Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje drugie podejście do twórczości pisarza i niestety ostatnie. Opowiadania nie były tak ciężkie jak "Golem", ale żadne z nich tak naprawdę nie wciągnęło mnie ani nawet nie spodobało. Styl autora jest tak specyficzny, że chyba cokolwiek nie wzięłabym do ręki to mi się nie spodoba. Czuć klimat dawnej grozy, ale to za mało bym mogła dać wyższą notę. Może jedynie tytułowa historia jako tako zapada w pamięć. O pozostałych zapomnę zapewne po miesiącu.

Moje drugie podejście do twórczości pisarza i niestety ostatnie. Opowiadania nie były tak ciężkie jak "Golem", ale żadne z nich tak naprawdę nie wciągnęło mnie ani nawet nie spodobało. Styl autora jest tak specyficzny, że chyba cokolwiek nie wzięłabym do ręki to mi się nie spodoba. Czuć klimat dawnej grozy, ale to za mało bym mogła dać wyższą notę. Może jedynie tytułowa...

"Twarz bestii" to po prostu dobry kryminał. Muszę niestety przyznać, że pierwszy tom tej serii podobał mi się znacznie bardziej. Jakoś tym razem i sylwetki bohaterów były płytsze, i intryga kryminalna prostsza oraz motywy znacznie banalniejsze. Czytało się szybko i przyjemnie, ale bez większego zaangażowania. Zakończenie zaskakuje, ale po drodze zabrakło mi kilku umiejętnych zmyłek, które jednocześnie naprowadzałyby na sprawcę i odsuwały od niego podejrzenia. Stylistycznie z czasem zaczęło mnie drażnić notoryczne opisywanie prozaicznych czynności głównego bohatera. Zabrakło po prostu tego czegoś, co miała pierwsza część. Liczę na rekompensatę w kolejnym tomie.

"Twarz bestii" to po prostu dobry kryminał. Muszę niestety przyznać, że pierwszy tom tej serii podobał mi się znacznie bardziej. Jakoś tym razem i sylwetki bohaterów były płytsze, i intryga kryminalna prostsza oraz motywy znacznie banalniejsze. Czytało się szybko i przyjemnie, ale bez większego zaangażowania. Zakończenie zaskakuje, ale po drodze zabrakło mi kilku...

Książka o trudnej przeszłości, niełatwych relacjach w rodzinie, skomplikowanych wyborach, ale też ponury obraz małej szwedzkiej społeczności z całym wachlarzem uzależnień, problemów i tradycji oraz uprzedzeń. Na pierwszy plan wysuwa się styl. Brak interpunkcji, złączone nazwy początkowo przyprawiają o ból głowy. Z czasem jest lepiej, ale ja nie jestem fanką tego pomysłu. Uważam, że w tłumaczeniu ten zabieg nie wybrzmiewa już tak efektownie jak zapewne w oryginale. Jak to bywa w literaturze skandynawskiej z każdego słowa bije surowość, chłód i minimalizm. Sama historia choć smutna to jednocześnie angażuje i daje nowe spojrzenie. Z czasem dla mnie tej brutalności i negatywnych emocji oraz to, że każdy bohater ma trudną przeszłość jest po prostu za dużo i fabuła traciła na autentyczności. Nie uwierzyłam do końca w tę historię. Nie porwała mnie tak jak na to liczyłam, choć jestem ciekawa kolejnych tomów. Daję siedem gwiazdek tylko ze względu na to, że tytuł wyróżnia się spośród innych. Autorce udało się napisać książkę odmienną od pozostałych i z pewnością długo pozostanie w mojej głowie. Jednak do zachwytu mi daleko i od kontynuacji oczekuję czegoś więcej niż wyróżniającego się stylu czy trudnych, ale sprawdzonych motywów.

Książka o trudnej przeszłości, niełatwych relacjach w rodzinie, skomplikowanych wyborach, ale też ponury obraz małej szwedzkiej społeczności z całym wachlarzem uzależnień, problemów i tradycji oraz uprzedzeń. Na pierwszy plan wysuwa się styl. Brak interpunkcji, złączone nazwy początkowo przyprawiają o ból głowy. Z czasem jest lepiej, ale ja nie jestem fanką tego pomysłu....

Początek nieco mnie rozczarował swą nijakością, ale za to zakończenie totalnie zmiotło mnie z planszy. Autor powoli ujawnia fakty, buduje napięcie i piętrzy tajemnice, by na koniec sypnąć niemałym twistem. Najpierw współczesna linia czasowa nieco przeszkadza w wątku z II Wojny Światowej, jednak gdy już zna się finał zdarzeń, wszystko ma swój sens. Książkę czytałam z zaangażowanie, niezwykle szybko i zaliczam ją do udanych lektur. Styl autora jak najbardziej jest poprawny, choć momentami nieco mechaniczny. Obraz nazistów, wojny, motyw genu zła czasami sprawiał wrażenie wręcz zbyt doskonale skrojonego. Przydałoby się więcej autentyzmu. Ogólnie polecam, choć tytuł tak totalnie mną nie wstrząsnął, a trochę na to liczyłam ze względu na jego tematykę.

Początek nieco mnie rozczarował swą nijakością, ale za to zakończenie totalnie zmiotło mnie z planszy. Autor powoli ujawnia fakty, buduje napięcie i piętrzy tajemnice, by na koniec sypnąć niemałym twistem. Najpierw współczesna linia czasowa nieco przeszkadza w wątku z II Wojny Światowej, jednak gdy już zna się finał zdarzeń, wszystko ma swój sens. Książkę czytałam z...

Książka jest bardzo przyjemna w odbiorze i są momenty, które angażują, ale w ostatecznym rozrachunku czegoś mi zabrakło. Autorka porusza rzeczy ważne, ciężkie i przykre. Przemoc domowa wzbudza zawsze ogrom kontrowersji. Nie wiem czy to przez prosty styl powieści, ale historia wydała mi się znacznie mniej ciężka niż powinna być ze względu na wątek główny. Autorka skupia się bardziej na wątkach powierzchownych, bazując na lekkim romansie. Ja nie do końca uwierzyłam w historię Alice Hart. Oczywiści kwiatowa otoczka zasługuje na uwagę, ciekawostki odnośnie roślin i Australii to genialny dodatek do fabuły. Wolałabym jednak, żeby balans historii poszedł w tę mroczniejszą, bardziej realną stronę. Niemniej książkę czyta się szybko i przyjemnie. Ma ona też coś z książek spod pióra Nicholasa Sparksa także fani jego stylu mogą śmiało zabierać się do lektury.

Książka jest bardzo przyjemna w odbiorze i są momenty, które angażują, ale w ostatecznym rozrachunku czegoś mi zabrakło. Autorka porusza rzeczy ważne, ciężkie i przykre. Przemoc domowa wzbudza zawsze ogrom kontrowersji. Nie wiem czy to przez prosty styl powieści, ale historia wydała mi się znacznie mniej ciężka niż powinna być ze względu na wątek główny. Autorka skupia się...

Koontz raz mnie zachwyca, a raz odrzuca swoimi książkami. Tu pomysł na fabułę był bardzo intrygujący. W rękach innego pisarza wiem, że książka mogłaby stać się moim ulubieńcem, bo koncept był naprawdę oryginalny i czegoś takiego jeszcze nie czytałam. Niestety stylistycznie to był jakiś dramat. Długie opisy, drętwe dialogi oraz infantylny wątek romantyczny, którego w pewnym momencie jest zdecydowanie za dużo. Całość brzmiała jak nocne marzenia nastoletniego chłopca, a nie historia, która wyszła spod pióra dorosłego mężczyzny. Najpierw autor skupia się na naiwnym romansie, idealizując bohaterów, by zaraz szafować niepotrzebną brutalnością antagonisty. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Koontz raz mnie zachwyca, a raz odrzuca swoimi książkami. Tu pomysł na fabułę był bardzo intrygujący. W rękach innego pisarza wiem, że książka mogłaby stać się moim ulubieńcem, bo koncept był naprawdę oryginalny i czegoś takiego jeszcze nie czytałam. Niestety stylistycznie to był jakiś dramat. Długie opisy, drętwe dialogi oraz infantylny wątek romantyczny, którego w pewnym...

"Duma i uprzedzenie" to powieść klasyczna z którą warto się zapoznać. Historia romantyczna poprowadzona trochę w banalny i przewidywalny sposób, ale dziewiętnastowieczna aura nadaje całości niepowtarzalny klimat. Autorka wprowadza współczesnego czytelnika w świat społecznych konwenansów, znaczenia pozycji i pieniądza wśród angielskiej szlachty oraz spojrzenia oczami bohaterów na ówczesny świat. Jest to niepowtarzalna okazja by się przekonać jak żyło się w XIX wieku. Jane Austen przedstawia swych bohaterów w sposób zabawny, a jednocześnie zachowując realizm zdarzeń. Niektóre z postaci wydały mi się nieco przerysowane, narzucając mi odczucia jakie miałam wobec nich żywić. Liczyłam chyba też na nieco bardziej angażujący romans oraz większą głębię relacji rodzącej się między bohaterami. Mimo wszystko pisarce nie można odmówić niepowtarzalnego i błyskotliwego stylu. Teraz pora na ekranizację.

"Duma i uprzedzenie" to powieść klasyczna z którą warto się zapoznać. Historia romantyczna poprowadzona trochę w banalny i przewidywalny sposób, ale dziewiętnastowieczna aura nadaje całości niepowtarzalny klimat. Autorka wprowadza współczesnego czytelnika w świat społecznych konwenansów, znaczenia pozycji i pieniądza wśród angielskiej szlachty oraz spojrzenia oczami...

Książka ma naprawdę wiele wątków, a intryga kryminalna wcale nie jest taka oczywista. Niestety ja jestem już zmęczona kolejnym powtarzającym się cyklem życia Harry'ego Hole'a. Sprawy osobiste głównego bohatera znowu przyćmiły śledztwo. Fabuła przez to sprawia nieco zbyt chaotycznej w moim odczuciu. A najgorsze jest to, że ta seria staje się moim najgorszym nałogiem. Niesamowicie mnie nuży i niekoniecznie jestem zaangażowana w wir zdarzeń, ale jednocześnie autor zawsze tak kończy dany tom, że mimo niechęci do bohatera, jestem ciekawa co będzie dalej.

Książka ma naprawdę wiele wątków, a intryga kryminalna wcale nie jest taka oczywista. Niestety ja jestem już zmęczona kolejnym powtarzającym się cyklem życia Harry'ego Hole'a. Sprawy osobiste głównego bohatera znowu przyćmiły śledztwo. Fabuła przez to sprawia nieco zbyt chaotycznej w moim odczuciu. A najgorsze jest to, że ta seria staje się moim najgorszym nałogiem....