Jak Dawida się dobrze czyta! O pracy w teatrze, w filmie, używkach, terapii, pracy nad sobą, Bogu, przygotowaniach do roli, tremie, zwykłych ludzkich problemach. Ciekawe przemyślenia. Dobrze opowiedziane życie. Między pytającym a rozmówcą ewidentnie zaiskrzyło i powstała z tego świetna rozmowa. Momentami również mocno wzruszająca, bo dotyka tego, co w jakimś stopniu przeżywamy wszyscy. Tak. Tak. Tak. I przypominam o filmie "Johnny", który za każdym razem mnie rozmiękcza, jednoczesnie ustawiajac w życiu odpowiednie proporcje.

" Wielkich ludzi definiuje delikatność, subtelność i wszystko, co kruche i drżące. Mądrość pozwala im przetrwać, a wrażliwość coraz głębiej rozumieć życie".

Jak Dawida się dobrze czyta! O pracy w teatrze, w filmie, używkach, terapii, pracy nad sobą, Bogu, przygotowaniach do roli, tremie, zwykłych ludzkich problemach. Ciekawe przemyślenia. Dobrze opowiedziane życie. Między pytającym a rozmówcą ewidentnie zaiskrzyło i powstała z tego świetna rozmowa. Momentami również mocno wzruszająca, bo dotyka tego, co w jakimś stopniu...

Kiedy czyta się długą rozmowę dwóch względnie młodych (bo przecież jeszcze przed "czterdziestką") ludzi, to można dostrzec kilka naprawdę mądrych rzeczy i górę frazesów.

Odniosłem wrażenie, że z "Końca gry" wyszedł trochę dziwny i, wydaje się, przedwczesny moralitet - oczywiście zwłaszcza za przyczyną Dawida Ogrodnika, Damian Jankowski głównie odpytywał.

Po książce, pełnej wyznań i ocen, w tym często ocen samego siebie, Ogrodnik maluje mi się jako mądry, wrażliwy człowiek, ale jednocześnie osoba patrząca na świat ze zbytnim przekonaniem, że "dziś już wie" i ta wiedza przyjęła formę poniekąd ostateczną. Jak jest naprawdę, zobaczymy.

Kiedy czyta się długą rozmowę dwóch względnie młodych (bo przecież jeszcze przed "czterdziestką") ludzi, to można dostrzec kilka naprawdę mądrych rzeczy i górę frazesów.

Odniosłem wrażenie, że z "Końca gry" wyszedł trochę dziwny i, wydaje się, przedwczesny moralitet - oczywiście zwłaszcza za przyczyną Dawida Ogrodnika, Damian Jankowski głównie odpytywał.

Po książce,...

Bardzo fajna książka, ciekawie poprowadzona rozmowa - szacunek do autora, naprawdę dobrze się przygotował. Dawid Ogrodnik ma dużo interesujących przemyśleń. Czytało mi się świetnie i polecam. 🙂

Bardzo fajna książka, ciekawie poprowadzona rozmowa - szacunek do autora, naprawdę dobrze się przygotował. Dawid Ogrodnik ma dużo interesujących przemyśleń. Czytało mi się świetnie i polecam. 🙂

Kiedy ją czytałam, to nawet mi sie podobała, niestety po tygodniu już prawie nic z niej nie pamiętam.

Kiedy ją czytałam, to nawet mi sie podobała, niestety po tygodniu już prawie nic z niej nie pamiętam.

"Koniec gry" to wywiad-rzeka z jednym z najlepszych polskich aktorów Dawidem Ogrodnikiem. Jego role w świecie filmowym są wyjątkowe. Wszyscy pamiętamy go jako: ks. Jana Kaczkowskiego z filmu „Johnny”, Tomka Beksińskiego z „Ostatniej rodziny” czy niepełnosprawnego chłopaka z „Chce się żyć”. Aktor stroni od medialnego życia, więc byłam ciekawa jego historii. Nie ukrywam, że nieco się rozczarowałam. Po pierwsze trochę to książka o "wszystkim i niczym", brak mi jakiejś głównej myśli, przesłania. Po drugie za dużo polityki. Uważam, że w takich osobistych publikacjach powinno się od tego uciekać. Za mało anegdotek czy ciekawostek z filmowego świata.
Z pewnością porusza fakt mobbingu, przemocy czy uzależnień aktora. Dawid Ogrodnik to mężczyzna po przejściach. Ma wiele do powiedzenia i przekazania. Może bywa trudny, kapryśny, chwilami toksyczny, ale to aktor z krwi i kości.
Moje spostrzeżenie? Wolę go oglądać niż czytać.. :)

"Koniec gry" to wywiad-rzeka z jednym z najlepszych polskich aktorów Dawidem Ogrodnikiem. Jego role w świecie filmowym są wyjątkowe. Wszyscy pamiętamy go jako: ks. Jana Kaczkowskiego z filmu „Johnny”, Tomka Beksińskiego z „Ostatniej rodziny” czy niepełnosprawnego chłopaka z „Chce się żyć”. Aktor stroni od medialnego życia, więc byłam ciekawa jego historii. Nie ukrywam, że...

Poza, oprócz ataków na pewną profesorkę oraz pewnego reżysera a i pewnych, niektórych kolegów ze szkoły aktorskiej....: " ...to takie bla-bla-bla". Zdecydowanie, wolę Dawida Ogrodnika oglądać niż czytać. Myślę , jeżeli, książka miała być elementem terapii, czy czegoś podobnego, to o ile jest jej udanym fragmentem i pomogła: bardzo proszę. tak poza tym :..."to tylko bla-bla-bla".

Poza, oprócz ataków na pewną profesorkę oraz pewnego reżysera a i pewnych, niektórych kolegów ze szkoły aktorskiej....: " ...to takie bla-bla-bla". Zdecydowanie, wolę Dawida Ogrodnika oglądać niż czytać. Myślę , jeżeli, książka miała być elementem terapii, czy czegoś podobnego, to o ile jest jej udanym fragmentem i pomogła: bardzo proszę. tak poza tym :..."to tylko...

Wywiad z Dawidem Ogrodnikiem i to tylko tyle. Nie ma co liczyć na bardziej obszerną treść niż wydarzenia z życia aktora, czy jego przemyślenia na sprawy przeróżne. Zaskakująco poczytna jest to książka i bardzo szybko się przez nią przechodzi. Pan Ogrodnik jest osobą z jasno zarysowanymi poglądami na różny temat, co daje dobrą okazję to skonfrontowania własnych przekonań

Wywiad z Dawidem Ogrodnikiem i to tylko tyle. Nie ma co liczyć na bardziej obszerną treść niż wydarzenia z życia aktora, czy jego przemyślenia na sprawy przeróżne. Zaskakująco poczytna jest to książka i bardzo szybko się przez nią przechodzi. Pan Ogrodnik jest osobą z jasno zarysowanymi poglądami na różny temat, co daje dobrą okazję to skonfrontowania własnych przekonań

Można spojrzeć z zupełniej innej perspektywy na pewne aspekty zawodu i osoby

Można spojrzeć z zupełniej innej perspektywy na pewne aspekty zawodu i osoby

Jeden z moich ulubionych aktorów, moje pokolenie, dobrze się czyta o tym co przeżył zarówno prywatnie jak i zawodowo.

Jeden z moich ulubionych aktorów, moje pokolenie, dobrze się czyta o tym co przeżył zarówno prywatnie jak i zawodowo.

Świetna biografia.

Świetna biografia.