Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie rozumiem okładki książki. Dlaczego jest kot i dwa krzesła?

Nie rozumiem okładki książki. Dlaczego jest kot i dwa krzesła?

Jestem fanką talentu aktorskiego Dawida Ogrodnika i to już pewnie powoduje mój brak obiektywnej oceny książki. Doceniam szczerość w poruszenie trudnych tematów, również tych tzw. skandali związanych z środowiskiem aktorskim, filmowym oraz akademickim. Subiektywne, czasami emocjonalne i kontrowersyjne opinie p. Ogrodnika pozwalają widzowi na zajrzenie za kurtynę teatru czy też zobaczenie tej czwartej ściany filmu. Wywiad ciekawy, mówiący nie tylko o Ogrodniku aktorze, ale po prostu o Dawidzie, facecie, studencie, ojcu.

Jestem fanką talentu aktorskiego Dawida Ogrodnika i to już pewnie powoduje mój brak obiektywnej oceny książki. Doceniam szczerość w poruszenie trudnych tematów, również tych tzw. skandali związanych z środowiskiem aktorskim, filmowym oraz akademickim. Subiektywne, czasami emocjonalne i kontrowersyjne opinie p. Ogrodnika pozwalają widzowi na zajrzenie za kurtynę teatru czy...

Bardzo inspirujące spotkania z kobietami z różnych zakątków świata. Fanom cyklu Kobieta na krańcu świata przypomnienie o wspaniałych kobietach, które mają moc. Świetnie napisane, czyta się z wielką przyjemności mimo wagi poruszających wywiadów/ reportaży.

Bardzo inspirujące spotkania z kobietami z różnych zakątków świata. Fanom cyklu Kobieta na krańcu świata przypomnienie o wspaniałych kobietach, które mają moc. Świetnie napisane, czyta się z wielką przyjemności mimo wagi poruszających wywiadów/ reportaży.

Przyznam się, że „obchodziłam” tę książkę długi czas (liczony w latach ). A to, że na pewno bzdurna i taka głupotka, szkoda czasu. Ale mnie dogoniła i przeczytałam niemalże za jednym podejściem. Po za świetną zabawą, znalazłam w tej książce wiele innych wartości. To książka o tym, że nawet o rzeczach istotnych, poważnych np: o śmierci, zdradzie, polityce można mówić bez zbędnego nadęcia i super powagi. Niekoniecznie trzeba pochylać czoła, robić marsowe miny żeby nie było w tym drwiny czy braku szacunku. Pani Maria Czubaszek prezentuje postawę otwartości, niemalże na każdy temat; z wyjątkiem jej twórczości, o której ewidentnie nie bardzo ma ochotę mówić. Pan Andrus robi co w jego mocy aby opanować „ten wir energii” i trzymać się odpowiedzi na zadane pytanie. Chwała mu za to! Ale te dygresje są urocze i nie pozbawione swojego celu. Poglądy Pani Marii z całą pewnością mogą być kontrowersyjne, ale przedstawia je tak, że nic nikomu nie narzuca. Mówi co sama na dany temat myśli i nie ma w tym krztyny moralizatorstwa czy nakazu. Pełna tolerancja na inność. Z drugiej strony fajnie było przez kilka chwil zanurzyć się w świecie „zajączków”. Nie miałam pojęcia, że Pan Karolak tak świetnie ilustrował ich wspólne życie. Pozycja godna polecenia.

Przyznam się, że „obchodziłam” tę książkę długi czas (liczony w latach ). A to, że na pewno bzdurna i taka głupotka, szkoda czasu. Ale mnie dogoniła i przeczytałam niemalże za jednym podejściem. Po za świetną zabawą, znalazłam w tej książce wiele innych wartości. To książka o tym, że nawet o rzeczach istotnych, poważnych np: o śmierci, zdradzie, polityce można mówić bez...