Kawał dobrej roboty w kwestii świadomości praw kobiet, wiedzy o świecie, niekoniecznie w kontekście samej aborcji, ale bardziej traktowania kobiet, liczenia się z nimi, jako obywatelkami świata, a w końcu o losie kobiet we współczesnej Polsce, tej po 2020 roku. Wiele jest w tej książce także historii kobiet i ich aborcji. Wiele mitów autorka obala, np. ten o wyrzutach sumienie po dokonaniu aborcji. W książce czuje się gniew, ogromny gniew i gorycz autorki na to, co dzieje w tej chwili w naszym kraju jaką mamy sytuację, jak nadal lekceważone są prawa kobiet.

Kawał dobrej roboty w kwestii świadomości praw kobiet, wiedzy o świecie, niekoniecznie w kontekście samej aborcji, ale bardziej traktowania kobiet, liczenia się z nimi, jako obywatelkami świata, a w końcu o losie kobiet we współczesnej Polsce, tej po 2020 roku. Wiele jest w tej książce także historii kobiet i ich aborcji. Wiele mitów autorka obala, np. ten o wyrzutach...

Poruszająca, zdecydowanie dająca do myślenia i wywołująca pokłady skrywanej wściekłości wobec sposobu, w jaki kobiety są traktowane w naszym kraju.

Poruszająca, zdecydowanie dająca do myślenia i wywołująca pokłady skrywanej wściekłości wobec sposobu, w jaki kobiety są traktowane w naszym kraju.

Kiedy swego czasu czytałam "Pro" K. Pollitt, myślałam sobie, że świetnie byłoby przeczytać podobną książkę, ale z odniesieniem do Polski, a nie Stanów. I tu wchodzi Katarzyna Wężyk cała na biało, albo raczej na różowo - patrząc na okładkę - z książką pt. "Aborcja jest". I choć dokładnie tego się spodziewałam po tej lekturze, to zaskoczyło mnie, jak bardzo mnie wkurzyła ta książka, a raczej świat, który w niej opisano.
Wężyk toczy swą opowieść dwutorowo - na zmianę opowiada o historii prawa kobiet do antykoncepcji i aborcji oraz dopuszcza do głosu Polki, które na aborcję się zdecydowały. A przekrój społeczny tych kobiet jest niesamowity - młodsze i starsze, mężatki i panny, mające już dzieci i nigdy ich niechcące, religijne i niewierzące, ofiary przestępstw seksualnych, bogate i biedne, te, które wyjechały na zabieg za granicę, które sprowadziły tabletki, robiły go legalnie lub nie (w zależności od czasu i powodów) w Polsce... a nawet takie, którym prawo do aborcji w kraju przysługiwało, tylko nie od dziś wiadomo, jak bardzo na bakier stoi ten kraj z przestrzeganiem własnego prawa. Bądź co bądź z reportażu wyłania się jeden obraz, który najlepiej podsumowuje tytuł: "Aborcja jest". Była, jest i będzie, niezależnie od przepisów prawnych i woli kościoła. I, co więcej, w ogromnej większości przypadków, głównym towarzyszącym jej uczuciem nie jest żal i poczucie straty, ale po prostu ulga. Bardzo podziwiam kobiety, które podzieliły się z Wężyk swoimi niesamowicie poruszającymi historiami, choć niektórych nie byłam w stanie czytać bez przerwy, tak mocno na mnie oddziaływały.
Trochę gorzej niż rozdziały, gdzie autorka dopuszcza do głosu swoje bohaterki, czytało mi się fragmenty historyczne. Część z nich została napisana zbyt potocznym językiem, do tego za dużo w nich komentarzy i własnych opinii Wężyk. I piszę to jako osoba, która ma z autorką bardzo zbieżne poglądy w tej kwestii, a mimo wszystko jej brak obiektywności mnie czasem drażnił. Myślę, że przez to może być jej trudniej trafić z książką do osób mogących patrzeć na aborcję inaczej niż autorka. Pominąwszy jednak jej komentarze, muszę też przyznać, że Wężyk nie przedstawia tylko jednego punktu widzenia. Tłumaczy argumenty państwa i kościoła, zaprasza do rozmowy kobiety protestujące pod placówkami aborcyjnymi w Stanach... A potem znów spada bomba z doświadczeniami aborcyjnymi kobiet i żadne argumenty "przeciw" nie mają już racji bytu - politycznie, bo prywatna moralność to oczywiście indywidualna sprawa każdego człowieka. Ale przyznam szczerze, że po skończonej lekturze znów przyszła do głowy jedna myśl: jako młoda Polka "w wieku rozrodczym" podjęłam najlepszą możliwą decyzję, emigrując z Polski.

Kiedy swego czasu czytałam "Pro" K. Pollitt, myślałam sobie, że świetnie byłoby przeczytać podobną książkę, ale z odniesieniem do Polski, a nie Stanów. I tu wchodzi Katarzyna Wężyk cała na biało, albo raczej na różowo - patrząc na okładkę - z książką pt. "Aborcja jest". I choć dokładnie tego się spodziewałam po tej lekturze, to zaskoczyło mnie, jak bardzo mnie wkurzyła ta...

Jakie gówno. Niech autorka napisze kolejną książkę o nazwie pedofilia jest.

Jakie gówno. Niech autorka napisze kolejną książkę o nazwie pedofilia jest.

Pierwszą część o starożytnym Rzymie i średniowieczu sobie podarowałam. Nie było to zbyt ciekawe. Bardziej interesowała mnie historia współczesna oraz podejście poszczególnych frakcji politycznych, które żąglowały i kupczyły ustawą o legalizacji aborcji z Kościołem. Dla mnie osobiście to przerażające jak podstawowe prawa kobiet były spychane do rynszoka, bagatelizowane czy wyśmiewane. Również dziś nic się nie zmieniło, nikt nie chce wziąć tematu na klatę i doprowadzić w końcu do szczęśliwego finału (subiektywnie dla nas kobiet). Historie bohaterek bardzo mnie dotknęły i były w pewien sposób terapeutyczne. Nikt nikogo do aborcji nie zmusza, nie poluje na ciężarne na ulicy czy w przychodniach, aby zabijać różowe wesołe dzidziusie. Aborcja to w zdecydowanej większości przypadków przykra konieczność, a nie antykoncepcja czy zabawa w rozwiązłość. Ale czy kiedykolwiek ludzie to zrozumieją... ?

Pierwszą część o starożytnym Rzymie i średniowieczu sobie podarowałam. Nie było to zbyt ciekawe. Bardziej interesowała mnie historia współczesna oraz podejście poszczególnych frakcji politycznych, które żąglowały i kupczyły ustawą o legalizacji aborcji z Kościołem. Dla mnie osobiście to przerażające jak podstawowe prawa kobiet były spychane do rynszoka, bagatelizowane czy...

Z bólem wystawiam ocenę 9/10. Z bólem, bo czytanie tej książki niesamowicie boli. Uświadamia w jak tragicznej rzeczywistości żyjemy, gdy czytamy historie kobiet, których dotknęło szykanowanie, prześladowanie czy kalectwo, lęk i stres z powodu administracyjnych, rządowych czy szpitalnych procedur.
Mimo, że książki o tej tematyce nie są mi obce, ta chyba pierwsza tak mocno mnie dotknęła, że po niektórych fragmentach musiałam sobie zrobić dłuższą przerwę.

Z bólem wystawiam ocenę 9/10. Z bólem, bo czytanie tej książki niesamowicie boli. Uświadamia w jak tragicznej rzeczywistości żyjemy, gdy czytamy historie kobiet, których dotknęło szykanowanie, prześladowanie czy kalectwo, lęk i stres z powodu administracyjnych, rządowych czy szpitalnych procedur.
Mimo, że książki o tej tematyce nie są mi obce, ta chyba pierwsza tak mocno...

Myślę, że to książka, która bez wątpienia poszerza horyzonty. Pokazuje jak różne oblicza ma aborcja. Nie zamyka się tylko na naszym rodzimym ogródku, wychodzi też na Stany zjednoczone w dużej mierze. To lektura mocno uświadamiająca i obowiązkowa dla każdego dorosłego człowieka.

Myślę, że to książka, która bez wątpienia poszerza horyzonty. Pokazuje jak różne oblicza ma aborcja. Nie zamyka się tylko na naszym rodzimym ogródku, wychodzi też na Stany zjednoczone w dużej mierze. To lektura mocno uświadamiająca i obowiązkowa dla każdego dorosłego człowieka.

To jest najcięższa i jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku.

Prawdziwe historie kobiet, które przeszły przez aborcję, przeplatane zostały tu z historyczno-współczesnymi esejami. Nie wiem już sama, która z tych części wywarła na mnie większe wrażenie. Mimo pewnych uproszczeń w części historycznej, muszę docenić ogromny research wykonany przez autorkę.

Przez większość lektury towarzyszyły mi takie emocje jak gniew i niedowierzanie. Jako młoda, wykształcona kobieta mam w życiu większe ambicje niż bycie inkubatorem. Mam nadzieję, że dotrwam czasów, gdy będę mogła decydować sama o swoim ciele, nie zaś zdawać się na bandę dziadersów. Nie popierasz aborcji? To jej nie rób. Ja sama mam nadzieję nigdy nie stanąć przed takim wyborem i nie czuję się w żadnej mierze autorytetem, by oceniać kobiety, które zdecydowały się z różnych powodów na terminację ciąży.

Idealnie treść tej książki niech podsumuje cytat, użyty zresztą w końcowej części narracji:

"Gdyby mężczyźni zachodzili w ciążę, aborcja byłaby sakramentem."

To jest najcięższa i jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku.

Prawdziwe historie kobiet, które przeszły przez aborcję, przeplatane zostały tu z historyczno-współczesnymi esejami. Nie wiem już sama, która z tych części wywarła na mnie większe wrażenie. Mimo pewnych uproszczeń w części historycznej, muszę docenić ogromny research wykonany przez...

Naprawdę świetna książka, ale jednocześnie tak ciężko się to czyta. Ciężko uwierzyć w te historie, pojawia się ogromne wkurzenie na kościół, państwo, rząd i prawo.
Pierwsza połowa nie porywa, bo opisuje historię starożytną, druga połowa jest świetna. Polecam książkę każdemu, bo myślę, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wszystko to wygląda w rzeczywistości.

Naprawdę świetna książka, ale jednocześnie tak ciężko się to czyta. Ciężko uwierzyć w te historie, pojawia się ogromne wkurzenie na kościół, państwo, rząd i prawo.
Pierwsza połowa nie porywa, bo opisuje historię starożytną, druga połowa jest świetna. Polecam książkę każdemu, bo myślę, że wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wszystko to wygląda w rzeczywistości.

Bardzo ważny temat - autorka podkreśla jego ponadczasowość i złożoność. Fakty, historia przeplata się z prywatnymi historiami przeróżnych bohaterek (mój ulubiony rozdział to wymieszanie wypowiedzi pracowników kliniki aborcyjnej z protestującymi przed budynkami reprezentantami ruchu pro-life, wspaniałość!). Pani Wężyk smacznie wyważyła chłodną rzeczywistość i burzę emocji - brawo!

Bardzo ważny temat - autorka podkreśla jego ponadczasowość i złożoność. Fakty, historia przeplata się z prywatnymi historiami przeróżnych bohaterek (mój ulubiony rozdział to wymieszanie wypowiedzi pracowników kliniki aborcyjnej z protestującymi przed budynkami reprezentantami ruchu pro-life, wspaniałość!). Pani Wężyk smacznie wyważyła chłodną rzeczywistość i burzę emocji -...