Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik3
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kapsyda Kobro-Okołowicz
2
8,4/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzona: 1985 (data przybliżona)
biografka, działaczka społeczna, poetka. Mieszka i pracuje w Warszawie. Studiowała filologię polską i słowiańską na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Członkini Związku Literatów Polskich, laureatka konkursów poetyckich. Publikowała w czasopismach literackich, m.in. „Pro Arte”, Magazyn Kulturalny „Zarys” (Kulturmagazin „Zarys”),„Czas Kultury”, „Historia Pol(s)ki”. W latach 2000–2009 zajmowała się eksperymentami wideo (udział w polskich i zagranicznych festiwalach i przeglądach filmowych).
Od 2009 roku realizuje autorski projekt badawczy Hommage à Małgorzata Starowieyska, poświęcony życiu i twórczości artystki Małgorzaty „Mao Star” Starowieyskiej (1953–2006). Projekt składa się z szeregu działań zmierzających do rejestrowania, przedstawienia, nadania należnego statusu oraz ocalenia od zapomnienia twórczości malarki. Za wykonaną w ramach tego projektu pracę autorka otrzymała Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „w uznaniu nieocenionych zasług dla kultury polskiej” w październiku 2010 roku.
Od 2009 roku realizuje autorski projekt badawczy Hommage à Małgorzata Starowieyska, poświęcony życiu i twórczości artystki Małgorzaty „Mao Star” Starowieyskiej (1953–2006). Projekt składa się z szeregu działań zmierzających do rejestrowania, przedstawienia, nadania należnego statusu oraz ocalenia od zapomnienia twórczości malarki. Za wykonaną w ramach tego projektu pracę autorka otrzymała Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „w uznaniu nieocenionych zasług dla kultury polskiej” w październiku 2010 roku.
8,4/10średnia ocena książek autora
263 przeczytało książki autora
126 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Czekam na Was, ale się nie spieszcie
Izabela Bartosz, Kapsyda Kobro-Okołowicz
7,8 z 206 ocen
365 czytelników 42 opinie
2017
Najnowsze opinie o książkach autora
Czekam na Was, ale się nie spieszcie Izabela Bartosz
7,8
Wydawało mi się, że skoro znam wszystkie książki ks. Jana Kaczkowskiego, to nie muszę już sięgać po książki o nim. Cieszę się jednak, że to zrobiłam, bo dowiedziałam się, jakie wrażenie wywoływał na ludziach, często zdeklarowanych ateistach, jak wpływał na ich życie i poglądy, jak pracował, jakim szefem i współpracownikiem był na codzień, a przede wszystkim, jak zachowywał się w stosunku do pacjentów hospicjum. Iza Bartosz i Kapsyda Kobro-Okołowicz opracowały wywiady i wspomnienia o nim. Pierwsza część, stanowiąca mniej więcej połowę książki, zatytułowana „Król przyjaźni”, to rozmowa z Kapsydą Kobro-Okołowicz, którą ks. Jan nazwał w jednym z wywiadów „najintensywniejszą” znajomością. „Pochodzili z dwóch różnych światów. Ona (...),zdeklarowana ateistka. Kiedyś szefowa fundacji Rak´n´Roll, sama doświadczona przez chorobę nowotworową. On- niezwykły ksiądz, twórca hospicjum w Pucku. Kapsyda pomagała księdzu Janowi w hospicjum. Podczas wspólnej pracy rozmawiali o wszystkim – o Bogu, o cierpieniu, o złych i dobrych ludziach, jedzeniu, podróżach. Tak narodziła się przyjaźń. A teraz ta książka – opowieść o prawdziwym Hardym Johnnym, jak nazywała księdza Kaczkowskiego Kapsyda” (z opisu ebooka). Druga część zawiera wywiady z krewnymi, przyjaciółmi, znajomymi, i innymi ludźmi, którzy zetknęli się z ks. Kaczkowskim, a są to:
- Józef Kaczkowski, ojciec Jana
- Magda Sekuła, siostra Jana
- Małgorzata Kaczkowska, bratowa ks. Jana, lekarka
- Hanna Lis, dziennikarka
- ks. Damian Jędrzejak, przyjaciel i wychowanek ks. Jana,
- Wojciech Kalarus, aktor i reżyser
- Patryk Galewski, kucharz, wieloletni pracownik puckiego hospicjum. O ks. Janie mówi:”Tatko”
- Anna Jochim-Labuda, wiceprezes zarządu Stowarzyszenia Puckie Hospicjum pod wezwaniem św. o. Pio
- Karolina Gorzkiewicz, dietetyk w puckim hospicjum
- Agnieszka Lipińska, asystentka Prezesa 😊, ks. Jana
- Martyna Zalewska, wolontariuszka, pracowała w hospicjum w Pucku
- Magdalena Mikulska, psycholog
- Ewa Bogumił, Pomorska Grupa Wsparcia
- Adam Kujawski, właściciel salonu optycznego OOG, znajomy ks. Jana z czasow szkolnych. To on zaproponował mu zmianę okularów
- Anna Grodzka, polityczka
- Maciej Rafał Witkiewicz, prof. nadzwyczajny Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy
- Michał Januszkiewicz, dr hab., prof. Uniwersytetu im. A. Mickiewicza
-Wiesław Okołowicz, inżynier, szwagier Kapsydy
- Hanna Leśniewska, siostra Julii, którą ks. Jan odwiedził przed śmiercią
- Agnieszka Olejnik, Fundacja Chustka
- Artur Kultys, psychoonkolog, były wolontariusz
- Karolina Kupska, studentka medycyny
- Monika Janicka, psychoterapeutka, pacjentka
- Jakub Marczyński, dyrektor kreatywny Stowarzyszenia Wiosna.
Polecam gorąco! Z tej książki wszyscy – także niewierzący- możemy uczyć się, jak reagować w obliczu druzgocącej diagnozy, jak rozmawiać z ciężko chorymi, jak mówić o zbliżającej się śmierci.
Czekam na Was, ale się nie spieszcie Izabela Bartosz
7,8
To książka poświęcona księdzu Janowi Kaczkowskiemu. Wspomnieniami dzielą się w niej zarówno członkowie najbliższej rodziny, jak i przyjaciele oraz współpracownicy ks. Jana, a także osoby, które poznały go przez przypadek, ale nie mogą o nim zapomnieć, gdyż to spotkanie odmieniło ich życie. Jak to się stało, że katolicki ksiądz współpracował z Kapsydą - zdeklarowaną ateistką? Oboje znali od podszewki zmagania z chorobą nowotworową, dlatego tak wytrwale walczyli o w miarę normalne i godne życie dla osób, które przebywały w hospicjum. Z tej książki wyłania się piękny portret mężczyzny, który sam walczył z chorobą i ludzkimi słabościami, ale potrafił dostrzec obok siebie drugiego człowieka. Pomagał trudnej młodzieży, uczył personel hospicjum i studentów medycyny, jak inteligentnie i z humorem rozmawiać o rzeczach ostatecznych, wspierał swoich podopiecznych i własnym przykładem pokazywał, jak godnie walczyć z chorobą i w końcu - jak umrzeć.