Piastunka letnich snów

Jak weekend w górach to nie może obyć się bez tej książki :) czułam, bo doskonale znam twórczość i powieści cudownej Joanny Szaranskiej, że będzie to piękna podróż w świat natury i uroku wiejskiej sielanki.


Książka to kontynuacja serii Leśne Pejzaże (warto przeczytać poprzedni tom ;) poznajemy tu dalsze losy malarki Marii.

Jestem zakochana w opisach przyrody. Miałam przyjemność czytać tą książkę w górach siedząc na balkonie z widokiem na las. Zamykałam oczy, wciągałam mocno powietrze i czułam się najbardziej zrelaksowanym i szczęśliwym człowiekiem na świecie :)

Książka z dusza…
Piękna historia z tajemnicą sprzed lat, która niestety cały czas się tli…
Ta książka Was otuli i wyciszy ..
Coś pięknego !

Jak weekend w górach to nie może obyć się bez tej książki :) czułam, bo doskonale znam twórczość i powieści cudownej Joanny Szaranskiej, że będzie to piękna podróż w świat natury i uroku wiejskiej sielanki.


Książka to kontynuacja serii Leśne Pejzaże (warto przeczytać poprzedni tom ;) poznajemy tu dalsze losy malarki Marii.

Jestem zakochana w opisach przyrody. Miałam...

Każdy z nas potrzebuje chwili oddechu. Oderwania od codziennego zgiełku. Miejsca, gdzie troski ulecą w dal, a umysł na chwile odsapnie. Gdzie wolniej płynie czas, gdzie chłonie się codzienność zupełnie inaczej. Każdym zmysłem, który w tej destynacji pracuje na zwiększonych obrotach. Zupełnie jakby chciał nasycić się na zapas, zanim przyjdzie wrócić do rzeczywistości, by kroczyć wytyczoną ścieżką krok za krokiem przed siebie…
Chodź! Zabiorę cię tam, do Granic. To tutaj uśmiech sam wykwita na twarzy niczym polny mak. Czujesz? To pachną kwiaty, trawa, aromat lasu unosi się w powietrzu. Chodź, spróbuj, posmakuj zerwanych z krzaczka jagód. Widzisz? Ten spektakl kolorów, tę feerię barw – to natura raczy cię tym, co w sobie ma najpiękniejszego. Głodny? Mam placki ziemniaczane, które chrupią aż miło, gdy tylko zanurzyć w nich zęby. Czujesz, jak tu jest cudownie? Aż chciałoby się zostać w tym miejscu na zawsze…
Ja czułam, smakowałam, patrzyłam, odczuwałam każdym zmysłem obecność w Granicach. A to za sprawą nowej książki Joanny Szarańskiej. Ona potrafi wydobyć ze zwyczajnej codzienności to, co najpiękniejsze. Sprawić, że człowiek zachłyśnie się prozaicznymi czynnościami, smakiem wiśni czy własnoręcznie przygotowanej potrawy. Rozpłynie się, kiedy może wtulić się w sierść kociaka, który łasi się do nóg. Powrót do Granic przyniósł ukojenie. Dał spokój i poczucie sielskości, którą wręcz emanuje „Piastunka letnich snów”. Autorka niczym jej bohaterka – malarka, odmalowuje tamtejszy krajobraz, sprawiając, że nie tylko czytelnik ma wrażenie, że jest to jego miejsce dla ziemi, ale ma okazję za jej sprawą oderwać się od problemów. Tutaj się odpoczywa, kiedy wsłuchujemy się w szelest kartek wygrywających swoją własną muzykę. Lektura w towarzystwie niemal słyszalnego dźwięku otaczającej nas przyrody - to jest wyjątkowe uczucie, którego możecie doświadczyć, zanurzając się w fabule.
Joanna Szarańska w nowej książce traktuje o trudach rodzicielstwa. Tych, które spadają na nas niespodziewanie, ale także tych, które wizualizujemy sobie sami w obawie o latorośle. Kochamy nasze dzieci i bardzo chcemy dla nich jak najlepiej. Kiedy cierpią, jesteśmy w stanie oddać wszystko, byleby zabrać ich ból, byle ochronić je przed upadkiem, zranionym kolanem czy złamanym sercem… Ale nie da się roztoczyć parasola bezpieczeństwa, który będzie nieprzepuszczalną barierą, bowiem nasze dzieci muszą doświadczać własnych potknięć, mierzyć się z codziennością, czasem i przełykać łzy goryczy. I to właśnie będzie stanowiło ich bagaż doświadczeń, który zgromadzą, by wkroczyć w dorosłość. A my? Ważne, byśmy byli obok i dawali im poczucie, że zawsze mogą na nas liczyć.

Podsumowując:

Cóż mogę rzec? A tyle tylko, że jestem oczarowana. Otulona, pokrzepiona, zrelaksowana… Dzięki lekturze książki Joanny Szarańskiej człowiek odpoczywa. Czuje tę historię wszystkimi zmysłami. Smakuje ją niespiesznie, by nie uronić żadnego z darów, jakie autorka ofiarowuje swoim czytelnikom. „Piastunka letnich snów” to opowieść o tajemnicach, o wyjątkowej przyjaźni, o miejscu na ziemi odnalezionym zupełnie niespodziewanie. O bolesnych wspomnieniach z przeszłości, które wymagają czasu, by je oswoić. By stanąć z nimi twarzą w twarz, tak jak z ludźmi lub pamięcią o nich, która otwiera stare rany... To historia o rodzicielstwie, które jest największym wyzwaniem, a jednocześnie synonimem miłości, która w relacjach z dzieckiem jest najważniejsza. To ona może stanowić remedium na wszelkie troski, z którymi przyjdzie im i nam — rodzicom się zmierzyć. I choć nasze serce drży w obawie przed kolejnym potknięciem naszej latorośli, to powinniśmy pozwolić jej popełniać własne błędy, dokonywać swoich wyborów. Już tęsknię za Granicami i bohaterami, którzy zajmują w moim sercu wyjątkowe miejsce, na czele z Krystynką. Polecam!

Każdy z nas potrzebuje chwili oddechu. Oderwania od codziennego zgiełku. Miejsca, gdzie troski ulecą w dal, a umysł na chwile odsapnie. Gdzie wolniej płynie czas, gdzie chłonie się codzienność zupełnie inaczej. Każdym zmysłem, który w tej destynacji pracuje na zwiększonych obrotach. Zupełnie jakby chciał nasycić się na zapas, zanim przyjdzie wrócić do rzeczywistości, by...

Jak wspaniale było móc powrócić do Granic. Zaszyć się w urokliwym, tajemniczym siedlisku i w małym domku pod lasem – oazie spokoju i sielskości. Jak wspaniale było móc ponownie poczuć zapach wilgotnej ziemi, farb i kwiatów, smak jagodowych pierogów z cukrem i śmietaną, wsłuchać się w szum drzew i śpiew ptaków. Granice z powieści Joanny Szarańskiej znów zachwycają, tym razem w letniej, barwnej odsłonie. Maria, bohaterka serii "Leśne Pejzaże", zaczyna pracę nad ilustracjami do "Malarki wiosennych łąk" – ożywia opowieść z przeszłości kolorami i pociągnięciami pędzla. Pobyt w Granicach wyrwał ją z artystycznej niemocy, przywrócił nadzieję. I Maria z każdym kolejnym dniem czuje coraz mocniejszą więź z tym niezwykłym miejscem. W drugiej części serii Joanna Szarańska kontynuuje uzdrawiającą podróż malarki, zawiązuje przyjaźnie, poddaje próbie rodzinne relacje i zagłębia się w tajemnice z przeszłości. "Piastunka letnich snów" utkana jest z pięknych opisów, bo tak jak Maria maluje farbami, tak Joanna Szarańska maluje słowami – ożywia miejsca, postaci, uczucia i tytułowe letnie sny. Subtelna, plastyczna proza sprawia, że czytanie tej powieści to prawdziwa przyjemność – z łatwością pokochałam Granice, otuliła mnie zieleń i sielskość. "Piastunka letnich snów" jest w stanie zachwycić czarującą scenerią, przenikliwym spojrzeniem na macierzyństwo i w głąb kobiecego serca, aurą tajemnicy z dawnych lat. To napisana z wrażliwością i czułością opowieść o miejscu, które staje się azylem, bezpiecznym schronieniem. O pasji, matczynej miłości, szacunku i przyjaźni – o ludziach, którzy stają się bliscy. O bólu złamanego serca, kojącym wpływie natury, przeszłości, która puka do drzwi i nowych początkach. Niezwykle urokliwa powieść, polecam.

Jak wspaniale było móc powrócić do Granic. Zaszyć się w urokliwym, tajemniczym siedlisku i w małym domku pod lasem – oazie spokoju i sielskości. Jak wspaniale było móc ponownie poczuć zapach wilgotnej ziemi, farb i kwiatów, smak jagodowych pierogów z cukrem i śmietaną, wsłuchać się w szum drzew i śpiew ptaków. Granice z powieści Joanny Szarańskiej znów zachwycają, tym...