Lubię za sprawą cudownych autorów przenosić się i przebywać w XIX wieku. Ale niestety jest to trudny czas. Miłość bardzo często przegrywa z położeniem klasowym, majątkiem lub jak w przypadku bohatera tej malutkiej książki -Janka - brakiem materialnych perspektyw. Pomimo tego, że z biednego poczciwego chłopaka zostaje sławnym pisarzem, jego głęboka pokora i skromne ciche serce nie pozwalają mu na pójście w porządne konkury do ukochanej. A "jego" Wiktoria? No cóż. Raz kocha, raz nie kocha, cichaczem mówi, że chciałaby być z Jankiem, oficjalnie zgrywa idiotkę i paniusię, że nie wie o kogo chodzi, że jest niedostępna, zajęta, bo zaręczona z innym. Tu miesza jednemu w głowie, tu obiecuje cuda niewidy drugiemu. Ale jak był problemik to do Janeczka przybiegała, no wtedy drogę znała. I prawdą jest, że ona jedna unieszczęśliwia kilkoro osób (w tym siebie) swoim brakiem siły charakteru i rozkapryszeniem. Janek który żył w biedzie, na walkę jest za słaby i jedynie pozwala sobą kiwać, nawet swojej narzeczonej. Stoję cała murem za Jankiem i to o nim będę pamiętać wspominając "Wiktorię" Knuta Hamsuna..

Lubię za sprawą cudownych autorów przenosić się i przebywać w XIX wieku. Ale niestety jest to trudny czas. Miłość bardzo często przegrywa z położeniem klasowym, majątkiem lub jak w przypadku bohatera tej malutkiej książki -Janka - brakiem materialnych perspektyw. Pomimo tego, że z biednego poczciwego chłopaka zostaje sławnym pisarzem, jego głęboka pokora i skromne ciche...

Drobna ale świetna pozycja. Teoretycznie ograny niemiłosiernie temat niespełnionej jednak wiecznej miłości -ale jak napisany.... krótka scena snu Jana wprost do przełożenia na ekran przez Felliniego, scena spotkania Jana z dworskim nauczycielem przynoszącym wiadomość o śmierci Wiktorii -prawdziwie teatralna. Nowela nie tak wielowarstwowa jak "Pan" ale konsekwentnie rozwijająca myśl wstępną autora: " I Miłość stała się ....... władczynią świata; atoli wszystkie jej drogi są pełne kwiatów i krwi, kwiatów i krwi."

Drobna ale świetna pozycja. Teoretycznie ograny niemiłosiernie temat niespełnionej jednak wiecznej miłości -ale jak napisany.... krótka scena snu Jana wprost do przełożenia na ekran przez Felliniego, scena spotkania Jana z dworskim nauczycielem przynoszącym wiadomość o śmierci Wiktorii -prawdziwie teatralna. Nowela nie tak wielowarstwowa jak "Pan" ale konsekwentnie...

"Zapyta kto, czym jest miłość? Oto niczym więcej nad wietrzyk, który w różach zaszeleści, a potem ucichnie. Często jednak bywa jako pieczęć niezłomna, która trwa przez życie całe, a nawet i poza grób sięga. Wiele rodzajów miłości stworzył Bóg i widział ich trwałość lub kruchość."
Powyższy cytat pochodzi z tej książki. Miłość niejedno ma imię i różnie z nią w życiu bywa. Jedni mogą się nią beztrosko cieszyć, inni muszą o nią walczyć, niektórzy nigdy jej uroków nie zaznają. Ta książka to kolejne literackie studium poświęcone miłości i kolejny ciekawy głos w tej skomplikowanej sprawie. To historia znajomości Wiktorii i Jana opisana w trzynastu rozdziałach. Książka to interesująca, mająca swój własny urok, dobrze napisana. Rewelacyjna propozycja czytelnicza z miłością w roli głównej. O miłości wiele napisano, ta książka też jest jej głównie poświęcona i niewątpliwie ten stary literacki motyw lub temat znakomicie tu został czytelnikowi ukazany. Książka z duszą i z zaproszeniem do własnych przemyśleń nad naturą miłości i nad jej meandrami. Opinię zacząłem od cytatu i cytatem z tejże książki zakończę.
"Miłość - to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: - Niech się stanie Światło! - wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać. I Miłość stała się początkiem świata i władczynią świata; atoli wszystkie jej drogi są pełne kwiatów i krwi, kwiatów i krwi."

"Zapyta kto, czym jest miłość? Oto niczym więcej nad wietrzyk, który w różach zaszeleści, a potem ucichnie. Często jednak bywa jako pieczęć niezłomna, która trwa przez życie całe, a nawet i poza grób sięga. Wiele rodzajów miłości stworzył Bóg i widział ich trwałość lub kruchość."
Powyższy cytat pochodzi z tej książki. Miłość niejedno ma imię i różnie z nią w życiu bywa....

Mamy przed sobą smutną opowieść liryczną o Janku i Wiktorii. On biedny chłopiec, ona panienka z wyższych sfer. Wszystko ich dzieli lecz łączy ich miłość.
Opowieść to czysty poemat o miłości, jej zauroczeniu i rozkwicie. Oboje bohaterowie lgną ku sobie lecz nie potrafią przełamać wszelkich konwenansów tamtych czasów. Uczucie ich uskrzydla daje siły, a każde wspomnienia pielęgnują z czcią.
Wybitne jest to dzieło, bo z zaledwie ze 144 stron, możemy debatować, wypowiadać się "a co by było, gdyby...". Autor ukazuje nam nie tylko wieź łącząca głównych bohaterów, lecz także wątki poboczne. Każdy wątek poboczny można porówna do innego rodzaju miłości, związek Janka-Kamili, później Kamili - Richmonda, czy Wiktorii - Otona. Poemat przedstawia, że nie każdy odcień uczucia jakim jest miłość przetrwa w codziennej plątaninie życie, gdyż jedna jest za słaba,druga jest za platoniczna zaś inna to zauroczenie.
Polecam, jeśli akurat masz chwilę słabości, bądź pokłóciłeś się z Twoją połówką serca lub o miłości marzysz...

Mamy przed sobą smutną opowieść liryczną o Janku i Wiktorii. On biedny chłopiec, ona panienka z wyższych sfer. Wszystko ich dzieli lecz łączy ich miłość.
Opowieść to czysty poemat o miłości, jej zauroczeniu i rozkwicie. Oboje bohaterowie lgną ku sobie lecz nie potrafią przełamać wszelkich konwenansów tamtych czasów. Uczucie ich uskrzydla daje siły, a każde wspomnienia...

Mam co do tej książki neutralne odczucia. Ani mnie nie zachwyciła ani nie nudziła. Ot taka szybka lektura.

Mam co do tej książki neutralne odczucia. Ani mnie nie zachwyciła ani nie nudziła. Ot taka szybka lektura.

Piękna tragedia norweska, bardzo liryczna i subtelna.

Piękna tragedia norweska, bardzo liryczna i subtelna.

Jest w tej historii coś przejmującego.

Jest w tej historii coś przejmującego.

Sięgając po tę książeczkę myślałam, że to jakieś zwykłe opowiadanko o miłości. I bardzo się pomyliłam. Ta książka to coś pięknego. W jakiż piękny i wzruszający sposób opisana miłość dwojga ludzi. Czytając ją porusza nas do głębi. Polecam.

Sięgając po tę książeczkę myślałam, że to jakieś zwykłe opowiadanko o miłości. I bardzo się pomyliłam. Ta książka to coś pięknego. W jakiż piękny i wzruszający sposób opisana miłość dwojga ludzi. Czytając ją porusza nas do głębi. Polecam.

Klasyczna historia "Jak żuraw i czapla". Ilość niedopowiedzeń, mylnych interpretacji zachowań i uczuć drugiej strony, nieprawdopodobna.

Klasyczna historia "Jak żuraw i czapla". Ilość niedopowiedzeń, mylnych interpretacji zachowań i uczuć drugiej strony, nieprawdopodobna.

Ta książka wpadła mi w ręcę w trakcie osobistych rozważań miłosnych. Nie wiedziałam, że Victoria opowiada o tym.
Bardzo się przyjęłam losom bohaterów. Zasługiwali na lepsze. Ale wszyscy wiemy jaki Knut jest...

Ta książka wpadła mi w ręcę w trakcie osobistych rozważań miłosnych. Nie wiedziałam, że Victoria opowiada o tym.
Bardzo się przyjęłam losom bohaterów. Zasługiwali na lepsze. Ale wszyscy wiemy jaki Knut jest...