Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na samym początku byłam zauroczona książką - ideami feministycznymi, jakie przedstawia w gładki sposób - i byłabym w stanie wybaczyć autorce stereotypowe przedstawienie Jackie jako aktywistyki. W momencie, kiedy w fabule pojawił się Lorenzo, odpadłam totalnie i nie chciałam wierzyć, że ten pomysł autorka realizuje. Z jednej strony mamy ubrane w dystopijną powieść części dyskursu feministycznego jak naukowczynie i ich osiągnięcia, aktywizm, biali heteroseksualni mężczyźni jako władza, kolor, płeć i wyznanie kongresu, antykoncepcja, powagę chodzenia na wybory i aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie, przekraczanie normatywności matki, ingerencja polityki i religii w edukację (państwową), a z drugiej strony... No tak, przecież pojawi się przystojny Włoch, który napisze wiersz, zaparzy kawę, jest naukowcem, zawróci w głowie, kopnie całą fajnie prezentowaną feministyczną treść i książka wleci na 1/10.
Nie.

Na samym początku byłam zauroczona książką - ideami feministycznymi, jakie przedstawia w gładki sposób - i byłabym w stanie wybaczyć autorce stereotypowe przedstawienie Jackie jako aktywistyki. W momencie, kiedy w fabule pojawił się Lorenzo, odpadłam totalnie i nie chciałam wierzyć, że ten pomysł autorka realizuje. Z jednej strony mamy ubrane w dystopijną powieść części...