Ciężko mi się było wciągnąć, a główna bohaterka była wyjątkowo irytująca. Trochę zmarnowany potencjał.

Ciężko mi się było wciągnąć, a główna bohaterka była wyjątkowo irytująca. Trochę zmarnowany potencjał.

Po licznych pozytywnych opiniach o tym debiucie nabrałam ochoty na jego przeczytanie. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania, ale na mnie powieść nie zrobiła wrażenia.

Początek zapowiadał czytelniczą ucztę. Autorka przygotowała intrygujący plot twist, który częściowo ujawnił tajemnicę głównej bohaterki. Żeby tylko pisarka potrafiła utrzymać formę i budować na solidnym fundamencie dalsze wydarzenia byłabym w stanie puścić mimochodem infantylne, niefrasobliwe i naiwne zachowanie głównej bohaterki. Jej wiara w nieudolność organów ścigania jest niezwykła. Autorka, wypowiedziami i dywagacjami postaci, starała się wmówić czytelnikowi, że taka sytuacja mogłaby się zdarzyć. Miałam też wrażenie, że dzieci wprowadzone do fabuły przeszkadzały zarówno ich matce, jak i autorce. Kilkukrotnie największym problemem stawało się komu je podrzucić pod opiekę.

Wracając do wątku kryminalnego... Po udanym początku fabuła zaczęła zmierzać w kuriozalną stronę. Zagadka zaginionego przedmiotu, wokół którego kręciła się akcja, została wyjaśniona w połowie książki. Tu też odniosłam wrażenie, że autorce zabrakło inwencji i zrobiła to w najprostszy możliwy sposób — wpuściła na scenę bohaterkę, która opowiedziała, o co tyle krzyku. Finał dość ciekawy, ale niewiarygodny, zarówno pod kątem opisanych wydarzeń, jak i psychologicznym.
Na plus mogę zaliczyć niezłą stylistykę, którą została napisana powieść.

Po licznych pozytywnych opiniach o tym debiucie nabrałam ochoty na jego przeczytanie. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania, ale na mnie powieść nie zrobiła wrażenia.

Początek zapowiadał czytelniczą ucztę. Autorka przygotowała intrygujący plot twist, który częściowo ujawnił tajemnicę głównej bohaterki. Żeby tylko pisarka potrafiła utrzymać formę i budować na solidnym...

Niebanalna, Nienachalna, wciągająca jak wir w rzece. Pozytywnie zaskakująca. Warto przeczytać ten debiut, i warto czekać na nową powieść autorki, która już w tym roku 😊

Niebanalna, Nienachalna, wciągająca jak wir w rzece. Pozytywnie zaskakująca. Warto przeczytać ten debiut, i warto czekać na nową powieść autorki, która już w tym roku 😊

- Tatusiu, czy ta kawka kłamie?
[…]
- Myślę, że jest trochę inna niż większość kawek. I trochę inna niż gołębie. Ale teraz chyba nie udaje, prawda?
- Bo jest sama, głuptasie. (…) Nie ma przed kim udawać.
- Myślisz, ze jak przylecą gołębie, znów będzie gołębiem?

Oszustką się nie bywa. Oszustką się jest. Zawsze. Ten ciężar nie odpuszcza. Zasypia się z nim i budzi. Jada posiłki i odprowadza dzieci do przedszkola. Nieważne, ile trudu włoży się w maskowanie prawdy. Nigdy nie da jej się ukryć przed sobą. A ciężar mistyfikacji dławi i dusi. I nigdy nie przestanie. Oszustka niczego nie boi się tak, jak zdemaskowania. Niezależnie, ile lęków zamierza zaserwować jej los.
Pełne napięcia oczekiwanie na najgorsze wybrzmiewa z każdej strony „Oszustki”. Każde słowo nasączone jest nieznośnym odliczaniem do nieuniknionego.

Nie jest to jednak historia jednej tragedii. Jednego zagmatwanego życiorysu. Wielu bohaterów nie miało sposobności, żeby zacząć od nowa. Niekiedy na zawsze zostawali tylko tym, kim byli w mglistych wspomnieniach fatalnej przeszłości. Bez drugiej szansy.

Niezależnie od tego, kim jest. Ile musi kłamać. Ile udawać. Grać. Oszustka doświadcza też szczerości. Szczerego żalu, strachu, wstydu. Szczerych uczuć. Tylko miłość do dzieci wielokrotnie trzymała ją na powierzchni. Miłość tak pięknie opisana w swej prostocie. Tak rozczulająca i rozjaśniająca parszywą szarość. To dzięki nim chciała być najlepsza. To dla nich najbardziej uciekała przed sobą sprzed lat.

Pojawia się tu też moralny dysonans. Obranie jednej drogi i konsekwentne kroczenie nią. Bez zerkania wstecz. Odcięcie przeszłości grubą kreską. Niezależnie od konsekwencji, brzemion i krzywd. Ile kosztuje? Czy jest warte tej ceny?

Jeden na milion. Tyle wynosi prawdopodobieństwo, że nasze życie będzie lepsze i inne niż to, co proponuje nam los. Niezależnie od naszego pochodzenia. Rodziny. Statusu. Jak każda walka, także i ta o przyszłość, niesie ze sobą ofiary. Czy zgoda na nie to wyrachowanie czy marzenia o lepszym jutrze?

- Tatusiu, czy ta kawka kłamie?
[…]
- Myślę, że jest trochę inna niż większość kawek. I trochę inna niż gołębie. Ale teraz chyba nie udaje, prawda?
- Bo jest sama, głuptasie. (…) Nie ma przed kim udawać.
- Myślisz, ze jak przylecą gołębie, znów będzie gołębiem?

Oszustką się nie bywa. Oszustką się jest. Zawsze. Ten ciężar nie odpuszcza. Zasypia się z nim i...

Najgorsza prawda jest lepsza niż kłamstwo. Na kłamstwie nic nie zbudujmy, bo jak mówi stare przysłowie, ma ono krótkie nogi. Przekonała się o tym bohaterka książki Aleksandry Śmigielskiej "Oszustka"- lekarz weterynarii z wydawałoby się idealnym życiem u boku kochającego męża i dwóch uroczych córek, wykonująca pracę marzeń. Ale czy to życie zawsze było takie idealne i kim jest na prawdę Marta Rajska? Może mordeczynią? Nie będę zdradzać zbyt wiele, ale polecam przeczytać i samemu się przekonać.
"Oszustka" to debiut, bardzo z resztą udany, ale jak to debiut ma trochę niedociągnięć. Główna bohaterka chwilami strasznie mnie denerwowała. Początek książki-sztos. Wciąga od pierwszej strony, później akcja nieco się dłuży, by na koniec ponownie nabrać tempa. Końcówka zaskakuje i jestem trochę rozczarowana zakończeniem, ale nie mogę powiedzieć, że brakowało elementu zaskoczenia.
Książka pokazała nam jak lawina kłamstw, niedopowiedzeń i dziwnych zbiegów okoliczności zniszczyła życie głównej bohaterce. Dlatego, tak jak wspomniałam na początku pamiętajmy o tym, że najważniejsza jest szczerość.
Czytając tę książkę łapałam się na tym, że stawiam siebie na miejscu bohaterki i zastanawiam, co ja zrobiłabym w takiej sytuacji, moje decyzje byłby zgoła inne, może dlatego bohaterka chwilami była tak denerwująca, aczkolwiek nie zawsze czytając tego typu książki utożsamiam się z głównym bohaterem, więc chyba jednak miała coś w sobie.
Ogólnie bardzo dobrze oceniam całokształt "Oszustki", a autorce życzę jeszcze wielu napisanych historii, na które z niecierpliwością czekam, choć domyślam się, że niełatwo pogodzić pracę lekarza weterynarii z pisarstwem.

Najgorsza prawda jest lepsza niż kłamstwo. Na kłamstwie nic nie zbudujmy, bo jak mówi stare przysłowie, ma ono krótkie nogi. Przekonała się o tym bohaterka książki Aleksandry Śmigielskiej "Oszustka"- lekarz weterynarii z wydawałoby się idealnym życiem u boku kochającego męża i dwóch uroczych córek, wykonująca pracę marzeń. Ale czy to życie zawsze było takie idealne i kim...

„Oszustka” to debiut Aleksandry Śmigielskiej i powiem Wam szczerze, że jak rzadko zdarza mi się po debiuty sięgać, tak teraz sięgnęłam, bo było o nim głośno, i przyznaję, że się nie zawiodłam!

„Oszustka” jest to opowieść o kobiecie, która bardzo chciała odciąć się od przeszłości, która nie była dla niej łatwa, i chciała zacząć życie na nowo. Miała wspaniałego męża, cudowne dzieci i świetny zawód, ale niestety nie miała przeszłości, która wróciła do niej w najmniej oczekiwanym momencie.
Pewnego dnia pod jej domem ginie bezdomna kobieta. Jak się później okazuje, kobieta, którą zna nasza główna bohaterka. Jej śmierć niesie za sobą całe mnóstwo konsekwencji. Cała sytuacja rozkręca się z minuty na minutę, dzięki czemu thriller cały czas trzyma nas w napięciu i wciąga bez granic.

Autorka od pierwszych stron bawi się z nami w kotka i myszkę i nie pozwala odłożyć książki nawet na chwilę. Podejrzenia towarzyszyły mi do ostatnich stron, a jednak finalnie okazało się, że myślałam o czymś zupełnie innym, i to co przedstawiła nam autorka miało sens i było zaskakujące. POLECAM!

„Oszustka” to debiut Aleksandry Śmigielskiej i powiem Wam szczerze, że jak rzadko zdarza mi się po debiuty sięgać, tak teraz sięgnęłam, bo było o nim głośno, i przyznaję, że się nie zawiodłam!

„Oszustka” jest to opowieść o kobiecie, która bardzo chciała odciąć się od przeszłości, która nie była dla niej łatwa, i chciała zacząć życie na nowo. Miała wspaniałego męża,...

Obserwuje Cię, śledzę każdy twój ruch. Myślisz, że uciekłaś, ale ja doskonale wiem, co robisz. Wiem, o której wstajesz, co jesz na śniadanie i co robisz po pracy. Znam Cię dobrze, choć od lat starasz się przede mną schować. Wiesz, kim jestem? Twoją przeszłością.

"Oszustka" to debiut literacki Aleksandry Śmigielskiej, który przenosi czytelnika do świata brudnych interesów, tajemnic z przeszłości i moralnych dylematów głównej bohaterki. Marta wiedzie spokojne życie w Bydgoszczy. Jej egzystencja skupia się wokół pracy w przychodni weterynaryjnej, cudownych dzieci i ukochanego męża. Wszystko rozsypuje się jak domek z karta za sprawą nieoczekiwanego spotkania.

Autorka zafundowała czytelnikowi prawdziwą czytelniczą ucztę. Świetna fabuła, która miejscami wywołuje dreszcze na całym ciele. Wraz z główną bohaterką dosyć często przemierzamy trasę Bydgoszcz- Wrocław i odkrywamy mroczne sprawy obu miast. Uwielbiam, kiedy na życie bohaterów kładzie się cieniem ich przeszłość. W tym przypadku nie tylko cieniem, ale i całym horyzontem. Marcie nie raz przyszło zmierzyć się ze skrzętnie ukrytymi demonami, o których wolałaby zapomnieć i nigdy do nich nie wracać.

Wybornie się przy tym bawiłam. "Oszustka" to jak powiew świeżości. W końcu nie policjant, czy dziennikarka z Warszawy, a weterynarz z Bydgoszczy. Choć nie ukrywam, że liczyłam, że większy spacer po mieści niż tylko dreptanie po trasie praca-dom. Ogromny plus dla autorki za tempo akcji. Powolne, ale nie przeciągnięte. Wszystko miało swoje miejsce i czas. Nie ukrywam, że polubiłam główną bohaterkę za jej upór i dążenie do odkrycia prawdy. Fabuła mnie zaskoczyła, zaintrygowała i nie pozwoliła odłożyć książki na bok. Zakończenie, choć nie ukrywam, że nieco zakręcone, wywołało u mnie sporo emocji. Nie spodziewałam się takiego finału. Autorka w sposób zręczny i niezwykle śmiały wodzi czytelnika za nos i nie pozwala przewidzieć, kto jest dobry, a kto ma coś za uszami.

Z niecierpliwością czekam na kolejne propozycje. Nie ukrywam, że autorka wysoko postawiła poprzeczkę, więc tym bardziej mam ochotę na kolejne literackie spotkanie.

Obserwuje Cię, śledzę każdy twój ruch. Myślisz, że uciekłaś, ale ja doskonale wiem, co robisz. Wiem, o której wstajesz, co jesz na śniadanie i co robisz po pracy. Znam Cię dobrze, choć od lat starasz się przede mną schować. Wiesz, kim jestem? Twoją przeszłością.

"Oszustka" to debiut literacki Aleksandry Śmigielskiej, który przenosi czytelnika do świata brudnych interesów,...

Ciekawy debiut, dobre pióro. Po wciągającym początku tempo trochę opadło, ale ogólnie na plus.

Ciekawy debiut, dobre pióro. Po wciągającym początku tempo trochę opadło, ale ogólnie na plus.

"Oszustka" to kryminał o lękach i serii niefortunnych zdarzeń.
Tytułowa Oszustka zrobi wszystko, by zminimalizować zagrożenie dla swojej rodziny, by dociec komu zależy na tym, by prawda wyszła na jaw. Przystosowuje się do zmiennych warunków otoczenia. Prowadząc podwójne życie stawia rodzinę na szali i przeszedł czas, w którym utrzymanie równowagi nie jest już możliwe. Systematycznie brnie w swych kłamstwach stwarzając nowe. Dzięki nim pozornie stara się utrzymać wiotką konstrukcję stworzonego przez siebie życia, równocześnie wpadając przez nie w coraz większe kłopoty.
Sięgnęłam po książkę zachęcona opisem oraz możliwością przeczytania debiutu. Znalazłam w niej trochę powiewu świeżości, jednak jej tempo jest nierówne. Mam wrażenie, że autorka miała za dużo pomysłów co widoczne jest w ilości tajemnic, które stworzyła porzucając część z nich.
Kryminał jest dobry, ale nie mogę powiedzieć, żeby mnie porwał.

"Oszustka" to kryminał o lękach i serii niefortunnych zdarzeń.
Tytułowa Oszustka zrobi wszystko, by zminimalizować zagrożenie dla swojej rodziny, by dociec komu zależy na tym, by prawda wyszła na jaw. Przystosowuje się do zmiennych warunków otoczenia. Prowadząc podwójne życie stawia rodzinę na szali i przeszedł czas, w którym utrzymanie równowagi nie jest już możliwe....

Plus za fajne pióro autorki i ciekawy wciągający początek, niestety im dalej w książkę tym gorzej.

Plus za fajne pióro autorki i ciekawy wciągający początek, niestety im dalej w książkę tym gorzej.