Czas pogardy

Do tej pory to chyba mój ulubiony tom, a następny będzie jeszcze lepszy sądząc po tym co się działo. A działo się dużo więcej niż początkowo sądziłem.

Sam początek był dość nudnawy. Został on opowiedziany z perspektywy królewskiego gońca, ale na szczęście dość szybko się okazało, że ta postać ze względu na zaistniałe okoliczności nie będzie mnie dłużej sobą męczyć. Dopiero pojawienie się Geralta poprawiło sytuację.

Ta część skupiła się w dalszym ciągu na poszukiwaniach Ciri przez Nilfgaardczyów. Kolejnym ważnym wątkiem okazała się dość wielowymiarowa intryga pomiędzy czarodziejami oraz Królestwami Północy i Nilfgaardem, która burzy plany Yennefer odnośnie Cirilli. Akcja po nieudanym początku szybko nabiera tempa i właściwie ciągle się coś dzieje. Punktem kulminacyjnym okazał się bankiet czarodziejów w położnej na wyspie akademii dla czarodziejek – Aretuzie. Nieoczekiwanie Cirilla znika i nikt nie wie gdzie się podziewa.

Zakończenie o dziwo było dużo ciekawsze niż w poprzednich tomach. Ciri po ciężkiej przeprawie staje się częścią pewnej bandy kolorowych ptaków, będącej solą w oku dla miejscowych władz. Jestem bardzo ciekawy nowych postaci i liczę, że staną się oni głównym tematem w następnej odsłonie cyklu.

Do tej pory to chyba mój ulubiony tom, a następny będzie jeszcze lepszy sądząc po tym co się działo. A działo się dużo więcej niż początkowo sądziłem.

Sam początek był dość nudnawy. Został on opowiedziany z perspektywy królewskiego gońca, ale na szczęście dość szybko się okazało, że ta postać ze względu na zaistniałe okoliczności nie będzie mnie dłużej sobą męczyć....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Poprzednia część jakoś bardziej mnie wciągnęła. Sporo treści jest poświęconej czarodziejom i akcja dosyć powoli się rozwija.

Poprzednia część jakoś bardziej mnie wciągnęła. Sporo treści jest poświęconej czarodziejom i akcja dosyć powoli się rozwija.

Pokaż mimo to

Ktoś mi powiedział ze w tej serii można się zakochać albo i nie - mi pasuje ale nie porywa mnie jak niektóre seria np "Oko Jelenia" ;) Zaczynam jednak kolejną

Ktoś mi powiedział ze w tej serii można się zakochać albo i nie - mi pasuje ale nie porywa mnie jak niektóre seria np "Oko Jelenia" ;) Zaczynam jednak kolejną

Pokaż mimo to

im więcej czarodziejek tym lepiej! polityczne i erotyczne zawirowania między nimi są ciekawsze niż losy głównego bohatera ;)

im więcej czarodziejek tym lepiej! polityczne i erotyczne zawirowania między nimi są ciekawsze niż losy głównego bohatera ;)

Pokaż mimo to

Jak zwykle kolejna część sagi dostarczyła mi dużo przyjemności podczas czytania. Jednakże pomimo naprawdę wielu genialnych momentów, w tej części autor mocno skupił się na polityce, która dla mnie była ciężka do przebrnięcia i zrozumienia.

Jak zwykle kolejna część sagi dostarczyła mi dużo przyjemności podczas czytania. Jednakże pomimo naprawdę wielu genialnych momentów, w tej części autor mocno skupił się na polityce, która dla mnie była ciężka do przebrnięcia i zrozumienia.

Pokaż mimo to

Kolejny tom Wiedźmina, kolejny reread w postaci odłsuchania słuchowiska. To jest naprawdę coś fenomenalnego, a i ta część fabularnie bardzo mi się podobała.

Mamy tutaj stosunkowo niewiele Geralta (jest tylko na początku), podobnie z Yennefer. Jest jednak smacznek w postaci wyznania miłości - lubię tę parę, więc ogólnie miałam wzruszenie.

Ten tom zdecydowanie należy do Ciri, która się usamodzielna, której czas pogardy nie szczędzi, która ewoluuje i tę ewolucję bardzo dobrze widać. Bohaterka powoli dojrzewa, jednocześnie kiełkuje w niej poczucie, że zostala porzucona przez wszystkich. Uczy się czarować, ale do słynnej szkoły magii - Aretuzy - nie uddaje się jej dotrzeć. Może nie tyle dotrzeć, co raczej pozostać, by się uczyć. Same walki przy wierzy to było coś niesamowitego. Choć frustrowała mnie ta bohaterka, kiedy wylądowała na pustyni, same wydarzenia, które tam miały miejsce, były fantastyczne (konik!).

Z pewnością będę słuchać kolejnych tomów.

Kolejny tom Wiedźmina, kolejny reread w postaci odłsuchania słuchowiska. To jest naprawdę coś fenomenalnego, a i ta część fabularnie bardzo mi się podobała.

Mamy tutaj stosunkowo niewiele Geralta (jest tylko na początku), podobnie z Yennefer. Jest jednak smacznek w postaci wyznania miłości - lubię tę parę, więc ogólnie miałam wzruszenie.

Ten tom zdecydowanie należy do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Drugi tom sagi za mną :)

Chyba powinienem bardziej surowo ocenia książki, bo ta część (włącznie z opowiadaniami ) podobała mi się najbardziej, a przecież nie wystawie oceny 10 - na to pewnie przyjdzie czas :)
(Trudno, zostańmy przy "dziewiątce")

Ta część najbardziej trzyma się przysłowiowej "kupy", nie mamy jakiś dziwnych przeskoków czasowych, a jeśli już, to są one przedstawione w bardzo dobry sposób.

Cała historia zaczyna się spokojnie. Ciri wraz Z Yennefer udają się do Gors Velen na zjazd magów, a Geralt przebywa z Jaskrem niedaleko w Hirundum. Niby ma zlecenie, ale tak naprawdę chce być blisko i niezauważony chronić Ciri przed zbójami wynajętymi przez cesarza Nivgalrdu.

Gdy ich losy ponownie się stykają to trafiają na Wyspę Thanedd. Gdzie Yennefer zamierza oddać Ciri do Szkoły Czarodziejek - Aretuzy. A ona wraz z Wiedźminem udają się na bal czarodziejów. Tam po raz pierwszy wyznają sobie ♥

Mówiłem, że spokojnie wręcz sielankowo, aż tu nagle jesteśmy świadkami ciekawych i niespodziewanych zwrotów akcji, które wartko pchają akcje książki do samego końca.
Nie dając wytchnienia i wplatając kolejne ciekawe pomysły do już zagmatwanej i rozbudowanej fabuły.
Panie Andrzeju - czapki z głów :)

"Nadszedł czas pogardy, czas zmian, czas wojny, czas miecza i topora"


PS
Relacje polityczne dalej są zagmatwane, ale im więcej się w to zagłębiam, im więcej czytam streszczań czy opisów na wiki o "wiedźminie" tym więcej wiem o zależnościach między danymi królami, a czarodziejami i vice versa.
Tego rozeznania brakowało mi w grach (które fabularnie są 5 lat po wydarzeniach z sagi).
Dlatego przeczytaniu wszystkich książek z tego uniwersum i ponowne zagranie w trylogie gier pod tym samym tytułem, będzie czymś tak fenomenalnym, że już nie mogę się doczekać ♥ :)

Drugi tom sagi za mną :)

Chyba powinienem bardziej surowo ocenia książki, bo ta część (włącznie z opowiadaniami ) podobała mi się najbardziej, a przecież nie wystawie oceny 10 - na to pewnie przyjdzie czas :)
(Trudno, zostańmy przy "dziewiątce")

Ta część najbardziej trzyma się przysłowiowej "kupy", nie mamy jakiś dziwnych przeskoków czasowych, a jeśli już, to są one...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nikt przy zdrowych zmysłach nie pogardzi tą książką.

Nikt przy zdrowych zmysłach nie pogardzi tą książką.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze się czytało, jednak ten konkretny tom oceniam nieco niżej, bo nie porwał mnie tak jak poprzedni. Z ciekawością sięgam po kolejną cześć.

Bardzo dobrze się czytało, jednak ten konkretny tom oceniam nieco niżej, bo nie porwał mnie tak jak poprzedni. Z ciekawością sięgam po kolejną cześć.

Pokaż mimo to

Bardzo wciągająca i zaskakująca.

Bardzo wciągająca i zaskakująca.

Pokaż mimo to