkę z ich własnymi demonami, czego idealnym przykładem jest książę Rhy. Z początku nie do końca odpowiedzialny, beztroski i pełen energii i kaprysów książątko, tak teraz poważny, bardziej rozważny i zamyślony następca tronu. Jego przemiana bardzo mnie zaskoczyła i wręcz zaintrygowała.
Autorka oprócz głównych postaci, wykreowała również kilka nowych pobocznych, które to nie zostają bez znaczenia i większego wpływu na losy pozostałych. Niesamowity zabieg!

Niemniej jednak to, co przygotowała dla czytelnika V.E Schwab w zakończeniu książki, sprawia, że warto przebrnąć przez całą dłużącą się akcję. Bowiem okazuje się, że końcówka tej części jest przełomowa i jednocześnie staje się zapowiedzią następnej - a zarazem ostatniej.
Nawet jeśli na początku lektura tej książki staje się monotonna i uciążliwa, to i tak uważam, że warto się jej podjąć. Chociażby dlatego, by lepiej poznać bohaterów i ich świat, który nigdy nie będzie rzeczywistością. Autorka w tej części udowadnia, że nie musi się wcale dużo dziać, by pochłonąć na końcu czytelnika.

Mija dokładnie cztery miesiące odkąd w ręce Kella wpadł kamień z równoległego świata. Cztery miesiące odkąd los postawił mu na ścieżce kapryśną złodziejkę - Deliah Bard. Cztery miesiące odkąd książę Rhy został śmiertelnie ranny. W tym czasie zmieniło się wiele.
Kell porzucił przemyt zakazanych przedmiotów z pozostałych Londynów. Lila poczuła wiatr w żaglach i zniknęła w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jakie to było dobre, sposób w jaki V.E. kreuje świat, jest imponujący.

Jakie to było dobre, sposób w jaki V.E. kreuje świat, jest imponujący.

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu "Mroczniejszego odcienia magii" miałam niemały dylemat czy w ogóle jest sens brać się za kolejny tom, skoro fabuła mnie zupełnie nie wciągnęła. Jestem jednak osobą, która nigdy nie zostawia nieprzeczytanych serii i również tym razem postanowiłam dać szansę i czytać dalej. Było to nieco ryzykowne, bo czytałam sporo opinii, że im dalej człowiek brnie w "Odcienie magii", tym jest gorzej. Z tyłu głowy migała mi również czerwona lampka dotycząca "SYNDROMU DRUGIEGO TOMU", no ale jednak nie odpuściłam i wróciłam do czytania.
Ogromnie się zdziwiłam, bo "Zgromadzenie cieni" wciągnęło mnie od pierwszych stron. Piraci, turniej, więcej Lili - to sprawiło, że nie mogłam oderwać się od lektury.
Fabuła co prawda toczy się bardzo wolno, ale w tym przypadku mi to zupełnie nie przeszkadzało.
Byłam ogromnie ciekawa koncepcji Igrzysk Żywiołów, więc poświęciłam kilka wieczorów tylko na tę książkę, żeby jak najszybciej ją skończyć. I nie żałuję, naprawdę.
Nie wiem co jest ze mną nie tak, ale tak jak pierwszy tom mi się w ogóle nie podobał, tak drugi skradł moje serce i bardzo zżyłam się z bohaterami.
Polecam :) 

Po przeczytaniu "Mroczniejszego odcienia magii" miałam niemały dylemat czy w ogóle jest sens brać się za kolejny tom, skoro fabuła mnie zupełnie nie wciągnęła. Jestem jednak osobą, która nigdy nie zostawia nieprzeczytanych serii i również tym razem postanowiłam dać szansę i czytać dalej. Było to nieco ryzykowne, bo czytałam sporo opinii, że im dalej człowiek brnie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ehhhhhh. Zacznę tak: ogólnie bardzo lubię takie bohaterki jak Delilah Bard, ale wyjątkowo mnie ona irytuje. Naprawdę bardzo, ale to bardzo jej nie lubię. Psuje wszystko. Powiem szczerze nudziłam się. Nie jest to majstersztyk, ale oczywiście jak przy każdej książce, nawet nie najlepszej, się ekscytowałam. Całość nie wypada najlepiej, ale będę czytać 3 tom.

Ehhhhhh. Zacznę tak: ogólnie bardzo lubię takie bohaterki jak Delilah Bard, ale wyjątkowo mnie ona irytuje. Naprawdę bardzo, ale to bardzo jej nie lubię. Psuje wszystko. Powiem szczerze nudziłam się. Nie jest to majstersztyk, ale oczywiście jak przy każdej książce, nawet nie najlepszej, się ekscytowałam. Całość nie wypada najlepiej, ale będę czytać 3 tom.

Pokaż mimo to

To było cudowne. Ja naprawdę z całego serca kocham światy kreowane przez Schwab.
Emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania są nie do opisania. Ekscytacja na każdym kroku sięgała zenitu, choć przez mniej więcej pół książki nie było jakiejś niesamowitej akcji. Jednak nie można powiedzieć, że pierwsza połowa była nudna. Można się przez nią było dowiedzieć wiele, został wykreowany większy kawałek świata i historii, dzięki czemu cała książka stała się pełniejsza. Natomiast po połowie kiedy przyszedł czas turnieju... O mój boże. wtedy się zaczęło. Nie maiłam czasu czytać non stop, ale gdybym nie była zawalona robotą to pochłonęłabym to w kilka godzin.
Cała sprawa z Białym Londynem, to jak Mareshowie zaczęli traktować Kella, zachowania Kella i Delilah, spraw z Alucardem, Rhyem i Tierenem. Naprawdę emocje mną targają na prawo i lewo, a ja nie mam tyle czasu żeby pochłonąć na raz prawie 700 stron "Wyczarowania światła", a zakończenie ze "Zgromadzenia cieni" właśnie tego wymaga. Jedyne co mnie zastanawia to zgromadzenie cieni...

To było cudowne. Ja naprawdę z całego serca kocham światy kreowane przez Schwab.
Emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania są nie do opisania. Ekscytacja na każdym kroku sięgała zenitu, choć przez mniej więcej pół książki nie było jakiejś niesamowitej akcji. Jednak nie można powiedzieć, że pierwsza połowa była nudna. Można się przez nią było dowiedzieć wiele, został...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spokojniejsza część, która zwiastuje trzeci tom z ogromnym przytupem. Zakończenia się takiego nie spodziewałam, ale to dobrze! Tyle tu ciekawych postaci, że trudno wybrać ulubioną. Muszę sięgnąć po kontynuacje, bo chcę znać rozwiązanie historii i liczę, że znów się pozytywnie zaskoczę.

Trudno mi ocenić, czy tom drugi był faktycznie lepszy, bo na pewno był inny. W pierwszym więcej skakania, w drugim więcej mamy spokoju i Czerwonego Londynu. Czy to lepiej? Dla akcji na pewno nie, bo ta jest tu znacznie mniejsza. Dla poznania świata i bohaterów? Lepsza od jedynki. Tylko że wciąż nie znamy tych najważniejszych bohaterów i to trochę zasmuca.

Spokojniejsza część, która zwiastuje trzeci tom z ogromnym przytupem. Zakończenia się takiego nie spodziewałam, ale to dobrze! Tyle tu ciekawych postaci, że trudno wybrać ulubioną. Muszę sięgnąć po kontynuacje, bo chcę znać rozwiązanie historii i liczę, że znów się pozytywnie zaskoczę.

Trudno mi ocenić, czy tom drugi był faktycznie lepszy, bo na pewno był inny. W pierwszym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z ogromnym bólem jestem zmuszona dać 7 zamiast 10 gwiazdek. „Zgromadzenie Cieni” to kontynuacja mojego ukochanego „Mroczniejszego Odcienia Magii” i... Odrobinę zawiodła mnie, bo spodziewałam się więcej. To miała być idealna, cudowna, zapierająca dech w piersiach historia. Czytając bawiłam się świetnie, zarówno śmiałam się, jak i płakałam, lecz książka pozostawiła po sobie pewien niedosyt. Chciałam czegoś więcej... Akcja książki dzieje się cztery miesiące po zakończeniu akcji poprzedniej części. Sytuacja wraca do normalności, chociaż Rhy spoważniał, Kella dręczą wyrzuty sumienia, ciągle powracające koszmary z udziałem mrocznej magii oraz wspomnienie Lili, która zniknęła z jego życia. Tymczasem w Czerwonym Londynie trwają przygotowania do Igrzysk Żywiołów, czyli międzynarodowego turnieju magicznego. A kiedy wszyscy skupiają się na nadchodzących emocjach związanych z igrzyskami i towarzyszącym im przyjęciom, nikt nie zauważa, że w innym, umierającym Londynie życie na nowo rozkwita, a ci, którzy mieli odejść na zawsze, powracają. Tyle że magia wymaga równowagi, więc żeby odrodził się umierający świat, inne miasto musi upaść. Nawet nie wiecie jak bardzo mi przykro, że ta książka nie ma więcej gwiazdek. Z całego serca pragnęłam dać jej 10/10, ale nie mogę bo mimo wszystko rozczarowała mnie. Być może za dużo wymagałam od autorki, od fabuły... Chociaż teraz, po przeczytaniu książki, właściwie nie wiem czego chciałam. Po prostu pragnęłam czegoś więcej... A niestety tego "więcej" niedostałam. Mimo to, „Zgromadzenie cieni” i tak jest jedną z moich ulubionych książek i kocham ją całym moim serduszkiem.

Z ogromnym bólem jestem zmuszona dać 7 zamiast 10 gwiazdek. „Zgromadzenie Cieni” to kontynuacja mojego ukochanego „Mroczniejszego Odcienia Magii” i... Odrobinę zawiodła mnie, bo spodziewałam się więcej. To miała być idealna, cudowna, zapierająca dech w piersiach historia. Czytając bawiłam się świetnie, zarówno śmiałam się, jak i płakałam, lecz książka pozostawiła po sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część moim zdaniem jest gorsza od pierwszej.
W tej książce musimy poczekać trochę na rozwój akcji, lecz dostajemy coś w zamian - poznajemy lepiej bohaterów i ich historie.

Druga część moim zdaniem jest gorsza od pierwszej.
W tej książce musimy poczekać trochę na rozwój akcji, lecz dostajemy coś w zamian - poznajemy lepiej bohaterów i ich historie.

Pokaż mimo to

W moim odczuciu „Zgromadzenie cieni” wypada nieciekawie w porównaniu do części pierwszej. Jedyny ciekawy wątek to relacja Kella z jego bratem. Akcji uświadczymy trochę dopiero pod koniec, ciekawych zwrotów akcji brak. Przewidywalna do bólu, ale przynajmniej przyjemnie napisana.

Spodziewałem się więcej. Niestety. Nie tym razem.

W moim odczuciu „Zgromadzenie cieni” wypada nieciekawie w porównaniu do części pierwszej. Jedyny ciekawy wątek to relacja Kella z jego bratem. Akcji uświadczymy trochę dopiero pod koniec, ciekawych zwrotów akcji brak. Przewidywalna do bólu, ale przynajmniej przyjemnie napisana.

Spodziewałem się więcej. Niestety. Nie tym razem.

Pokaż mimo to

Oj, ta część to moje wielkie rozczarowanie... w pierwszej caly czas cos sie działo, autorka zaskakiwała nas wydarzeniami, nawet w chwilach gdy niczego czytelnik się nie spodziewał działo się "coś", a tu... ale się wynudziłam! Miałam juz na prawdę chwile zwatpienia w pewnych momentach, jednak brnęłam dalej... przecież książka miała być o turnieju, miało się tu tyle dziac! A działo się po 300 stronie, bo do tej strony były tylko przygotowania do turnieju, nudne rozmowy Lili i kapitana, nawet zaraz po przeczytaniu nie bardzo pamiętam co tam takiego bylo, wszystko rozwleczone... juz nawet sam turniej tak nie cieszył, i szczerze mówiąc ciezko mi określić, czy dlatego że był mało ciekawy czy juz tak wynudziła mnie pierwsza połowa książki. Eh, pierwszą część oceniłam na 9 gwiazdek, a tutaj i tak zawyzone 6...

Oj, ta część to moje wielkie rozczarowanie... w pierwszej caly czas cos sie działo, autorka zaskakiwała nas wydarzeniami, nawet w chwilach gdy niczego czytelnik się nie spodziewał działo się "coś", a tu... ale się wynudziłam! Miałam juz na prawdę chwile zwatpienia w pewnych momentach, jednak brnęłam dalej... przecież książka miała być o turnieju, miało się tu tyle dziac! A...

więcej

mniej

Pokaż mimo to