Elegancka, pełna piękna i delikatnej magii opowieść, która sprawia, że czujesz się jakbyś trafił do legendy o królu Arturze lub do baśni o Ostatnim Jednorożcu.
Pod warstwą lirycznej prozy znajduje się historia o własnej tożsamości, ludzkiej naturze, wolności i wielu rodzajach miłości - do partnera, dziecka, władzy, w dodatku momentami zaskakująco zabawna.
Mogę się zatracać w takich światach.

Elegancka, pełna piękna i delikatnej magii opowieść, która sprawia, że czujesz się jakbyś trafił do legendy o królu Arturze lub do baśni o Ostatnim Jednorożcu.
Pod warstwą lirycznej prozy znajduje się historia o własnej tożsamości, ludzkiej naturze, wolności i wielu rodzajach miłości - do partnera, dziecka, władzy, w dodatku momentami zaskakująco zabawna.
Mogę się zatracać...

Ta krótka książka, to przykład tego, że warto sięgać po klasyków gatunku. Miła odmiana od współczesnego fantasy, które mam wrażenie, że ostatnio wpadło w ten sam schemat i ciężko znaleźć coś naprawdę oryginalnego. ‘Zapomniane bestie’ uwielbiam za baśniowy klimat, język oraz prostą fabułę podaną w mistrzowski sposób z pięknym przesłaniem.

Ta krótka książka, to przykład tego, że warto sięgać po klasyków gatunku. Miła odmiana od współczesnego fantasy, które mam wrażenie, że ostatnio wpadło w ten sam schemat i ciężko znaleźć coś naprawdę oryginalnego. ‘Zapomniane bestie’ uwielbiam za baśniowy klimat, język oraz prostą fabułę podaną w mistrzowski sposób z pięknym przesłaniem.

To niekoniecznie książka wybitna, ale tak bardzo „moja”, że nie mogłam dać mniej. Napisana jak romans rycerski – czuć klimat Malory’ego, Tristana i wszelkich średniowiecznych opowieści rycerskich, przesycone baśnią. Bohaterowie nie są ludźmi z rozbudowaną psychologią, jakich oczekiwalibyśmy od powieści realistycznej (w tym realistycznej psychologicznie powieści fantasy),są archetypami, i właśnie tak należy ich odbierać – podobnie miejsca, wydarzenia: tu nie ma polityki, map i machinacji, są rozmyte, surowe obrazy, portret baśniowej krainy nigdzie. Mnie jednocześnie porwało i ukołysało, ale zapewne wielu, jeśli nie większość, czytelników odrzuci: to fantastyka w stylu lorda Dunsany, a nie Martina.

To niekoniecznie książka wybitna, ale tak bardzo „moja”, że nie mogłam dać mniej. Napisana jak romans rycerski – czuć klimat Malory’ego, Tristana i wszelkich średniowiecznych opowieści rycerskich, przesycone baśnią. Bohaterowie nie są ludźmi z rozbudowaną psychologią, jakich oczekiwalibyśmy od powieści realistycznej (w tym realistycznej psychologicznie powieści fantasy),są...

Kocham prozę Patricii A. McKillip a "Zapomnaine bestie z Eldu" są moim faworytem. Cudowny język, wrażliwość, emocje, baśniowość i magia. To proza kobieca, którą czyta się jak poezję. Przeczytałam drugi raz po kilku latach i znów się nie zawiodłam.

Kocham prozę Patricii A. McKillip a "Zapomnaine bestie z Eldu" są moim faworytem. Cudowny język, wrażliwość, emocje, baśniowość i magia. To proza kobieca, którą czyta się jak poezję. Przeczytałam drugi raz po kilku latach i znów się nie zawiodłam.

Autorka umiejętnie prowadzi nas pośród tych kliszowych rekwizytów, by zbudować z nich interesującą całość. Śmiało dodam: piękną całość. Klimat książki jest naprawdę baśniowy, a sama lektura ma drugie dno. Dziecko usłyszy historię o czarodziejce i jej bestiach, dorosły zobaczy człowieka z jego wewnętrznym inwentarzem. Naiwna bajka o pragnieniu zdobycia władzy nad zwierzętami zmienia się opowieść o dojrzewaniu, o odkrywaniu tego, co naprawdę jest ważne. O dorastaniu do przebaczenia, miłości i wolności.
Warto poświęcić kilka godzin na tę lekturę, pozwolić się uwieść tej ciepłej, aczkolwiek nieprzesłodzonej narracji i przekonać się, że warto stawić czoła Blammorowi…

Autorka umiejętnie prowadzi nas pośród tych kliszowych rekwizytów, by zbudować z nich interesującą całość. Śmiało dodam: piękną całość. Klimat książki jest naprawdę baśniowy, a sama lektura ma drugie dno. Dziecko usłyszy historię o czarodziejce i jej bestiach, dorosły zobaczy człowieka z jego wewnętrznym inwentarzem. Naiwna bajka o pragnieniu zdobycia władzy nad zwierzętami...

Całkiem dobre fantasy, ale w nieco starszym stylu, miłośnicy brutalnej fantastyki w stylu Martina raczej nie znajdą tutaj czegoś dla siebie.
Klimat baśniowy, nieco magiczny ;0
Wielką zaletą książki są same bestie, jako równorzędne ludziom. Tyle, że niestety, jest ich za mało i odczuwam pewien niedosyt.
Więcej:
https://naksiazkowymszlaku.blogspot.com/2019/02/patricia-anne-mckillip-zapomniane.html

Całkiem dobre fantasy, ale w nieco starszym stylu, miłośnicy brutalnej fantastyki w stylu Martina raczej nie znajdą tutaj czegoś dla siebie.
Klimat baśniowy, nieco magiczny ;0
Wielką zaletą książki są same bestie, jako równorzędne ludziom. Tyle, że niestety, jest ich za mało i odczuwam pewien...

Niewiele mogę powiedzieć właściwie o tej książce... Jestem miłośnikiem fantasy, ale ostatnio skłaniam się ku bardziej ambitnym i wymagającym dziełom literatury science fiction. Jednak od czasu do czasu potrzebuję relaksu dla umysłu w postaci klasycznego fantasy. I o to jest - baśń w czystej postaci. Książka pani Mc.Philipp wprost tętni typowymi dla fantastyki elementami takimi jak magia, smoki oraz - co głównie spotykane jest w dziełach pióra kobiecego - miłość. "Zapomniane bestie Eldu" jest książką lekką i przyjemną w czytaniu, nie znajdziemy tu zawiłej fabuły ani nagłych zwrotów akcji. Mimo tego, że fabuła prowadzona jest dość przewidywalnie, a postacie mają przypisane dosłownie po jednej cesze (czego w sumie powinno się spodziewać, jako że książka jest krótka) to nie odnosimy wrażenia, że mamy styczność z czymś banalnym i niewartym uwagi. Bardzo lubię książki fantasy pisane przez kobiety, ponieważ potrafią wywołać bardzo głębokie uczucia stosując wydawałoby się proste zabiegi. Takie same odczucia mam czytając np. Robin Hobb czy Elizabeth Haydon. Historia, która wydawałaby się zbyt prosta móc się do niej odnieść, budzi w nas uczucia i przywiązuje do bohaterów. Tu zawsze znajdzie się bohater zły, dobry oraz ten w rozterce. A jednak wprawny pisarz (lub pisarka) jest w stanie z takiego małego arsenału utworzyć dzieło warte uwagi. Zdecydowanie nie polecam "Zapomnianych bestii Eldu" osobom, które odkrywają świat fantasy i szukają rzeczy coraz ambitniejszych. Książkę tę warto potraktować jako odskocznia od skomplikowanych pojęć i gimnastyki dla mózgu - jest to czysty odpoczynek w świecie baśni.

Niewiele mogę powiedzieć właściwie o tej książce... Jestem miłośnikiem fantasy, ale ostatnio skłaniam się ku bardziej ambitnym i wymagającym dziełom literatury science fiction. Jednak od czasu do czasu potrzebuję relaksu dla umysłu w postaci klasycznego fantasy. I o to jest - baśń w czystej postaci. Książka pani Mc.Philipp wprost tętni typowymi dla fantastyki elementami...

Prawdopodobnie gdybym przeczytała tę książkę teraz, mając za sobą lekturę wielu innych powieści fantasy, nie zrobiłaby na mnie wrażenia. Natknęłam się jednak na nią wielki temu, i wtedy ani fabuła nie wydawała mi się mało oryginalna, ani główna bohaterka stereotypowa. Nawet jeśli tak jest, należy jednak brać poprawkę na to, że powieść wydano dawno temu - a wtedy po prostu pisało się trochę inaczej. Już sam fakt, że utkwiła mi w pamięci na lata, coś znaczy. Pamiętam głównie atmosferę - czarodziejka mieszkająca samotnie, wabiąca stworzenia ich prawdziwymi imionami, bestie krążące wokół niej... Już za ten obrazek i klimat książka zasługuje na uwagę. Jeśli nie oczekuje się nie wiadomo czego, przyjemna lektura na dwa wieczory.

Prawdopodobnie gdybym przeczytała tę książkę teraz, mając za sobą lekturę wielu innych powieści fantasy, nie zrobiłaby na mnie wrażenia. Natknęłam się jednak na nią wielki temu, i wtedy ani fabuła nie wydawała mi się mało oryginalna, ani główna bohaterka stereotypowa. Nawet jeśli tak jest, należy jednak brać poprawkę na to, że powieść wydano dawno temu - a wtedy po prostu...

Klimat:9
Fabuła:7
Jezyk:8
Inne:9

Piekna opowieść....takie 8 i pół

Klimat:9
Fabuła:7
Jezyk:8
Inne:9

Piekna opowieść....takie 8 i pół

Ciekawa, baśniowa opowieść zarówno dla starszych jak i młodszych. Nic nowatorskiego, ale szybko i przyjemnie się czyta. Taka miła odskocznia od brutalnego fantasy.

Ciekawa, baśniowa opowieść zarówno dla starszych jak i młodszych. Nic nowatorskiego, ale szybko i przyjemnie się czyta. Taka miła odskocznia od brutalnego fantasy.