Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po prostu boska. Najlepsza z całej serii. Bardzo ciekawa i wciągająca. Po prostu nie można było mnie od niej odciągnąć. Cudowna, wręcz idealna.

Po prostu boska. Najlepsza z całej serii. Bardzo ciekawa i wciągająca. Po prostu nie można było mnie od niej odciągnąć. Cudowna, wręcz idealna.

Książka jest na serio świetna, ale jednak czegoś mi w niej brakowało.

Książka jest na serio świetna, ale jednak czegoś mi w niej brakowało.

"Delirium" to historia, która była długo przeze mnie wyczekiwania. Pierwszy raz przeczytałam ją w wieku 17 lat, a odkryłam na nowo, teraz gdy jestem te 5 lat starsza i jestem nią wciąż zachwycona.

Co mnie urzekło w tej historii?
Zdecydowanie świat, w którym miłość uznawana jest za chorobę. I Lena, która jest osobą sztywno przestrzegającą reguł. Obserwowanie tego świata z jej perspektywy było niesamowite. Najpierw widzimy, jak rozumie ten świat, boi się choroby i pragnie być wyleczenia i "bezpieczna". Później poznaje Alexa. Akcja przyspiesza, a ona z czasem się zakochuje. I zmienia się. Zmiana w niej nie jest szybka. Powoli odkrywa, że świat, w którym żyje, oparty jest na kłamstwie. Jest gotowa walczyć o to, co da jej wolność.

I właśnie ta zmiana w Lenie tak skłania mnie do myślenia o władzy, manipulacji ludźmi i o wolności, bo po przeczytaniu całej trylogii wiem jedno - trylogia "Delirium" to nie historia o miłości, ale historia walki o wolność.

"Delirium" to historia, która była długo przeze mnie wyczekiwania. Pierwszy raz przeczytałam ją w wieku 17 lat, a odkryłam na nowo, teraz gdy jestem te 5 lat starsza i jestem nią wciąż zachwycona.

Co mnie urzekło w tej historii?
Zdecydowanie świat, w którym miłość uznawana jest za chorobę. I Lena, która jest osobą sztywno przestrzegającą reguł. Obserwowanie tego świata z...

Cudowna i wciągająca. Nie spodziewałam się, że tak to się skończy.

Cudowna i wciągająca. Nie spodziewałam się, że tak to się skończy.

Mam nieco mieszane uczucia.
Nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, ale mnie nie porwała.
Podoba mi się w niej to, że można było lepiej poznać inne postaci, bo rozdziały nie były tylko z punktu widzenia Mare. Chyba najbardziej mi się podobały rozdziały z punktu widzenia Evangeline.
To, co kryje się w umyśle Mavena, też częściowo wyszło na jaw. Strasznie ciekawi mnie, co z nim dalej będzie.

Mam nieco mieszane uczucia.
Nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, ale mnie nie porwała.
Podoba mi się w niej to, że można było lepiej poznać inne postaci, bo rozdziały nie były tylko z punktu widzenia Mare. Chyba najbardziej mi się podobały rozdziały z punktu widzenia Evangeline.
To, co kryje się w umyśle Mavena, też częściowo wyszło na jaw. Strasznie ciekawi...

Pierwszy raz czytałam tę książkę ponad dwa lata temu. Przez ten czas prawie zapomniałam, co tam się dzieje, więc mogę z czystym sumieniem powiedzieć - zachwyca jak za pierwszym razem.
Zawsze mówię, że to najdojrzalsza książka Greena, a przez to moja ulubiona. Fabuła jest nietypowa i typowa - związek nastolatków, który z różnych przyczyn nie może wypalić, a w tle zaginicie człowieka. Wcześniej nie doceniłam tego wątku, szczerze mówiąc to o nim zapomniałam, a jest bardzo dobrze po prowadzony. Aza i Daisy zbierają poszlaki, czasem na granicy legalności, co daje dreszczyk emocji i sprawia, że zastanawiamy się nad tym razem z nimi.

Dużym plusem są bohaterowie, bo czuję, że taki osoby naprawdę gdzieś w świecie istnieją.
Taki Davis, który niby jest bogaty, ale w rzeczywistości ma dużo mniej niż się wydaje.
Taka Daisy, która pochodzi z biedniejszej rodziny, ale pracuje, żeby mieć pieniądze na studia. Jednocześnie jest świetną przyjaciółką i autorką dość znanych fanfiction o Chewbacce.
I Aza, które zmaga się ze swoimi lękami. Głównie z tego powodu Aza jest postacią zapadającą w pamięć, bo przez jej przemyślenia są nietypowe. Wydaje mi się, że to co się dzieje w jej głowie, jest dość dobrym odzwierciedleniem sposobu myślenia osoby chorej/zaburzonej, a przynajmniej na tyle dobrym, aby zmieściło się w pojmowaniu osoby dobrze funkcjonującej.

Książki Greena pisane są bardzo przyjemnym językiem. Można je pochłonąć w jeden dzień, a jednocześnie podczas czytania zacząć się zastanawiać nad czymś, o czym się nigdy by się nie pomyślało i dojść zaskakujących wniosków.
Jak dla mnie to książka 10/10.

Pierwszy raz czytałam tę książkę ponad dwa lata temu. Przez ten czas prawie zapomniałam, co tam się dzieje, więc mogę z czystym sumieniem powiedzieć - zachwyca jak za pierwszym razem.
Zawsze mówię, że to najdojrzalsza książka Greena, a przez to moja ulubiona. Fabuła jest nietypowa i typowa - związek nastolatków, który z różnych przyczyn nie może wypalić, a w tle zaginicie...

Historia niezwykła, ciekawa, nieco mroczna - inna niż czytałam. Jest pełna dziwnych powiązań i nagłych zwrotów akcji.
Bardzo szybko i przyjemnie mi się ją czytało. Nie mogłam się od niej oderwać.

Historia niezwykła, ciekawa, nieco mroczna - inna niż czytałam. Jest pełna dziwnych powiązań i nagłych zwrotów akcji.
Bardzo szybko i przyjemnie mi się ją czytało. Nie mogłam się od niej oderwać.

Genialna.
Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Wzruszyła mnie jak żadna inna. Przepłakałam jakieś jej ostatnie 100 stron, które czytałam ponad 2 godziny.
Przez całą serię zżyłam się bohaterami i czułam, jakbym ich znała naprawdę, a ich problemy były moimi.
Zakończenie... Nie przypuszczałam, że będzie tak dobre, w niektórych momentach nawet zbyt pozytywne, ale piękne i wzruszające.

Genialna.
Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Wzruszyła mnie jak żadna inna. Przepłakałam jakieś jej ostatnie 100 stron, które czytałam ponad 2 godziny.
Przez całą serię zżyłam się bohaterami i czułam, jakbym ich znała naprawdę, a ich problemy były moimi.
Zakończenie... Nie przypuszczałam, że będzie tak dobre, w niektórych momentach nawet zbyt pozytywne, ale piękne i...