Dzieci krwi i kości

Zaskakująco dobra historia! Pięknie, ciekawie wykreowany świat. Zaskakujące zwroty wydarzeń i wartka akcja powodują, że się nie nudzimy. Troszkę za dużo tych "glisd", ze 2 na stronę ;) Ale to drobniutki mankament. Podobało się. Świetna rozrywka.

Zaskakująco dobra historia! Pięknie, ciekawie wykreowany świat. Zaskakujące zwroty wydarzeń i wartka akcja powodują, że się nie nudzimy. Troszkę za dużo tych "glisd", ze 2 na stronę ;) Ale to drobniutki mankament. Podobało się. Świetna rozrywka.

Dawno żadna książka mnie tak bardzo nie pochłonęła.

Dawno żadna książka mnie tak bardzo nie pochłonęła.

Walka z tyranią ma prowadzić do końca cierpienia Ibawitów, ale czy na pewno? Czy normalni ludzie mogą pokonać strach przed magią i żyć w symbiozie z magami? Książkę czyta się bardzo dobrze jest pełna zwrotów akcji. Opowiada o cierpieniu po stracie bliskich i walce o godne życie.

Walka z tyranią ma prowadzić do końca cierpienia Ibawitów, ale czy na pewno? Czy normalni ludzie mogą pokonać strach przed magią i żyć w symbiozie z magami? Książkę czyta się bardzo dobrze jest pełna zwrotów akcji. Opowiada o cierpieniu po stracie bliskich i walce o godne życie.

Niby książka o magii, niby fantastyka. A jednak niosąca za sobą cały bagaż doświadczeń i emocji. Nie jest to pozycja łatwa i przyjemna. Nie ma co prawda scen poetycko krwawych(chyba że ja mam wysoki próg),ale przyjemną też bym nie nazwała. Poruszane są w niej ciężkie tematy, jak dyskryminacja rasowa, uprzedzenia, dyktatura, traumy dzieciństwa i przemoc. Sięgając po nią nie zdawałam sobie sprawy jakie przesłanie miała na myśli autorka. Teraz rozumiem i mnie to bardzo smuci. A wszyscy jesteśmy dziećmi krwi i kości.

Niby książka o magii, niby fantastyka. A jednak niosąca za sobą cały bagaż doświadczeń i emocji. Nie jest to pozycja łatwa i przyjemna. Nie ma co prawda scen poetycko krwawych(chyba że ja mam wysoki próg),ale przyjemną też bym nie nazwała. Poruszane są w niej ciężkie tematy, jak dyskryminacja rasowa, uprzedzenia, dyktatura, traumy dzieciństwa i przemoc. Sięgając po nią nie...

Bardzo oryginalny pomysł na wykorzystanie mitologii afrykańskiej. To właśnie zachęciło mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Jest to jednak kolejna młodzieżowa fantastyka, która, poza tym, nie za bardzo wyróżnia się na tle innych. Krótkie rozdziały sprawiają, że książki szybko się czyta i są miłą odskocznią.

Bardzo oryginalny pomysł na wykorzystanie mitologii afrykańskiej. To właśnie zachęciło mnie do sięgnięcia po ten tytuł. Jest to jednak kolejna młodzieżowa fantastyka, która, poza tym, nie za bardzo wyróżnia się na tle innych. Krótkie rozdziały sprawiają, że książki szybko się czyta i są miłą odskocznią.

,,Dzieci krwi i kości” autorstwa Tomi Adeyemi to świetnie wykreowany świat oparty na mitologii i kulturze Afryki Zachodniej. Początkowo spodziewałam się niczego więcej jak mnóstwa trudnych nazw, schematycznie zarysowanych postaci i cudownych zwycięstw bogów oraz ich ulubieńców, jak to zazwyczaj w mitologii bywa. Jednak ku mojemu zdziwieniu książka od pierwszych stron zaskoczyła mnie tym, jak bardzo jest dopracowana, a każdy najmniejszy szczegół jest dopieszczony. Akcja prowadzona jest przez narracje pierwszoosobową, dlatego czytelnik ma wrażenie jakby przeżywał każdą historie razem z bohaterami. Autorka dodatkowo aby ułatwić nam ,,wciągniecie się” w tą opowieść, dołączyła do książki mapkę oraz opisy bóstw i klanów, co było dla mnie dużym ułatwieniem i dzięki temu łatwo zrozumiałam świat praw dawnych bogów i czarów. Fabuła jest bardzo realistyczna, ponieważ w książce zostały zawarte takie motywy jak niesprawiedliwość, prześladowania, smierć, okrutna władza oraz walka o lepszy świat. Bohaterowie pochodzą z zupełnie innych klas społecznych, jednak podejmują wspólną decyzję o tym, aby ocalić świat. Zélie i Amari to główne bohaterki, które poprzez jeden feralny wypadek zostają zmuszone do porzucenia swojego dotychczasowego życia i marzeń. Stało się tak przez to, że 11 lat temu wydarzyła się obława, podczas której została zniszczona cała magia. Od tego czasu na ulicach miast trwał terror i zagłada. Bohaterki muszą wykonać magiczny rytuał aby przywrócić magię z powrotem, jednak aby to zrobić będą musiały pokonać wszelkie przeciwności losu. Czy magia jednak powróci i na świecie zapanuje tak bardzo oczekiwany pokój? Czy może ulice miast znowu spłyną krwią, a okrutni władcy nie odpuszczą już nikomu? Odpowiedzi na te pytania odnajdziecie właśnie w tej książce, którą polecam przeczytać każdemu, kto interesuje się kulturą afrykańską i prastarymi wierzeniami.

,,Dzieci krwi i kości” autorstwa Tomi Adeyemi to świetnie wykreowany świat oparty na mitologii i kulturze Afryki Zachodniej. Początkowo spodziewałam się niczego więcej jak mnóstwa trudnych nazw, schematycznie zarysowanych postaci i cudownych zwycięstw bogów oraz ich ulubieńców, jak to zazwyczaj w mitologii bywa. Jednak ku mojemu zdziwieniu książka od pierwszych stron...

Jakoś do mnie nie trafiła.

Jakoś do mnie nie trafiła.

książkę czyta się wartko. afrykański duch książki jest niesamowicie orzeźwiający. w końcu coś co nie jest anglosaską baśnią przerobioną tysiąc razy. najgorszym fragmentem jest cała sekwencja na arenie, która była strasznie out of character. zel dosłownie wybija swoich braci- magów( których ocalenie jest główną osią książki),nie robiąc sobie nic z tego. najlepiej wypada inan, którego droga do celu i ostateczna porażka jest niesamowicie ludzka.

książkę czyta się wartko. afrykański duch książki jest niesamowicie orzeźwiający. w końcu coś co nie jest anglosaską baśnią przerobioną tysiąc razy. najgorszym fragmentem jest cała sekwencja na arenie, która była strasznie out of character. zel dosłownie wybija swoich braci- magów( których ocalenie jest główną osią książki),nie robiąc sobie nic z tego. najlepiej wypada...

Opowieść o młodych ludziach, którzy pragną aby ich świat stał się taki jakim był kiedyś - lepszy. Historia, która pozwala wczuć się w bohatera, przeżywać to inaczej niż tylko obserwator i miejscami aż wyciska łzę z oczu.

Opowieść o młodych ludziach, którzy pragną aby ich świat stał się taki jakim był kiedyś - lepszy. Historia, która pozwala wczuć się w bohatera, przeżywać to inaczej niż tylko obserwator i miejscami aż wyciska łzę z oczu.

To pierwsza moja książka, w której pojawiają się jakiekolwiek wzmianki o mitologii afrykańskiej. Dodatkowo gdy przeczytałam, że jest magia żywiołów, od razu zdecydowałam się za nią chwycić.
Książką jest dobra, ma parę wad, ale generalnie świat i fabuła są spójne. Na plus zdecydowanie realizm i budowa niesprawiedliwego świata, w których ibawici (magowie) są gnębieni przez kosidanów. Spodobał mi się pomysł rozróżniania tych pierwszych po białych włosach. Magia jest uśpiona, ale udaje się odnaleźć sposób na obudzenie jej.
Narracja jest prowadzona z perspektywy trzech osób.
Zelie - ibawitka, która ma dość życia pod obcasem króla tyrana. Buntuje się, ale momentami jest wręcz lekkomyślna i pakuje się przez to w kłopoty. Można zwalić to na karb jej wieku, ale mimo wszystko powinna trochę bardziej uważać
Amari - księżniczka o dobrym sercu, która widzi krzywdy ibawitów. Postanawia im pomóc ze względu na swoją służącą/przyjaciółkę. Łączy siły z Zelie. Początkowo wydawało mi się, że jest słaba, ale momentami pokazywała pazur.
Inan - brat Amari, książę, który rusza w pogoń za siostrą uciekinierką. Rozbity między pragnieniami a obowiązkiem. Do tej pory nie mogę się pogodzić z tym jak skończył. Jego historia najbardziej mnie poruszyła.
Odrobinę rozdrażniła mnie kulminacja wątku romantycznego. Z nienawiści do miłości przeszli dosłownie w hmm parę godzin? Za szybko! Ja wiem, że tam były pewne okoliczności, przez które mogłoby się to zdawać logiczne, ale wydaje mi się że mimo wszystko powinno to być bardziej rozciągnięte w czasie.

To pierwsza moja książka, w której pojawiają się jakiekolwiek wzmianki o mitologii afrykańskiej. Dodatkowo gdy przeczytałam, że jest magia żywiołów, od razu zdecydowałam się za nią chwycić.
Książką jest dobra, ma parę wad, ale generalnie świat i fabuła są spójne. Na plus zdecydowanie realizm i budowa niesprawiedliwego świata, w których ibawici (magowie) są gnębieni przez...