Kolejna część rodziny Dollangangerów wciągnęła mnie jak wcześniejsze części. Bardzo polubiłam bohaterów - nawet dziwnego Barta. Przyznaje ze ostatnie strony wzruszyły mnie do łez. Szkoda że została mi ostatnia część. Polecam 🤗

Kolejna część rodziny Dollangangerów wciągnęła mnie jak wcześniejsze części. Bardzo polubiłam bohaterów - nawet dziwnego Barta. Przyznaje ze ostatnie strony wzruszyły mnie do łez. Szkoda że została mi ostatnia część. Polecam 🤗

W tej części rodzeństwo wraz z rodziną powraca do willi ,w której spotkało ich wiele złego .Właścicielem owej posiadłości zostaje młodszy syn.
Pech niestety nie opuszcza rodziny .Koniec tomu mnie zaskoczył,choć można było się domyślić iż coś się wydarzy .
Moim zdanie najsłabsza jak do tej pory,ciągnęła mi się.

W tej części rodzeństwo wraz z rodziną powraca do willi ,w której spotkało ich wiele złego .Właścicielem owej posiadłości zostaje młodszy syn.
Pech niestety nie opuszcza rodziny .Koniec tomu mnie zaskoczył,choć można było się domyślić iż coś się wydarzy .
Moim zdanie najsłabsza jak do tej pory,ciągnęła mi się.

Tę część czytało się o wiele lepiej i szybciej. Bardziej mnie wciągnęła, dlatego też tak szybko ją przeczytałam. Tak jak myślałam, była nieco naciągana, ale mimo wszystko podobała mi się. Historia Chrisa i Cathy dobiegła końca, dalsze losy dzieci też zostały zdradzone, więc akceptuję finał sagi jaki mi dano. Podobało mi się to, że historia nieco zatoczyło koło i odebrałam to jako klątwę rodziny Foxworthów - wszystko zakończyło się w domu, w którym rozpoczęła się akcja.

Tę część czytało się o wiele lepiej i szybciej. Bardziej mnie wciągnęła, dlatego też tak szybko ją przeczytałam. Tak jak myślałam, była nieco naciągana, ale mimo wszystko podobała mi się. Historia Chrisa i Cathy dobiegła końca, dalsze losy dzieci też zostały zdradzone, więc akceptuję finał sagi jaki mi dano. Podobało mi się to, że historia nieco zatoczyło koło i odebrałam...

Tak jak poprzednie części serii budzi mieszane uczucia. Tragiczna historia rodziny, która nie ma końca.

Tak jak poprzednie części serii budzi mieszane uczucia. Tragiczna historia rodziny, która nie ma końca.

Warto przeczytać dla zakończenia. Reszta fabuły to natomiast przeogromne wygibasy, większe mają miejsce tylko w łóżkach bohaterów tej sagi.

Warto przeczytać dla zakończenia. Reszta fabuły to natomiast przeogromne wygibasy, większe mają miejsce tylko w łóżkach bohaterów tej sagi.

Ciekawa końcówka i początek :) Środek średni, ale ogólnie pozytywna książka, tylko znowu ten wkurzający Bart.... :)

Ciekawa końcówka i początek :) Środek średni, ale ogólnie pozytywna książka, tylko znowu ten wkurzający Bart.... :)

Trochę na sile poprzeciągane wątki, niektóre nie zrozumiałe dla mnie zachowania, ale koniec mnie rozwalił

Trochę na sile poprzeciągane wątki, niektóre nie zrozumiałe dla mnie zachowania, ale koniec mnie rozwalił

Czwarta część Sagi Rodziny Dollanganger praktycznie niewiele różni się od poprzednich. W książce aż roi się od intryg i domysłów. Momentami niektórzy bohaterowie byli bardzo moim zdaniem przerysowani, jakby nierealni, a ich zachowanie mocno denerwujące. Jednak to nie przeszkadza w ogólnym odbiorze książki. Czyta się ją szybko i z ciekawością odkrywa, co wydarzy się w kolejnym rozdziale.

Czwarta część Sagi Rodziny Dollanganger praktycznie niewiele różni się od poprzednich. W książce aż roi się od intryg i domysłów. Momentami niektórzy bohaterowie byli bardzo moim zdaniem przerysowani, jakby nierealni, a ich zachowanie mocno denerwujące. Jednak to nie przeszkadza w ogólnym odbiorze książki. Czyta się ją szybko i z ciekawością odkrywa, co wydarzy się w...

Oceniam zbiorczo wszystkie pięć tomów. Powiem szczerze, że nie jest łatwo wystawić ocenę tym książkom. Pod względem pisarskim to na pewno są duże dzieła. Autorka jest wytrawną i uznaną pisarką i nie mam absolutnie żadnych wątpliwości co do jej kunsztu. Jej powieści po prostu dobrze się czyta ale…
Ale fabuła jest dla mnie wręcz potworna. Szokująca, dołująca i mocno kontrowersyjna. Abstrahując od rzeczywistej możliwości zajścia opisanych tam wydarzeń, historia na pewno łamie tabu. Czwórka dzieci zamknięta na strychu niczym wstydliwy sekret. Okrutna babka i niedojrzała matka, która wręcz wyrzeka się własnych dzieci na rzecz własnych wygód. Cierpienie tych dzieci, podtruwanie ich arszenikiem i tworzenie specjalnie dla nich iluzji na lepsze życie po prostu nie mieści mi się w głowie.
W kolejnych tomach jest tylko gorzej: zakazane relacje, patologiczne miłości i chore więzi między rodzeństwem momentami wywołują obrzydzenie. Niektóre wątki wydają mi się sztuczne i naiwne. Niesmak wywołuje też postawa Christophera, najstarszego z rodzeństwa, który przedstawiony jest w powieści jako dziecko wybitnie inteligentne, a mimo to nie podejmuje żadnych prób wyswobodzenia rodzeństwa z ich tragicznej sytuacji. Wydaje się, że ta sytuacja jest mu wręcz na rękę.
Mam mieszane uczucie po przeczytaniu tego cyklu. Nie wiem czy sięgnę po inne książki tej autorki, szczególnie że z tego co słyszałam, można się spodziewać historii podobnego ciężaru.

Oceniam zbiorczo wszystkie pięć tomów. Powiem szczerze, że nie jest łatwo wystawić ocenę tym książkom. Pod względem pisarskim to na pewno są duże dzieła. Autorka jest wytrawną i uznaną pisarką i nie mam absolutnie żadnych wątpliwości co do jej kunsztu. Jej powieści po prostu dobrze się czyta ale…
Ale fabuła jest dla mnie wręcz potworna. Szokująca, dołująca i mocno...

Powrót do Foxworth Hall, początkowo tylko na parę dni, ale historia lubi się powtarzać. Rodzina musi zmierzyć się z teraźniejszością, którą powoli zatruwa obecność postaci z przeszłości.

Niestety "Kto wiatr sieje" jest na razie najsłabszym tomem z serii. Już sam opis nie wskazywał na nic ciekawego, a tajemniczy krewny nie wzbudził we mnie kompletnie nic. Nazwałabym ją "książką o niczym", nic odkrywczego, ani nowego.
Bohaterowie mnie wyjątkowo irytowali. Każdy, bez wyjątku, miał jakiś minus. Cały czas zauważałam manipulujące kobiety, mężczyzn którzy się temu poddawali lub wręcz odwrotnie - irytowali się. Miałam wrażenie, że ze strony na stronę bohaterowie lubią się coraz mniej, przez co czytało się to wszystko coraz gorzej.
Zgaduję, że zakończenie miało być szokujące, jednak ja nic nie poczułam. Nie byłam smutna, zawiedziona czy też, ewentualnie, zadowolona, że tak potoczyła się historia.
Jestem naprawdę zawiedziona, że po niesamowitym pierwszym tomie, później było tylko gorzej...

Powrót do Foxworth Hall, początkowo tylko na parę dni, ale historia lubi się powtarzać. Rodzina musi zmierzyć się z teraźniejszością, którą powoli zatruwa obecność postaci z przeszłości.

Niestety "Kto wiatr sieje" jest na razie najsłabszym tomem z serii. Już sam opis nie wskazywał na nic ciekawego, a tajemniczy krewny nie wzbudził we mnie kompletnie nic. Nazwałabym ją...