Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest źle, ale jest nadzieja.
Dana Thomas przybliża wszelkie aspekty związane z szybką modą. Pokazuje jak wyglądają szwalnie, przybliża proces projektowania i szycia przez projektantów topowych kolekcji.
Autorka oprócz pokazywania tylko wad systemu, pokazuje również nowe technologie, które powoli zmieniają modę i całą branżę modową.
Pozycja obowiązkowa dla każdej osoby wrażliwej na to co dzieje się na świecie.

Jest źle, ale jest nadzieja.
Dana Thomas przybliża wszelkie aspekty związane z szybką modą. Pokazuje jak wyglądają szwalnie, przybliża proces projektowania i szycia przez projektantów topowych kolekcji.
Autorka oprócz pokazywania tylko wad systemu, pokazuje również nowe technologie, które powoli zmieniają modę i całą branżę modową.
Pozycja obowiązkowa dla każdej osoby...

Po przeczytaniu opisu i kilku opinii myślałam, że otrzymam książkę będącą rozprawą na temat katolicyzmu w Polsce i nie tylko.
Niestety, po pierwszy 70 (!) stronach wstępu, wszystko siadło i otrzymałam mdłą biografię i kilku stronicowe opisy jak autor spędzał dzieciństwo.
Pojawiają się zdania "o tym będzie później więcej" i niestety nie było powrotu do tematu.

Ogólnie całość uznaję za stratę czasu.

Po przeczytaniu opisu i kilku opinii myślałam, że otrzymam książkę będącą rozprawą na temat katolicyzmu w Polsce i nie tylko.
Niestety, po pierwszy 70 (!) stronach wstępu, wszystko siadło i otrzymałam mdłą biografię i kilku stronicowe opisy jak autor spędzał dzieciństwo.
Pojawiają się zdania "o tym będzie później więcej" i niestety nie było powrotu do tematu.

Ogólnie...

"Na końcu zachowamy tylko to co kochamy, pokochamy tylko to co rozumiemy, a zrozumiemy tylko to, co się nauczyliśmy" planeta Bałtyk to krótka pozycja pozwalająca na inne spojrzenie na otaczające nas tereny podczas wypoczynku nad polskim morzem.

"Na końcu zachowamy tylko to co kochamy, pokochamy tylko to co rozumiemy, a zrozumiemy tylko to, co się nauczyliśmy" planeta Bałtyk to krótka pozycja pozwalająca na inne spojrzenie na otaczające nas tereny podczas wypoczynku nad polskim morzem.

Chwilę po skończeniu czuje się duże emocje, zwłaszcza gdy przeczyta się całą książkę na raz. Jednakże gdy myślę o tej lekturze na spokojnie to pamiętam tylko ból i uczucie samotności odmieniane przez wszystkie przypadki. Jak bardzo prawdziwe jest tytułowe określenie bohaterów że dwa dni po lekturze nie pamięta się nawet ich imion.

Chwilę po skończeniu czuje się duże emocje, zwłaszcza gdy przeczyta się całą książkę na raz. Jednakże gdy myślę o tej lekturze na spokojnie to pamiętam tylko ból i uczucie samotności odmieniane przez wszystkie przypadki. Jak bardzo prawdziwe jest tytułowe określenie bohaterów że dwa dni po lekturze nie pamięta się nawet ich imion.

Pierwszy tom mnie zniszczył, drugi to była rewolucja.
To co autorka robi swoim bohaterom jest mistrzostwem.
Książka nieprzewidywalna do samego końca.
Nie mogę się doczekać kolejnej części.

Pierwszy tom mnie zniszczył, drugi to była rewolucja.
To co autorka robi swoim bohaterom jest mistrzostwem.
Książka nieprzewidywalna do samego końca.
Nie mogę się doczekać kolejnej części.

Ludzie lubią przedstawiać nie znane pojęcia w czarno białych formach. Zwłaszcza jak coś jest obce to na pewno musi być albo złe albo dobre i koniec. W żaden sposób nie ma możliwości do rozmowy. Mam wrażenie, że książka jest próbą nawiązania dialogu, próbą pokazania że nie wszystko jest jednokolorowe. Autor pokazuje nam różne aspekty sprawy bez jednoznacznej oceny. Pozwala nam podjąć decyzję.

Reportaż opowiada o norweskiej instytucji pomocy rodzinie. Możemy zapoznać się z wypowiedziami osób stojących po dwóch stronach barykady na ten sam temat. Autor nie oszczędza żadnej ze stron i pokazuje ich wady i zalety.

Każdy z nas może wynieść coś innego z lektury.

Ludzie lubią przedstawiać nie znane pojęcia w czarno białych formach. Zwłaszcza jak coś jest obce to na pewno musi być albo złe albo dobre i koniec. W żaden sposób nie ma możliwości do rozmowy. Mam wrażenie, że książka jest próbą nawiązania dialogu, próbą pokazania że nie wszystko jest jednokolorowe. Autor pokazuje nam różne aspekty sprawy bez jednoznacznej oceny. Pozwala...

Do czego jesteśmy zdolni aby ratować własne dziecko?
Autor serii komisarzu brudnym przychodzi do nas z nowa powieścią.
Tym razem mamy do czynienia z pisarzem którego dzieła nie sprzedają się w zawrotnych ilościach. Dodatkowo jest samotnym ojcem chorego dziecka. Przez całą książkę ciągle słyszymy o chorobie chłopca i tym jak ciężko zebrać miliony na leczenie, jak to rodzice śmiertelnie chorych dzieci zostają sami. W tle pojawiają się morderstwa, o których popełnienie oskarża się naszego głównego bohatera.

Z jednej strony mamy typowy kryminał z próbą rozwiązania zagadki, jednakże po przeczytaniu całości mam wrażenie że głównym tematem miała być choroba, a nie morderstwa. Pan Przemysław nie wiem czy specjalnie czy przypadkiem irytuje czytelnika postawą głównego bohatera. Niektóre sytuacje są prawdopodobne ale momentami miałam ochotę potrząsnąć głównym bohaterem i powiedzieć tak wiem już to mówiłeś przed chwilą. Teoretycznie jest wszystko ok, ale jak się chwilę człowiek zastanowi, to nic się nie zgadza. A zakończenie niestety mocno naciągane i jak to niektórzy mówią "przyleciało UFO i wszystko się wyjaśniło"

Do czego jesteśmy zdolni aby ratować własne dziecko?
Autor serii komisarzu brudnym przychodzi do nas z nowa powieścią.
Tym razem mamy do czynienia z pisarzem którego dzieła nie sprzedają się w zawrotnych ilościach. Dodatkowo jest samotnym ojcem chorego dziecka. Przez całą książkę ciągle słyszymy o chorobie chłopca i tym jak ciężko zebrać miliony na leczenie, jak to rodzice...