Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Długo myślałem co mógłbym napisać o Gnozie Michała Cetnarowskiego i doszedłem do wniosku, że nawet sporo. Książka, która zaczyna się jak cyberpunkowa historia zahacza też o opowieść o pierwszym kontakcie czy fantastykę religijną i podąża za swoim tytułem, bo i smaczki filozoficzne się tu znajdą. Trochę ponad dwieście stron oferuje nam poważną rozkminę, gdzie od odpowiedzi ważniejsze są pytania, które autor nam zadaje. Wyszło z tego pierwszorzędne science fiction, trochę w stylu Jacka Dukaja. Ten ostatni trochę milczy wydawniczo, lecz nie musimy się tym przejmować skoro mamy takie powieści jak Gnoza. Widać tu pomysł na fabułę, postaci i czas w jakim dzieje się cała rzecz. Uwodzi język, pełen wielu neologizmów, które szybko jednak przyswajamy. Przyznam, że początek książki mnie nie kupił od razu, ale z każdą stroną było lepiej i lepiej. Gdzieś w środku lektury miałem ochotę powiedzieć WOW! jakie to dobre. Bo czytając Gnozę naprawdę ma się poczucie, że obcuje się z bardzo dobrą, jeśli nie rewelacyjną powieścią gatunkową, która nie dość że bawi to i zmusza do myślenia. Wiadomo, że niektóre pomysły gdzieś już widzieliśmy, pewne wątki spotkaliśmy w innych książkach, ale w niczym to nie ujmuje talentowi autora, a moim zdaniem wręcz dowodzi jego pomysłowości, by z tego co już niby znamy, stworzyć całkiem nową rzecz i to na wysokim poziomie. Pan Michał z całą pewnością dołącza do grona moich ulubionych, polskich pisarzy fantastyki i chętnie sięgnę po jego inne książki. Serdecznie polecam jeśli lubicie niebanalną fantastykę naukową!!!