Bardzo spodobał mi się klimat i pomysł na bohaterów. Mocno odczuwałam lęki i niepewności głównej bohaterki. Jednak sama w sobie historia była dosyć prosta. Przyjemna i nie wymagająca lektura.

Bardzo spodobał mi się klimat i pomysł na bohaterów. Mocno odczuwałam lęki i niepewności głównej bohaterki. Jednak sama w sobie historia była dosyć prosta. Przyjemna i nie wymagająca lektura.

Nic nadzwyczajnego, przewidywalna. Do przeczytania i zapomnienia:)

Nic nadzwyczajnego, przewidywalna. Do przeczytania i zapomnienia:)

Niesamowicie mroczna z początku lektura, a później lekko rozwiewa się to uczucie, z każdą nowo poznaną osobą przez główną bohaterkę.

Historia wciąga, a upór bohaterki uzależnia i chce się wiedzieć, co będzie dalej. Czy się uda?

Książka dla starszej młodzieży, jak i dla osób dorosłych.

Niesamowicie mroczna z początku lektura, a później lekko rozwiewa się to uczucie, z każdą nowo poznaną osobą przez główną bohaterkę.

Historia wciąga, a upór bohaterki uzależnia i chce się wiedzieć, co będzie dalej. Czy się uda?

Książka dla starszej młodzieży, jak i dla osób dorosłych.

Jaki ta książka miała klimat! Z iloma baśniowymi motywami gra tu T. Kingfisher, to aż przyjemnie czytać. Główna bohaterka jest prostolinijna, naiwna i skromna, momentami denerwuje tym zaniżonym poczuciem własnej wartości, ale taka chyba ma być, stanowi kontrast do pięknych księżniczek, którym wszystko się udaje, których problemy rozwiązuje książę na białym koniu i jeden pocałunek prawdziwej miłości. Marrze nic nie przychodzi z łatwością, wszystko musi zdobyć sama, nawet sojuszników. Absolutnie kocham postaci drugoplanowe, ale też relacje między bohaterami, to jak pięknie opisywana jest rodząca się przyjaźń między nimi. Podobały mi się też rozmowy bohaterów, niby zanurzone w tym bajkowym świecie, ale stanowiące uniwersalne myśli, które możemy odnieść do codziennego życia. Audiobook czytany przez Filipa Kosiora top!

Jaki ta książka miała klimat! Z iloma baśniowymi motywami gra tu T. Kingfisher, to aż przyjemnie czytać. Główna bohaterka jest prostolinijna, naiwna i skromna, momentami denerwuje tym zaniżonym poczuciem własnej wartości, ale taka chyba ma być, stanowi kontrast do pięknych księżniczek, którym wszystko się udaje, których problemy rozwiązuje książę na białym koniu i jeden...

Było to coś ciekawego, świeżego i innego niż fantastyka z którą do tej pory miałam styczność. Nie wiem jak to ująć, najbardziej pasuje mi określenie bajka lub baśń jedna z tych które nie usypiają a wręcz nie pozwalają dzieciom spokojnie zasnąć ;) Na szczęście zakończenie było takie jakiego oczekujemy w bajkach. Szkoda, że zabrakło napięcia i fajerwerek. W moim odczuciu mogłaby to być krótka opowieść a nie pełnowymiarowe fantasy ;)

Było to coś ciekawego, świeżego i innego niż fantastyka z którą do tej pory miałam styczność. Nie wiem jak to ująć, najbardziej pasuje mi określenie bajka lub baśń jedna z tych które nie usypiają a wręcz nie pozwalają dzieciom spokojnie zasnąć ;) Na szczęście zakończenie było takie jakiego oczekujemy w bajkach. Szkoda, że zabrakło napięcia i fajerwerek. W moim odczuciu...

Początek intrygi mocno naiwny. Ale sama książka fajna.
Polecam👍🏻.

Początek intrygi mocno naiwny. Ale sama książka fajna.
Polecam👍🏻.

Marra jest najmłodszą z księżniczek niewielkiego, biednego królestwa. Dziewczyna dorasta w zakonie. Już jako dorosła odkrywa, że jej starsza siostra jest ofiarą – jej mąż, książę i następca tronu, nie traktuje jej dobrze. Nie mając wyboru i chcąc ratować bliską osobę wyrusza w podróż.

„Pokrzywa i kość” T. Kingfisher zdobyła nominację do wielu fantastycznych nagród, a jednej, dla wielu tej najważniejszej, została finalistką. Po powieści, która zdobyła Hugo można się spodziewać wiele i nic jednocześnie – w końcu to nagroda fandomu, wręczana przez fanów, którzy głosują w trakcie Worldconu i choć po nich można się spodziewać pewnej świadomości fantastyki to jednak popularne tytuły po prostu mają tu większą szansę na wygraną.
Zwykle jednak z lektury książek, które zdobyły Hugo byłam zadowolona, dlatego liczyłam, że i tu będę. Ostatecznie zaś… w sumie jestem, ale trochę mniej, niż myślałam.
Sam początek tej powieści dał mi nadzieję na to, że ta książka będzie naprawdę CZYMŚ. Był dziwny, mistyczny, ale jednocześnie dość żartobliwy. Od razu widać, że autorka ma dużą świadomość językową i że chce się właśnie swoim stylem, swoim językiem trochę bawić. Gdyby Kingfisher zrobiła z tego opowiadanie, albo utrzymała powieść właśnie w tym klimacie w całości byłabym naprawdę zadowolona.
Jednak po intrygującym wstępie „Pokrzywa i kość” zmienia się w dość zwyczajną powieść drogi. Oczywiście dalej sprawnie napisaną, z przyjemnym, baśniowym, nieco mrocznym klimatem, ale mam poczucie, że ostatnio czytałam trochę podobnych powieści, na zbliżonym poziomie, które jednak ostatecznie po prostu spodobały mi się bardziej.
Bo choć tutaj jest naprawdę dużo ciekawych żartów językowych i gier słownych (tu w ogóle brawa dla samej tłumaczki, Dominiki Schimscheiner) to chyba zabrakło mi tu troszeczkę bohatera. To naprawdę niedługa, jednotomowa powieść, w której jak najbardziej pojawia się typowy dla fantasy motyw zbierania drużyny, ale jednak autorka stoi jakby trochę z boku. Nie wchodzi szczególnie głęboko w charaktery bohaterów, nie próbuje tworzyć mocniejszej psychoanalizy, raczej grając samym językiem. Świat przedstawiony zaś też nie jest na tyle charakterystyczny, żebym zapamiętała go na dłużej.
Początkowo liczyłam, że autorka skupi się na motywie przemocy wobec kobiet. I owszem, to jest rzecz, która motywuje Marrę do działania, ale jeśli ktoś spodziewa się (lub boi) po tej powieści jakkolwiek głębszego wejścia w temat to w tej historii tego nie ma. Oczywiście problem wspomniany jest, ale nie znalazłam tu ani jakiś szczególnie błyskotliwych przemyśleń, jakiejś ciekawej ścieżki bohatera z tym związanym, czy czymkolwiek innym podobnym. Nie, tu po prostu mamy negatywnego bohatera, którego trzeba pokonać, tyle że w tym przypadku nie jest to chcący przejąć władzę nad światem straszny typ, tylko ktoś o bardziej „przyziemnej” negatywnej naturze. W związku z czym mimo tego wątku, w moim odczuciu „Pokrzywa i kość” dalej klasyfikuje się raczej jako dość lekkie, przygodowe fantasy.
Informacyjnie, w książce pojawia się bardzo, bardzo drobny wątek romantyczny. Nie jest zbyt rozbudowany, dodaje jedynie drobny smaczek do całości. Książka przez polskiego wydawcę była targetowana jako New Adult, ale w moim odczuciu to po prostu dość neutralne wiekowo fantasy. Nie jest zbyt infantylne, ale też nie jest bardzo brutalne/obsceniczne, a główna bohaterka w trakcie trwania głównej linii fabularnej jest po prostu dorosłą kobietą.
Nie nudziła mnie ta powieść, chwilami nawet mnie bawiła, ale raczej nie zostanie ze mną na dłużej. Nie jest jednak długa, jest też jednotomowa i czyta się ją stosunkowo lekko, mimo baśniowego klimatu. Jeśli więc to brzmi jak coś dla Ciebie to być może warto po „Pokrzywę i kość” sięgnąć. Ja jednak ostatnio chyba po prostu czytałam zbyt dużo podobnych książek na zbliżonym poziomie, aby zachwycać się właśnie tą.

Marra jest najmłodszą z księżniczek niewielkiego, biednego królestwa. Dziewczyna dorasta w zakonie. Już jako dorosła odkrywa, że jej starsza siostra jest ofiarą – jej mąż, książę i następca tronu, nie traktuje jej dobrze. Nie mając wyboru i chcąc ratować bliską osobę wyrusza w podróż.

„Pokrzywa i kość” T. Kingfisher zdobyła nominację do wielu fantastycznych nagród, a...

Wciągająca i zabawna- to co lubię najbardziej.

Wciągająca i zabawna- to co lubię najbardziej.

Świetne.
Oparte na zabawie z typowymi wątkami baśniowymi.

Jak dla mnie jedna z najlepszych pozycji fantasy w 2023.
Bardzo świeże i bardzo ciekawe. Zaczęłam słuchać audiobooka i już nie mogłam się oderwać.

Świetne.
Oparte na zabawie z typowymi wątkami baśniowymi.

Jak dla mnie jedna z najlepszych pozycji fantasy w 2023.
Bardzo świeże i bardzo ciekawe. Zaczęłam słuchać audiobooka i już nie mogłam się oderwać.

Bardzo przyjemna opowiastka. Może troszkę na jesienny halloweenowy wieczór ale nie koniecznie. Przygodówka o królewnie która nie czekała aż ją ktoś uratuje 😉 Sympatycznie się ta książkę czytało

Bardzo przyjemna opowiastka. Może troszkę na jesienny halloweenowy wieczór ale nie koniecznie. Przygodówka o królewnie która nie czekała aż ją ktoś uratuje 😉 Sympatycznie się ta książkę czytało