Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słyszy się, że to klasyk klasyków i pozycja obowiązkowa dla każdej kobiety. Jeżeli pojawia się jakiekolwiek pytanie o mężczyznę idealnego całe grono fanek odpisuje- oczywiście pan Darcy. Jednak po przeczytaniu książki nie udało mi się zrozumieć ani fenomenu "Dumy i Uprzedzenia", ani tym bardziej miłości pań do wspomnianego wyżej bohatera. Jedyne co nasunęło mi się po lekturze, to fakt że jest to typowa bajka- taki angielski kopciuszek. Jeżeli więc macie ochotę przeczytać coś niewymagającego głębszego zaangażowania, a zarazem tchnącego niepoprawnym wręcz optymizmem sięgnijcie po "Dumę i Uprzedzenie".
Muszę również wypowiedzieć się o wydaniu. Niestety irytujące jest to, że wielokrotnie zdarzało się iż w jednym miejscu list zaznaczony był pismem pochyłym, by po zmianie strony znowu wrócił do zwykłej czcionki lub odwrotnie. Pojawiały się też często wyrazy pooddzielane spacjami bez potrzeby i tym podobne smaczki - jeżeli ktoś jest drażliwy na tym punkcie może mu to zepsuć przyjemność czytania.

Słyszy się, że to klasyk klasyków i pozycja obowiązkowa dla każdej kobiety. Jeżeli pojawia się jakiekolwiek pytanie o mężczyznę idealnego całe grono fanek odpisuje- oczywiście pan Darcy. Jednak po przeczytaniu książki nie udało mi się zrozumieć ani fenomenu "Dumy i Uprzedzenia", ani tym bardziej miłości pań do wspomnianego wyżej bohatera. Jedyne co nasunęło mi się po...

Trudno mi tą książkę ocenić. Czytało mi się ją całkiem długo, choćby przez dość drobiazgowe opisy, ale z drugiej strony to właśnie one dodawały smaczku całej opowieści. Jeżeli ktoś lubi poczytać o drobnych intrygach, romansach i życiu portugalskiej inteligencji - jak najbardziej powinien sięgnąć po tą pozycję.

Trudno mi tą książkę ocenić. Czytało mi się ją całkiem długo, choćby przez dość drobiazgowe opisy, ale z drugiej strony to właśnie one dodawały smaczku całej opowieści. Jeżeli ktoś lubi poczytać o drobnych intrygach, romansach i życiu portugalskiej inteligencji - jak najbardziej powinien sięgnąć po tą pozycję.

Jest to chyba jedna z tych nielicznych książek, którą trudno oceniać. Bo jak? Jak można dawać gwiazdki, punkty, jak można wartościować czyjeś wspomnienia, pot, krew i łzy? Odpowiedź jest chyba oczywista. Jeżeli ktoś oczekuje po tej pozycji precyzyjnych dat, liczb i suchych faktów zawiedzie się. Jednak chyba nikt, kto ją kupił nie chciał tego uzyskać. I w sumie jest to chyba największy fenomen tej książki: czytelnicy chcą znać inną historię. Nie tą pozbawioną emocji, ale widzianą oczami ludzi, którzy ją tworzyli. I należy do tej wąskiej liczby książek, które dają do myślenia, pokazują okrucieństwo i bezsens wojny. Bez zdjęć, bez epatowania nienawiścią i brutalnością, ale poprzez proste słowa, zdawkowe opisy uczuć i przeżyć. Moja opinia nie będzie odbiegać od większości- pozycja zdecydowanie warta przeczytania.

Jest to chyba jedna z tych nielicznych książek, którą trudno oceniać. Bo jak? Jak można dawać gwiazdki, punkty, jak można wartościować czyjeś wspomnienia, pot, krew i łzy? Odpowiedź jest chyba oczywista. Jeżeli ktoś oczekuje po tej pozycji precyzyjnych dat, liczb i suchych faktów zawiedzie się. Jednak chyba nikt, kto ją kupił nie chciał tego uzyskać. I w sumie jest to chyba...

W przypadku kryminałów nie sugeruję się stwierdzeniem, że dana książka to klasyk i już. Natknęłam się na wiele takich reklam i może nie zdecydowana, ale jednak większość dzieł była po prostu zwyczajna lub, o zgrozo, nudna. Po "Sokoła..." sięgnęłam bo po prostu stał na półce rodziców. Pomyślałam, że jak nie ma się niczego ciekawego w swojej kolekcji, warto zasugerować się doświadczeniem innych. W każdym bądź razie wzięłam, czytam i oczom nie wierzę. O ile historia jest wielce nieprawdopodobna, o tyle bohaterowie prawdziwi, ludzcy, ze swoimi przywarami, wadami, zaletami, złożeni pod kątem psychologicznym. Cudo i miód na moje serce. Nie ma też podziału na bohaterów typowo pozytywnych i typowo negatywnych - czego nie lubię bo wydaje mi się być zbyt oczywiste. Charaktery postaci poznajemy z czasem, dzięki opisom zachowań, postaw i myśli - nie na podstawie nazbyt szczegółowych opisów. Akcja płynie szybko, a zakończenie - jak dla mnie- jest zdecydowanie niespodziewane. Z lekkim sercem polecam.

W przypadku kryminałów nie sugeruję się stwierdzeniem, że dana książka to klasyk i już. Natknęłam się na wiele takich reklam i może nie zdecydowana, ale jednak większość dzieł była po prostu zwyczajna lub, o zgrozo, nudna. Po "Sokoła..." sięgnęłam bo po prostu stał na półce rodziców. Pomyślałam, że jak nie ma się niczego ciekawego w swojej kolekcji, warto zasugerować się...

W sumie nie wiem co napisać o tej książce. Zamysł był dobry, Apteka Literacka to pomysł świetny nawet na realizację w rzeczywistości, księgarz taki jak Perdu musiałby mieć wybitną osobowość i moc przyciągania do siebie ludzi.Problem polega na tym, że książka pokazuje go w zupełnie inny sposób-w pewnym momencie jego postępowanie, cała historia zaczynają być zbyt słodkie, zbyt mdłe. Czytając "Lawendowy pokój" miałam ochotę potrząsnąć bohaterem i powiedzieć "Stary, trochę za dużo użalania się...". Perdu jest dla mnie nazbyt płaski jako postać, przewidywalny, jego myśli o ile na początku mogły być adekwatne do sytuacji w jakiej się znajduje, o tyle potem były na wyrost, dużo mówienia mało działania, a jeszcze więcej nieposkromionego, niepotrzebnego żalu. Nie polubiłabym mężczyzny takiego jak Perdu-ckliwego, przewrażliwionego, nie potrafiącego poradzić sobie ze sobą i światem- niestety dlatego nie mogę w pełni polubić tej książki.

W sumie nie wiem co napisać o tej książce. Zamysł był dobry, Apteka Literacka to pomysł świetny nawet na realizację w rzeczywistości, księgarz taki jak Perdu musiałby mieć wybitną osobowość i moc przyciągania do siebie ludzi.Problem polega na tym, że książka pokazuje go w zupełnie inny sposób-w pewnym momencie jego postępowanie, cała historia zaczynają być zbyt słodkie,...