Detektyw czy pani detektyw/detektywka (jak kto woli)?

Bardzo lubię kryminały, w których śledztwo prowadzi kobieta, a gdy do tego nie jest policjantką, to już pełnia szczęścia 😉
Życie w Młynarach wróciło do normalności po morderstwie, do którego doszło latem. Ewelina Zawadzka, właścicielka domu pogrzebowego, przygotowuje się do świąt Bożego Narodzenia oraz wesela znajomych.

Wymarzone święta pozostają w sferze marzeń: ojciec córki zaczyna egzekwować spotkania i zabiera Karolinkę na wigilię do siebie, matka wybiera spędzenie tego dnia z synem
i jego rodziną - a Ewelina od lat jest z nim skłócona.

Jakby było tego mało, w dzień przed weselem, po ślubnej sesji zdjęciowej, zostaje na cmentarzu znaleziona zamordowana panna młoda, a obok niej w ciężkim stanie partner Eweliny. Po raz kolejny więc kobieta podejmuje śledztwo.

Zżyłam się już z mieszkańcami Młynar, właścicielką domu pogrzebowego, która skutecznie rozwiązuje zagadki kryminalne. Bardzo podoba mi się w powieściach nawiązanie do pór roku i zjawisk atmosferycznych, które mogą pomóc mordercom ukryć swą tożsamość. Ale na szczęście nieskutecznie 🙂

Powieść czyta się szybko i przyjemnie, a ja szukam trzeciej części.

Detektyw czy pani detektyw/detektywka (jak kto woli)?

Bardzo lubię kryminały, w których śledztwo prowadzi kobieta, a gdy do tego nie jest policjantką, to już pełnia szczęścia 😉
Życie w Młynarach wróciło do normalności po morderstwie, do którego doszło latem. Ewelina Zawadzka, właścicielka domu pogrzebowego, przygotowuje się do świąt Bożego Narodzenia oraz wesela...

Drugi tom z serii obyczajowo-kryminalnej, dziejącej się w małej miejscowości Młynary koło Elbląga. Zuzanna Gajewska nie zwalnia tempa i wrzuca nas w wir kolejnej przerażającej zbrodni. Jak sobie poradzi tym razem główna bohaterka Ewelina jako amator detektyw ? Przeczytajcie sami. Bardzo przyjemnie się czytało, a ostatnie 30 stron wciągnęłam jednym tchem przed drzwiami do biura. Nie mogłabym skupić się w pracy gdybym nie doczytała książki do końca.

Drugi tom z serii obyczajowo-kryminalnej, dziejącej się w małej miejscowości Młynary koło Elbląga. Zuzanna Gajewska nie zwalnia tempa i wrzuca nas w wir kolejnej przerażającej zbrodni. Jak sobie poradzi tym razem główna bohaterka Ewelina jako amator detektyw ? Przeczytajcie sami. Bardzo przyjemnie się czytało, a ostatnie 30 stron wciągnęłam jednym tchem przed drzwiami do...

„ W obliczu krzywdy ludzie potrafią się solidaryzować, ruszają z pomocą, urządzają zbiórki, wchodzą na inny tryb działania, budzi się w nich altruizm.” (str.250)

Ponownie odwiedzamy Młynary ( poznaliśmy je w części I „ Burza”). Życie po letnich tragicznych wydarzeniach wróciło do normy. Zbliża się Boże Narodzenie i ślub jednej z mieszkanek miejscowości Anety, która była osobą trochę kontrowersyjną. Przyszła panna młoda zdecydowała się na sesję ślubną na cmentarzu. Ten wybór dziwił wielu mieszkańców.

Poznajemy czasy studenckie Anety, studiującej marketing i zarządzanie. Pasjonowała ją też fotografika. Już na studiach otrzymywała od tajemniczego adoratora koperty, w których były zdjęcia uwieczniające ją w magicznych pozach. Niedoszła panna młoda swojego ślubu nie doczekała. Na cmentarzu zostają znalezione zwłoki kobiety i rannego mężczyzny.

W marszu poparcia dla niedoszłej panny młodej i bezpodstawnego oskarżenia człowieka, który zawsze szedł z pomocą wzięli udział mieszkańcy Młynar i okolicy. Ludzie w trudnych chwilach potrafią się zjednoczyć i okazać wsparcie ofiarom i ich bliskim.

Na Ewelinę właścicielkę zakładu pogrzebowego spadają same nieszczęścia. Ojciec jej córki postanowił zabrać dziecko na Święta i groził, że ją odbierze matce, bo kobieta zajmująca się tą profesją nie może być dobrą matką.
Matka Eweliny informuje ją, że na Święta przyjeżdża brat Eweliny z rodziną, z którym była w konflikcie. A w dodatku jej partner ucierpiał w wypadku i był podejrzanym w sprawie morderstwa. Była coraz bardziej załamana. Ewelina zdecydowała się włączyć do śledztwa. Intuicja jak zwykle ją nie zawodziła.

Ewelina w swoim życiu kierowała się zawsze sercem, szacunkiem i współczuciem dla żyjących i zmarłych. Czasem musiała oddzielić życie prywatne od zawodowego. Praca była dla niej ukojeniem, dodawała jej energii.
Brat z którym Ewelina od lat była skłócona pomaga uświadomić jej błędy jakie popełniła w osądzie innych. Dodaje otuchy. Uzmysławia jej, że nie wszystko jest takie jak się wydaje. Wizyta brata podniosła ją na duchu, jednak pojawiły się wyrzuty sumienia za swoje postępowanie.

Pojawiają się nowi bohaterowie. Sympatyczna i gościnna Eleonora wychowująca syna z autyzmem. Kasia uczynna i szczera osoba opiekująca się chorą matką i wspierająca w wychowaniu syna Eleonorę. Nie miała łatwego życia. Cieszyły ją małe rzeczy.

Jedni bohaterowie starannie planowali swoje życie, dla innych ważny był impuls i okoliczności sytuacyjne. Czy musi wydarzyć się zło, żebyśmy mogli wspierać się wzajemnie?. To powieść o żałobie po stracie bliskiej osoby i umiejętności ułożenia sobie życia na nowo. Szacunku dla swojej pracy i wykonywaniu jej perfekcyjnie. Miłości do dziecka dotkniętego chorobą.
Autorka dozuje napięcie. Zakończenie zaskakuje całkowicie ujawniając prawdziwego mordercę, którego nikt nie podejrzewał. Ta część podobała mi się bardziej od poprzedniej części, a może fakt zżycia się z bohaterami, chęć i ciekawość poznania ich dalszych losów.

„ W obliczu krzywdy ludzie potrafią się solidaryzować, ruszają z pomocą, urządzają zbiórki, wchodzą na inny tryb działania, budzi się w nich altruizm.” (str.250)

Ponownie odwiedzamy Młynary ( poznaliśmy je w części I „ Burza”). Życie po letnich tragicznych wydarzeniach wróciło do normy. Zbliża się Boże Narodzenie i ślub jednej z mieszkanek miejscowości Anety, która była...

Wow! W tej części mamy już do czynienia z dobrym kryminałem! Zuzanna Gajewska nie zwalania w tym cyklu.

Po raz drugi Zuzanna zabiera nas do Młynar. Po tragicznej w skutkach burzy, mieszkańcy tego małego miasteczka próbują wrócić do normalności i zapomnieć o tych przykrych wydarzeniach. Ewelina Zawadzka pochłonięta jest pracą, co prawda trochę inną niż tą, którą wykonuje, na co dzień. Tym razem pomaga w przygotowaniach do ślubu Anety oraz Jacka, który ma się odbyć w Święta. Tuż przed świętami Ewelina przygotowuje Anetę do sesji, która ma się odbyć przed ślubem i w nietypowym miejscu... Na cmentarzu.
Kiedy okazuje się, że podczas sesji Aneta zgubiła diadem postanawia wrócić na cmentarz i go znaleźć.
Następnego dnia, wczesnym rankiem, na cmentarzu zostało znalezione ciało przez mieszkańca. Jak się okazuje to ciało Anety, a tuż obok niej leży Olek, partner Eweliny.

Kto zabił niedoszłą pannę młodą?
Czy Olek jest zamieszany w zabójstwo?

Można osądzić wszystkich bohaterów o to zabójstwo, ale nie tę osobę, która rzeczywiście to zrobiła.
Idealnie prowadzona gra i przerzucanie podejrzeń na innych.
Chociaż w tej części, Ewelina aż tak nie bawiła się w detektywa, to chciała się dowiedzieć prawdy. Jak by na to nie patrzeć, ta sprawa jej dotyczyła. Jej i jej związku. Z jednej strony chciała wierzyć w to, że Olek jest niewinny, a z drugiej coś nie pozwalało jej w to wierzyć.

Bardzo dobrze czytało się tę historię i cieszę się, że już niebawem będę mogła poznać kontynuację przygód głównej bohaterki, Eweliny Zawadzkiej.

Wydawnictwu Prószyński i S-ka dziękuję za e-booka :)

Wow! W tej części mamy już do czynienia z dobrym kryminałem! Zuzanna Gajewska nie zwalania w tym cyklu.

Po raz drugi Zuzanna zabiera nas do Młynar. Po tragicznej w skutkach burzy, mieszkańcy tego małego miasteczka próbują wrócić do normalności i zapomnieć o tych przykrych wydarzeniach. Ewelina Zawadzka pochłonięta jest pracą, co prawda trochę inną niż tą, którą wykonuje,...

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą książkę autorki i bardzo mi się spodobała. Zatem sięgnęłam po więcej.
#zamieć to druga część serii z Eweliną Zawadzką.
Śmiem twierdzić, że ta książka jest równie dobra jak poprzednia. Zamiast tytułowej burzy tym razem przez miasteczko przechodzi zamieć. A śnieg zaciera wszystkie ślady... oczywiście tak sądzi morderca. 😜

Czas świat Bożego Narodzenia. Eweliną szykuje się na ślub znajomych. Jej życie prywatne przechodzi głęboki kryzys. Były mąż chce odebrać jej córkę. Sprawy się komplikują, kiedy po dziwnej sesji zdjęciowej na cmentarzu, zostaje znalezione zakrwawione ciało panny młodej a chłopak Eweliny staje się jednym z podejrzanych. Nie może się bronić bo również jest ranny i zapada w śpiączkę. Lekarze walczą o jego życie. Co się stało na cmentarzu? Kto przyczynił się do śmierci Anety? Coraz więcej niewiadomych i bezradna Ewelina, której wali się cały świat. Musi działać. Rozpoczyna się prywatne śledztwo.

Książka wciągającą od pierwszej strony. Zagadkowa, moim zdaniem dobrze przemyślana. Wszystko spójne. Autorka powoli odkrywa wszystkie karty, doprowadzając nas do końca, do znalezienia mordercy i wyjaśnienia wszystkich okoliczności.

Podobało mi się i polecam dalej.
A ja czekam na kolejną część #odwilż . Ale to jeszcze trochę bo premiera 24.10.2023

💪💪💪💪

Jakiś czas temu przeczytałam pierwszą książkę autorki i bardzo mi się spodobała. Zatem sięgnęłam po więcej.
#zamieć to druga część serii z Eweliną Zawadzką.
Śmiem twierdzić, że ta książka jest równie dobra jak poprzednia. Zamiast tytułowej burzy tym razem przez miasteczko przechodzi zamieć. A śnieg zaciera wszystkie ślady... oczywiście tak sądzi morderca. 😜

Czas świat...

Moim zdaniem nieciekawy kryminał, z niedoszłą panną młodą zasztyletowaną niemal w przeddzień ślubu w roli głównej. Influencerkę zamordowano podczas sesji zdjęciowej, dość upiornej, bo mającej miejsce na cmentarzu.
Zostaje znaleziona nie sama- nieopodal leży ciężko ranny mężczyzna. Policja, dochodzenie, standard.
Inna bohaterka, Ewelina, ma problemy rodzinne- z partnerem i ojcem jej córki, ale niestety również żonatym i kłopotliwym facetem. Ale nie ma obaw, kobieta znajdzie sobie coś lepszego.
Oczekiwanego ślubu i weseliska swojej znajomej, owej pechowej influencerki, z opisanego wyżej powodu nie doczekała się.
I tak dalej i tak dalej. W tle majaczył jakiś diadem. Zakończenie naciągane. Nużąca ta książka była niemiłosiernie.
Nie zaniechałem czytania tylko dlatego, że książka nie jest opasła. Żona dobrnęła do połowy i wzięła się za coś ciekawszego.

Moim zdaniem nieciekawy kryminał, z niedoszłą panną młodą zasztyletowaną niemal w przeddzień ślubu w roli głównej. Influencerkę zamordowano podczas sesji zdjęciowej, dość upiornej, bo mającej miejsce na cmentarzu.
Zostaje znaleziona nie sama- nieopodal leży ciężko ranny mężczyzna. Policja, dochodzenie, standard.
Inna bohaterka, Ewelina, ma problemy rodzinne- z partnerem i...

W "Zamieci", podobnie jak w "Burzy": debiutanckiej powieści Zuzanny Gajewskiej ponownie odwiedzamy Młynary. Tym razem również w samym centrum wydarzeń znajduje się właścicielka zakładu pogrzebowego – Ewelina Zawadzka.

Jak dla mnie umieszczenie akcji w Młynarach, rodzinnej miejscowości autorki jest idealnym rozwiązaniem fabularnym. Po prostu czuć, że Zuzanna Gajewska doskonale zna tę okolicę. Przewracając kartki książki miałam wrażenie jakbym tam była.
"Zamieć" przeczytałam szybko, fabuła wciągnęła mnie i nie mogłam doczekać się rozwiązania zagadki i odgadnięcia kto za tym wszystkim stoi. A podejrzanych było kilku. Najbardziej urzekła mnie w powieści jednak nie jej warstwa kryminalna, a obyczajowa, społeczna. Zuzanna Gajewska ma bowiem doskonały zmysł obserwacyjny. Zależności pomiędzy poszczególnymi mieszkańcami, specyfika życia w miasteczku, szacunek do tradycji, obrzędowość – to wszystko autorka opisuje z wielkim wyczuciem.

To na co zawsze zwracam uwagę w książkach to bohaterowie drugoplanowi. Czy są równie ciekawi jak ci główni? W "Zamieci" tak właśnie było. Na szczególne uznanie zasługują Tomek i jego mama – Eleonora Klich. Chętnie poznałabym ich dalsze losy...

Bardzo polecam lekturę "Zamieci", szczególnie tym, którzy cenią sobie w książkach świetnie przedstawione tło społeczne.

W "Zamieci", podobnie jak w "Burzy": debiutanckiej powieści Zuzanny Gajewskiej ponownie odwiedzamy Młynary. Tym razem również w samym centrum wydarzeń znajduje się właścicielka zakładu pogrzebowego – Ewelina Zawadzka.

Jak dla mnie umieszczenie akcji w Młynarach, rodzinnej miejscowości autorki jest idealnym rozwiązaniem fabularnym. Po prostu czuć, że Zuzanna Gajewska...

Największy minus tej książki to brak zbudowanego napięcia. Do prawie ostatni stron książki nie można zbudować żadnej hipotezy, kto popełnił zbrodnie.

Największy minus tej książki to brak zbudowanego napięcia. Do prawie ostatni stron książki nie można zbudować żadnej hipotezy, kto popełnił zbrodnie.

Drugi tom serii kryminalnej z Eweliną Zawadzkią w roli głównej, zatytułowany "Zamieć" to bardzo fajny kryminał, który przyjemnie się czyta. Autorka utrzymuje swój dobry poziom pisarski, który zaprezentowała juz w poprzedniej części.

Mieszkańcy Młynar starają się odbudować swoje życie po tragicznych wydarzeniach jakie miały miejsce ostatniego lata. Jednocześnie główna bohaterka, Ewelina Zawadzka, musi stawić czoła osobistym problemom, które wprowadzają jeszcze więcej chaosu w jej życie. Zagrożenie ze strony ojca Karolinki i eskalujący konflikt z bratem sprawiają, że Ewelina jest w rozsypce.

Niestety mieszkańcy długo nie nacieszą się spokojem. Morderstwo Anety, niedoszłej panny młodej, wprowadza nowy poziom dramatu i sprawia, że mieszkańcy na nowo czują się zagrożeni. Podejrzenia padają na partnera Eweliny, co tylko komplikuje sytuację naszej bohaterki.

Autorka umiejętnie łączy elementy kryminalne z osobistymi problemami głównej bohaterki, tworząc ciekawą i wielowątkową fabułę. Czytelnik może odczuć emocje, które towarzyszą Ewelinie w jej trudnych chwilach. To doskonały kryminał, który potrafi trzymać w napięciu.

"Zamieć" to udana kontynuacja serii, która potrafi zaskoczyć, angażować emocjonalnie i trzymać czytelnika w niepewności co do rozwoju wydarzeń. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę książkę, zwłaszcza jeśli jest się fanem kryminałów z wciągającymi fabułami i złożonymi postaciami.

Drugi tom serii kryminalnej z Eweliną Zawadzkią w roli głównej, zatytułowany "Zamieć" to bardzo fajny kryminał, który przyjemnie się czyta. Autorka utrzymuje swój dobry poziom pisarski, który zaprezentowała juz w poprzedniej części.

Mieszkańcy Młynar starają się odbudować swoje życie po tragicznych wydarzeniach jakie miały miejsce ostatniego lata. Jednocześnie główna...

Książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Los bohaterów był mi zupełnie obojętny, co niestety zaliczam jako minus. Intryga też dość wątła. Wynudziłam się

Książka nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Los bohaterów był mi zupełnie obojętny, co niestety zaliczam jako minus. Intryga też dość wątła. Wynudziłam się