Virginia Cleo Andrews

Ostatnia część kończąca sagę o rodzinie Casteel. Jak dla mnie najlepsza część ze wszystkich pięciu. Autorka pokusiła się o powrót do przeszłości i opowiedziała historię matki Heaven, o której wspomniała w swojej pierwszej części. Uważam, że pomysł bardzo dobry i trafiony w dziesiątkę. Cofa się aż do dzieciństwa Leight i szczegółowo przedstawia jej losy i pokazuje jak to się stało, że trafiła ona na Wzgórza Strachu. Nie miała główna bohaterka łatwego dzieciństwa. Jej matka chyba nigdy jej nie kochała, martwiła się tylko o siebie i o to, żeby jej było dobrze i wygodnie w życiu. Miałam momentami wrażenie, że jej przeszkadzała. Gdy rozwiodła się z ojcem Leight, polepszyła swój byt wychodząc za Tonyego Tattertona- bogatego magnata. Niestety dla Leight w tym momencie zaczął się koszmar. Tony wpadł w obsesję na punkcie młodej dziewczynki i gdy jego żona nie chciała okazywać mu uczuć bo ważniejsze były spotkania i wyjazdy, swoje zainteresowanie przeniósł na biedną Leight. Czytając o losach matki Heaven czułam wielki smutek i niedowierzanie. Jak matka może coś takiego robić swojemu dziecku.. Leight wielokrotnie przychodziła do Jillian pożalić się co się dzieje, że jest molestowana, nagabywana a Jilian jakby nigdy nic dalej rozmawiała o sukienkach, przyjęciach... Jakim trzeba być człowiekiem żeby pozwalać krzywdzić swoje dziecko. Jak bardzo trzeba być wyrachowanym i zdesperowanym żeby bogactwo i dobrobyt bardziej się liczyło niż szczęście i spokój własnego dziecka. Z drugiej strony pojawia się kwestia ojca Leight. Jak szybko zapomniał o swojej jedynej córce i ułożył sobie życie z inną kobietą. Miałam momentami wrażenie, że przez to, że jillian porzuciła jego on porzucił swoje dziecko. Odciął się całkowicie od dawnego życia i stworzył nowy świat. Jakby nie patrzeć to Leight najbardziej została skrzywdzona przez rodziców i to ona została pozbawiona szczęśliwego dzieciństwa. Jako młodziutka dziewczynka uciekła od bliskich i na szczęście spotkała Luke'a. który naprawdę ją kochał i dałby jej gwiazdkę z nieba. Mimo biedy, do której trafiła była bardziej kochana i szczęśliwa niż była w pięknym pałacu pełnym bogactwa. Z wieloma ranami na duszy i w sercu, poniżona, zdradzona, potrafiła odnaleźć się na Wzgórzach Strachu i pokazać, że potrafi ciężko pracować i być szczęśliwa. Przez ten krótki czas, który mieszkała z Lukiem i jego rodzicami, dostała sto razy więcej miłości i szczęścia niż przez całe swoje dzieciństwo z matką. Ostatni tom tak jak wspomniałam okazał się bardzo dobry. Z tych wszystkich części to właśnie ten tom przeczytałam z zapartym tchem i zainteresowaniem. Cztery poprzednie części były jak typowe romansidła, jak dla mnie mdłe i momentami nudne. Ta część za to nadrobiła za wszystkie pozostałe i przyniosła naprawdę ciekawą historię.