Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta część podobała mi się zdecydowanie bardziej od pierwszej. Może przez zmianę głównego męskiego bohatera, który subiektywnie jest dużo lepszy od Tamlina pod każdym względem. Dodatkowo książka plusuje samą zmianą mężczyzny, której się nie spodziewałam. Zwłaszcza tak gwałtownej zmiany. Pod koniec pierwszej części widać drobne sugestie, które nieśmiało przed tym ostrzegają, ale od sugestii daleka droga do faktów. Moim zdaniem wyszło na dobre.

Historia nadal jest prosta, ale cóż, jestem tylko kobietą, taki ładnie rozwijający się romans musiał mi przypaść do gustu ;) Teraz tylko czekać aż ktoś przeczyta mi kolejną część, bo po takim zakończeniu na pewno się z nią zapoznam!

Ta część podobała mi się zdecydowanie bardziej od pierwszej. Może przez zmianę głównego męskiego bohatera, który subiektywnie jest dużo lepszy od Tamlina pod każdym względem. Dodatkowo książka plusuje samą zmianą mężczyzny, której się nie spodziewałam. Zwłaszcza tak gwałtownej zmiany. Pod koniec pierwszej części widać drobne sugestie, które nieśmiało przed tym ostrzegają,...

Bardzo ubolewam nad tym, że ta seria nigdy nie została przetłumaczona do końca i że zapewne częściowo przez to jest tak mało popularna. Naprawdę warto przeczytać. Chociaż osobom, które już znają część pierwszą chyba nie trzeba za długo polecać? ;)

Bardzo ubolewam nad tym, że ta seria nigdy nie została przetłumaczona do końca i że zapewne częściowo przez to jest tak mało popularna. Naprawdę warto przeczytać. Chociaż osobom, które już znają część pierwszą chyba nie trzeba za długo polecać? ;)

Ja... wow.

Ta historia mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się, że do tego stopnia do mnie trafi. Nie dość, że książka czyta się sama, to opowiedziana historia jest poruszająca. Porusza trudny i nieco kontrowersyjny temat, jakim jest eutanazja. Nie będę rozwodzić się nad moją prywatną opinią na ten temat, bo zdecydowanie nie jest to odpowiednie miejsce. Uważam jednak, że to dobrze, że ta książka została napisana; może nie jest to do końca taki romans, jakiego bym się spodziewała (po gatunku; tak, nie mam zbyt wielkiego doświadczenia w tego typu historiach), ale przez tragedię jednego z głównych bohaterów nie jest też łatwą bajeczką. Skłania do przemyśleń, a sposób, w jaki jest napisana, ułatwia wczucie się w uczucia bohaterów.

Miałam opory, ale cieszę się, że sięgnęłam po tę książkę. Zdecydowanie nie żałuję poświęconego czasu (tym bardziej, że było go niewiele mimo ilości stron) i polecam wszystkim wahającym się. Zachęcam również do zastanowienia się, "co by było, gdyby..." w kontekście naszego życia.

Ja... wow.

Ta historia mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam się, że do tego stopnia do mnie trafi. Nie dość, że książka czyta się sama, to opowiedziana historia jest poruszająca. Porusza trudny i nieco kontrowersyjny temat, jakim jest eutanazja. Nie będę rozwodzić się nad moją prywatną opinią na ten temat, bo zdecydowanie nie jest to odpowiednie miejsce. Uważam jednak, że to...

Nie oczekiwałam wiele od tej książki, głównie ze względu na to, że jest książką młodzieżową (nie to, że książki dla młodzieży są złe; po prostu oczywiście nie są takie jak te dla dorosłych). Zostałam pozytywnie zaskoczona. Nie sądziłam, że ta historia w swej prostocie będzie tak poważna, realistyczna i chwytająca za serce. Może jestem zbyt wrażliwa, ale znajomość Hazel i Gusa naprawdę mnie poruszyła. Cieszę się, że mimo początkowej niechęci, zdecydowałam się przeczytać. To były dobrze spędzone godziny.

Nie oczekiwałam wiele od tej książki, głównie ze względu na to, że jest książką młodzieżową (nie to, że książki dla młodzieży są złe; po prostu oczywiście nie są takie jak te dla dorosłych). Zostałam pozytywnie zaskoczona. Nie sądziłam, że ta historia w swej prostocie będzie tak poważna, realistyczna i chwytająca za serce. Może jestem zbyt wrażliwa, ale znajomość Hazel i...

Pierwszy raz zetknęłam się z tą książką dobre siedem lat temu - spodobała mi się od razu. Teraz, po takim czasie, bałam się do niej wracać, nie miałam pojęcia czy faktycznie była godna mojego zachwytu, biorąc pod uwagę fakt, że wtedy jeszcze wielu dobrych książek nie czytałam. Jednak naprawdę nie żałuję, że udało mi się zmotywować do ponownego jej przeczytania - czysto subiektywnie, to jest mistrzostwo. Bohaterów nie da się nie polubić, fabuła jest interesująca, chociaż momentami przewidywalna. Z czystym sercem polecam i cieszę się, że to część dłuższej serii.

Pierwszy raz zetknęłam się z tą książką dobre siedem lat temu - spodobała mi się od razu. Teraz, po takim czasie, bałam się do niej wracać, nie miałam pojęcia czy faktycznie była godna mojego zachwytu, biorąc pod uwagę fakt, że wtedy jeszcze wielu dobrych książek nie czytałam. Jednak naprawdę nie żałuję, że udało mi się zmotywować do ponownego jej przeczytania - czysto...

Niesamowity epilog. Przedostatni rozdział sprawił, że zrobiło mi się naprawdę smutno, co nieczęsto zdarza się kiedy czytam. Niektóre powtarzające się wątki są moim zdaniem opisane lepiej niż w pierwszej części. Pomysł na książkę oryginalny, podoba mi się również styl autorki. Polecam.

Niesamowity epilog. Przedostatni rozdział sprawił, że zrobiło mi się naprawdę smutno, co nieczęsto zdarza się kiedy czytam. Niektóre powtarzające się wątki są moim zdaniem opisane lepiej niż w pierwszej części. Pomysł na książkę oryginalny, podoba mi się również styl autorki. Polecam.

Mam wrażenie, że z tomu na tom ta seria staje się coraz lepsza.

Mam wrażenie, że z tomu na tom ta seria staje się coraz lepsza.

Ładna okładka.
Książkę czyta się tak, jak wszystkie poprzednie części Zwiadowców - szybko. Ledwo zaczęłam, a nagle pojawił się Epilog... Treść troszeczkę przewidywalna, chociaż przyznaję, zaskoczyło mnie parę momentów, tak jak w niektórych "bałam się o życie bohaterów". Pomysł osadzenia akcji w kraju, którego pierwowzorem była Japonia, był bardzo dobry, a postaci cesarza zostały dane takie cechy, że ma duże szanse na stanie się jednym z moich ulubionych bohaterów. Moim zdaniem największym minusem tej części jest koniec, spodziewałam się czegoś nieco oryginalniejszego i mniej... radosnego. Tak, nie lubię szczęśliwych zakończeń serii.

Ładna okładka.
Książkę czyta się tak, jak wszystkie poprzednie części Zwiadowców - szybko. Ledwo zaczęłam, a nagle pojawił się Epilog... Treść troszeczkę przewidywalna, chociaż przyznaję, zaskoczyło mnie parę momentów, tak jak w niektórych "bałam się o życie bohaterów". Pomysł osadzenia akcji w kraju, którego pierwowzorem była Japonia, był bardzo dobry, a postaci cesarza...