Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę chyba zbyt późno. Na studiach miałam bardzo ciekawy fakultet z roli baśni i mitów w życiu dzieci i dorosłych, gdzie jedna z osób podzieliła się z nami swoimi refleksjami i książką [dzięki niej poznałam twórczość Neila Gaimana, za co jestem bardzo zobowiązana]. Wtedy odkrylismy w niej pewną ideę, której teraz nie mogłam odnaleźć. Trochę jak ze słowem uczepionym końca języka.
Opieraliśmy się wówczas na schemacie podróży bohatera, Josepha Campbella, więc zapewne chodziło o to, iż Koralina będąc nieco krnąbrną dziewczynką (w porównaniu ze współczesnymi dziećmi dla mnie nie wyróżniała się niczym negatywnym, ale może te 10 lat zrobiło różnicę) musi przejść wewnętrzną przemianę, odszukać tożsamość wyruszając w świat ukryty za zamkniętymi drzwiami. Albo musi skonfrontować się z ambiwalentnym stosunkiem do matki, rozszepiając ją na Pierwszą i Drugą Matkę. Coś w ten deseń. Niezależnie co to miało być, powinnam była przeczytać całość wtedy. Dziś historia wydaje mi się nieco spłycona, nie uwypuklona tu i tam, bardziej jak komiks, niż prawdziwa opowieść.

Sięgnęłam po tę książkę chyba zbyt późno. Na studiach miałam bardzo ciekawy fakultet z roli baśni i mitów w życiu dzieci i dorosłych, gdzie jedna z osób podzieliła się z nami swoimi refleksjami i książką [dzięki niej poznałam twórczość Neila Gaimana, za co jestem bardzo zobowiązana]. Wtedy odkrylismy w niej pewną ideę, której teraz nie mogłam odnaleźć. Trochę jak ze słowem...