Kevin Hearne

Powiem Wami, że się bardzo zawiodłam. Znaczy, nie zakończeniem - zakończenie było super, genialnie pokazało, że wszystko ma swoje konsekwencje. Zawiodłam się tym, jak potoczył się Ragnarök. Skakanie między perspektywami strasznie spowolniło akcję. Wątki Owena możnaby usunąć i nic by się nie zmieniło w historii. Trochę jakby powstały tylko po to, by nie wykluczyć postaci i nabić objętość książki. A Granuaile popsuła akcję. Tak po prostu. Dlaczego? A otóż dlatego (spoiler - czytacie na własną odpowiedzialność),że w kulminacyjnym momencie starcia Atticusa i Lokiego (Brighid też tam miała swój spory udział),oczekiwałam wielkiego, epickiego starcia z jakimś sprytnym twistem. Twist był, ale nie był sprytny. Był leniwy. Nagłe pojawienie się innej bohaterki, która bez żadnych wielkich czynów, których się oczekuje po tak ważnym starciu, zabiła Lokiego, zepsuło wszystko. Po pierwsze, odebrała znaczenie Atticusa w całym starciu. Bo, bądźmy szczerzy, Atticus niczego w całej bitwie nie zdołał dokonać! Wszystko zrobiono za niego. A to pomogła mu hinduska wiedźma, a to Kojot. I nawet w czymś, co myślałam, że będzie jego, wyręczyła go Granuaile. Już by to lepiej wyglądało, gdyby on przegrał i zginął, ale nie. On po prostu przegrywał. Ale jeszcze nie przegrał, wciąż miał szanse. Granuaile tych szans go chamsko pozbawiła. Nie zachwycił mnie ten tom. Zbyt długo akcja do niego zmierzała, by zadowoliło mnie takie leniwe i marne rozwiązanie. Spodziewałam się czegoś bardziej epickiego.